ความคิดเห็นที่ 1   ก่อนอื่นขอเล่าถึงผึ้งจิ๋วก่อนดีกว่าเนอะ(คนเล่าอยากเล่าเรื่องนี้ก่อนน่ะ อิอิ) เป็นผึ้งที่ไม่มีเหล็กใน นะคะ เพราะฉะนั้นมันก็จะไม่มาต่อยเราให้หัวปูดหัวโป เหมือนผึ้งหลวง ผึ้งรวง ผึ้งมิ้ม ผึ้งโพรง   อ้อ  ขอเรียกผึ้งจิ๋วว่าชันโรงนะคะ เป็นผึ้งที่ไม่ต้องดูแลมากเหมือนกับผึ้งที่เลี้ยงกันทั่วไป ทิ้งไว้เป็นเดือนเป็นปีมันก็ไม่ใจน้อยหนีเราไปใหนเหมือนกันผึ้งรวง แล้วก็เป็นผึ้งที่่เหมาะสำหรับการผสมพันธุ์ให้ต้นไม้เป็นอย่างมากเลยทีเดียว... เพราะว่าเป็นผึ้งที่หากินไม่ไกลจากรัง คือประมาณ 300 เมตรจากรังของมันเท่านั้น และก็เป็นผึ้งที่ละเอียดค่ะคือจะตอมทุกดอกแล้วก็มือเท้าเบา   ไม่เลือกตอมดอกนั้นไม่สวย ดอกนี้ไม่ชอบ ดอกนั้นโดนตัวอื่นตอมแล้วฉันไม่ตอมเหมือนกับ ผึ้งเลี้ยงทั่วไป มันก็เลยดีตรงที่เราอยากให้มันผสมต้นไม้ต้นใหนใ้ห้เราก็เอารังชันโรงไปตั้งไว้ใกล้ๆต้นไม้นั้น จากคุณ : ผึ้งจิ๋ว เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 52 23:41:08

ความคิดเห็นที่ 2   อยากจะเล่าต่อจังเลยแต่ว่าง่วงซะแล้วจิ เพลียด้วยขอแปะไว้พรุ่งนี้เล่าต่อนะคะ จากคุณ : ผึ้งจิ๋ว เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 52 23:51:48

ความคิดเห็นที่ 3   แวะมาจากห้องใกล้...ๆ จะรอฟังอย่างตั้งใจนะครับ... ราตรีสวัสดิ์... จากคุณ : pakeeranung เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 52 00:20:06

ความคิดเห็นที่ 4   คุณผึ้งจิ๋ว ครับ  ถ้ามีรูปถ่ายประกอบด้วย จะดีมากเลยครับ  อิอิ จากคุณ : ญี่ปุ่น35 เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 52 00:36:11

ความคิดเห็นที่ 5   ช่วยบอกว่าเขาอบรมกันที่ไหน แล้วจะมีการอบรมกันอีกมั้ย หาข้อม ลให้หน่อยครับ จากคุณ : คิดไปเรื่อย เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 52 08:31:16 A:125.25.72.37 X:

ความคิดเห็นที่ 6   ภาพประกอบแบบนอกเรื่อง อิอิ จากคุณ : smaco เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 52 08:37:00

ความคิดเห็นที่ 7   รอฟังวิธีการ เอามันมาเลี้ยงได้ยังไง ครับ.. แบบว่าไปเจออยู่ตามป่า  แล้ว ขุดมาใส่กล่องเลี้ยงได้เปล่า...อิอิ จากคุณ : loei-loei เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 52 10:46:36

