ความคิดเห็นที่ 1 เพื่อให้เห็นภาพพจน์ ผมเริ่มก่อนนะครับ ผมว่าศูนย์นี้ต้องอยู่ห่างไกลชุมชน เพื่อไม่ให้เสียงเห่าหอนรบกวนชาวบ้าน มีสภาพเป็นป่าหน่อยๆ เพื่อให้พวกมันอยู่กันเป็นธรรมชาติได้ แต่ต้องมีอาณาบริเวณกว้างขวางใหญ่โต น่าจะไม่ต่ำกว่า๑๐๐ไร่ ต่อหมา๑๐๐๐ตัว หมาที่แรกรับเข้ามา จะมีอาคารกักกัน เป็นสถานพยาบาลเพื่อรักษาโรค กำจัดเห็บหมัด และฟื้นฟูจิตใจ ทำหมัน ก่อนจะส่งออกไปอยู่ในโชนต่อไปที่จะมีอิสสระมากขึ้น หัดเข้าฝูง และหัดกินอาหารที่จะนำมาให้เป็นที่เป็นทาง และเป็นเวลาโดยไม่ให้กัดกันใหญ่โต เมื่อหมาปรับสภาพความเป็นอยู่ดังกล่าวได้แล้ว จึงปล่อยออกสู่โซนใหญ่ ผมไม่แน่ใจ อาจต้องแยกเพศ หรือแยกวัยพวกมันหรือไม่ เพื่อมิให้พวกมันเถื่อนจนเกินไป จากคุณ : Navarat.C - [ 9 ก.พ. 52 22:54:18 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ชื่นชมนะคะกับความคิดดีๆ เคยคิดนะคะ แต่ก็ได้แต่คิด แต่ถ้ามีคนเริ่ม อะไรๆมันน่าจะเป็นรูปร่างได้ เอาใจช่วยเลยคะ จากคุณ : ต้มข่า - [ 9 ก.พ. 52 23:05:53 ]

ความคิดเห็นที่ 3 หมาพวกนี้คงจะอยู่ที่นี่จนตายอยู่ดี เพราะคงเป็นพวกที่ไม่มีใครต้องการแล้วจริงๆ ไม่รู้ว่าเมื่อมันอยู่กันในสภาพแวดล้อมที่ไม่มีคนไปตบหัวลูบหลัง มันจะกลายสันดานเป็นหมาป่าหรือไม่ ตอนคนเลี้ยงจะเอาอาหารไปให้ วันดีคืนดีมันจะรุมฟัดเอาหรือเปล่า เรื่องสังคมจิตวิทยาของหมาก็น่าสนใจนะครับ ถ้าคุณหมอ สัตวแพทย์ผ่านมา กรุณาลงความเห็นไว้หน่อย เราจะทำให้ออกมาเป็น design criteria ในการออกแบบ จนถึง environmental design และผังบริเวณของศูนย์นี้นะครับ จากคุณ : Navarat.C - [ 9 ก.พ. 52 23:07:23 ]

