PANTIP.COM : J8282398 แด่..... ปั๊กกี้ [คลับจตุจักร]

ความคิดเห็นที่ 6

มาขอบคุณเป้ที่ตั้งทู้ถึงปั๊กกี้ให้ และทุกๆคนที่นึกถึง เห็นกระทู้ตั้งแต่เป้ตั้งทู้แล้วค่ะ แต่ขอเวลาไปรวบรวมความคิด สติ และใจ มาตอบก่อน

ปั๊กกี้ตรวจพบว่าป่วยด้วยโรคไตมาปีเศษแล้วค่ะ ตั้งแต่กรกฏาปีที่แล้ว ตอนนั้นเค้าป่วยด้วยอาการต่อมลูกหมากโต ไม่สามารถฉี่ได้ ป้ารีบวิ่งพาไปหาหมอ เพราะมันเป็นแบบฉับพลัน อยู่ดีๆก็ไม่ทาน ไม่ยอมลุกเดิน ก็นึกว่าเป็นอาการจากข้อสะโพกเสื่อม จากวันนั้น อาการที่เกิดขึ้นก็รักษาหายไป แต่ที่ได้มาแทนคือ เราตรวจพบว่า ปั๊กกี้เป็นโรคไตด้วย

แค่ได้ยินคำว่าปั๊กกี้เป็นโรคไต ก็รู้แล้วล่ะค่ะ ว่ามันเหมือนเป็นคำสั่งรอเวลา จะเร็วจะช้า นานแค่ไหนเท่านั้น การรักษาคือประคองรักษาให้เนื้อไตส่วนที่เหลืออยู่ ทำงานได้ดีที่สุด และไม่สูญเสียมากไปกว่าเดิม

ปั๊กกี้ต้องเลิกกินอาหารทั่วไป เพราะจะไปทำให้ไตทำงานหนัก ไก่ ตับ ขนมหมาของโปรดใดๆก็ต้องงดหมดทั้งสิ้น เราก็เริ่มห่วงแล้ว เพราะเค้าเป็นหมาที่เลือกทานอาหารมาก

แต่ผิดคาด อาหารสำหรับหมาโรคไต เคดี แบบกระป๋อง เค้าสามารถทานได้ และทานได้ดี ทานได้ดีจนคุณหมอลงความเห็นว่า ปั๊กกี้อ้วนไปแล้วนะเฟร้ยยย ให้ลดอาหารลงมามั่ง เพราะเค้ามีปัญหาเรื่องข้อสะโพกอยู่ด้วย

ก็ชีวิตอยู่ดีมีความสุข หาหมอสม่ำเสมอ เพื่อเช็คค่าไตทุกๆเดือน มีชีวิตเป็นปกติสุขดี มีกระวนกระวายยามเห็นชาวบ้านรับทานอาหารโปรดของตัวเองบ้าง แต่ตัวเองไม่ได้ทาน -_-"

จนมาเมื่อสี่ห้าเดือนที่แล้ว ค่าไตเริ่มผิดปกติมากขึ้น จากหาหมอทุกเดือนเริ่มเป็นหาหมอทุกสองอาทิตย์ สองสามเดือนท้ายๆ ค่าไตเริ่มแสดงออกว่าแย่ลงมากขึ้น แต่เจ้าตัวนั้นไม่แสดงอาการเลย ขนาดวันที่เช็คพบว่าค่าไตขึ้นไปสูงปรี๊ดจนคุณหมอตกใจ 9กว่าๆ ปั๊กกี้ยังไม่แสดงอาการของหมาด้วยค่าเลือดสูงระดับนั้น

วันนั้นคุณหมอไม่ปล่อยตัวกลับ ให้อยู่รพ.เพื่อให้น้ำเกลือเข้าเส้นเลือด เพื่อจะเอาค่าไตให้ลงมาให้ได้ ปั๊กกี้ตอนอยู่ที่รพ. สงสารเค้ามาก เค้าไม่เคยนอนแปลกที่อย่างนี้ ถึงแม้รพ.จะอยู่ไกลมาก แต่ป้าเองก็ไปเยี่ยม ไปอยู่กะเค้าวันละนานๆทุกวัน

ผ่านไป10วัน ค่าไตที่ลดลงเพียงนิดหน่อย แต่ไม่เป็นที่น่าพอใจ หมออนุญาตให้กลับบ้าน การรักษาต้องปรับเปลี่ยน ปั๊กกี้ต้องให้น้ำเกลือใต้หนังทุกวันเว้นวัน พบหมอ ทุกอาทิตย์บ้าง สามวันครั้งบ้าง แต่อย่างนึงที่คุณหมอบอกมาด้วยอีกคำนึงก็คือ......

