ความคิดเห็นที่ 1 นายชัยพร  พรหมพันธุ์ ชาวนาวัย 48 อยู่บ้านเลขที่ 35 หมู่ที่ 1 ตำบลบางใหญ่ อำเภอบางปลาม้า จังหวัดสุพรรณบุรี จบชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 จากศูนย์การศึกษานอกโรงเรียน อำเภอบางปลาม้า สมรสกับคุณวิมล พรหมพันธุ์ บุตรมี 3 คน เป็นชาย 1 คน หญิง 2 คน รักอาชีพการทำนาเป็นชีวิตจิตใจ ความมั่งคั่งมั่นคงทั้งปวง ได้มาจากการทำนาโดยสุจริต ไม่เอาเปรียบดินไม่เอาเปรียบน้ำ คิดซื่อ ขยันขันแข็ง และมีสองมือหยาบกร้านจากการทำงานหนักเช่นชาวนาทั่ว ๆ ไป โดยชาวนาโดยส่วนใหญ่คู่กับตำนานยิ่งทำยิ่งจน ทำนาจนเสียนา แต่สำหรับเขา ทำนาบนที่ดินมรดกพ่อ 20 กว่าไร่ กับอีกส่วนหนึ่งเขาเช่าเพิ่มเติม ทำไปทำมาก็ซื้อที่นาเช่ามาเป็นของตัวเอง ปาเข้าไป 100 กว่าไร่ แถมซื้อที่นามาโดยไม่เคยกู้แบงก์ ไม่เคยเป็นลูกค้า( ^o^ )ใคร          "ผมล้มมาเยอะเหมือนกัน" สำเนียงเหน่อ ๆ ของลูกชายคนโตของผู้ใหญ่บ้านแห่ง ตำบลบางใหญ่ ผู้เพียรพยายามหาหนทางตั้งตัว เคยทำแม้แต่นากุ้งและสวนผลไม้คละชนิด แต่สู้น้ำไม่ไหว ต้องกลับมาเป็นชาวนาตามรอยพ่อ          "ทำนาเคมีมา 20 กว่าไร่ ครั้งแรกปี 2525 ได้ข้าว 13 เกวียน จำได้แม่นเลย ขายได้เกวียนละ 2,000 บาท ขาดทุนยับ พอดูหนทาง เลยไปสมัครเป็นผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้าน คิดว่าจะได้เบิกเงินค่าเรียนลูก เพราะมองอนาคตแล้วว่าไม่มีปัญญาส่งลูกแน่ แต่ปี 2531 เพลี้ยกระโดดสีน้ำตาลอาละวาดหนัก แถวบ้านเราโดนกันหมด ก็พอดีอาจารย์เดชา ศิริภัทร ทำเรื่องนาอินทรีย์และใช้สมุนไพร มาขอทำแปลงทดลองปลูกสมุนไพร พ่อก็แบ่งนาให้ 5 ไร่ ด้วยความเกรงใจ อาจารย์ก็เริ่มทดลองใช้สะเดาสู้กับเพลี้ย เครื่องไม้เครื่องมือเยอะ ผมก็ไปช่วยอาจารย์ฉีด ก็ฉีดไปยังงั้น เราไม่ได้ศรัทธาอะไร แต่ปรากฎว่าแปลงนาที่สารเคมีเสียหายหมด ส่วนแปลงนาที่ฉีดสะเดากลับไม่เป็นอะไร จากคุณ : คนดง คนเดิม เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 18:04:32