ความคิดเห็นที่ 4 คุณต้มข่าอย่าเพียงแต่ชื่นชมครับ ช่วยกันคิดออกมาดังๆ เคยคิดฝันเห็นเป็นภาพอย่างไรครับ แก้ไขเมื่อ 09 ก.พ. 52 23:10:47 จากคุณ : Navarat.C - [ 9 ก.พ. 52 23:10:07 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คิดว่าถ้าจะทำจริงๆ ต้องมีทุกสิ่งอย่างพร้อมสำหรับน้องหมาค่ะ ไม่ว่าจะเป็นสถานที่ออกกำลังกาย  รพส.สำหรับดูแลน้องเวลาเจ็บป่วย อุปกรณ์ ข้าวของเครื่องใช้  อาหารที่มีุสารอาหารครบถ้วน ฯลฯ จิปาถะ มีการแบ่งแยกโซนสำหรับน้องหมาที่มีปัญหา กับน้องหมาปกติ และที่สำคัญที่สุดก็คือบุคลากรที่จะเข้ามาทำหน้าที่รับผิดชอบดูแลน้องหมาค่ะ ต้องคัดเลือกเป็นอย่างดี  เพราะถ้าได้คนที่ไม่มีใจรักและเมตตาน้องหมาแล้ว ต่อให้สถานที่ดีแค่ไหน  น้องหมาก็จะไม่มีวันที่จะมีความสุขเลยค่ะ เรียกว่าถ้าจะทำก็อยากให้มีครบทุกอย่างค่ะ   อยากให้คิดดูว่าในชีวิตของคนเราต้องการอะไรบ้างจากคนอื่น คิดว่าน้องหมาก็คงจะต้องการเช่นเดียวกันกับเรายกเว้นเงิน เพราะน้องหมาไม่สามารถใช้เงินเองได้ค่ะ จากคุณ : kodomo2008 (phusana) - [ 9 ก.พ. 52 23:14:30 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ใครมีประสบการณ์ที่จะประเมินได้ไหมครับว่า ที่ประเวศปัจจุบันมีสุนัขอยู่กี่ตัว นำเข้าวันละกี่ตัว ตายวันละกี่ตัว จำนวนวันโดยเฉลี่ยที่มันเข้ามาอยู่กี่วันจึงจะตาย ผมต้องมีข้อมูลนี้มิฉนั้นก็จะกำหนดขนาดของโครงการศูนย์พักพิงสุนัขของเราไม่ได้ จากคุณ : Navarat.C - [ 9 ก.พ. 52 23:18:32 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ถ้าเรามีโครงการที่ดี โครงการที่ดี หมายถึงโครงการที่ได้ศึกษามาอย่างดี จากข้อมูล จากหัวจิตหัวใจของคนรักสุนัขเข้าใจสุนัข มีความสมเหตุสมผลไม่เป็นวิมานกลางอากาศ เมื่อนำเสนอต่อองค์กรราชการ หรือสถาบันเอกชน หรือ international organization ใดๆที่เขาสนันสนุนแนวความคิดเช่นนี้ ก็อาจจะได้รับการสนันสนุนงบประมาณมาดำเนินการได้ ท่านคิดว่า โครงการศูนย์พักพิงสุนัขของเราควรจะเป็นหน่วยงานในสังกัดของทางราชการ หรือเป็นหน่วยงานเอกชนในลักษณะของ NGO ครับ จากคุณ : Navarat.C - [ 9 ก.พ. 52 23:34:44 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เอาใจช่วยนะคะ แต่ทำไม่เป็นนอกจากช่วยบริจาคของกะทำบุญอ่ะค่ะ จากคุณ : ความรักขมปี๋ - [ 10 ก.พ. 52 00:02:50 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอตอบใน คห.7ก่อนค่ะ ว่าน่าจะเป็นองค์กรอิสระนะคะ เพราะองค์กรรัฐก็มีประเวศแล้ว และที่ผ่านมาก็ดูไม่น่าประทับใจเท่าไหร่ ถ้าเป็นองค์กรอิสระ ก็จัดตั้งในนามมูลนิธิ ..มีการขอสปอนเซอร์ และ การบริจาค **เราคิดว่า การทำงานในลักษณะนี้ ให้ได้ดี ..ผุ้นั้นต้องมีใจรักที่จะทำค่ะ** และก็จะได้บุคลากรที่มีอุดมการณ์เดียวกันมาร่วมทำงาน โดยเต็มใจค่ะ.. ..เด๋วมาตอบข้ออื่นต่อค่ะ.. จากคุณ : รักมิดโร้ดที่สุด... - [ 10 ก.พ. 52 00:06:17 A:192.168.0.17 X:58.9.145.232 TicketID:199750 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เอาlinkนี้มาให้ดูเป็นตัวอย่าง ฝรั่งผู้มากด้วยเมตตาทนเห็นชะนีถูกมนุษย์เอามาทารุณกรรมไม่ไหว ก็เลยขอพื้นที่ของกรมอุทยาน ทำศูนย์พักฟื้นชะนี เพื่อคืนสู่ป่า เริ่มจากคนไม่กี่คน ระดมทุนระดมสมองกัน ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนแบบอาสาสมัครมาช่วยกันทำงานคราวละสามเดือนบ้างหกเดือนบ้าง นับเป็นสิบๆปีแล้วที่องค์กรนี้อยู่มา เติบโตขึ้นมีผู้สนใจทั้งบุคคลและองค์กร ตลอดจนมูลนิธิสากล ช่วยอุปถัมภ์ทางการเงินให้โครงการ ลองเข้าไปดูนะครับ บางอย่างเราเอามาเป็นต้นแบบได้ http://images.google.co.th/imgres?imgurl=http://www.gibbonproject.org/content/content%2520images/Duties/rehabWeb.gif&imgrefurl=http://www.gibbonproject.org/content/duties.htm&usg=__BLbbSWlLzfMTMNc9W1gymBYn4rg=&h=421&w=550&sz=63&hl=th&start=70&tbnid=v4Fn9c3vy3zf5M:&tbnh=102&tbnw=133&prev=/images%3Fq%3Ddogs%2Brehab%26start%3D60%26ndsp%3D20%26hl%3Dth%26sa%3DN จากคุณ : Navarat.C - [ 10 ก.พ. 52 07:44:21 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อยากให้มองกรณี เกาะสุนัข ที่พุทธมณฑล เป็นกรณีศึกษาควบคู่กันไปด้วย มีปัจจัยต่างๆที่ต้องคำนึงถึง เช่น อายุขัยของสุนัขที่มีประมาณสิบกว่าปี ตัวเมียหนึ่งตัวที่ไม่ได้ทำหมัน ถ้ามีลูกสองครอกต่อปี ในจำนวนลูกที่มี เป็นตัวเมียอีกกี่ตัว เราจะทำหมันสุนัขที่มีในศูนย์ทั้งหมดได้หรือไม่ การแยกบริเวณเป็นตัวผู้ตัวเมีย มั่นใจได้หรือไม่ที่จะไม่มีสุนัขหลุดเข้ามาหากัน มีคนพยายามจะเอาสุนัขที่ไม่ต้องการมาปล่อยเพิ่มหรือไม่ จำนวนสุนัขในหนึ่งปีเพิ่มขึ้น ลดลงหรือคงที่ การขอรับบริจาคอาหาร เงินเพื่อการจัดการต่างๆ ทำได้ดีแค่ไหน ผมมองว่าการหาที่ให้สุนัขจรอยู่เป็นการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ แต่ก็ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลย ปล่อยให้สุนัขจรจัดสร้างปัญหาโรคติดต่อ รายละเอียดลองอ่านเพิ่มเติมตาม link นี้ http://zoowildlifevet.com/board/index.php?topic=398.0 สิ่งที่ควรทำเพิ่มเติม ได้แก่ ควรมีการรณรงค์ประชาสัมพันธ์ ให้คนเลี้ยงสัตว์ด้วยความรับผิดชอบ มีมาตรการลงโทษคนที่ปล่อยหรือทิ้งสุนัขที่เฉียบขาด ในต่างประเทศ เจ้าของจะใส่สายจูงสุนัขตลอดเวลาที่พามานอกบ้าน และต้องเก็บอุจจาระของสุนัขเวลาเขาถ่าย ด้วยถุงพลาสติกที่เตรียมมาเองหรือมีเตรียมไว้ให้ตามสวนสาธารณะ ถ้าฝ่าฝืนก็โดนปรับเป็นเงินจำนวนมาก มีโครงการหาบ้านใหม่ให้สุนัขอยู่ โดยนักศึกษาสัตวแพทย์ ม.มหิดล จะนำลูกสุนัขจรจากเกาะสุนัขหรือในบริเวณมหาวิทยาลัย มาถ่ายพยาธิ กำจัดเห็บหมัด ก่อนที่จะมาหาผู้อุปการะ ถ้าโครงการนี้สามารถทำได้โดยหลายหน่วยงาน ก็จะสามารถควบคุมสุนัขจรได้ระดับหนึ่ง อาจตอบไม่ตรงและไม่ทุกคำถาม เป็นมุมมองของคนที่ไม่ได้รักแต่ก็ไม่ได้รังเกียจสุนัขจรครับ จากคุณ : Nor-mai (Nor-mai) - [ 10 ก.พ. 52 08:00:20 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ผมเห็นด้วยเป็นที่สุดกับคุณNor-mai นะครับ แต่ทำอย่างไรได้ ความเป็นจริงทุกวันนี้มันไม่เป็นอย่างนั้น เอาเป็นว่า เราจะจัดการกับปํญหาปลายเหตุนี้อย่างไร ถือว่าเราบริหารสมองก็ได้ครับ ปัญหาสุนัขจรจัดในประเทศอื่นน่าจะแก้ใขง่ายกว่าของเรา ๑ กฏหมายเขาบังคับเจ้าของหมาให้มีความรับผิดชอบต่อสังคมได้มากกว่าเรา ๒ หมาที่หาเจ้าของไม่ได้ หรือพิการทรมานทรกรรม เขาก็กำจัดไป เป็นเรื่องปกติ แต่ขัดกับหลักศาสนาพุทธ คุณไม่มีสิทธิ์ไปตัดสินประหารชีวิตสัตว์ใดทั้งนั้น ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไร มันเป็นวิบากกรรมของเขา อย่าไปสร้างกรรมให้เรา ถ้าเราทำแบบเขาไม่ได้ และการเอาหมาที่ไม่ต้องการไปปล่อยวัดก็ไม่ควรทำ เราก็ต้องลองคิดทำอย่างอื่นดู ไม่แน่นะครับ อาจจะเป็นต้นแบบให้เขามาทำตามก็ได้ ถ้าเราทำสำเร็จ จากคุณ : Navarat.C - [ 10 ก.พ. 52 08:26:38 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ถ้าอย่างนั้น เราคงต้องใช้กฎหมายให้เหมือนกับที่เมืองนอกค่ะ (เคยดูข่าวในทีวีค่ะ เกี่ยวกับเรื่องกฎหมายการเลี้ยงสัตว์) ที่ใครอยากจะเลี้ยงน้องหมาก็ต้องทำเรื่องขออนุญาตก่อน ถ้าทางรัฐไม่ยอมก็ไม่สามารถเลี้ยงได้  เพราะก่อนที่จะเลี้ยงได้ เค้าก็ต้องตรวจสอบข้อมูลของผู้เลี้ยงว่าทำงานอะไร อายุเท่าไหร่ พักอยู่ที่ไหน  สถานที่พักเป็นยังไง  มีรายได้เท่าไหร่ ค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ ในแต่ละเดือนจะมีเงินเหลือพอสำหรับเลี้ยงน้องหมามั๊ย และจะมีเวลาพาน้องหมาไปออกกำลังกายมั๊ย  ตรวจสอบหลายอย่างค่ะ เพราะนั่นหมายถึงการรับผิดชอบชีวิตชีวิตหนึ่ง  ซึ่งเป็นการป้องกัน ปัญหาน้องหมาจรที่จะเกิดขึ้นตามมาค่ะ  แต่คิดว่าเรื่องกฎหมาย น่าจะเปลี่ยนได้ยากค่ะ  อย่างเรื่องฝังไมโครชิพที่บังคับใช้ ก็ไม่มีผลอะไรเลยค่ะ  ่ไม่สามารถแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นในปัจจุับันนี้ได้ จากคุณ : kodomo2008 (phusana) - [ 10 ก.พ. 52 08:37:45 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ตอนนี้ก็มีหลายคนทำอยู่นะคะ ลองศึกษาต้นแบบจากพวกพี่ ๆ เค้าก่อนก็ได้ แต่ต้องระวังนะคะ พอเปิดตัวก็มาเลย พวกเอามาปล่อยน๊ะ ลองปรึกษาคุณบีผู้มีประสบการณ์มากมายกับน้องหมาดู จากคุณ : iluvtravel - [ 10 ก.พ. 52 08:49:33 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ยังไงก็ควรจะมีกฎหมายที่ว่า ข้อบังคับออกมาครับ ใครละเมิดก็ต้องว่ากันอีกเรื่องนึง แต่ว่าexerciseในกระทู้นี้คือให้ช่วยกันกำหนดโจทย์ ให้สถาปนิกออกแบบศูนย์พักพิงให้หมาจรจัดน่ะครับ เอาอย่างที่คนในห้องนี้(เอ..จะเรียกว่าเป็นประชาชนได้ไหมนะ?)ต้องการ ทำสนุกๆนะครับ ไม่ได้ซีเรียสเกินเหตุ แต่ไม่ใช่เล่นๆนะ อาจจะมีคนเอาไปสร้างจริงๆก็ได้ จากคุณ : Navarat.C - [ 10 ก.พ. 52 08:55:11 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คุณiluvtravelครับ พี่ๆของคุณน่ะใคร ต้นแบบที่ว่าเป็นวิทยานิพนธ์ หรืออะไร เอามาถ่ายทอดลงในนี้บ้างได้ไหม และโครงการนี้ คิดขึ้นเพื่อให้พวกเจ้าของหมาที่จะเอาหมาไปปล่อยในวัด หรือในตลาด หรือเพียงแต่เตะออกจากบ้านไปตายดาบหน้าข้างถนน เอามาส่งให้ที่ศูนย์นี่ไงครับ และคิดเผื่อไปเลยว่าเขาก็ยังไม่มาอยู่ดี เอามักง่ายเข้าว่า ปล่อยให้ คุณ....(หลายคนมาก) ขอประทานโทษ จะออกชื่อแต่เกรงจะออกไม่หมด ต้องรับภาระ ไปเก็บหมาเหล่านั้นรักษา และหาเจ้าของใหม่ให้ ส่วนใหญ่ดูสารรูปแล้ว คงไม่มีใครอยากได้ จะเอาไปประเวศหรือก็เท่ากับส่งไปนรกบนดิน ดังนั้นจึงต้องมีศูนย์นี้ที่คนใจบุญ นำหมามาส่งได้อีกทางหนึ่ง ลองช่วยกันคิดครับ ว่าศูนย์นี้จะมีfacilityอย่างไร ขนาดแค่ไหน บริหารจัดการอย่างไร จากคุณ : Navarat.C - [ 10 ก.พ. 52 09:13:27 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เอาแค่ 1 ในความคิดแล้วกันนะคะ ในกรณีที่มีที่ให้หมาอยู่แล้ว...สัตว์ทุกตัวต้องการ การรักษา ทางโครงการต้องขอความร่วมมือกับมหาวิทยาลัยที่มีคณะสัตว์แพทย์ ขอให้เป็นเคสศึกษา เพราะหมาในที่นี้มันต้องมีป่วยและต้องการทำหมัน.... จากคุณ : ต้มข่า - [ 10 ก.พ. 52 09:20:25 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณคุณต้มข่าครับ ท่านที่แวะเข้ามา ขอความเห็นหน่อย ถ้ายังนึกไม่ออกก็ช่วยโหวตด้วย กระทู้เริ่มตกเร็ว เดี๋ยวโครงการจะจอดเสียก่อนจะถึงบทสรุป เอารูปดีๆมาให้ดู จากคุณ : Navarat.C - [ 10 ก.พ. 52 09:38:09 ]

ความคิดเห็นที่ 19 รูปในเวป ที่ตรงๆไม่มี ฝรั่งมันคงอาย ไม่กล้าเอารูป street dog camp มาให้ดูเหมือนกัน เดี๋ยวถูกกลุ่มพิทักษ์สัตว์โวย เพราะมันก็เป็นโรงฆ่าสัตว์แบบตรงไปตรงมา ไม่เหมือนปล่อยให้ตายตามธรรมชาติตามวิธีเร่งรัดเหมือนบ้านเรา รูปที่นำลง เป็นdog campซึ่งประกอบธุรกิจรับฝากหมา เลยน่าดูหน่อย จากคุณ : Navarat.C - [ 10 ก.พ. 52 09:46:08 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สถานที่กว้างขวาง ร่มรื่น จากคุณ : Navarat.C - [ 10 ก.พ. 52 09:47:06 ]

ความคิดเห็นที่ 21 หมามีสังคมที่ดี จากคุณ : Navarat.C - [ 10 ก.พ. 52 09:48:02 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ลองใช้คำว่า "Animal shelter" หาใน google ดูนะครับ http://www.animalhouseshelter.com/ จากคุณ : Nor-mai (Nor-mai) - [ 10 ก.พ. 52 10:10:42 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณคูณหมอนะครับ เข้าไปดูแล้ว ต้องค่อยๆกลับไปดูโดยละเอียดทีละเรื่อง แล้วก็....อืมม์....ยังมีเรื่องแมวอีกด้วย  ว่าจะเปิดทีละประเด็นแล้วเชียว เอ้า ห้องนี้ว่าแต่เรื่องหมากันก่อนก็แล้วกัน ถ้ามีmodelเรื่องหมาแล้ว เรื่องแมวคงไม่ยากไปกว่า จากคุณ : Navarat.C - [ 10 ก.พ. 52 12:37:27 ]

ความคิดเห็นที่ 24 จากlinkของคุณหมอ ตามไป ลึกลงไปเรื่อยๆ โชคดีครับได้เจอsiteนี้ อยู่เชียงใหม่นี่เอง ของฝรั่งมาเริ่มต้นเช่นเคย ดูดีมาก คนรักหมาลองเข้าไปดูหน่อย http://www.carefordogs.org/matt-needs-another-good-home/ จากคุณ : Navarat.C - [ 10 ก.พ. 52 14:17:53 ]

ความคิดเห็นที่ 25 วันนี้เป็นวันที่โรงเรียนพาเด็กๆเข้าไปเยียมชมในศูนย์พักพิงสุนัขแห่งนี้ จากคุณ : Navarat.C - [ 10 ก.พ. 52 14:19:46 ]

