ใครๆ ชอบว่าศุกร์ 13 เป็นวันอาถรรพ์ ไม่รู้หรอกว่าจริงหรือไม่จริง รู้แต่ว่า...
วันนี้มีแต่เหตุการณ์สะเทือนใจมากมาก เริ่มจากน้องเซนต์ที่รับมาเลี้ยง เห็นแล้วน่าสงสาร สภาพแย่มากมาก แต่แล้ว...ตอนทำกับข้าวอยู่...จู่จู่ก็ได้ยินเสียงน้องหมาร้องเสียงดังมาก เรารีบวิ่งออกไปดู เห็นรถแท็กซี่กำลังถอยผ่านหน้าบ้านไปอย่างช้าๆ....เรารีบมองหาน้องหมา...เห็นเค้าวิ่งหนี..ร้องเสียงดังด้วยความเจ็บปวดมาที่มุมหน้าบ้านข้างๆ บ้านเรา...ปากมีเลือดไหลเต็มไปหมด...เรารีบวิ่งเข้าไปอุ้มน้องขึ้นมา..น้องไม่ยอมให้จับ..ทำท่าจะกัดเรา...เอาฟระ...กัดก็กัด...เราจับตัวน้องอุ้มขึ้นมากอดไว้...เลือดไหล...ฉี่แตก...โอยยยยยยย....เจ็บปวดเหลือเกิน...หัวใจหล่นไปไหนก็ไม่รู้...ใจหาย...มึน...ทำอะไรไม่ถูก...แฟนรีบวิ่งออกมาดู....เราได้แต่กอดน้องไว้แล้วยืนมองรถแท็กซี่ถอยออกไปอย่างช้าๆ.....จนลับตาหายไปในความมืด...น้องหมายังไม่หยุดร้อง...เลือดก็ไม่หยุดไหล....โชคดีป้าข้างบ้านกลับมาพอดี...แกโทรเรียกหมอให้....คุณหมอมาดู...ฉีดยาให้สองเข็ม...ให้อาหารสำหรับน้องหมาป่วยไว้..และก็ยาทานอีกสองขวด...ตอนแรกจะให้คุณหมอรับน้องหมาไปรักษา...แต่หมอบอกให้ดูอาการก่อน...ถ้าคืนนี้รอด...ก็คงรอด...เราไม่รู้จะทำยังไงดี...สงสารน้องมากมาก...อุ้มน้องขึ้นไปนอนในบ้านหลังจากที่คุณหมอกลับไปแล้ว....น้องอาการดีขึ้น...แต่หายใจติดขัดเนื่องจากเลือดที่ไหลออกทางจมูก...เรามองหน้าน้องแล้วคิดว่าไม่รอดแน่...ดวงตาของน้องใกล้จะปิด....เราอุ้มน้องไปยืนอยู่หน้าหิ้งพระที่บ้าน....อ้อนวอนต่อพระแม่กวนอิม...ถ้าชะตาของน้องหมดอายุขัยก็ให้เค้าไปอย่างไม่ต้องทรมาน....แต่ถ้าเค้าจะมีชีวิตรอด...ก็ขออย่าให้เค้าเจ็บปวดอีก....เราจะทานเจให้...คืนนั้น...เราเฝ้าดูน้องทั้งคืน...พาน้องไปนอนด้วยในห้องนอน...มันช่างเป็นคืนที่ยาวนานมาก....เรานอนไม่หลับ...เป็นห่วงน้องตลอด...เพราะเค้าหายใจไม่สะดวก...เราก็คอยดูดน้ำมูกและเลือดที่ยังไหลออกมาบ้างเล็กน้อยออก...เพื่อให้น้องหายใจสะดวก...น้องมองหน้าเราด้วยสายตาที่มีความหวัง....เหมือนจะบอกเราว่าเค้ายังสู้นะ....เค้าจะอยู่...เราคอยเอามือลูบหัวเค้าเบาๆ แล้วบอกเค้าว่า...ไม่เป็นไรนะลูกนะ...เด๋วหนูก็หาย...เค้าก็มองหน้าเรา...แววตามีประกายมากขึ้น...แต่เรากับแฟนก็ได้แต่มองหน้ากัน...และคิดว่าเค้าคงไม่รอด...แต่เราก็จะดูแลเค้าให้ดีที่สุดก่อนเค้าจะจากเราไป.....
