 |
ความคิดเห็นที่ 47 |
เข้ามากรี๊ดดด...ยอมแพ้ แต่งกันได้เพราะจับใจ สัมผัสนอก สัมผัสใจ สัมผัสระหว่างบท ช่างครบถ้วน ยกตัวอย่างของคุณ P_ปรัชญา สัมผัสใน
อาเดี่ยวตั้ง กระทู้กลอน มาตอนนี้ " กลอนกับตอน" คมวลี บาดใจ ให้เฉิดฉันท์ "ใจกับให้" ลำนำกลอน ไพเราะ เหมาะทุกวัน "เราะ กับเหมาะ" สายสัมพันธ์ พันผูก ปลูกไมตรี "พันธ์ กับพันธ์, ผูก กับ ปลูก" ***สัมผัสระหว่างวรรค ก็มี " ตอนนี้ กับ คมวลี, เฉิดฉันท์ กับ ทุกวัน, ทุกวันกับสัมพันธ์"
... มีรูปสวย งดงาม ตามหัวข้อ "งาม กับตาม" มีหยอกล้อ เล่นวรรค อักษรศรี "วรรค กับ อัก" สัมผัสระหว่างบท "ศรี กับตรี" ลงเสียงหนักเบาต่างกัน แบบนี้เค้าเรียกเสียง ครุ ลหุ หรือเปล่าคะ สัมผัสระหว่างวรรคก็ครบถ้วน ข้อ กับ ล้อ
****ของพี่ตุ๋ม ก็ครบถ้วนเช่นเดียวกัน ทั้งสัมผัสใจ สัมผัสนอก สัมผัสระหว่างบท ลงเสียงหนักเบาด้วย
ที่บ้านพี่ ค่ำแล้วหนอ น้องอ๊อ เอ๋ย ชอบอันนี้จังค่ะมีสัมผัสระหว่างวรรค แล้วยังสัมผัสอักษรอีก คือ อ๊อกับเอ๋ย เก่งจังเลย
คิดกันได้ไงคะเนียะ ของอ๊อ คห.13 เสียงเสมอกัน ตรง แทน กับแดน ไม่ได้เรื่องเลย
<<<<< เก่งๆ กันทุกท่านเลยค่ะ >>>>>>
จากคุณ |
:
AlwaysCraft
|
เขียนเมื่อ |
:
10 ต.ค. 52 17:03:38
|
|
|
|
 |