ความคิดเห็นที่ 26 มีความสุขทั้งคนทั้งสัตว์ จากคุณ : Navarat.C - [ 10 ก.พ. 52 14:20:36 ]

ความคิดเห็นที่ 27 กลับไปดูของฝรั่งในบ้านเขาอีกที่ นี่เป็นศูนย์แรกรับที่คัดสุนัขที่มีแววว่าจะหาเจ้าของใหม่มาให้ได้ จะกักกันเอาไว้ที่นี่เพื่อฟื้นฟูสภาพ จากคุณ : Navarat.C - [ 10 ก.พ. 52 14:58:39 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ภายในห้องกักกัน จากคุณ : Navarat.C - [ 10 ก.พ. 52 14:59:29 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เจ้าหมาน้อย ยังคงว้าเหว่ หวาดกลัว แก้ไขเมื่อ 10 ก.พ. 52 15:02:33 จากคุณ : Navarat.C - [ 10 ก.พ. 52 15:00:25 ]

ความคิดเห็นที่ 30 พอได้สักระยะหนึ่ง ถ้ายังไม่มีใครสนใจจะเอาไปเลี้ยง ก็จะถูกนำมาไว้ที่นี่ ไม่แจ้งว่าถ้าไม่มีใครเอาจริงๆ ในที่สุดแล้วจะทำอย่างไร ดูกรงขังจะน้อยเกินไปหากจะต้องเลี้ยงดูหมาเหล่านี้จนตายไปตามธรรมชาติ จากคุณ : Navarat.C - [ 10 ก.พ. 52 15:07:29 ]

ความคิดเห็นที่ 31 นี่เป็นสถานรับจ้างเลี้ยงอีกแห่งหนึ่ง ประเภทรับฝากในระยะสั้น เก็บเงินกับเจ้าของ จากคุณ : Navarat.C - [ 10 ก.พ. 52 15:11:36 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ก็ดูดีพอใช้ ก็ไม่แจ้งอีกเหมือนกัน ถ้าถึงเวลาแล้วเจ้าของไม่มารับคืน และไม่จ่ายเงินให้อีก จะทำอย่างไรกับเจ้าหมาที่น่าสงสาร เจ้าของcampเป็นนักธุรกิจ หากขาดความเมตตาและทุนทรัพย์ เราคงเดาจุดจบของเจ้าสี่ขาได้ จากคุณ : Navarat.C - [ 10 ก.พ. 52 15:16:26 ]

ความคิดเห็นที่ 33 กวางเหล่านี้ไม่ใช่สัตว์ป่า แต่เป็นสัตว์เลี้ยงที่ปล่อยให้อยู่ตามธรรมชาติแบบที่เรียกว่าสวนสัตว์เปิด อดีตสัตว์เลี้ยงเช่นสุนัขไม่มีเจ้าของ มีโอกาสถูกปลดปล่อยอย่างนี้ได้บ้างไหม? จากคุณ : Navarat.C - [ 10 ก.พ. 52 15:20:09 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ^ ^ แบบนี้ คงยากค่ะ เพราะสุนัข ต้องกินอาหาร แต่กวาง กินหญ้า ... จากคุณ : ~ เหมียวอารีย์ ~ - [ 10 ก.พ. 52 15:41:12 ]

ความคิดเห็นที่ 35 อยากเล่าให้ฟังว่า คนไทย ขาดความรับผิดชอบอย่างแรง มีร้านตัดขนหมา ร้านหนึ่ง ที่เจ้าของเป็นคนรักสุนัข คนพาหมามาตัดขน และต้องการทิ้งหมาเยอะมาก จนไม่นานนัก เจ้าของร้านตัดขนหมา มีหมาที่คนเอามาทิ้ง  ๆๆ ๆ ๆ  รวมเกือบร้อยตัว จากคุณ : ~ เหมียวอารีย์ ~ - [ 10 ก.พ. 52 15:42:45 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ตอบแบบตรงประเด็นหน่อย ๑ สถานที่ดังกล่าวควรมีพื้นที่เท่าไร รับสุนัขได้กี่ตัว ตอบ: เรื่องสถานที่นี่ไม่รู้ว่าเค้าเรียกกันยังงัย กี่ไร่ กี่นา กี่ตรารางเมตร แต่ถ้าให้เห็นภาพ " มันก็ไม่ควรต่ำกว่าภาพตัวอย่าง ที่คุณ จขกท เอามาให้ดู" (ตั้งแต่ภาพ คคหท 20 - 33) ๒ เขาควรจะอยู่กันตามธรรมชาติอย่างไรจึงจะไม่เป็นนรกเหมือนที่ประเวศ ตอบ: ข้อนี้ก็ต้องธรรมชาติที่สุดสิค่ะ ๓ สถานที่นี้ควรดำเนินการโดยใคร มูลนิธิ หรือหน่วยราชการไหน ตอบ: ควรเป็นภาครัฐ(สนับสนุน) + เอกชน(ทุน) ๔ เราจะได้บุคคลากรที่มีเมตตาต่อสัตว์ที่น่าสงสารเหล่านี้อย่างไร ตอบ: จัดหา สรรหา "โดยการช่วยกันประชาสัมพันธ์ หาคน" อาจจะหาจากคนใกล้ตัวก่อน และ ค่อยขายผลออกไป ในส่วนนี้ จะลำบาก (หรือปล่าวไม่แน่ใจนะค่ะ) เพราะ "บ้านเรา เศรษฐกิจเป้นตัวบ่งชี้คุณภาพชีวิต การที่จะหา "ผู้มีใจรักแต่ขาดทรัพย์" คงหาลำบาก แต่ถ้ามีค่าตอบแทน "ให้เขาพอกับการดำรงณ์ชีวิต คงแฮปปี้กันทั้งหมาทั้งคน" **ส่วนที่มีเพิ่มเติมคือ** อยากให้ พวกเรา สมาคม หรือ หน่วยงานใดก็ตาม ร่วมกันผลักดัน "กฎหมายคุ้มครองสัตว์" ออกมาให้เร็วที่สุด เนื่องจากมันจะเป็นผลประโยชน์ระยะยาวและลดจำนวนสุนัขจรจัดที่ถูกวิธีค่ะ "สำหรับประเทศที่กำลังเริ่มพัฒนาอย่างบ้านเรา คงหลายสิบปี กว่าจะสร้างจิตสำนึกให้ประชาชนได้...เรารอขนาดนั้นไม่ได้ค่ะ คงต้องเร่งผลักดันกฎหมายออกมาให้เร็วที่สุดค่ะ" ปล.เห็นเป้นอย่างไร มีความคืบหน้าอย่างไร รบกวนแจ้งให้ทราบด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ เบิร์ด จากคุณ : ซึ้งใจ - [ 10 ก.พ. 52 16:19:01 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ขอบคุณสำหรับความเห็นของทั้งสองท่านนะครับ คือเราต้องการรณรงค์หาทุนมาสร้างที่อยู่ให้หมาที่คนต้องการทิ้ง(กำจัด)ไงครับ นอกจากที่อยู่ที่ประกอบด้วย ที่ดิน อาคารสถานที่ อุปกรณ์เครื่องมือ แล้ว ยังต้องการบุคคลากรที่รักหมาแบบยอมเสียสละเพื่อหมา อย่างหลายๆท่านในห้องนี้ และที่สำคัญที่สุด คือ เงินค่าจับจ่ายใช้สอยประจำวัน อันได้แก่อาหาร และยารักษาโรค และประจำเดือนอันได้แก่ เงินเดือนบุคคลากร ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าโทรศัพท์ ค่าใช้จ่ายอื่นๆ ก็เยอะละครับ เดือนๆนึง เงินเหล่านี้ เป็นไปได้ว่ารัฐจะสนับสนุนส่วนหนึ่ง เพราะรัฐมีนโยบายที่จะส่งเสริมองค์กรเอกชนที่มาแบ่งเบาภาระหน้าที่ของรัฐอยู่แล้ว  นอกจากนั้น องค์กรของเอกชน เช่น มูลนิธิ บริษัท ตลอดจนประชาชนก็บริจาคให้ได้ เผลอๆอาจได้จากองค์กรด้านศาสนาด้วย เพราะโครงการนี้แบ่งเบาภาระของพระสงฆ์องคเจ้า ทำไม่ให้วัดสกปรกได้มาก ผมดูในwebที่คุณหมอNor-maiแนะนำแล้ว พบว่าโครงการเหล่านี้ในต่างประเทศอยู่ได้เพราะการประชาสัมพันธ์อย่างมีระบบ เพื่อหาเงินบริจาคจากเอกชนครับ เรื่องกฏหมายบังคับเจ้าของหมา เป็นคนละเรื่องเดียวกันกับศูนย์พักพิงของหมา จะรอให้ไข่เกิดก่อนไก่ หรือไก่เกิดก่อนไข่ไม่ได้ สำคัญเท่ากันก็ต้องทำพร้อมๆกัน มีใครแยกกระทู้ไปหาทางรณรงค์เป็นการเฉพาะเรื่องกฏหมายก็ดีนะครับ จากคุณ : Navarat.C - [ 10 ก.พ. 52 17:08:56 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ถ้าศูนย์พักพิงหมาจรจัดมีความพร้อมและมีเจ้าหน้าทีรักและมีจิตใจดี มีเมตตาจริงๆ คงดีใจมากๆเลยคะ ความคิดเห็นคงน้อยนิด แต่มาโหวตให้นะคะ แก้ไขเมื่อ 10 ก.พ. 52 20:12:14 จากคุณ : ตัวตรง (ตัวตรง) - [ 10 ก.พ. 52 20:10:51 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ผมขอแนะนำเจ้าของกระทู้ ลองไปหาหรือโทรไปพูดคุยกับคนที่ดูแลสุนัขที่เกาะสุนัขที่พุทธมณฑลดูครับ ว่าสัดส่วนประชากรสุนัขที่มีอยู่กับพื้นที่เป็นอย่างไร จำนวนสุนัขเพิ่มขึ้น ลดลงต่อปีเป็นอย่างไร ที่นั่นมีนักศึกษานำสุนัขไปหาเจ้าของใหม่ และมีสัตวแพทย์เข้ามาช่วยเรื่องทำหมัน ไม่แน่ใจเรื่องวัคซีนด้วยหรือเปล่า ผลที่ตามมาเป็นอย่างไร จุดดีหรือจุดด้อย ปัญหาที่เจอต่างๆของเกาะสุนัขที่ได้ จะเป็นข้อมูลให้เราปรับให้เข้ากับศูนย์ฯของเจ้าของกระทู้ ลองถามคุณป้าที่ดูแลสุนัขว่าต้องการอาสาสมัครช่วยงานอะไรได้บ้าง หรือต้องการความช่วยเหลืออื่นนอกจากการบริจาคอาหารและเงินหรือไม่ http://www.gotomanager.com/news/details.aspx?id จากคุณ : Nor-mai (Nor-mai) - [ 10 ก.พ. 52 21:34:44 ]

