ความคิดเห็นที่ 1 |
เพราะสิ่งที่เห็น ที่พบ คงไม่เคยมีใครคาดคิดจะได้เห็น
ภาพที่อยู่ตรงหน้า คือลูกวัว ที่ยังไม่ตาย ไหลออกมากอง ลุงจอน ตกใจ ปล่อยมีดหลุดมือ ยืนตกตะลึง กับเรื่องที่เกิดขึ้น หลังจากได้สติขึ้นมา เพราะเสียงสั่งจากแขกปาทาน
เอ้ย จะยืนไว้อาลัยให้มันอีกนานไหมวะ รีบๆจัดการให้เรียบร้อย
ลุงจอนหันไปมองหน้าแขก ลุงจอนทำเหมือนไม่มีสติ มึน งง พร้อมกับเดินออกจากโรงฆ่า ลงริมห้วยพระคือ จัดการล้างเลือดที่ติดมือ ปล่อยตัวเอง ลอยคอตามน้ำที่ไหลมา เหมือนสวะลอยน้ำ ปล่อยพยุงตัวเองให้ลอยน้ำไปแบบไม่มีจุดหมาย ทบทวนเหตุการณ์ ที่ผ่านมา นึกถึงเสียงวัวที่ร้องโหยหวน (เหมือนร้องขอชีวิต หากวัวมันพูดภาษาคนได้ มันคงบอกลุงจอนว่า... จะฆ่าฉันก็ไม่เป็นไร อย่าฆ่าลูกในท้องของฉันเลย รอครบกำหนดคลอด เมื่อลูลืมตัวดูโลก ค่อยฆ่าฉันก็ยังทัน ท่าน.....มือเพชรฆาต)
หลังจากวันนั้น ลุงจอนคนที่เคยมองโลกสวยสดงดงาม สนุกสนานเป็นกันเองกับทุกคน เป็นคนดี เป็นความหวังของคนในหมู่บ้านก็เปลี่ยนไป
ลุงจอนเริ่มเงียบ เก็บตัว กินเหล้า สูบยา ใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยว นอนตามเถียงนา สูบยาเส้น เน้นเหล้าขาว
ลุงจอนเล่าให้ผมฟัง ขณะนั่งพักตอนมาล้อมรั้วที่ดินให้ผม คำสุดท้ายที่ลุงจอนพูดแบบสะท้อนใจว่า...
ถึงเวลาตาย คงมีสภาพไม่ต่างจากแม่วัวลูกอ่อนที่ถูกฆ่า เวรกรรมมีจริง กรรมเวรมีจริง วิบากกรรมมีจริง เฮ้อ
จากคุณ |
:
P_ปรัชญา
|
เขียนเมื่อ |
:
20 ก.ค. 52 09:03:26
|
|
|
|