ความคิดเห็นที่ 8   ความคิดเห็นที่ 4     คุณผึ้งจิ๋ว ครับ  ถ้ามีรูปถ่ายประกอบด้วย จะดีมากเลยครับ  อิอิ จากคุณ : ญี่ปุ่น35   เรื่องรูปภาพคงรออีกไม่นานเพราะอาจารย์จะพาไปดูงานค่ะแล้วจะเก็บรูปถ่ายมาฝาก ความคิดเห็นที่ 5   ช่วยบอกว่าเขาอบรมกันที่ไหน แล้วจะมีการอบรมกันอีกมั้ย หาข้อม ลให้หน่อยครับ จากคุณ : คิดไปเรื่อย มาสมัครที่มหาวิทยาลัยรามคำแหง(หัวหมาก)ในโครงการต้นกล้าอาชีพค่ะ "  เน้นว่าควรสมัครตามจุดที่รับสมัครหรือมาที่มหาวิทยาลัยจะดีกว่าสมัครออนไลน์ค่ะเพราะเคยแล้ว แล้วก็ไม่ได้ด้วยค่ะ " กำหนดการโครงการต้นกล้าอาชีพ ครั้งที่  5 สำหรับรุ่นฝึกอบรมเดือนสิงหาคม 2552 เปิดรับสมัครพร้อมกันทั่วประเทศ 17 มิถุนายน – 16 กรกฎาคม 2552       มหาวิทยาลัยรามคำแหงเข้าร่วมโครงการต้นกล้าอาชีพ              ของรัฐบาล มีหลักสูตรสร้างอาชีพให้เลือกหลากหลาย เป็นโครงการฯ: ฝึกอบรมฟรี ! และผู้เข้าอบรมยังได้รับเบี้ยเลี้ยงต่าง ๆ จากรัฐบาล ดังนี้ เบี้ยเลี้ยงระหว่างการอบรมเดือนละ 4,800 บาท หรือโดยเฉลี่ยจ่ายตามวันที่เข้าอบรมจริง จำนวน 160 บาท/วัน ค่าพาหนะเดินทางเหมาจ่ายระหว่างการอบรมเดือนละ 720 บาท หรือโดยเฉลี่ยจ่ายตามวันที่เข้าอบรมจริง จำนวน 30 บาท/วัน ค่าพาหนะในการเดินทางมาเข้ารับการฝึกอบรมครั้งแรก เหมาจ่าย 1,000 บาท ค่าใช้จ่ายในกรณีผ่านการอบรมแล้ว เงินอุดหนุนเพื่อการประกอบอาชีพ จำนวน 4,800 บาท/เดือน เป็นเวลาไม่เกิน 3 เดือน ทั้งนี้ต้องได้รับอนุมัติจากคณะกรรมการบริหารโครงการ ฯ ค่าเดินทางกลับภูมิลำเนา เหมาจ่าย 1,000 บาท รับสมัครตั้งแต่วันที่ 17 มิถุนายน – 16 กรกฎาคม 2552             สมัครทางเว็บไซต์  www.tonkla-archeep.com หรือ สมัครด้วยตนเองที่ - อาคารวิทยบริการและบริหาร (ชั้น1)มหาวิทยาลัยรามคำแหงหัวหมาก) จากคุณ : ผึ้งจิ๋ว เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 52 14:18:36

ความคิดเห็นที่ 9   คนที่มาเรียนรุ่นเดียวกันก็มากันไกลทั้งนั้นเลยค่ะ สงขลา ปัตตานี ยะลา นราธิวาส ศรีสะเกษ แล้วอาจารย์ก็อยากจะปั้นลูกศิษย์ที่มาจากสามจังหวัดชายแดนเป็นพิเศษ เพราะธรรมชาติแถวนั้นยังดีอยู่มาก อาจารย์ท่านว่ายังนั้นนะ คนที่มาเรียนพอเรียนจบอาจารย์จะมีรังผึ้งให้กลับมาเลี้ยงคนละรังด้วย.... จากคุณ : ผึ้งจิ๋ว เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 52 15:23:53

