 |
หั ด ขึ้ น ส ม อ ง เ ห มื อ น เ อ ด ส์
เรื่องที่อาคิจะเล่าต่อไปนี้ เป็นสิ่งที่อาคิไม่อยากให้มันเกิดขึ้นเลย
ต้องโทษตัวเอง ที่สะเพร่า เลินเล่อ ไม่หาความรู้เรื่องการเลี้ยงน้องหมามาก่อน
วันศุกร์ที่มา อาคิเลิกงานแล้วกลับถึงบ้านตอน3ทุ่ม นิดๆ
กลับมาเจอพออิ่มกับพอเพียงเหมือนจะไม่สบาย ตัวสั่นๆ ไม่มีแรง
เราก็ไม่ได้เอะใจ เพราะว่าเพิ่งเห็นว่าเป็น ก็ตั้งใจว่าจะพาไปหาหมอพรุ่งนี้
สาเหตุโง่ๆ ของอาคิที่ต้องพาลูกสาว2ตัวไปหาหมอพรุ่งนี้เนื่องจากว่าบ้านอาคิจัง
อยู่ชานเมือง ไม่มีรถที่จะวิ่งเข้าไปในซอย ที่บ้านก็อยู่คนเดียว มีเพียงมอเตอร์ไซค์คันเดียว
จากนั้นก็ให้เค้ากินข้าวปกติ ซึ่งเค้าก็พยายามจะกินอยู่
เช้ามา อาคิพาไปหาหมอแต่เช้า หมอบอกว่าอาการแบบนี้น่าจะเป็นหัดขึ้นสมองนะ
อาคิก็งง โรคอะไร ไม่เคยได้ยิน ลูกสาวอาคิเพิ่ง1เดือนกับ11 วันเอง จะเป็นโรคอะไรได้
บทสนทนาระกว่างอาคิกับหมอ ประมาณนี้ค่ะ
อาคิ : หมอคะ โรคนี้อาการมันเป็นยังไงคะ (คือคิดว่ารักษาได้น่า เสียเงินเท่าไหร่ไม่ว่า ต่อให้เดือนนี้จะกินแกลบก็เหอะ)
หมอ :หัดขึ้นสมองก็เหมือนเอดส์นะครับ เป็นแล้วรักษาไม่หาย ตายอย่างเดียว
ตอนนี้คุณทำได้อย่างเดียวนะครับ คือทำใจ โรคนี้เป็นโรคติดต่อนะครับ หายใจ กินข้าว กินน้ำ ก็ติดกันแล้ว
อาคิ : แบบนี้ก็เท่ากับว่าหนูต้องรอมันตายหรอคะ ทำอะไรไม่ได้หรอคะ
หมอ : ก็อย่างที่ผมบอก ว่าโรคหัดขึ้นสมองเนี่ยเหมือนโรคเอดส์ เป็นช้าเป็นเร็วก็ตายเท่ากัน ถ้าเค้ายังกินได้ ก็ยังยื้อเค้าได้อยู่
อาคิ : อาการของโรคนี้ขึ้นต้นเป็นยังไงหรอคะ
หมอ : มีจุดแดงๆ ที่ท้อง ฝ่าเท้าหนาตัว ถ่ายเหลว ตัวสั่น ขาหลังไม่มีแรง และตายในที่สุด (ประโยคหลังนี่ไม่อยากได้ยินเลย)
อาคิ : มีทางพอที่จะรักษาได้มั๊ยคะ คือให้เค้าอยู่กับเรานานที่สุดอะค่ะ
หมอ : คือถ้าเค้าไม่สบายก็ให้เค้ากินยา ถ้าเค้าชักก็ฉีดยาแก้ชัก หมอจะขอตรวจด้วยชุดตรวจก่อนนะครับ ว่าใช่หรือไม่ แต่อาการแบบนี้ชัดเจนครับ
อาคิ : ค่ะ
หลังจากรอประมาณ 10 นาที ก็ไม่เห็นว่าชุดตรวจหมอจะขยับเลย(เหมือนชุดตรวจการตั้งครรภ์อะค่ะ)
หมอ : สงสัยว่าอาการยังไม่ออกมาก ตามธรรมดา ใช้น้ำลาย ก็เห็นแล้ว เดี๋ยวผมจะให้ยาบำรุง ยาฆ่าเชื้อ แล้วยาแก้อาการชัดนะครับ
อาคิ : ค่ะ แล้วหลังจากนั้นเค้าก็มาสอนอาคิว่าฉีดยังไง แค่ไหน
ระหว่างบทสนทนานั้น อาคิอยากร้องไห้มาก แต่รู้สึกว่าอาคิจะไม่ท้อ อยากจะทุ่มเทรักษาเค้าให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ จึงทำได้แค่น้ำตาซึม
กลับบ้านมาก็ให้ข้าวให้น้ำ ปกติ เค้ากินได้นิดนึง อาคิก็ดีใจ ป้อนยาให้เค้ากิน ก็กินได้ ไม่ดื้อ สักพักเค้าก็นอน อาคิก็ดีใจนิดนึงที่เค้าดีขึ้น พอตื่นมาก็เดินได้ แม้จะล้มบ้างเพราะว่าขาหลังไม่มีแรง แต่ก็ดูเค้าร่าเริงขึ้น
จากวันศุกร์ ถึง วันนี้ วันจันทร์ อาการก็ยังคงที่
เพียงแค่จิตตก ที่ลูกสาวเราทั้งคอกที่ต้องจากเราไปหรอเนี่ย มันเร็วเกินไป
อาคิอยากขอโทษเค้า ที่เราดูแลเค้าไม่ดีพอ
**สุนัขแถวบ้านอาคิเคยตายก็อาการแบบนี้แต่มันผ่านมา2-3 เดือนแล้ว
ตั้งแต่น้องนวลคลอดลูกก็ไม่เคยปล่อยออกนอกบ้านเลย จนเมื่อตรุษจันที่ผ่านมา แม่อาคิมาที่บ้านมาไหว้เจ้า นวลเลยไปลันลานอกบ้าน
อาคิไม่รู้สาเหตุว่าเป็นได้ยังไง ตอนนี้ไม่รู้จะหาสาเหตุไปทำใม ไม่อยากรู้ทั้งสิ้น
รู้แค่ว่า ไม่เอาแล้ว ฉันไม่อยากเลี้ยงสิ่งมีชีวิตอีกแล้ว
ขอโทษนะ พอเพียง พออิ่ม
จากคุณ :
อาคิจัง  
- [
2 ก.พ. 52 14:58:14
]
|
|
|
|
|
|