คือให้ทำใจนะคะ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ที่หมอเคยเจอค่าไตขนาดที่ปั๊กกี้เป็นอยู่นี่ หรือน้อยกว่านี้ด้วยซ้ำ หมาบางตัวก็ไม่สามารถอยู่ได้แล้ว แต่ปั๊กกี้ยังสดใส อาการไม่เหมือนป่วยด้วยค่าไตขนาดนี้เลย

ถึงแม้อาการโดยทั่วไปไม่แสดงออกว่าแย่ โทรม แต่เค้าจะเริ่มมีอาเจียนบ้าง เริ่มเบื่ออาหารบ้าง แต่ก็ยังทานได้เป็นที่น่าพอใจ ระยะท้ายๆจะเริ่มเบื่ออาหารมากขึ้น ก็หาทางหลอกล่อกันไป ป้าเองอยู่กับเค้าตลอด เราอยู่ด้วยกันค่ะดูแลเค้าอย่างดีที่สุด เท่าที่เราจะทำให้เค้าได้

จากวันที่หมอบอกให้เตรียมใจ ปั๊กกี้ยังสู้ต่อมาได้อีกเดือนครึ่ง

เค้ามาออกอาการแย่มากๆเอาเมื่อสองวันสุดท้าย ดูเหนื่อยและอ่อนแรง วันสุดท้ายของเค้า ป้าเองพาไปพบหมอใกล้บ้าน เพื่อให้น้ำเกลือตามปกติ แต่ให้หมอฟังปอดเค้าหน่อย เพื่อดูว่าต้องปรับขนาดน้ำเกลือมั้ย

หมอฟังปอดแล้วบอกว่า หัวใจเค้าเต้นอ่อนนะ เหมือนหมาหลับ...

คุณหมอไม่ได้พูดมากไปกว่านี้ แต่ป้าเองทราบแล้วค่ะว่าหมอหมายความว่าอะไร

วันนั้นเราอยู่ด้วยกันทั้งวัน คุยกันทั้งวัน สวดมนต์ด้วยกัน กอดกัน ลูบเนื้อตัวเค้าบอกเค้าว่าเค้าไม่ต้องห่วงอะไร แม่รักหนูนะ สวดอรหังสัมมาให้เค้าฟังไม่รู้กี่เที่ยว บอกเค้าไม่ต้องกลัว หนูเหนื่อยหนูก็หลับไปเถอะลูก เค้าดูเหนื่อยมากขึ้น แต่ก็สงบ จนค่ำอุ้มเค้าเข้านอน เค้าเริ่มดูเกร็งๆ ป้าเองว่าเค้าคงเริ่มไม่รู้ตัวแล้ว แต่ก็ยังอยู่กับเค้าตลอด คุยกะเค้า และไม่ให้เค้าคลาดสายตาเลย

และแล้วที่กลัวที่สุดก็เกิดขึ้น เค้าเริ่มมีอาการกระตุก คุณหมอเตรียมยาไว้สำหรับฉีดเข้าทางทวารหนัก เพื่อระงับอาการ แล้วให้นำไปที่รพ.ใกล้บ้านที่สุด คิดอย่างเดียวคือไม่ให้เค้าชัก ซักพักยาออกฤทธิ์ เค้าก็นิ่งลง ยังนึกว่าเค้าไปแล้ว กอดเค้าไว้ตลอดเวลา

ที่รพ.หมอรักษาอย่างฉุกเฉิน เราอยู่กับเค้าตลอด อาการเค้าคงที่ นอนนิ่งๆ ก็ปรึกษากันว่าจะทำอย่างไร

ก็รู้ว่าสุดท้ายแล้ว ปรึกษากันว่า ระหว่างเอาเค้ากลับ กับให้คุณหมอดูแลจนสุดท้าย
ทำใจลำบากเหลือเกิน ถ้าตัดสินด้วยใจ คือเอาเค้ากลับ ให้เค้าจากไปที่บ้านมีคนคุ้นเคยดูแล แต่เค้าอาจจะมีอาการชักอีก มันทรมาณเค้าเพื่อสนองใจเราหรือเปล่า??

ถามคุณหมอว่า เค้าจะมีอาการชักอีกมั้ย คุณหมอบอกว่า คงจะมีชักอีก ป้าเองตัดสินใจค่ะ ให้คุณหมอดูแลเค้าให้ดีที่สุดนะคะ ไม่อยากให้เค้าเจ็บปวดอีกแล้ว ให้เค้าไปสบายที่สุด

ถามคุณหมอว่า เค้ารู้ตัวมั้ยตอนนี้ คุณหมอเช็คการตอบสนองของเค้า เค้านิ่งคุณหมอบอกว่า เค้าคงไม่รับรู้แล้วล่ะ ป้าเองคิดว่า เค้าคงไม่รู้ตัวมาตั้งแต่เริ่มที่เกร็งก่อนที่จะชักนั่นแล้วล่ะ

ป้าเองบอกลาเค้าเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่คุณหมอจะพาเค้าไปไว้ในห้องแอดมิด ลานะลูก พรุ่งนี้ แม่จะมารับหนูกลับบ้าน

หลังเที่ยงคืน คุณหมอโทรเข้ามาบอก เค้าไปแล้วนะ ไม่มีการชักอีก แต่หัวใจเริ่มอ่อนลงๆ คุณหมอปั๊มหัวใจเค้าแต่ไม่้ดีขึ้น เลยปล่อยให้เค้าไปสบายๆ เค้าก็ค่อยๆไปอย่างสงบ หลับให้สบายนะปั๊กกี้ แม่รักหนูมากจ้ะ
แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 52 08:07:25

จากคุณ : ป้าเองจ้ะ

เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 08:01:27