Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
ปิดเคสแมวฉี่เป็นเลือด....พี่ข้าวตอกตายแล้วค่ะ...เราพาเค้าไปตาย  

จากกระทู้นี้

http://www.pantip.com/cafe/jatujak/topic/J8352961/J8352961.html

และ

http://www.pantip.com/cafe/jatujak/topic/J8362192/J8362192.html

สุดท้าย

http://www.pantip.com/cafe/jatujak/topic/J8371176/J8371176.html

เมื่อสักครู่ คุณหมอโทรมาแจ้งว่า   พี่ข้าวตอกตายแล้ว....

ไม่อยากเชื่่อ  ไม่คิดว่าจะเป็นไปได้....

ตอนที่เราพาพี่ข้าตอกไปหาหมอ...เค้ายังปกติดีอยู่

เค้าปีนอยู่บนกำแพงวัด  เราเรียกเค้าลงมากินอาหาร

พี่ข้าวตอกกินอย่างเอร็ดอร่อย....และแจ่มใส

ไม่อยากเชื่อว่านั่นจะเป็นอาหารมื้อสุดท้ายที่เราได้มีโอกาสให้เค้า

กินอาหารเสร็จก็เดินไปเบ่งฉี่  ซึ่งก็ยังไหลออกมาพอสมควร

แล้วเค้าก็ไปนอนกลิ้งเกลือก อาบแสงแดดอุ่น  ท่าทางมีความสุข

สักพักก็ลุกขึ้นมาเบ่งฉี่อีก  และก็มีหยดเลือด หยดออกมา

ด้วยความที่เราเป็นห่วงเค้ามาก....

เพราะเค้ามีอาการอย่างนี้มาพักนึง ซึ่งได้พาไปหาหมอแล้ว

พาไปตั้งแต่วันแรกที่เห็นอาการ...

หมอให้ยามากิน  เค้าก็ดีขึ้นบ้าง

แต่เมื่อยาหมด พี่ข้าวตอกก็เริ่มมีอาการกลับมาอีก

เรา....กลัวเค้าจะแย่ไปกว่านี้

จึงจับเค้าใส่ตะกร้า ไปส่งคลินิคหมออีกครั้ง

พี่ข้าวตอกกำลังนอนอาบแดดอย่างสบายใจ

เราอุ้มเค้าขึ้นไหล่   พี่ข้าวตอกเกาะหลังเราเหมือนลูกลิง

อุ้มมาใส่ตะกร้าที่โบสถ์   เค้างงๆ มองหน้าเราแบบงงๆว่า จะพาไปไหน

ระหว่างที่นั่งรถแท๊กซี่  เราเปิดฝาตะกร้าออก  พี่ข้าวตอกยื่นหน้าออกมา

สายตามีแววคำถาม.....แต่พอเราเกาคาง
พี่ข้าวตอกก็ทำเสียงครืดคราดๆสบายใจ

เค้าเชื่อใจเรา....ไว้ใจเรา

พี่ข้าวตอกไม่รู้เลยว่า.....คนที่เค้ารักและเชื่อใจนักหนา

จะพาเค้าไปตาย....


เมื่อถึงคลินิคหมอ พี่ข้าวตอกโผล่จากตะกร้ามาอย่างงงๆ

มองหน้าเราคำถามอยู่ในดวงตาใสแจ๋ว...

ที่นี่ที่ไหน....แล้วแม่พาพี่ตอกมาทำไม?

พี่ตอกก็ยังคงเชื่อใจเราอยู่   เมื่อมีเรา  เค้าไม่ตื่นตระหนก

ไม่แสดงอาการหวาดกลัว....เค้ายังคงเชื่อว่า เราไม่มีวันฆ่าเค้า


วันแรกที่คลินิค  อาการพี่ตอกยังคงปกติ  หมอป้อนยา เค้าฉี่ออกได้บ้าง

วันที่สอง  หมอบอกว่า พี่ตอกแย่ลง จึงมีการสวนฉี่  น้ำที่ไหลออกมาตามท่อ คือเลือด....และวันนี้ได้เจาเลือดไปตรวจ พบว่าค่าไตสูง

วันที่สาม    หมอแจ้งว่า พี่ตอกแย่ลงกว่าเดิม  ไม่รับอาหาร  อาเจียน  ตาลอย   ต้องให้สารอาหารเข้าเส้น

วันที่สี่   เราไปเยี่ยม   เห็นพี่ตอกแล้วใจหาย...ลังเลว่าจะเอาพี่ตอกกลับมาดีไหม  เพราะพี่ตอกดูแย่มาก  มากกว่าตอนที่เอาไปหลายเท่า...
หมอบอกว่า วันนี้ เริ่มดีกว่าเมื่อวานนิดหน่อย   ฉี่ไม่มีเลือดแล้ว  และไม่มีอาการตาลอยแล้ว  เราจึงตัดสินใจว่า  ให้เค้าอยู่ต่อ

พี่ตอก....ถ้าแม่รู้ว่า นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้เห็นลูก....
แม่จะเอาลูกกลับมา....

