 |
ความคิดเห็นที่ 40 |
สวัสดีคะ ไม่คิดเลยว่าจะได้คำแนะนำเยอะมากขนาดนี้ ต้องขอบคุณทุกๆคนมากเลยนะคะ ^__________^
ส่วนตัวแล้วไม่ได้ต้องการจะโพสเพื่อกลายเป็นกระทู้ซื้อขายนะคะ (ต้องขอออกตัวไว้ก่อนกลัวโดนลบกระทู้อะ แหม...) แต่ก็ขอบคุณทุกๆคนนะคะที่สนใจหลานๆและเป็นห่วงหลานๆน่ารักน่าหยิก 3 หนอนี้
ตามที่ทุกๆท่านแนะนำกันมา (เราขออนุญาตตอบแบบรวมเลยนะคะ)
ตัวเราเองตอนนั้นที่ได้หลานมาก็เพราะพาเจ้าโชกุน (คุณพ่อ) กับหนูดี (คุณแม่) ไปรพ.กะว่าจะทำหมันเพราะเริ่มเห็นพฤติกรรมที่เปลี่ยนแปลงของเจ้าสองตัวนี้ค่ะ แบบว่า.........หนูดีที่เคยหยิ่งจองหองกลับนอนแผ่ร้องเงี้ยวๆเสียงเซ็กซี่มากกกกกกกกกกกกก ในขณะที่เจ้าโชกุนตอนนั้นก็ยังเป็นเด็ก...เด็กจริงๆอะยังไม่รู้ประสา =_=" ยังไม่ถึง 8 เดือนเลยด้วยนะเอ้อ!!!
แต่แล้ว.....ปายถึงรพ.เกษตรปรากฎว่า !!!โอ้แม่เจ้า คุณหมอบอกว่าหนูดีท้องงงงคะ!!! ตัวเราเองตอนนั้นดีใจมากกกกกกที่จะได้มีหลานอะ แต่ก็ไม่ลืมทำหมันโชกุนเขานะคะ ส่วนหนูดีก็มาถึงวันนี้เค้าก็ยังให้นมลูกๆอยู่ก็ยังไม่ได้พาไปทำหมันค่ะ กะว่าภายในอาทิตย์นี้จะพาเด็กๆไปฉีดวัคซีนให้ครบจะได้แข็งแรงๆ และก็ให้หนูดีตรวจสุขภาพพร้อมกับรอคำแนะนำคุณหมอว่าจะให้ทำหมันเลยไหม
ตัวเราเริ่มแรกเราเป็นคนเลี้ยงหมาค่ะ แต่มันมีเหตุอันทำให้ต้องพลัดพลากคือเราต้องย้ายไปดูแลคุณปู่ซึ่งตอนนั้นท่านป่วยเป็นมะเร็ง ก็ย้ายข้าวของไปอยู่กับท่าน มีหมาอยู่สองตัวตัวโตทั้งคู่เป็นโกเด้นกับล๊อดไวเลอร์ผสมโดเวอแมน (เขียนถูกมั้ยไม่รู้ ขออภัยนะคะ) ตอนนั้นไม่รู้ต้องทำยังไงค่ะเพราะเอาไปบ้านคุณปู่ไม่ได้เลยฝากไปเลี้ยงที่บ้านคุณยายที่ตจว. ก็ต่อมน้ำตาแตกกันไปตามระเบียบอะ ไปเยี่ยมพวกเค้าตลอดเลย แต่แล้วพอคุณปู่เสียเราก็ย้ายกลับมาพอจะขอคุณยายเอาหมาคืนคุณยายก็รักและผูกพันไม่ยอมให้คืน... ระหว่างนั้นเราเหงามากๆเลยอะ...ก็ไปเก็บลูกแมวมาเลี้ยง 2 ตัวคือ ฮันนี่กับคราวดี้ (ไว้จะเอารูปมาให้ดูนะคะ) ก็เป็นแมวทั่วไปนี่ละคะ แต่เค้าสองตัวนิสัยดีขี้อ้อน เราหลงรักแมวก็ตั้งแต่วันนั้นละคะ
แต่แล้ว...ไม่ทันไร ฮันนี่มันหนีออกมาวิ่งเล่นนอกบ้าน (คือเราเลี้ยงแบบปิดให้เค้าอยู่แต่ข้างในบ้านไม่เคยออกนอกบ้านไปเพ่นพ่านนะคะ) ตอนนั้นเราไม่อยู่ออกไปทำงาน คุณแม่ออกมาตามหามัน...แต่มันก็ไม่กลับมาค่ะ... เสียใจมากเลยอะ...เที่ยวตามหาทั้งในหมู่บ้าน ทั้งโพสลงในกระทู้ ต่างๆนานาแต่ป่านนี้เค้าก็ไม่กลับมาเหลือแต่คราวดี้เหงาร้องไห้อยู่คนเดียว............
^_^ แล้วเราก็เลยไปเจอกับหนูดี (คุณแม่ของเด็กๆพวกนี้) นั่นละค่ะเราเลยพามาเลี้ยงที่บ้าน จากนั้นแมวก็งอกมีโชกุน (คุณพ่อ) มาอีกตัว แหะ...แล้วมันก็ผุดเป็นดอกเห็ดดดดดดด
เราที่ไม่อยากขายเพราะใจคอยคิดตลอดเวลาเลยคะว่า....
เค้าจะพาหลานๆเราไปฉีดวัคซีนครบแบบเราไหม (อันนี้คนรักแมวและดูแลแมวอย่างดีก็คงเข้าใจดีว่า ลูกแมวเริ่มวัคซีนต้องไปรพ.สัตว์บ่อยแค่ไหนจริงไหมคะ)
เค้าจะให้อาหารหลานๆดีแบบเราให้ไหม (เช้า: สันในไก่ต้มฉีกเล็กๆ, นมแพะ 1 กระป๋อง, รอยอลคานินแบบเบบี้ เย็น: รอยอลคานินแบบเบบี้คุ๊กเนื้อปลากระป๋องสำหรับแมว, นมแพะ 1 กระป๋อง) คือเราก็ไม่ได้คิดว่าเราให้อาหารดีกว่าใคร แต่เราก็คิดว่าเราให้อาหารพวกเค้าแบบกินดีอยู่ดีไม่อดอยาก T_____T
แล้วที่สำคัญ...ถ้าให้คนอื่นไปเค้าจะอาบน้ำให้ไหม จะพาไปตัดผม จะหวีขนให้ทุกวันไหม จะเช็ดหูให้รึเปล่า จะเช็ดขี้ตาให้ไหม......บลาๆๆๆๆ ตอนนี้เราก็ใกล้จะเป็นโรคจิตเล็กๆ นั่งมองเค้าทุกวันเวลากลับบ้าน...นั่งบอกตัวเองว่าเอายังไงดีนะๆๆๆๆ แบบนี้ทุกวันเลยละคะ
เฮ้อ.........
| จากคุณ |
:
OnceAgain  
|
| เขียนเมื่อ |
:
22 ก.ย. 52 18:23:09
|
|
|
|
|
ถ้าไม่อยากขายแต่ไม่ไหวจริงๆ ก็ลองถามญาติ หรือเพื่อนสนิทที่เค้าอยากได้และเราวางใจว่าเค้าสามารถดูแลแมวได้ดีหรือมากกว่าเรา จะได้รู้สึกว่าเค้าไม่ได้ไปไหนไกลด้วยค่ะ ยังไปมาหาสู่ได้ตลอด 