ความคิดเห็นที่ 10   มาเข้าเรื่องที่ไปเรียนมากันต่อดีกว่าเนอะ... ถ้าจะกล่าวถึงผึ้งโดยรวมจะมีอยู่ 4 เผ่าใหญ่ๆ 1 เผ่าผึ้งรวง เช่น ผึ้งหลวง ผึ้งมิ้ม ผึ้งโพรง 2 เผ่าผึ้งชันโรง (ชัน-นะ-โรง) 3 เผ่าผึ้งหึ่ง 4 เผ่าผึ้งกล้วยไม้ สำหรับประเทศไทยเรามีผึ้งอยู่ 3 เผ่า ไม่มีเผ่าผึ้งกล้วยไม้  น่าแปลกมั้ยคะ ทั้งๆที่บ้านเรา กล้วยไม้ออกจะเยอะแยะ ผึ้งจิ๋วเลี้ยงง่ายกว่าผึ้งพันธุ์ เพราะฉะนั้นก็ไม่ต้องดูและเป็นประจำ ไม่ทิ้งรัง ช่วยเหลือตัวเองได้ อาุยุยืนกว่าผึ้งพันธุ์ ถูกขังอยู่สภาพอากาศปิดได้นานเป็นเดือน หมายถึงหากเราเลี้ยงไว้ในรัง แล้วปิดรังปิดทางเข้าออกไม่ให้ออกไปใหนเป็นเดือนมันก็ยังไม่ตาย.... ข้อดีอีกข้อคือว่าหากสถานที่ที่เราเลี้ยงไม่มีเกสรดอกไม้ให้กิน มันก็สามารถจะกินใบอ่อนของต้นไม้ ได้.....โดยเฉพาะพืชตระกูลถั่ว กระถินเทพา   ข้อเสียของผึ้งจิ๋วก็คือตัวเล็กก็เลยผลิตน้ำผึ้งได้น้อย(ราคาเลยแพง) ควบคุมอุณหภูมิในรังไม่ได้ จากคุณ : ผึ้งจิ๋ว เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 52 15:41:00

ความคิดเห็นที่ 11   น่าสนใจๆ  ที่บ้านดอกไม้เต็มไปหมดเลย    ...  ว่าแต่ มันสู้อากาศหนาวๆ อย่างบนดอย ตอนหน้าหนาวได้ป่าวคับ จากคุณ : canx เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 52 22:03:13

ความคิดเห็นที่ 12   ตามมาดูด้วยคนค่ะ จากคุณ : ช้อนชา เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 07:38:24

ความคิดเห็นที่ 13   เจ้าของกระทู้ใจดีจัง  เป็นเรื่องที่น่าสนใจมากๆๆๆ แล้วจะเข้ามาตามอ่านทุกวันเลยค่ะ จากคุณ : fullpeach เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 09:37:31

ความคิดเห็นที่ 14   อิอิ แหมชื่นใจจังเห็นมีคนสนใจกันเยอะๆ วันนี้ขออนุญาตมิตรรักแฟนเพลงทุกท่าน นำบทนำในเอกสารประกอบการฝึกอบรบที่อาจารย์ รศ.ดร.สมนึก บุญเกิด ได้เขียนไว้มาให้เพื่อนๆได้ทราบถึงเจตนารมณ์ของอาจารย์กันดีกว่า ผู้เขียนได้ตีพิมพ์เอกสารประกอบการฝึกอบรมโครงการ ต้นกล้าอาชีพก็เพื่อให้ผู้ที่เลี้ยงหรือคิดจะเลี้ยงผึ้งจิ๋วในอนาคตมีความเข้าใจตรงกันว่า ในอนาคตจะต้องมีการแลกเปลี่ยนสายพันธ์ผึ้งจิ๋ว ระหว่างภาค จังหวัด หรือต่างอำเภอกันอย่างแน่นอน เพื่อป้องกันการผสมพันธุ์สายเลือดชิด ซึ่งเป็นปัญหาและอุปสรรคในการเพาะเลี้ยงผึ้งจิ๋วอย่างยิ่งยวดเพราะการเลี้ยงผึ้งจิ๋วเป็นอาชีพหลัก หรืออาชีพเสริมก็ตาม รังที่เอ๋อหรือมีสายเลือดชิด ไม่สามารถสร้างรายได้ ไม่มีผลิดผลออกมาจากรังนั้นแต่อย่างใด อีกทั้งผู้เลี้ยงต้องเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ ดังนั้น พันธุ์และสายพันธุ์ผึ้งจิ๋วที่เกษตรกรนำมาเลี้ยงนั้นต้องสมบูรณ์ผลิดลูกผสมได้ยิ่งดี ทุกรังให้ผลผลิตได้ เมื่อมีการจัดการรังที่ถูกต้อง การแลกเปลี่ยนสายพันธ์ระหว่างผู้เลี้ยงผึ้งจิ๋วนั้งก็ไม่ผิดพลาด หมายความว่า สายพันธุ์ที่จะแลกเปลี่ยนกันนั้น เป็นคนละสายพันธุ์กัน มาจากคนละที่คนละจังหวัด ดังนั้น การทำเครื่องหมายและการจดบันทึกชีวประวัติของผึ้งจิ๋วแต่ละรัง สมควรกระทำอย่างยิ่ง แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 52 13:48:25 จากคุณ : ผึ้งจิ๋ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 13:46:12