วันที่ห้า  หมอบอกว่า พี่ข้าวตอกอาเจียนน้อยลง  
เราใจชื้น...หวัง พี่ข้าวตอก จะหายดี

วันที่หก....หมอบอกว่า พี่ข้าวตอกยังทรงๆอยู่  เราถาม เป็นไปได้ไหมว่า

ที่พี่ข้าวทรุดลงขนาดนี้ เพราะ เค้าเครียด  เค้าอยากกลับวัด

เค้าอยากกลับมาอยู่กับเรา   อยากกลับมาอยู่กับเพื่อนๆเค้า...

จะดีไหม ถ้าเราจะรับพี่ข้าวตอกกลับมาป้อนยาเอง

เผื่อเค้าจะสบายใจขึ้น  อาจส่งผลให้ร่างกายดีขึ้น

หมอบอกว่า  เค้ายังแย่อยู่  ยังอันตรายถ้าหากจะเอาเค้ากลับ

เราตั้งใจว่า...อีกสักวัน สองวัน เค้าน่าจะดีขึ้น...

และจะเอาเค้ากลับมา...

ถ้าหากเค้าต้องตาย....อย่างน้อยก็ขอให้ตายในที่ที่เค้าคุ้นเคย

อยู่กับคนที่เค้าคุ้นเคย....

หมดลมหายใจไปในแสงแดดอุ่น สายลมอ่อน...


แต่...วันเหล่านั้นไม่มีทางมาถึง...

ชีวิตสวยงามสดชื่นของพี่ตอกหมดสิ้นลง...

เพราะมือเรา....เพราะเราเองที่พาเค้าไปตาย...

ถ้า....ถ้าเพียงแต่วันนั้น  เราไม่ตัดสินใจอย่างนั้น

วันนี้  พี่ตอกอาจจะยังนอนอาบแดดอุ่นอยู่บนหลังคาศาลาเช่นทุกๆวัน

หรือ อาจจะไต่กำแพงวัดเพื่อขึ้นไปนั่งมองนกที่เกาะอยู่บนยอดไม้...

และทุกๆเช้า ก็ยังคงมานั่งรอเราใต้ต้นมะขาม หน้าโบสถ์...รออาหาร



คงไม่ต้องตายอยู่อย่างโดดเดี่ยว...ตายอยู่กับคนแปลกหน้า

ในทีี่ที่ไม่คุ้นเคย...ในกรงขังคับแคบ...


ทั้งหมด เป็นเพราะเรา...เพราะการตัดสินใจที่ผิดพลาดของเรา


................................................................................................


หากจะถามว่า....แค่แมววัด  ทำไมเรารักนักหนา

แมวทุกตัวที่เราเลี้ยง...ไม่ว่าจะอยู่ที่วัด หรือตามถนนหนทาง

เราเลี้ยงด้วยความรัก

สำหรับเรา  พี่ตอก  และแมวทั้งหมดทุกตัว   เค้าไม่ใช่แค่แมววัด

แต่เค้าเป็นแมวของเรา   รักพวกเค้าเท่ากับที่รักแมวที่บ้าน

เราให้อาหารเค้าด้วยตัวเองทุกวัน....ดูแล ใส่ใจ  

จดจำรายละเอียด อุปนิสัย ทุกๆอย่าง ของทุกๆตัว

เล่นกับเค้า  กอดเค้า  รักใคร่หวงแหน...

แค่เรียกมากินอาหาร แล้วขาดหายไปตัวใดตัวหนึ่ง...เราแทบขาดใจ

หลายคนเคยถาม  แมวเยอะแยะมากมายขนาดนี้ หน้าตาก็เหมือนๆกัน

เราจำได้หมดเหรอ....จำได้สิ  ลูกของเรา ทำไมเราจะจำไม่ได้....



เสียใจ....เสียใจอย่างที่สุด...เราเองที่พาพี่ข้าวตอกไปตาย...

 
 

จากคุณ : พิมปะการัง
เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 52 14:01:22




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com