ความคิดเห็นที่ 40 link เพิ่มเติมครับ http://aodkatai.spaces.live.com/blog/cns!86DBCADE3612A555!548.entry http://webboard.mthai.com/5/2006-07-09/250204.html จากคุณ : Nor-mai - [ 10 ก.พ. 52 21:36:44 ]

ความคิดเห็นที่ 41 อ่านตามlinkที่ให้มาก็พอจะเข้าใจอยู่ละครับ ขอบพระคุณ ผมก็จะทำเท่าที่ทำได้ กระทู้นี้คนสนใจน้อยกว่าที่คาด เมื่อโหวตไม่พอ ก็คงจะตกหน้าไปในเร็ววันโดยไม่ทันได้สรุปออกมาเป็นแบบร่าง แนวความคิดที่เราอยากจะเห็นศูนย์พักพิงสุนัขที่เราอยากจะให้มันเกิดขึ้น ผมsearchเจอstray dogs shelterแห่งหนึ่งที่คนอังกฤษช่วยหาเงินให้คนฟิลลิปปินส์สร้าง มาตรฐานหน้าตาก็พอๆกับที่เราจะทำได้ ลองดูรูปอีกสักชุดก็แล้วกัน รูปแรกเป็นโรงนอนของมะหมา จากคุณ : Navarat.C - [ 10 ก.พ. 52 22:22:41 ]

ความคิดเห็นที่ 42 น่าสบายไหมครับ จากคุณ : Navarat.C - [ 10 ก.พ. 52 22:23:45 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ที่อยู่ของหมาอีกรูปนึง จากคุณ : Navarat.C - [ 10 ก.พ. 52 22:25:03 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ของเราอาจจะมีไอ้นี่แถม จากคุณ : Navarat.C - [ 10 ก.พ. 52 22:26:18 ]

ความคิดเห็นที่ 45 คลีนิคในศูนย์ของฟิลลิปปินส์ สำหรับรักษาหมาเจ็บป่วย จากคุณ : Navarat.C - [ 10 ก.พ. 52 22:29:50 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ห้องพยาบาลหมาป่วยในคลีนิค จากคุณ : Navarat.C - [ 10 ก.พ. 52 22:30:48 ]

ความคิดเห็นที่ 47 นี่เป็นศูนย์ประเภท no-kill ในอเมริกา หมาอยู่ในคอกเป็นโซนๆไป แต่มีสนามไว้ให้ออกมาวิ่งบ้าง แก้ไขเมื่อ 12 ก.พ. 52 14:40:33 จากคุณ : Navarat.C - [ 10 ก.พ. 52 22:34:00 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ผมจะว่าของผมไปเรื่อยๆ แต่ถ้าไม่มีใครเข้ามาแจมด้วยก็คงต้องเลิกด้วยเหมือนกัน คืนนี้เอาเท่านี้ก่อน จากคุณ : Navarat.C - [ 10 ก.พ. 52 22:38:02 ]

ความคิดเห็นที่ 49 บ้านเรา อาจเป็นเพียงแค่ความฝัน มีแต่ผักชี เลยไม่ค่อยกล้าฝัน จากคุณ : กาแฟรสเสน่หา - [ 11 ก.พ. 52 05:53:26 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ของฟิลลิปปินส์ ดูดีนะคะ มีพื้นทีกว้างดี หมาคงวิ่งเล่นได้สบายเลย จากคุณ : ตัวตรง (ตัวตรง) - [ 11 ก.พ. 52 12:27:18 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ช่วยโหวตก่อนคะ จากคุณ : การเดินทางของความรัก - [ 11 ก.พ. 52 12:35:27 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ถ้ามีงบประมาณจริงๆละก้ออยากให้แก้ปัญหาที่ต้นเหตุดีกว่า เพราะการสร้างศูนย์พักพิงสุนัขจรจัด   ยังงัยก็คงรองรับกันไม่หวาดไม่ไหว สุนัขจรจัดก็คงเพิ่มขึ้น ๆ ไม่จบสิ้น หากไม่แก้ไขปัญหาที่ต้นเหตุเสียก่อน เพราะปัญหาของสุนัข / แมวจรจัดนั้น มันเกิดจากประชากรในชุมชนนั้น ๆ แหล่ะ  ที่เลี้ยงแล้วไม่รับผิดชอบกัน  ไม่ยอมทำหมัน *** หลับตา  แล้วเริ่มฝันกันเลย ******* ทำเป็นแบบโครงการนำร่องก่อนน่าจะทำได้ โดยเริ่มจาก  ..... 1. ทำการสำรวจประชากรสุนัขในชุมชนนั้น ทำแบบสำรวจสำมะโนประชากร   อันนี้คงต้องจ้างอาสาสมัคร แบ่งพื้นที่กัน สำรวจแบบปูพรมกันไปเลย เรียกว่าสำรวจสำมะโนประชากรสุนัข . สำรวจได้ให้ได้ว่า  บ้านไหนมีหมากี่ตัว / หมาบ้านกี่ตัว  / หมาจรในชุมชนนั้นมีกี่ตัว    ... ลงเป็นหลักฐานไว้ให้ชัดเจน เพื่อป้องกันอนาคต เอาหมาบ้านมาปล่อยอีก แยกว่า หมาจรที่ยังไม่ได้ทำหมัน ก็จับแยกทำหมัน   / ป่วย ก็รักษา 2. จัดตั้งผู้ดูแลในแต่ละชุมชนนั้น ๆ โดยคอยเป็นผู้ประสานงานโครงการ กับชุมชน  ... และช่วยดูแล สร้างจิตสำนึกให้คนที่เลี้ยงสุนัข   3. เป้าหมายหลักคือ จำกัดจำนวนการแพร่พันธุ์ของสุนัข/แมว ในพื้นที่นั้น ย่อยพื้นที่รับผิดชอบลงให้เล็กที่สุด เพื่อการดูแลทั่วถึง   หรือถ้าชุมชนใด ๆ มีจำนวนสุนัข/แมวจร  เยอะเกินไป  ก็แบ่ง ๆ มาให้อยู่ในพื้นที่รับผิดชอบอื่น 4. เมื่อได้ข้อสรุปจากการสำรวจประชากรสุนัขมาแล้ว  แต่งตั้งทีมรับผิดชอบในแต่ละพื้นที่แล้ว  การดูแลต่าง ๆ ก็ง่ายขึ้น แค่ทำหมันให้ได้ครบทุกๆ พื้นที่ ทุกๆ ชุมชน  ก็นับว่าช่วยเรื่องหมาจรจัดได้เยอะแล้ว อื่น ๆ  นอกจากนี้ ถ้ามีงบประมาณก็  จัดหน่วยสัตวแพทย์ออกหน่วยทำหมัน/ฉีดวัคซีนตามชุมชน...ทุกแห่ง....อย่างต่อเนื่อง     เน้นว่าเข้าถึงทุกชุมชน ทุกเขต ทุกหมู่บ้าน เพราะเหตุอย่างหนึ่งที่ประชาชนไม่ได้นำสัตว์ของตนเองไปทำหมัน หรือฉีดยาเพราะถ้าไปคลีนิค หรือ รพ. ค่าใช้จ่ายค่อนข้างสูง หรือไปที่ศูนย์ฯ ของทางราชการก็ไม่สะดวก **... อันนี้ก็ต้องเข้าใจ คนส่วนมากก็ชอบความสะดวกสบายอ่ะนะ *** ทั้งนี้ ก็ต่อยอดจากการที่เรามีตัวแทน อยู่ในชุมชน และได้ทำการสำรวจประชากรสัตว์จรจัดกันไปล่วงหน้าแล้ว หมาแมว หลังจากได้รับการรักษา ทำหมัน  เขาก็สามารถอยู่ร่วมในชุมชนได้ โดยไม่ต้องให้เขาไปอยู่สถานกักกัน *********************************************** เอาหล่ะค่ะ  เมื่อฝันกันแล้ว  ก็มาร่วมกันฝันต่อไป เมื่อไหร่ที่สัตว์ที่อยู่ใกล้ชิดกับคน เช่นสุนัข และแมว  จะมีผู้มองเห็นความสำคัญ เมื่อไหร่จะมีใครมองเห็นว่า พวกเขาเป็นสัตว์ที่ซื่อสัตย์ แสนรู้ และน่ารัก ถ้าหากได้รับการดูแล ให้มีคุณภาพชีวิตที่ดี พวกเขาก็สามารถอยู่ร่วมกับคนในชุมชนได้อย่างมีความสุข ****************************************** เฮ้อ  ... เมื่อไหร่ ฝันจะเป็นจริง จากคุณ : ลิงน้อยเอ็นจอยเขียน - [ 11 ก.พ. 52 12:57:54 ]

ความคิดเห็นที่ 53 การเลี้ยงสัตว์อย่างรับผิดชอบ 10 ประการ 1. มีอาหารที่เหมาะสมเพียงพอและมีความสมดุล 2. มีน้ำสะอาดให้เค้าดื่มตลอดเวลา 3. จัดให้เค้ามีที่นอนอันอบอุ่น 4. มีการสัมผัสระหว่างกันและพาเขาไปออกกำลังกายด้วยนะ 5. ให้การป้องกันโรคและปรสิตภายนอก 6. จดทะเบียนเป็นเจ้าของสัตว์เลี้ยง 7. จัดให้สัตว์เลี้ยงอยู่ในพื้นที่ไม่ล่อยเพ่นพ่าน 8. ฝึกให้ถ่ายเป็นที่ ไม่เลอะเทอะในที่สาธารณะ 9 ฝึกคำสั่งพื้นฐานให้กับเขา 10. พาเค้าไปทำหมันหากไม่ต้องการให้มีลูก http://www.vpathai.org/index.php?mo=21&list&catid=949 แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 52 20:31:54 แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 52 20:22:54 จากคุณ : Nor-mai (Nor-mai) - [ 11 ก.พ. 52 19:08:54 ]