....ในที่สุด....เช้าวันใหม่ก็มาถึง...วันที่ 14 มี.ค. แฟนเราไม่ได้เข้าออฟฟิศ...เพราะวันนี้เราต้องพาลูกสองขาไปสมัครสอบ...แฟนเราก็เลยต้องอยู่บ้านดูแลน้องหมา....เหมือนมีปาฎิหารย์...น้องหมาเดินได้...ทานอาหารได้...ทานน้ำได้...ฉี่ได้...หน้าตาสดใสร่าเริงขึ้น....ตอนเย็นน้องหมาวิ่งได้...พวกเราดีใจมาก....มองดูน้องหมาแล้ว...ไม่เหมือนน้องหมาตัวเมื่อคืนที่อาการปางตาย...พวกเราเฝ้าดูน้องหมาอย่างมีความสุข...บอกไม่ถูก...มองน้องหมาแล้วก็หันมามองหน้ากัน...แล้วก็ยิ้มให้กันเองในครอบครัว....น้องหมาอาการเิริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ จนตอนนี้วิ่งได้แถมซนด้วยค่ะ...ไม่มีอาการน้องหมาโดนรถเหยียบให้เห็นเลยค่ะ...ไม่น่าเชื่อ...
แรกเริ่มเดิมที...น้องหมาชุดนี้มีด้วยกันสี่ตัว...เรากำลังจะพาน้องหมามาหาบ้าน...แต่ยังไม่ทันตั้งกระทู้...เพราะมัวยุ่งๆ เรื่องน้องหมาสองขาอยู่...ก็ดันเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นมาก่อน....เรากะแฟนเลยตัดสินใจว่า...จะหาบ้านให้น้องหมาตัวนี้ก่อน...เพราะไม่อยากปล่อยให้เค้าออกไปโดนรถเหยียบอีก...
กระทู้นี้ตั้งขึ้นมาเพื่อจุดประสงค์หาบ้านให้น้องหมาตัวนี้...พวกเราตั้งชื่อให้เค้าว่า..กัมบี้...ตอนแรกจะให้ชื่อบู้บี้..เพราะตอนโดนรถเหยียบวันแรกหน้าเบี้ยวนิดหน่อย..แต่คุณแฟนบอกว่า..ชื่อกัมบี้ดีกว่า...จะได้ดูหล่อๆ...และเป็นที่รักของคนทั่วไปเหมือนคุณบี้ เดอะสตาร์....กัมบี้เป็นน้องหมาเพศผู้ค่ะ...สีขาว...อายุประมาณ 45 วัน คุณหมอให้ยาถ่ายพยาธิเรียบร้อยแล้วค่ะ...แต่ยังไม่ได้ทำวัคซีน..เนื่องจากน้องสุขภาพร่างกายยังไม่แข็งแรงและยังต้องทานยาอยู่ค่ะ...
ขอวอนผู้ใจบุญเมตตาอุปการะน้องหมาหาบ้านตัวนี้ด้วยนะคะ เราเองก็อยากจะเลี้ยงเค้าไว้เอง...แต่...ในวันที่น้องโดนรถชนเราเพิ่งรับน้องหมาตัวโตมา...และเค้าก็ป่วยมากมาก...เรากลัวจะดูแลน้องเค้าได้ไม่ดีพอ...เพราะตอนนี้ต้องดูแลเจ้าตัวโตเป็นพิเศษเพราะบาดแผลที่เป็นโรคผิวหนังของเค้ารุนแรงมากค่ะ
ท่านใดสนใจต้องการอุปการะน้องกัมบี้...สามารถติดต่อหลังไมค์ได้ค่ะ
ใครต้องการรับอุปการะน้องหมา...เรายินดีที่จะดูแลจนน้องหายดีค่ะ..แล้วค่อยมารับก็ได้ค่ะ
หรือที่เบอร์โทร 083-2728613 /ปุ๋ยค่ะ
แก้ไขเมื่อ 17 มี.ค. 52 09:52:22
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ศุกร์ 13 !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