ความคิดเห็นที่ 15   มาต่อกันอีกนิด นะจ๊ะ ผู้ที่ตัดสินเลี้ยงผึ้งจิ๋วแล้วจะต้องใจเย็น ไม่เร่งวันเร่งคืน ปล่อยใ้หผึ้งจิ๋วดำรงชีวิตหากิน ในแหล่งอาหารที่สมบูรณ์ พยายามอำนวยความสะดวกให้ผึ้งจิ่ว ไม่ต้องพะวงเรื่องศัตรูที่คอยทำลายรัง รังไม่ตากแดดจนความร้อนทำลายตัวอ่อน ก็เพียงพอแล้ว ไม่ต้องทำงานแบบเร่งวันเวลา ใจร้อน อยากได้ประโยชน์จากผึ้งจิ๋วเร็วๆ เพราะผึ้งจิ๋วมิได้เก็บเกสร น้ำต้อยที่เอาไปสร้างน้ำผึ้งตามสถานการณ์ของสมาชิกในรังแต่อย่างใด จึงไม่มีประโยชน์ที่จะใช้วิธีการกระตุ้นให้ผึ้งงานทำงานตามที่เราต้องการ การเลี้ยงผึ้งจิ๋วควรดำเนินไปแบบค่อยเป็นค่อยไป ไม่ต้องรีบเร่ง เพียงแต่จัดการรังผึ้งจิ๋วตามแผนงานที่ได้วางไว้ รายละเอียดของแผนงานก็ไม่มีอะไรมาก เพียงแต่ดูเรื่องแหล่งอาหาร ศัตรู ที่ตั้งวางรังมีสภาพที่สุขสบาย แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว อาจจะเปิดดูภายในรังว่าเป็นอย่างไร นางพญาวางไข่ไหม สภาพภายในรังแออัดไหม..... ขออนุญาตข้ามไปตอนจบของบทนำก่อนเพราะว่า จขกท เห็นว่าคนที่คิดอยากจะเลี้ยงผึ้งสมควรต้องทราบมากที่สุดก่อนจะตัดสินใจเลี้ยงผึ้งจิ๋ว .....ผึ้งจิ๋วเป็นสิ่งมีชีวิต หมายความว่าการเพาะเลี้ยงต้องใช้เวลาในการเจริญเติบโต ไม่สามารถหลีกเลี่ยงเรื่องเวลามีอิทธิพลต่อการเจริญเติบโตอย่างเป็นระบบ ไม่สามารถรวบรัดขั้นตอนหรือข้ามขั้นตอนการเจริญเติบโตไปได้ ต้องเกิดขึ้นตามลำดับ ดังนั้น ผู้ที่เริ่มเลี้ยงก่อนก็มีโอกาสที่จะมีรังผึ้งจิ๋วมากกว่าผู้ที่เลี้ยงที่หลัง และการลงทุนจะต่ำกว่าผู้ที่เลี้ยงที่หลัง เป็นการขายเวลา และอีกเหตุผลหนึ่งคือ การเจริญเติบโตของผึ้งจิ๋วนั้นค่อนข้างช้า หรือใช้เวลานาน ตราบใดที่มีการเลี้ยงผึ้งจิ๋ว อย่างมีประสิทธิำภาพผึ้งจิ๋วสามารถผลิตน้ำผึ้งได้โดยพฤติกรรมบางอย่าง  โดยเพิ่มการลงทุนให้มากขึ้น ก็น่าจะมีรายได้มากขึ้นอย่างเป็นสัดส่วนที่เพิ่มการลงทุน ........คิดแบบนี้อาจจะไม่เหมาะที่จะนำมาใช้กับการเพาะเลี้ยงผึ้งจิ๋ว การเพาะเลี้ยงผึ้งจิ๋วต้องทำแบบค่อยเป็นค่อยไป ไม่เร่งวันเร่งเดือนและเวลา มันทำแบบนั้นกับผึ้งจิ๋วไม่ได้เพราะความสามารถของผึ้งจิ๋วมันมีจำกัด มันมิใช่ผึ้งอุตสาหกรรม ผู้เลี้ยต้องทราบข้อนี้ด้วยว่าการเลี้ยงผึ้งจิ๋ว ต้องเลี้ยงแบบสบายๆ  ไปแบบช้าๆ  แต่มั่นคงในหลักการ ผึ้งจิ๋วจึงเหมาะกับผู้ที่มีนิสัยสมถะ ไ่ม่โลภมากอยากรวยเร็วเกินไป ผึ้งจิ๋วมันเหมาะกับวิถีชีวิตแบบไทยๆ ที่อาศัยในชนบท ที่ไม่ต้องการบริโภคข่าวสาร การพัฒนาชนบทไปเป็นเมืองที่รวดเร็ว แต่ต้องการชีวิตที่สมถะ มีความสุขตามอัตภาพ มีสุขภาพร่างกายและจิตใจทีีสมบูรณ์แข็งแรง มีการติดต่อข่าวสารกับผู้ที่มีวิถีชีวิตคล้ายคลึงกันเป็นครั้งคราว คงไม่มีความทะเยอทะยานที่หวังร่ำหวังรวยจากการเพาะเลี้ยงผึ้งจิ๋วการเพาะเลี้ยงผึ้งจิ่วเป็นอาชีพสร้างรายได้ที่มีความพอเพียง ตามแนวทางพระราชดำริของในหลวงเท่านั้นก็เพียงพอแล้วในชีวิตนี้                                          (รศ.ดร.สมนึก  บุญเกิด)                                           หัวหน้าหลักสูตรการอบรม                                         เลี้ยงผึ้งจิ๋วเพื่อผลิตน้ำผึ้งอินทรีย์                                           ในโครงการต้นกล้าอาชีพ จากคุณ : ผึ้งจิ๋ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 14:28:48