ความคิดเห็นที่ 54 พอดีมีผู้เมตตาหลังไมค์มาบอกผมผู้เป็นขาจร ว่าทำไมขาใหญ่ และขาประจำในห้องนี้จึงไม่ให้ความสนใจกับกระทู้อย่างนี้ ครับ ก็เข้าใจแล้ว และขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาร่วมวงด้วยครับ ขอจบแค่นี้จริงๆ ไปนอนกอดหมาต่อดีกว่า จากคุณ : Navarat.C - [ 11 ก.พ. 52 19:31:45 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ^ ^ ^ คุณNavarat.C หมายความว่าอย่างไรคะ ที่ว่าทำไมขาใหญ่และขาประจำในห้องนี้จึงไม่ให้ความสนใจกระทู้นี้ ไม่ทราบว่าสิ่งที่คุณNavarat.C บอกมาว่า มีคนเมตตาหลังไมค์มาบอกนั้น เป็นอย่างไรหรือคะ น่าสนใจมากค่ะ อุอุ จากคุณ : ... - [ 12 ก.พ. 52 13:23:11 A:161.200.255.162 X: TicketID:182124 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ชื่นชมความคิดที่นำเสนอ และความพยายามที่จะระดมสมองของเจ้าของกระทู้นะครับ เสียดายกระทู้ดีๆ ยิ่งเสียดายที่เกิดความรู้สึกถอดใจไปซะแล้ว และทำให้เสียดายที่สุดที่ไม่ได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอันตามที่เจ้าของกระทู้วาดความฝันสร้างสรรสังคมไว้ ความคิดของคนๆหนึ่ง อาจจะไม่จำเป็นต้องคาดหวังให้คนหมู่มากเห็นด้วยและเข้าร่วมระดมความคิด แต่จากคนๆเดียวที่มีบางคนช่วยเสนอความคิดก็ถือว่าได้กำไรแล้วนะครับ ตอนนี้ผมอยากจะสมัครมาช่วยเสนอความคิดอีกสักคน ซึ่งหวังว่าผมคงไม่ใช่คนสุดท้าย และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าคงจะมีคนอีกมากเข้ามาอ่าน ถึงแม้จะไม่ได้ปรากฎตัวร่วมเสนอแนวคิดมาก็ตาม กล่อมเจ้าของกระทู้มาซะยาว ดูภาษาก็น่าจะเป็นผู้ใหญ่ ก็หวังว่าจะไม่ได้เป็นเด็กขี้งอน นอนกอดหมาอยู่อย่างนั้นโดยไม่ปล่อยมือ  นะครับ ใจอ่อนลงบ้างไม๊ครับ ผมไม่เคยเข้ามาเล่นห้องจตุจักร อ่านกระทู้นี้เพียงคร่าวๆไว้ก่อน จะตามอ่านละเอียดอีกครั้ง นะครับ เรื่องแรก (ถ้ายอมใจอ่อนมาคุยกันอีก) อยากเสนอให้เจ้าของกระทู้ที่เป็นผู้เสนอแผน รวบรวมประเด็นที่มีคนนำเสนอเฉพาะที่เป็นเนื้อๆ  สรุปเป็นหมวดหมู่ เพราะกระทู้ก็ยาวขึ้นเรื่อยๆ มีความคิดหลากหลาย  ตามสึบค้นขึ้นไปข้างบนลำบาก ต่อไปผมขอเริ่มที่ขอตอบคำถามที่เจ้าของระทู้ ตั้งไว้นะครับ ประเด็นของการสร้างศูนย์พักพิง คิดว่าจำเป็นแค่ไหนถึงมีน้ำหนักพอที่จะต้องสร้างขึ้นมาล่ะครับ 1 เพราะ ศูนย์ที่มีอยู่(ประเวศ) เป็นนรก จึงอยากจะมีสิ่งที่ดีกว่า ทำให้ผมเกิดความคิดว่าเรากำลังหนีปัญหาหรือเปล่า เหตุเกิดที่ไหนควรแก้ไขที่นั่นเพราะสุดท้ายแล้วก็จะเป็นศูนย์รับเลี้ยงสุนัขจากถิ่นและปัญหาเดียวกัน 2 เพราะ สุนัขจรจัดที่เราพบเห็น ดูน่าเวทนาชวนสลดหดหู่ ตามที่เจ้าของกระทู้เสนอไว้คร่าวๆ ทำให้ผมเกิดความคิดว่า หากเราจะดปัญหากันที่เกิดเหตุแล้วลองแก้กันตรงนั้นจะพอแก้ไขได้ไม๊เพราะมันง่ายและลัดสั้นที่สุด ถ้าแก้ไม่ได้และจำเป็นต้องนำออกนอกพื้นที่ จะนำเข้าบ้านคนที่พอใจบุญ ซึ่งอาจะมีการเพิ่มขั้นตอนการพัฒนาสุภาพ โรคติดต่อ ตลอดจนเรื่องนิสัยการอยู่กับเจ้าของใหม่ ให้มีมาตรฐานหลักประกันได้สักระดับหนึ่ง ก็จะเป็นวิธีที่ลัดสั้นกว่าเช่นกัน 3 เพราะสองเหตุผลข้างต้นมีคนทำกันอยู่แล้วมากพอสมควร แต่ยังไม่เพียงพอแต่การแก้ปัญหา และการพบเห็นภาพสุนัขน่าเวทนาไม่เคยลดน้อยลงในความรู้สึก ทำให้ผมเกิดความคิดว่า ยังมีมิติของการแก้ปัญหาที่นอกเหนือจากการสร้างศูนย์พักพิงในมุมอื่นๆอีกไม๊ อาจจะเป็นด้านสังคม ด้านการศึกษา ด้านผังเมือง ด้านสาธารสุข ด้านสิ่งแวดล้อม หรืออื่นๆ บางทีการจัดการในด้านอื่นๆอาจส่งผลดีกับปัญหาสุนัข เพียงแต่ตอนนี้ผมก็ยังคิดไม่ออกว่าในด้านโน้นด้านนี้ที่ผมยกมานั้น ควรจะต้องทำอะไรที่ชวนให้มองเป็นรูปธรรมได้บ้าง อันนี้แหละมั้งที่จำเป็นต้องระดมสมองจากคนทุกฝ่าย ที่ไม่จำเป็นต้องเป็นผู้ที่เกี่ยวข้องใกล้ชิดกับสุนัขอย่างเดียว ทั้งสามข้อที่ผมยกมา ไม่ได้รู้สึกแย้งกับเจ้าของกระทู้นะครับ เป็นเพียงความพยายามที่จะมองต่างมุม เพื่อให้เกิดน้ำหนักของความจำเป็นในการสร้างศูนย์พักพิงขึ้นมาจริงๆ และโดยความคิดของผมแล้ว ผมเทความรู้สึกไปในทางเห็นด้วยกับการสร้างศูนย์ เพราะในความรู้สึกนั้นสุนัขจรจัดมีจำนวนมากเกินไปที่จะเยียวยาได้ถ้วนทั่ว ปัญหาเรื้อรังมานานจนยากจะเยียวยาแบบลัดสั้น หลายครั้งที่ทราบข่าวว่าสุนัขบางตัวได้โอกาสที่ดีของชีวิตจากผู้ใจดีหรือใจบุญ แต่เหมือนจะเพียงน้อยนิดจากสุนัขที่ขาดโอกาสและต้องเผชิญกับชะตากรรมที่เลวร้าย อย่างน้อยศูนย์ก็เป็นที่สุนัขจะได้เข้าไปอยู่อย่างปลอดภัยจากปัญหาเดิม (แต่อาจจะไปเจอปัญหาใหม่เหมือนประเวศที่ทุกคนกล่าวถึงนะครับ) นานาประเทศล้วนก็มีศูนย์ครับ เท่าที่ทราบล้วนเป็นของเอกชนโดยรัฐช่วยเหลือส่วนหนึ่ง ส่วนที่เค้ามีกันแล้วทำอะไรบ้าง คงเอาไว้มาเปรียบเทียบกันในตอนท้าย หลังจากที่ความฝันของเจ้าของกระทู้ตกผลึก เพื่อจะได้ดูข้อดีข้อเสียกันของกันและกันอีกที นะครับ ที่คิดว่าควรเอาเปรียบเทียบกันทีหลังก็เพราะถ้าเรารู้ในสิ่งที่มี ความฝันก็ไม่บรรเจิดกันพอดี ผมเองพอรู้มาน้อยนิดและบางส่วน ก้จะพยายามลืมๆไปก่อน ตอนนี้จะขอลองร่วมฝันกับเจ้าของกระทู้ไปก่อนดีกว่า ทีนี้ขอตอบคำถามเจ้าของกระทู้ เพื่อตีกรอบให้แนวทางอยู่ในวงก่อน นะครับ ๑ สถานที่ดังกล่าวควรมีพื้นที่เท่าไร รับสุนัขได้กี่ตัว ผมคิดว่าเป็นคำถามที่ตอบยากมาก แต่น่าจะได้คำตอบเองเมื่อวางระบบขั้นตอนได้ทั้งหมด ถ้าเอาสุนัขจรจัดเป็นตัวตั้ง ปัจจุบันว่ากันว่ามีเป็นแสนตัว ก็อาจจะต้องยกจังหวัดใดสักจังหวัดหนึ่งให้สุนัขกันเลย แต่หากจจะเอาเรื่องจำนวนสุนัขที่เข้าไปอยู่อย่างสุขสบายภายในศูนย์เป้นตัวตั้ง ก็อาจจะแทบไม่เกิดประโยชน์อะไรกับสุนัขจรจัดที่อยู่ตามที่ต่างๆและอาจจะแทบไม่ได้ลดปัญหาอะไรตามที่ตั้งใจไว้เลย ทั้งนี้เพราะผมคิดว่าศูนย์พักพิงคือการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ ถ้าไม่มีแผนการที่ต้นเหตุควบคู่กันไปด้วย ทั้งด้านโรคติดต่อต่างๆ ด้านการควบคุมจำนวน ด้นการจัดระเบียบการเลี้ยง สุนัขจรจัดก็จะเหมือนโรงงานขนาดมหึมาผลิต ที่คอยผลิตสุนัขป้อนศูนย์จนล้นหลาม ผู้เลี่ยงสุนัขจำนวนมากที่ขาดความรับผิดชอบจะปล่อยให้สุนัขตั้งท้องแล้วเอาไปปล่อยวัด หรือช่วยเอาไปส่งศูนย์ด้วยตัวเอง ปัญหาเรื่องสุนัขจึงควรคิดกันทั้งขบวนการ ถ้ามีเพียงศูนย์ผมคิดว่าที่สุดก็ล้มเหลวและถึงจุดจบในที่สุด สรุปว่าผมยังไม่มีคำตอบ และอยากโยนให้เป็นความคิดที่ควรระดมสมอง แต่เจ้าของกระทู้จะตีวงเรื่องศูนย์ก่อน เพราะกลัวประเด็นจะแตกจนคุมวงความคิดเรื่องศูนย์ไม่อยู่ ผมก็คิดว่าข้อนี้ควรแขวนไว้ เพื่อหาคำตอบในตอนท้ายสุด ๒ เขาควรจะอยู่กันตามธรรมชาติอย่างไรจึงจะไม่เป็นนรกเหมือนที่ประเวศ ก็ต้องถามก่อนว่าธรรมชาติของสุนัขต้องการอะไร คำตอบในความคิดของผมก็คือ สุนัขต้องการอาหาร ที่อยู่ และ เจ้าของ เป็นปัจจัยหลัก เพราะสุนัขเป้นสัตว์เลี้ยงไม่ใช่สัตว์ป่า เมื่อไม่มีใครให้อาหาร เค้าจะคุ้ยเขี่ยถังขยะเพื่อเลี้ยงตัวเองได้ เมื่อไม่ใครให้ที่อยู่ เค้าจะหามุมที่อยู่ของเค้าที่พอปลอดภัย และถ้าขาดเจ้าของสุนัขจะดำเนินชีวิตสะเปะสะปะ เมื่อใดที่ใครให้อาหารสุนัขจะแสดงคามเป็นมิตรและอยากเป้นสัตว์เลี้ยงของคนๆนั้น เวลาผมมองสุนัข ผมชอบรู้สึกว่าสุนัขแสดงออกถึงความสุขอย่างที่สุดก็ตอนที่ได้แสดงอาการประจบเจ้าของน่ะครับ คำตอบของข้อนี้ของผมก็คือ ในศูนย์คงให้เค้าได้เรื่องความปลอดภัย การดำรงชีวิตที่เป็นอิสระ และปลอดโรค แต่คงขาดความสุขไปมากเพราะศูนย์คงไม่มีคนเลี้ยงที่ช่วยให้สุนัขมีความสุขได้ดังธรรมชาติของเค๊า อันนี้หมายถึงศูนย์มีคนลี้ยงที่มีใจรักสุนัขนะครับ ถ้าได้คนเลี้ยงที่สักแต่เลี้ยง รำคญสุนัขที่เข้ามาประจบ ก็ยิ่งทำให้สุนัขเครียดและหาดระแวงมากขึ้น สรุปของข้อนี้ก็คือ ผมว่าได้ความปลอดภัย ได้การดำรงชีวิตอย่างอิสระและปลอดโรค ก็ถือว่าดีมากที่สุดในความเป็นศูนย์แล้วล่ะครับ ๓ สถานที่นี้ควรดำเนินการโดยใคร มูลนิธิ หรือหน่วยราชการไหน สำหรับประเทศไทย จะเป็นหน่วยไหนก็ได้ครับ ขอเพียงให้เข้าใจว่าศูนย์ตั้งขึ้นมาเพื่ออะไรและทำให้ได้ใกล้เคียงความเป็นอุดมคติก็พอ ปัญหาใหญ่จะอยู่ที่งบประมาณซะมากกว่า ซึ่งคงไม่มีเอกชนรายใดแบกรับได้ ดังนั้นพื้นฐานเลยรัฐจะต้องช่วยเหลือ ช่วยยังไง เท่าไร ก็ต้องแจงรายละเอียดหันให้ชัดๆ นะครับ ๔ เราจะได้บุคคลากรที่มีเมตตาต่อสัตว์ที่น่าสงสารเหล่านี้อย่างไร เป็นเรื่องยากนะครับ เพราะความรักนั้นจะสั่งหรือบังคับกันไม่ได้ ไม่งั้นผมคงบังคบให้สาวๆมารักผมหลายต่อหลายคนแล้ว ปัญหาของการดำเนินการโดยรัฐคงจะเกิดจากคนทำงานเพื่อประกอบอาชีพ ไม่ได้เพราะใจรัก ยิ่งเป็นข้าราชการด้วยแล้ว เมื่อนานวันก้าวหน้าขึ้นก็เหมือนหัวโขนใหญ่ขึ้น จะสนิทชิดเชื้อกับสุนัขได้อย่างไร บุคลากรก็คงเป็นเรื่องของใจ ค่อยๆคัดคนที่เหมาะและเด็ดขาดกับคนที่ไม่เหมาะ สิ่งสำคัญคือการปลูกฝังแนวความคิดกันบ่อยๆ ควมรักบังคับกันไม่ได้แต่ก้สามารถทำคะแนนจนเกิดความรักได้ใช่ไม๊ครับ ฉะนั้นที่สำคัญที่สุดก็คือการคัดเลือและปลูกฝัง ซึ่งจำเป็นต้องมีใครสักคนที่ทำหน้าที่นี้ได้ การหาใครสักคนคงง่ายกว่าหาทีมสักทีม อาจจะมีใครสักคนที่เลี้ยงสุนัขอยู่แล้ว ซึ่งบ้านเราก็มีคนเลี้ยงสุนัขจรจัดกันอยู่หลายคน หยิบขึ้นมาโปรโมทให้เป็นหัวหน้าทีม โดยมีหลักประกันเรื่องความมั่นคงของชีวิตให้เค้าควบคู่ไปด้วย ความฝันก็อาจะเป็นจริงขึ้นมาได้นะครับ ฝากไว้เท่านี้ก่อนนะครับ ผมเขียนซะยาว อาจจะดูเปลอะไปหน่อย หลายประเด็นอาจจะยังไม่ต้องใส่ใจ ถือเป็นการจูนความคิดให้พอสอดรับกันก่อนล่ะกัน และทั้งหลายทั้งหมดนี้เป็นความคิดส่วนตัวของผม ย่อมผิดพลาดได้ ถ้ามีความคิดสร้างสรรก็ขัดแย้งติติงกันได้ด้วยความยินดีครับ ทั้งหมดนี้ผมพอมพ์รวดเดียวไม่ได้อ่านทวน ความผิดพลาดทั้งเนื้อหาและอักษร ที่อาจะทำให้เสียอารมณ์ก็ขออภัยไว้ด้วยครับ เพราะตอนนี้ก็ดึกมากแล้วไม่มีเวลาพอขัดเกลา ว่าแต่เจ้าของกระทู้จะใจอ่อน มาระดมสมองกันต่อไม๊ครับ ผมจะพยายามเข้ามาบ่อยๆครับ จากคุณ : สนิทใจ - [ 13 ก.พ. 52 02:31:05 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ขอบคุณคุณสนิทใจมากครับ ความคิดเห็นของคุณมีค่ามาก ผมอยากเห็นของคนอื่นๆอีก ถ้าข้อมูลพอ จะขึ้นเป็นexperimental projectให้ดูกัน (ถ้ายังมีผู้สนใจติดตาม) ตอนนี้ผมอยู่กระทู้นี้ครับ ไปเยี่ยมชมได้ เผอิญเกี่ยวกับสัตว์เหมือนกัน http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K7520883/K7520883.html#44 จากคุณ : Navarat.C - [ 13 ก.พ. 52 06:34:04 ]