ความคิดเห็นที่ 2 ผมก็เริ่มจะเชื่อแล้ว แต่ก็ยังไม่เต็มร้อย เลยเอามาทำในนาของผมเอง ซึ่งปีนั้นชาวนาโดนเพลี้ยกันเยอะมาก หน่วยปราบศัตรูพืชจังหวัด เขาเลยเอายาที่ผสมสารเคมีมาแจก ผมก็ลองเอามาใช้ โดยแบ่งว่าแปลงนานี้ฉีดสารเคมี แปลงนานี้ฉีดสะเดา ซึ่งผลก็ปรากฎออกมาว่า แปลงนาที่ฉีดสะเดาปลอดภัยดี เก็บเกี่ยวข้าวก็ดี แต่แปลงที่ฉีดสารเคมีตายหมด ตั้งแต่นั้นมาก็เลยเชื่อสนิทใจ แล้วมาลองทำเองดู ผมก็หักกิ่งก้านสะเดามาใส่ครกตำเอง ภรรยาก็บ่นว่าทำไปทำไมเสียเวลา แต่ผมรั้น คือยังไงก็ขอลองหน่อย ก็เอาไปฉีดแล้วข้าวก็ได้เกี่ยว ผลผลิตก็ออกมาดีเกินคาด ทีนี้ชาวบ้านก็แห่มาขอสูตรเอาไปทำบ้าง แต่ก็ไม่ค่อยมีใครประสบผลสำเร็จ เพราะเขาใช้สมุนไพรคู่กับยาเคมี บางคนใช้เคมีจนเอาไม่อยู่แล้วถึงหันมาใช้สะเดา พอมันไม่ได้ผลทันตาเห็น ก็กลับไปใช้สารเคมีกันเหมือนเดิม” เกษตรกรดีเด่นสาขาอาชีพทำนา กล่าว          การคิดต้นทุนของเขา ลงทุนเต็มที่ตกไร่ละ 2,000 บาท ในขณะที่ขายได้เกวียนละไม่ต่ำกว่า 8,000 บาท ซึ่งหลังจากเขาทำนาอินทรีย์ได้เพียง 3 ปี มีเงินเหลือมากกว่า 6 ปี ที่มัวจมอยู่กับปุ๋ยยา อย่างไรก็ตาม หลังจากผ่านร้อนผ่านหนาวมามากมาย ก็ใช่ว่าชัยพรจะหวงวิชาความรู้ เขายังได้ให้คำปรึกษากับผู้ที่มีปัญหา และสนใจในวิถีเกษตรอินทรีย์ ที่โทรมถามาขอคำปรึกษาตามสายแทบจะทุกวัน          ใครว่าทำนาแล้วจน...ไม่จริงหรอก" ชัยพรยืนยันหนักแน่นซ้ำอีก สำคัญตรงที่ต้องทำนาแบบใช้สมอง ไม่ใช่ทำนาแบบเป็นผู้จัดการนาสถานเดียว จากคุณ : คนดง คนเดิม เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 18:05:15

ความคิดเห็นที่ 3 "ถ้าเป็นผู้จัดการนาล่ะจนแน่ มีมือถือเครื่องเดียวโทรสั่งตามกระแส มีนาอย่างเดียว ที่เหลือจ้างเขา เริ่มทำไร่นึงก็ต้องมีพันกว่า ตั้งแต่ทำเทือก ทำดิน ไปยันหว่าน เฉพาะได้แค่ต้นนะ ยังไม่รู้เลยว่าจะได้เกี่ยวไหม จากนั้นต้องฉีดยาคุมหญ้า ใส่ปุ๋ยอีกหลายพัน ของเราต้นทุนไม่กี่สตางค์ อาศัยว่าต้องละเอียดอ่อน ต้องรักษาธรรมชาติ แล้วก็ต้องเป็นลูกจ้างตัวเอง ไม่ใช่ผู้จัดการ พอไปพูดกับเขา เขาก็บอกนาเขาน้อย แล้วก็เช่าเขา ทำอินทรีย์ไม่ได้หรอก ผมก็บอกว่าเมื่อก่อนผมก็เช่า ทำไมยังทำได้ ทำจนมีเงินซื้อนา เขาไม่คิดย้อนกลับไงว่าสมัยปู่ย่าตายายทำนา มันมียาที่ไหนล่ะ คนโบราณยังได้เกี่ยว ของเรายังดี มีสะเดาให้ฉีด