ความคิดเห็นที่ 16   มานั่งเรียนด้วยคนค่ะ ขอบคุณคุณผึ้งจิ๋วที่นำมาฝากค่ะ น่าสนใจมากค่ะ จากคุณ : นกฮูกสีน้ำตาล เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 09:44:10

ความคิดเห็นที่ 17   ขอแปะโป้งทุกคนไว้ก่อนนะคะแบบว่าง่วงนอนค่ะ จากคุณ : ผึ้งจิ๋ว เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 23:49:44

ความคิดเห็นที่ 18   http://www.kasetporpeang.com/forums/index.php?topic=1784.0 จากคุณ : loei-loei เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 52 15:58:30

ความคิดเห็นที่ 19   บทที่ 1 ถิ่นกำเนิดของชันโรง ( Origin of Stingless Bees ) จากหลักฐานการศึกษาซากดึกดำบรรพ์ของผึ้งที่พบนั้น มีตัวอย่างและยกระดับอายุของซากดึกดำบรรพ์สูงขึ้นมาเป็นลำดับ เริ่มจากบรรพบุรุษของผึ้งรวงมีอายุประมาณ 30 ล้านปี และได้หลักฐานทางประวัติศาสตร์เพิ่มขึ้นอีกว่าผึ้งนั้นกำเนิดมานานกว่า 38 ล้านปีมาแล้ว จนกระทั่งพบซากดึกดำบรรพ์ของชันโรงโดยศาสตราจารย์มิชเชนเนอร์และกลิมัลดีตีพิมพ์ข้อมูลการค้นพบในปี1988 รายงานว่า ซากชันโรงที่พบมีอายุประมาณ 83 ล้านปี มีชื่อว่า Trigona prisca ซึ่งกำเนิดขึ้นทีหลังไม้ดอกอย่างแน่นอน กล่าวคือไม้ดอกเริ่มกำเนิดในยุค ครีตาเซียสเริ่มแรกประมาณ 124 ล้านปีมีขึ้นแบบหรอมแหรม ต่อมามีหนาตามากขึ้นหลังจาก 112 ล้านปี โดยมีพวกด้วงช่วยผสมเกสรให้ดอกไม้เหล่านั้น หลังจากนั้นเวลาผ่านมานานถึง 29 ล้านปี พวกชันโรงจึงได้อุบัติขึ้นมา กินอาหารได้แก่ เกสร น้ำต้อยและน้ำมันจากดอกไม้แต่มีพฤติกรรมผสมเกสรให้ดอกไม้เหล่านั้นแพร่ขยายพันธุ์ เกิดสายพันธุ์ไม้ดอกใหม่ๆที่หลากหลายในธรรมชาติในปัจจุบัน ข้อสังเกต สำหรับก้อนอำพันที่พบบนหาดในทะเลบอลติก นั้นมีน้ำหนักเบา กึ่งลายจึงจม เป็นไปได้ไหมว่า มันถูกน้ำทะเลพัดพามาขึ้นบนหาดในมลรัฐนิวเจอร์ซี่ แต่ที่มาของแท่งอำพันนั้น ก็จะต้องหาหลักฐานกันต่อไป