ความคิดเห็นที่ 58 แหม... ขนาดของต้นขาเรา วัดตอนนี้เลยนะคะ 21 นิ้ว แหะ แหะ ไม่รู้เรียก "ขาใหญ่" ได้ป่าว ?? แต่ขอความเมตตา เรียกแบบถนอมน้ำใจคนชอบกิน ว่า "ขาอวบ"  แทน..จะได้มั้ยคะ ?? ขออนุญาตออกความคิดเห็น แต่อาจจะไม่ตรงประเด็นมากนัก เราเป็นคนหนึ่งที่เข้าไปร่วมประชุมเพื่อทำหนังสือร้องเรียนไปยังสำนักพระราชวัง และ กรุงเทพหมานคร เมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้ว และเมื่อหนังสือดังกล่าวได้รับการดำเนินการ มีคณะบุคคลไปตรวจสอบที่ประเวศ ผลที่ออกมาก็คือ เหมือนเดิม ทำดีในวันที่ไปตรวจเยี่ยม ปกปิดและคอรัปชั่นเหมือนเดิมค่ะ พวกเราจึงค่อนข้างจะท้อแท้ และยังมาพิจารณาเรื่องของเวรกรรมอีกด้วย จึงเลือกช่วยเฉพาะที่เห็น (เราเลือกช่วยบัญชีฉุกเฉินค่ะ) เพราะคิดว่ากรรมของทุกชีวิต ต่างมีเป็นของตนเอง ไม่มีใครสามารถไปขัดขวางและแก้ไขได้ เราทำอย่างดีที่สุดเท่าที่จะทำกันได้แล้ว และไม่สำเร็จ ก็รอให้โอกาสและเวลาใหม่มาถึง เผื่อจะมีคนที่มีความสามารถมากกว่าพวกเรามาทำ ก็อาจจะช่วยพวกหมาที่ประเวศได้บ้าง หวังไว้แบบนั้นนะคะ ส่วนเรื่องศูนย์พักพิงสุนัขจร เป็นแนวความคิดที่วิเศษมากๆ ถ้าเราสามารถทำให้เป็นความจริงขึ้นมาได้นะคะ แต่..เราทำทุกอย่างด้วย 2 มือ 2 เท้า 1 สมอง จนใกล้จะหมดแรงกันแล้ว เลยไม่อยากฝันค่ะ มันเจ็บปวดใจที่ทำให้เป็นจริงไม่ได้ แค่เผชิญปัญหาเดียวที่ว่า หมาที่ช่วยมาตัวนี้มันพิการ แล้วเราจะทำยังไงต่อไป ??  กายภาพ ?? แผลกดทับ ?? บีบอึ กดฉี่ ?? แค่นี้ก็ปวดหัวแล้ว เท่าที่เราอยู่ห้องนี้มาก็หลายปี มีคนเสนอความคิดคล้ายคลึงกับคุณเจ้าของกระทู้ทุกปี แล้วก็จบลงตรงที่ ความคิดเห็นไม่สามารถทำให้เกิดขึ้นจริงได้ค่ะ เหตุเพราะปัจจัยหลายๆ อย่าง อันดับแรก คือ เรื่องเงิน ต่อมาคือ การบริหาร แค่ 2 ข้อนี้คนที่ช่วยหมาจรมาเห็นเข้าก็วิงเวียนกันแล้วค่ะ 555 จริงๆ นะ อาจตอบไม่ตรงหัวข้อนัก แต่ก็ใกล้เคียงล่ะค่ะ และขอขอบพระคุณแทนน้องหมาจรจัดที่ยังทุกข์ทรมานเพราะความเห็นแก่ตัวและไม่มีวินัยของคน ทุกตัวด้วย ที่คุณเจ้าของกระทู้ตั้งใจและพยายามหาแนวทางแก้ไขเพื่อช่วยเหลือพวกเค้า แต่ตราบใดที่เรายังไม่มีกฎหมายที่เข้มแข็งเพียงพอ ยังไม่มีระเบียบวินับและความสำนึกในความรับผิดชอบต่อสังคม เราก็คงจะต้องสร้างศูนย์ฯ ขึ้นทุกๆ จังหวัด และมันก็จะย้อนกลับไปหาเรื่อง เงิน และ การบริหาร อีกนั่นแหละค่ะ ด้วยความจริงใจ จากคุณ : แม่หนูดี (kantakart) - [ 13 ก.พ. 52 13:10:14 ]