สมัยโบราณมีที่ไหนล่ะ ไอ้บางคนเห็นข้าวเราเขียว ก็บอกว่าคงแอบใส่ปุ๋ยกลางคืนละมั้ง แหม๋! กลางวันยังไม่มีเวลาเลย จะมาใส่ปุ๋ยกลางคืน มาฉีดให้งูมันเอาตายเรอะ" ชัยพร กล่าว          ทุกครั้งที่ขายข้าวได้ เขาจะนึกถึงบุคคลที่นำเอาวิธีเกษตรอินทรีย์มาให้เขาได้รู้จัก และปรับใช้ในที่นาของเขา จนมีเงินเหลือเก็บ ... "ถ้าผมไม่ได้เจออาจารย์เดชาก็คงไม่ได้เกิดหรอก คงไม่ได้ส่งลูกเรียนปริญญาโทไป 2 คน อีกคนก็ว่าจะเรียนปีหน้า ลูกมาทีเอาเงินค่าเทอมทีละ 40,000 – 50,000 บาท ก็ยังเฉย ๆ เรามีให้"          ขณะที่ อาจารย์เดชา ศริรภัทร แห่งมูลนิธิขวัญข้าว ผู้เพียรพยายามเผยแพร่วิถีการทำนาอินทรีย์ยืนยันว่า ไม่ได้ช่วยอะไรชัยพรมากกว่านั้น ความสำเร็จทั้งปวงเกิดจากตัวชัยพรเอง แต่สำหรับชาวนา ป.4 ถือเป็นบุญคุณใหญ่หลวงที่ทำให้เขาก้าวมาได้ถึงวันนี้ จากคุณ : คนดง คนเดิม เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 18:05:44

ความคิดเห็นที่ 4 ลูก 3 คน ของชาวนา ป.4 คนโตกำลังเรียนปริญญาโท สาขาปรับปรุงพันธุ์พืช ที่มหาวิทยาลัยเกษตร กำแพงแสน คนกลางเรียนปริญญาโทเศรษฐศาสตร์ ที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ บางเขน ส่วนลูกสาวคนเล็กเพิ่งจบปริญญาตรี เกียรตินิยม จากคณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ บางเขน ตอนนี้ทำงานธนาคาร ทุก ๆ เย็นวันศุกร์ที่ลูก ๆ กลับบ้าน ครอบครัวชาวนาเล็ก ๆ ก็จะคึกคักมีชีวิตชีวา ขับรถออกไปหาของอร่อยกินกัน ในขณะที่ชาวนาต้นทุนสูงนาติดกันไม่เคยคิดฝันว่าจะมีโอกาสเช่นครอบครัวของชัยพร          ลมทุ่งพัดอู้มา เมฆตั้งเค้ามาทางขอบฟ้าตะวันตก นารกฟางของเขาแผ่ขยายออกไปลิบตา ชัยพรยืนพิงรถลากมองดูอย่างพอใจ ลูก ๆ โตกันหมด ได้เรียนกันสูง ๆ เปลื้องภาระไปอีกเปลาะ สองคนสามีภรรยาตกลงกันว่า นาปีนี้จะเอาโบนัสใหญ่คนละเส้น แล้วแบ่งรายได้แข่งกัน ลูกสาวคนโตบอกว่า เรียนจบโทเมื่อไหร่จะกลับมาช่วยพ่อทำนา จะได้เพลาแรงพ่อ แต่พ่อกลับบอกว่า ยังทำนาสนุกอยู่          "ลูกเขาไม่อายหรอกที่พ่อเป็นชาวนา พอเราออกทีวี อาจารย์เขาเห็น เพื่อนเขาเห็น ยังมาถามเลยว่า