ความคิดเห็นที่ 2

วันที่ 6 ไปเยี่ยมเขาพร้อมป้าผู้หวังดี อยากให้ได้รับรู้โทษของการฉีดยาคุมหมาตอนท้อง แกก็เถียงหมออีกว่ามันกินยาเบื่อหนู ..แต่ไม่โทษแกหรอกค่ะ เพราะแกหวังดีจริงๆว่าหากลูกมันออกมาใครจะเลี้ยง ผลจากการตัดมดลูก มีลูกเน่าในท้อง 4 ตัว สภาพเละหมดแล้ว ดันมดลูกจนบาง ตัวที่ห้าคือตัวที่ติดคาอยู่ที่ช่องคลอดโชว์สองแขนให้เห็น ...
เมื่อป้าเรียกเขาว่า ขาวเอ๊ย..(ไม่รู้จะเรียกว่าอะไร เพราะมันสีขาว) เขาก็เฉย ไม่ลืมตา พอเราเรียกเขาคำเดียวว่า ลูก เขาลืมตา พยายามยืน มีสายน้ำเกลือ เราเอามือสอดเข้าไปในกรง ลูบหัว เขามองหน้า และน้ำตาไหลออกมา สาบานได้ว่านี่คือน้ำตาหมา..ในชีวิตยังไม่เคยเห็นและไม่เคยเสียน้ำตาเพราะหมา แต่วันนั้นหมากับคนยืนเสียน้ำตาให้กัน น้องที่ดูแลบอกว่าเขาคงซาบซึ้ง ที่ช่วยชีวิตเขาไว้ ชีวิตนี้เขาฝากไว้กับพี่แล้วนะ แต่เราเสียน้ำตาเพราะสงสารที่เขาอาภัพนัก เจ้าของทิ้งไว้ข้างถนน และความแสนรู้ที่เขาสำนึกบุญคุณที่เราช่วยชีวิต.. เมื่อเราจะกลับเขาไม่ยอมร้องอี๊ดๆ เบาๆ หมอบอกเขาเพลียหนัก ได้แต่สั่งเสียกันว่า แม่จะไม่ทิ้งหนู..สัญญา
วันเสาร์ที่ 7 ไปเยี่ยมเขา คราวนี้ดีใจตัวสั่นเลยค่ะ หมอบอกว่าเขาซึมมาก ไม่กินอาหาร เลียๆ แล้วเลิก แต่พอเห็นพี่รู้สึกเขาดีขึ้น เอากลับไปฟื้นฟูที่บ้านดีกว่านะคะ..เอาเขากลับมาแล้วพร้อมจ่ายเงินไป 7,xxx บาท หากนอนต่อคงเป็นหมื่นแน่ เขาคงสงสารที่เราไม่ค่อยมีตังค์ก็เลยรีบหาย ตอนนี้เขาอาการดีขึ้นมาก เราเลี้ยงเขาไว้ที่โรงงาน ไม่เรียกเขาว่าไอ้ขาวแล้วค่ะ เพราะเขาคงไม่ชอบ เราเรียกว่า มอมแมม รู้สึกยอมรับชื่อนี้แฮะ ..
การเงินที่ รพส.บอกว่า พี่คะ ..อย่าลืมเอาเบอร์คนป่วยไปซื้อหวย เผื่อเขาจะใช้ค่ายาคืนให้พี่ค่ะ..ตอนนี้เราก็เลยกลายมาเป็นแม่ลูกผูกพันกันแล้วค่ะ...เพิ่งจะรู้ว่า การให้ โดยไม่หวังผลตอบแทน มันสุขใจมากๆ เช่นนี้นี่เอง..โดยเฉพาะการให้ชีวิตกับหมาที่ไม่มีทางไปเช่นเจ้ามอมแมม
จากคุณ :
pannate
- [
11 ก.พ. 52 16:03:41
]
|
|
|