ความคิดเห็นที่ 59 เป็นกระทู้ที่ดีทีสุดและสร้างสรรที่สุดเท่าที่ได้เคยเห็นมา ขอยกให้เป็นกระทู้แห่งปีกระทู้หนึ่ง ขอ อนุญาตsave ไว้ก่อนนะคะ ว่างๆแล้วจะมาออกความคิดเห็นคะ จากคุณ : กล้วยไม้สีเงิน - [ 13 ก.พ. 52 19:30:39 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ๑ สถานที่ดังกล่าวควรมีพื้นที่เท่าไร รับสุนัขได้กี่ตัว ความคิดเห็นที่ 1   เพื่อให้เห็นภาพพจน์ ผมเริ่มก่อนนะครับ ผมว่าศูนย์นี้ต้องอยู่ห่างไกลชุมชน เพื่อไม่ให้เสียงเห่าหอนรบกวนชาวบ้าน มีสภาพเป็นป่าหน่อยๆ เพื่อให้พวกมันอยู่กันเป็นธรรมชาติได้ แต่ต้องมีอาณาบริเวณกว้างขวางใหญ่โต น่าจะไม่ต่ำกว่า๑๐๐ไร่ ต่อหมา๑๐๐๐ตัว หมาที่แรกรับเข้ามา จะมีอาคารกักกัน เป็นสถานพยาบาลเพื่อรักษาโรค กำจัดเห็บหมัด และฟื้นฟูจิตใจ ทำหมัน ก่อนจะส่งออกไปอยู่ในโชนต่อไปที่จะมีอิสสระมากขึ้น หัดเข้าฝูง และหัดกินอาหารที่จะนำมาให้เป็นที่เป็นทาง และเป็นเวลาโดยไม่ให้กัดกันใหญ่โต เมื่อหมาปรับสภาพความเป็นอยู่ดังกล่าวได้แล้ว จึงปล่อยออกสู่โซนใหญ่ ผมไม่แน่ใจ อาจต้องแยกเพศ หรือแยกวัยพวกมันหรือไม่ เพื่อมิให้พวกมันเถื่อนจนเกินไป จากคุณ : Navarat.C ********************************************* ตอบ..สถานที่ดังกล่าวควรตั้งอยู่ในหุบเขาไกลจากผู้คนเพื่อเสียงและกลิ่นจะ ได้ไม่รบกวนผู้คน ที่ดินก็เป็นของป่าสงวน เพื่อที่ความเจริญหรือการบุกรุกที่ ของชาวบ้านจะได้เข้ามาไม่ถึง เนื้อทีก็จะได้ไม่จำกัด และควรแบ่งเป็นโซน โซน ละ 100ตารางวาต่อหมา20ตัวอาจจะดูแออัดไปบ้าง แต่อย่าลืมว่าเราต้องมีบุคลากรในการดูแลหมา  แต่ 1คน/หมา20ตัว ความสัมพันธ์ของหมาและคนเลี้ยงจะมีความใกล้ชิดและดีต่อกันคนเลี้ยงก็จะได้ไม่เหนื่อยเกินไป ดูแลและเอาใจใส และให้ความรักกับพวกเขาเต็มที่ได้อย่างทั่วถึง เพราะหมาจรจัดในกรุงเทพมากมายนัก2แสนกว่าตัว ดังนั้นถ้าเอามาเลี้ยงหมดคงต้องใช้เนื้อที่เป็นหมื่นไรแน่นอน นอกนั้นเห็นด้วยกับจขกทคะ ชอบรูปนี้ จากคุณ : กล้วยไม้สีเงิน - [ 13 ก.พ. 52 23:30:33 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ๒ เขาควรจะอยู่กันตามธรรมชาติอย่างไรจึงจะไม่เป็นนรกเหมือนที่ประเวศ ในแต่ละโซน ควรมีการปลูกต้นไม้ใหญ่เช่นมะม่วง มะพร้าว หรือกล้วยฯลฯเพื่อที่หมาพวกนี้จะได้เก็บผลไม้ที่หล่นจากต้นพวกนี้กินเล่น มีดอกไม้หอมๆให้ดม มีผีเสื้อสวยๆ หรือแมลงอื่นๆ ให้ดู เพื่อที่พวกเขาจะได้มีกิจกรรมมีสิ่งที่น่าสนใจ มากกว่าต้องนอนอย่างเดียว ควรมีน้ำตกแอ่งน้ำเพื่อที่พวกเขาจะได้ดื่มน้ำจาก  แอ่งน้ำนี้   อาจจะต้องมีการเปิดเพลง บรรเลงเพราะๆบ้างเป็นบางเวลาเพื่อให้เสียงเพลงคลายเครียดหรือลดพฤติกรรมที่กร้าวร้าวลงบ้าง ควรจะมี พท ที่เป็นปูนให้น้อยที่สุด และควรมีการติดกล้องวงจรปิด เพื่อดูพฤติกรรมของพวกเขา ชอบรูปนี้ จากคุณ : กล้วยไม้สีเงิน - [ 13 ก.พ. 52 23:55:12 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ๓ สถานที่นี้ควรดำเนินการโดยใคร มูลนิธิ หรือหน่วยราชการไหน สถานที่นี้ควรมีการสนับสนุนจากภาครัฐ และเอกชน เพราะต้องใช้จำนวนเงินมหาศาล สุนัขจรจัด เกี่ยวข่องกับสุนัขจรจัดโดยตรงอยู่แล้ว เงินงบประมาณส่วนนี้ต้องมาจากกทมส่วนหนึ่ง และอีกหน่วยหนึ่งควรมาดูแลด้วยคือกรมป่าไม้ เพราะว่าเราต้องให้พื้นที่ป่าสงวน ซึ่งกรมป่าไม้ เขาจะมีศูนย์ สำหรับสัตว์ป่าอยู่แล้ว ซึ่งอาจให้สุนัขจรจัด มีสภาพ เป็นสัตว์ ที่ต้องสงเคราะห์ แต่ไม่ใช้สัตว์สงวน.. ทั้งสองหน่วยงานอาจต้องประสานงานร่วมกัน โดยที่กทม ออกค่าใช้จ่าย และขอยืม พท ป่าสงวนมาใช้ และหน่วยงานรัฐ อนุญาตให้เอกชนมาขอใช้พื้นที่เป็นโซนๆ ไป  ภายใต้กฎเกณของภาครัฐในการเลี้ยงสุนัขจรจัด และทางภาครัฐจะสามารถ ทำประวัติประชากรของหมาได้ แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 52 07:38:20 แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 52 01:13:46 แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 52 00:41:54 จากคุณ : กล้วยไม้สีเงิน - [ 14 ก.พ. 52 00:17:34 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ๔ เราจะได้บุคคลากรที่มีเมตตาต่อสัตว์ที่น่าสงสารเหล่านี้อย่างไร บุคลากรนั้นมาได้หลายทางเช่นรับคนในท้องที่เช่นชาวบ้าน โดยให้ค่าจ้างเล็กๆน้อยๆ เพื่อการดำรงชีพขั้นพื้นฐาน แต่ เราให้บริเวณพื้นที่แต่ละโซนให้เขาได้ใช้ประโยชน์ในการปลูกพืช เช่นทำสวนมะม่วง ลำใย ข้าวโพด หรือปลูกผักเป็นต้น อาจให้เข้ามาอยู่เป็นครอบครัวที่ไม่ใหญ่นักให้หมาจรจัดมีชีวิตเหมือนกับอยู่บ้าน เมื่อเก็บผลไปขายก็แบ่งกันคนละครึ่งโดยรายได้ส่วนหนึ่งหักเข้ากองทุน ถ้าในกรณีนี้ เราอาจต้องให้พท เขามากขึ้นเพื่อที่ชาวบ้านจะได้ใช้พท ในการเพาะปลูก ได้เต็มที่อาจให้ไปเลยคนละ200ตารางวา-1ไร่ ต่อการดูแล หมา 20ตัว มีการสร้างที่พัก โดยยกพื้นสูงเหมือนบ้านชนบท โดยให้สุนัข พักอาศัยหลับนอนที่ใต้ถุนบ้าน จะต้องมีการปลูกฝังอบรมให้พวกเขารักสัตว์ และมีเมตตาต่อสัตว์ ถ้าใครไม่มีคุณสมบัติหรือรังแกสัตว์จะต้องมีการตักเตือนก่อน ถ้าไม่ได้ผลก็จะมีการลงโทษโดยการไล่ออก หรือ ดำเนินตามกฏหมายอย่างเด็จขาด ส่วนเรื่องที่ว่าพฤติกรรม ของสุนัข ที่อยู่กันเป็นฝูง จะมีการทำร้ายผู้ให้อาหารหรือไม่นั้น การตาย หรือลดลงของหมาจรจัดในประเวศ ในแต่ละวันนั้นเท่าไหร่ ขึ้นอยู่กับการระบาดของโรค และจะต้องมีการกัดกันตาย ทุกวัน เรื่องนี้ถ้าคุณสนใจอยากทราบอาจต้องไปคุยกับเจ้าหน้าที่โดยตรงเพื่อหา ข้อมูล ถ้าสนใจทำกันอย่างจริงจัง ภาครัฐต้องให้ข้อมูลนี้อย่างตรงไปตรงมา เพิ่มเติมข้อความ เกี่ยวกับมูลหมาที่จะมีจำนวนมากมายมหาศานนั้น ก็ควรเอามาทำเป็นปุ๋ย หรือเป็น น้ำอินทรีย์ เพื่อใช้ในการรดพักต้นไม้ เป็นการลดการใช้ปุ๋ยวิทยาศาสตร์ไปในตัว แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 52 09:06:59 แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 52 09:04:54 แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 52 08:55:21 แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 52 07:52:14 แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 52 01:07:19 แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 52 00:37:40 จากคุณ : กล้วยไม้สีเงิน - [ 14 ก.พ. 52 00:27:23 ]

ความคิดเห็นที่ 64 เข้ามาดูอีกรอบ และแอบดีใจที่ผมไม่ใช่คนสุดท้ายจริงๆ ผมว่าทุกคนที่เข้ามากระทู้นี้ ล้วนมีใจอยากช่วยเหลือสุนัขจรจัด อาจจะรู้สึกท้อใจบ้าง เป็นเป้าหมายที่ไกลแสนไกลบ้าง ก็ถือเป็นการเริ่มต้นที่ดีแล้ว ถ้าช่วยกันฝันให้เป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา แล้วก็รอความหวังว่าวันหนึ่งจะได้รับการขานรับให้ปรากฏตัวขึ้นมาจริงๆ ก็เป็นสิ่งที่น่ารออยู่เหมือนกัน ผมชอบคิดว่าคานธี ใช้เวลานานกว่าจะปลดปล่อยอินเดีย และสุดท้ายก็สำเร็จ อองซานซูจี ใช้เวลานานกับความหวังในประเทศบ้านเกิด ตอนนี้ยังไม่ถึงเป้าหมาย แต่ก็ไม่เคยสิ้นความหวัง ไม่รู้ว่าเปรียบเทียบสูงเกินไปรึเปล่า เพียงแค่หวังว่าเรื่องหมาจรจัด ไม่น่าจะเป็นการก่อกองทรายริมชายหาดแล้วรอคลื่นซัดหายไป พรุ่งนี้วันเสาร์ น่าจะมีเวลามาแสดงความเห็นเรื่องสุนัขจรจัดอีก วันนี้แค่ทักทายนอกเรื่อง ไม่เข้าประเด็นทั้งนั้น นะครับ อ้อ ผมกดโหวตให้แล้วครับ จากคุณ : สนิทใจ - [ 14 ก.พ. 52 01:02:02 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ผมเห็นเวลาที่ท่าอดตาหลับขับตานอนมานั่งเขียนกระทู้นี้แล้วก็ซึ้งใจครับ ความเห็นจากทุกท่านล้วนมีประโยชน์และไม่เลื่อนลอย ส่วนใหญ่นำไปพัฒนาให้เป็นรูปธรรมได้ ผมขอเวลาอีกสักนิดนะครับที่จะลงมือเขียนอะไรๆต่อ ตอนนี้ท่านอื่นๆ หรือท่านที่แสดงความเห็นอยู่แล้ว แต่มีอะไรจะเพิ่มเติม ท้วงติง หรือเสริมความเห็นใดๆ กรุณาคิดออกมาดังๆในกระทู้ด้วยครับ ผมจะใส่ใจไว้เป็นข้อมูลทุกความเห็น จากคุณ : Navarat.C - [ 14 ก.พ. 52 07:36:40 ]