หลักฐานที่พบซากชันโรงในอำพันหรือยางสนที่หลอมละลายห่อหุ้มตัวชันโรงไว้นั้น นำลักษณะทางสัณฐานวิทยาที่เห็นมาเปรียบเทียบกับชันโรงในปัจจุบัน นักอนุกรมวิธานจึงแน่ใจว่าซากชันโรงตัวนั้นเป็นบรรพบุรุษของชันโรงในปัจจุบัน และให้ความเห็นว่า ชันโรงเคยอาศัยอยู่ในทวีปอเมริกามาก่อน แต่หลังจากเปลือกโลกเย็นแล้วเกิดยุคน้ำแข็ง ชันโรงจึงค่อยๆร่นถอยลงมาอาศัยในเขตร้อนใต้เส้นรุ้งที่ 24 องศาเหนือ ( ทรอปิคอล ออฟ แคนเซอร์ ) และ ใต้ ( ทรอปิค ออฟ แคปริคอร์น ) ชันโรงเป็นแมลงที่ให้ประโยชน์แก่ธรรมชาติ และมนุษย์ ช่วยผสมเกสรให้ดอกไม้ป่า มาก่อนที่มนุษย์จะได้ประโยชน์จากชันโรงทั้งทางตรงและทางอ้อม เช่นทรัพยากรป่าไม้ และผลิตผลจากป่าที่หลากหลาย เพราะชันโรงเป็นตัวหนึ่งในการสร้างป่าให้ยั่งยืน ยิ่งเห็นชัดเมื่อป่านั้นเกิดสภาพเสื่อมโทรม จะไม่มีพวกผึ้งรวง ( honey bees ) อพยพเข้าไปอาศัยช่วยฟื้นฟูสภาพป่าให้กลับคืนมาแต่อย่างใด เนื่องจากความหนาแน่นของดอกไม้มีน้อยเกินไป มีเพียงชันโรง2-3 ชนิดเท่านั้นที่ทำรังถาวรอาศัยอยู่ประจำถิ่น ไม่อพยพเหมือนผึ้งรวง โดยฉพาะชันโรงใต้ดิน ( Trigona collina Smith ) ต้องหากิน ช่วยผสมเกสรดอกไม้ป่าที่เหลืออยู่ในละแวก ดอกไม้ป่าเกิดการผสมเกสรติดเมล็ด เป็นลูกไม้เจริญเติบโตขึ้นมาทดแทน พื้นที่ว่าง จนในที่สุด สภาพป่าก็จะกลับคืนมา หากไม่มีการทำลาย ส่วนมนุษย์นั้นได้ประโยชน์จากชันโรง เมื่อเริ่มทำการเพาะปลูกพืชผลทางการเกษตร อาศัยชันโรงในท้องถิ่น ใกล้เคียงลงตอมดอกเกิดการติดผลได้ดีมีคุณภาพ จากคุณ : athit เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 09:59:56 A:202.41.187.241 X:

ความคิดเห็นที่ 20   แหม...ใจดีจังอุตส่าห์มานั่งพิมพ์ให้ วันนี้ไม่เห็นหน้าเลย... ขออนุญาต Copy เนื้อหาไปตั้งกระทู้ใหม่เน้อ... จากคุณ : ผึ้งจิ๋ว เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 22:27:07