ไม่เห็นบอกเลยว่ามีพ่อเป็นถึงเกษตรกรดีเด่นของประเทศ บางทีต่อไปถ้าคนเปลี่ยนมาทำนาอินทรีย์กันทั้งประเทศ นาดีมีกำไรกันหมด การบอกใครต่อใครว่าเป็นลูกชาวนา อาจเป็นความภูมิใจ เหมือนกับยุคหนึ่งที่คนได้ปลื้มไปกับการเป็นลูกพระยาก็ได้" ชัยพร กล่าวหน้าบาน พร้อมเล่าต่อว่า ตอนนี้เรายังทำสนุก ก็อยากขยายที่ทำให้กว้างออกไป ทำไปเถอะ ทำไปเรื่อย ๆ ทำเพลิน ๆ ไม่ขาดทุนหรอก ทำนาน่ะ มีแต่กำไร บอกกับตัวเองว่าถ้าฤดูนี้ได้ร้อยกว่าเกวียนจะขอโบนัสทอง 10 บาท บอกอย่างนี้ก็เลยต้องขยันฉีดฮอร์โมน ทำดิน ทำจิปาถะ แล้วก็ได้ จากคุณ : คนดง คนเดิม เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 18:07:22

ความคิดเห็นที่ 5 ต้นทุนทำนาถูกสุดสุดทำได้อย่างไร การลดต้นทุนทำนาของคุณชัยพร พรหมพันธ์ มีดังนี้ -         ต้นทุนแรงงาน ทำเอง ให้คนอื่นทำ เหยียบข้าวล้มหมด จึงต้องเอาไม้แหวกต้นข้าวไว้เดิน หากตัวเองทำตะแคงฝ่าเท้าเดินอย่างสบายๆ เอายาฆ่าหญ้าลูบข้าวดีด ก็ไม่ไปถูกข้าวดี เหมือนจ้างเขา คนอื่นทำเสียเงิน 600 บาท ทำเองแค่  3 ชั่วโมงก็เสร็จก็จะได้ประหยัดไปแล้ว 600 บาท -         ต้นทุนค่าเช่านา ไม่มี เพราะซื้อเป็นเจ้าของเอง แรกๆ อาจเช่า พอมีเงินก็ซื้อเลย -         ต้นทุนค่าปุ๋ย ใช้ปุ๋ยขี้หมู มาหมักอีเอ็มใส่ขี้หมู 4-5 กระสอบ/ไร่ กระสอบละ 20 กก. ซื้อมาใส่รถกระบะปิกอัพของตัวเอง เที่ยวละ 50 ลูก ต้นทุนแค่ 1,000 บาท ใส่ได้ 10 ไร่ ตกต้นทุนปุ๋ย 100 บาท/ไร่ ใส่ปุ๋ยขี้หมูแห้งก่อนทำเทือก หรือ พร้อมๆ กับทำเทือก โดยวิธีใส่กระบุ้งลงบนรถอีโกร่ง ปาดนาให้เรียบพร้อมๆกับหว่านปุ๋ยแห้งลงไปด้วย -         ต้นทุนปุ๋ยน้ำหมักและฮอร์โมน  ก็ทำปุ๋ยน้ำหมักเอง ทำหัวเชื้ออีเอ็มเอง เอามาจากป่าห้วยขาแข็ง นอกจากนี้ยังทำฮอร์โมนไข่  และฮอร์โมนนมสดใช้งานเองด้วย -         ต้นทุนยาสมุนไพรไล่แมลง ทำเองที่บ้าน ก็ปลูกต้นบอระเพ็ดด้วย ให้ขึ้นตามต้นมะม่วง ไม่ต้องดูแลมาก -         ต้นทุนปลูกข้าว ใช้วิธีแช่น้ำข้าวเปลือกพันธุ์ 1 คืน พองอก ผสมไตรโคเดอร์ม่า แล้วเอาไปทิ้งเป็นจุดๆ เตรียมหว่านโดยวิธีพ่นกระจายทั้งนา หากทำเองไม่ทัน ต้นข้าวก็ไม่เป็นรากเน่า -         ต้นทุนพันธุ์ข้าว ให้พันธุ์ข้าวสุพรรณ 