ความคิดเห็นที่ 66 มีที่น่าสนใจให้ดู สถานที่อย่างนี้มีหลายแห่งพอสมควรในเมืองไทย ริเริ่มและดำเนินการโดยคนไทยและคนต่างชาติใจประเสริฐทั้งหลาย พวกนี้ล้วยแต่สิ้นหวังกับระบบราชการในประเทศนี้ และลงมือทำเองโดยขอทุนสนับสนุนจากผู้ที่รักและเมตตาสัตว์จากทั่วโลก เอกชนเหล่านี้ ถ้าดำเนินการอย่างมีระบบ และโปร่งใสในด้านการบริหารและการเงิน ก็สามารถอยู่ตามอุดมคติได้ http://www.carefordogs.org/plutaluang-homeless-animal-shelter-pattaya/ จากคุณ : Navarat.C - [ 14 ก.พ. 52 09:14:52 ]

ความคิดเห็นที่ 67 จขกท.เริ่มต้นดีแล้ว จากคุณ : panpurim2545 - [ 14 ก.พ. 52 09:23:54 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ในความเป็นศูนย์พักพิงสุนัข เรื่องขนาดพื้นที่ ทำเล และความจุในการรองรับสุนัข ผมยังไม่มีความคิดสักเท่าไร เพราะคงขึ้นอยู่กับจะเอาสุนัขจากไหนกลุ่มไหน จำนวนเท่าไร เข้าไปอยู่ที่นั่น ที่แน่ๆก็คือเป็นสุนัขที่ไปควรจะอยู่ที่เก่าอีกต่อไปแล้ว แต่เมื่อสุนัขเข้าไปอยู่แล้ว จะจัดที่อยู่อย่างไรให้เป็นธรรมชาติของสุนัขที่สุด ซึ่งคงจะทำให้สุนัขมีความสุขที่สุด ก็ไม่รู้ตัวว่าเคยเกิดเป็นหมามาก่อนรึเปล่า ที่แน่ๆคือตอนนี้ไม่ใช่หมา ก็เลยขออนุญาตคิดแทนหมา ว่าเค้าอยากอยู่อย่างไร  ด้วยความที่อาสาคิดแทนโดยไม่ได้รับฉันทามติจากหมาๆ ความคิดก็อาจผิดพลาดได้ คนไหนมาอ่านก็ถือซะว่าเป็นเพียงความเห็นที่ยังไม่ใช่ความจริง วิจารณ์ได้เสมอครับ ประการแรก ผมมองว่าหมาเป็นสัตว์เลี้ยงภายในบ้าน ถ้าตัดเรื่องอาหารออกไป ก็ยังต้องการการดูแลเอาใจใส่ระดับหนึ่งที่หมาไม่สามารถช่วยตัวเองได้ เช่น การอาบน้ำที่ควรมีบ้าง เรื่องเห็บหมัดบนตัว เรื่องสุขภาพส่วนตัว นอกจากหมาต้องการให้คนช่วยในเรื่องเหล่านี้แล้ว หมายังต้องการความอุ่นใจกับการอยู่ใกล้กับคน ได้ประจบ ได้รัวกระดิกหา ได้ร้องครางเหมือนใจจะขาดตอนเจอหน้าเจ้าของ  ผมว่าตรงนี้สำคัญที่ให้เค้าได้แสดงความสุขในการเป็นหมาโดยที่ไม่มีสัตว์อื่นๆทำได้ ก็เลยเกิดความคิด(แทนหมา)ว่าหมาต้องการเจ้าของ ซึ่งมากกว่าคนให้อาหาร โดยสภาพศูนย์พักพิงทั่วๆไปจะมีหมาจำนวนมากและคนเลี้ยงจำนวนน้อย และคนเลี้ยงไม่ได้อยู่กับหมาเหมือนเจ้าของในบ้าน ไม่ได้เล่นกับหมาเพราะคงนัวเนียไปหมด ทำให้หมาจำเป็นต้องอยู่ร่วมกัน ปรับตัวเข้าหากันเอง และมีปัญหากัดทำร้ายกันเอง ผมเสนอแนวคิดที่ว่า ศูนย์พักพิงควรจะเลี้ยงหมาแบบมีเจ้าของ หาคนเลี้ยงที่สร้างจิตสำนึกให้เป็นเจ้าของหมากลุ่มนั้น (ทำได้รึเปล่าไม่รู้นะครับ) สัดส่วนหนึ่งคนต่อหมากี่ตัว ก็น่าจะอยู่ที่สังคมของกลุ่มหมานั้นๆ อาจจะได้เป็นร้อยโดยไม่มีปัญหาถ้าเจ้าของมีเวลาอยู่ด้วย แต่ถ้าแค่ไปให้อาหารแล้วออกมาอยู่ข้างนอก โดยปล่อยให้หมาตกลงเรื่องชีวิตกันเอง หมาแค่สิบตัวผมก็ว่าจะกัดกันเละ   คิดแล้วอาจจะยาก แต่ถ้ามองให้ง่ายและเป็นรูปธรรมที่สุด อาจะเชิญคนที่เลี้ยงหมาอยู่แล้ว ยกหมาเดิมเข้าไปอยู่ ทางศูนย์สนับสนุนอาหาร พัสดุ อุปกรณ์ที่จำเป็น พร้อมทั้งส่งหมาเข้าไปเพิ่มเติมให้ด้วยตามความเหมาะสม เป็นการได้บุคลากรที่ดี และบุคลากรก็ไม่ต้องลงทุนกับอาหารและค่าใช้จ่ายในการดูแลซึ่งศูนย์จะเป็นผู้คอยให้การสนับสนุน ในส่วนของโรงเรีอน ถ้าจะให้เหมือนธรรมชาติที่หมาเคยอยู่ ก็ควรจะมีบ้านสักหลังให้เจ้าของอยู่ มีรั้วรอบที่ป้องกันหมาออกนอกบริเวณ มีร่มไม้ให้ร่มเงา มองภาพง่ายๆก็คงเหมือนหมู่บ้านจัดสรร บ้านไม่ใหญ่โตมากแต่อาณาบริเวณกว้างขวาง อาจจะเป็นไร่สองไร่ คิดแล้วเท่ห์นะครับ ไม่ต้องื้อบ้านและที่ดินแถมได้ประกอบอาชีพที่ตัวเองรัก มีศูนย์คอยส่งอาหารให้เลี้ยงหมา มีหมอเข้ามาเยี่ยมหมาทุกวัน ครบปีมาฉีดวัคซีนให้ ทำหมันให้ ตัวไหนป่วยก็ส่งไปนอนรักษาที่โรงพยาบาลฟรี ภาพแบบนี้ก็น่าจะเป็นไปได้และน่าจะทำให้หมามีความสุข งบประมาณเท่าไรและเอาเงินมาจากไหน ก้ช่วยกันคิดต่อไปนะครับ ประการที่สอง ถ้าหาคนเลี้ยงที่สมัครเป็นเจ้าของไม่ได้ คงจะต้องมีอาณาบริเวณกว้างขวาง ให้หมาแบ่งกลุ่มอยู่กันเอง มีต้นไม้ร่มรื่น มีกระท่อมหลฝนหลบแดดตั้งกระจายกันไป คล้ายๆภาพใน คห 41 สุนัขที่ไม่ถูกกันก็จะแยกกันไปอยู่ไกลๆ คงลดปัญหาการทะเลาะกันได้บ้าง การณีนี้ไม่ต้องใช้คนเลี้ยงมาก แต่จะต้องใช้พื้นที่มาก อาจจะเก็บกวาดได้ยาก เช็คการป่วยไข้ได้ไม่ทั่วถึง ถ้าเกิดโรคระบาดก็เป็นเรื่องใหญ่ หมาจะเปรียวจับฉีดวัคซีนประจำปีได้ยาก ประการที่สาม ถ้ามีพื้นที่ไม่มาก  ก็อาจจะแบ่งสุนัขออกเป็นกลุ่มเล็กๆ สักกลุ่มละ 5-10 ตัว กั้น ใช้การสร้างโรงเรีอนร่วมกันให้หลบแดดฝน กั้นโซนกันด้วยรั้วตาข่าย โซนต้องยาวสัก 20 เมตรหรือมากกว่า ให้หมาวิ่งเล่นไปมาเป็นการออกกำลังกายได้ แตกต่างจากคอกสุนัขที่แค่นอนคุดคู้เดินวนไปวนมา วิธีนี้ก็อาจจะเปลืองงบด้านการก่อสร้าง แต่ดูแลหมาได้ง่าย ที่สำคัญและขาดไม่ได้ก็คือต้องมีโรงพยาบาลสัตว์ มีหมออยู่ประจำเวลา เพราะสุนัขจำนวนมากต้องมีป่วยไข้กันบ้าง เห็นด้วยไม่เห็นด้วยกับวิธีไหน ก็ลองวิจารณ์กันดูหน่อยนะครับ บางทีเขียนหมาบ้างสุนัขบ้าง คงเข้าใจว่าเป็นตัวเดียวกันนะครับ ผมช่วยฝันไว้แบบนี้ครับ จากคุณ : สนิทใจ - [ 14 ก.พ. 52 18:42:59 ]

ความคิดเห็นที่ 69 มาช่วยโหวตนะค่ะ เป็นความคิดที่ดีมากๆเอาใจช่วยขอให้ความฝันของพวกเราเป็นจริงนะค่ะ จากคุณ : แม่นาเดียร์ - [ 17 ก.พ. 52 09:44:40 ]

ความคิดเห็นที่ 70 น่าจะเริ่มรวบรวมคนผู้มีใจรักและทุนมาเริ่มทำกันเลยนะค่ะ นัดพบป่ะให้รู้ว่าตั้งใจจริงก็ยังดี จะได้เป็นรูปเป็นร่างจริงๆ จากคุณ : แอ้ - [ 8 มี.ค. 52 13:57:05 A:125.24.80.105 X: ]