60 เมล็ดพันธ์ก็เลือกเกี่ยว เอาต้นที่มีรวงเมล็ดมากๆ ไว้ทำพันธ์ เอามาผึ่งแดดลมให้แห้ง โดยใส่กระสอบปุ๋ยโป่งๆ ให้ล้มระบายได้อย่างน้อยๆ  45 วัน จึงจะปลูกได้ ตอนใช้งานช่วยแช่น้ำไตรโดเคอม่า  จะปาดเอาข้าวลีบเบาลอยน้ำออกไปขาย ไม่เอาทำพันธุ์ -         ต้นทุนไถนา ซื้ออีโกร่ง มาใช้งานเอง ช่วงวิ่งบนถนนก็ เอายางนอกรถยนต์หุ้มไว้เวลาลงนาก็ถอดออก การไถนาจะทำทีเดียว ถึงทำเทือกเลย ไม่มีไถดะก่อน ที่มา... http://www.budmgt.com/agri/agri01/rice-pad-chaiyaporn.html#Font_:_Tahoma______ จากคุณ : คนดง คนเดิม เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 18:18:10

ความคิดเห็นที่ 7 .......................................... ชัยพร พรหมพันธุ์ เกษตรกรดีเด่น สาขาอาชีพทำนา นายแบบโฆษณา รถไถนา "ยันมาร์" จากกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ ปี 2538 เขาเคยเทใจให้ กับการใช้สารเคมีทุกประเภท ทั้งปุ๋ยเคมี ยาคลุมหญ้า ยาฆ่าหญ้า ยาฆ่า แมลง เกือบทุกยี ่ห้อที่มีการโฆษณาและเจ้าหน้าที่เกษตรฝ่ายส่งเสริมเอาลงไปแจก แต่ผลการใช้สารเคมีอย่างเป็นบ้าเป็นหลังกับผลที่ได้รับกลับตรงกันข้าม เขาเกือบขาดทุนเพราะต้นทุนการผลิตที่สูงลิ่ว ขณะที่แปลงนาทดลองใช้ ส มุนไพรคุมแมลงของพ่อเขาได้ผลผลิตสูงเกินคาดถึงไร่ละเกวียนและใช้ทุนน้อย นิด ยิ่งในคราวที่เกิดเหตุการณ์เพลี้ยกระโดดสีน้ำตาลระบาดหนักเมื่อปี 2533-2534 นาข้าวเขตภาคกลางเสียหายย่อยยับถึง 60% ของพื้นท ี่เพาะ ปลูก หรือมากกว่า 4 ล้านไร่ นาข้าวของเขาแปลงที่ใช้ยาฆ่าแมลงถูกเพลี้ย กระโดดทำลายเกลี้ยง ขณะที่แปลงทดลองใช้สมุนไพรที่เขาทำตามพ่อกลับได้ เก็บเกี่ยว บทเรียนความล้มเหลวซ้ำซากที่เขาได้รับ ทำใ ห้ ชัยพร หันมาศึกษาและ ทดลองปฏิบัติลดการใช้สารเคมีและปุ๋ยเคมีอย่างจริงจัง โดยหันมาใช้สะเดา คุมศัตรูพืชพวกเพลี้ย หนอนและแมลงต่างๆ ใช้ปุ๋ยอินทรีย์ร่วมกับการใช้ปุ๋ย เคมีโดยลดปุ๋ยเคมีลงครึ่งหนึ่ง เลิกใ ช้ยาฆ่าหญ้า ฆ่าแมลง เด็ดขาด จะมีก็แต่ เพียงยาคลุมหญ้าจำนวนเล็กน้อยก่อนหว่านข้าวเท่านั้น ผลที่ออกมาปราฏว่า ผลผลิตข้าวที่ได้รับเพิ่มสูงไม่ต่ำกว่าไร่ละเกวียน ซ้ำมีต้นทุนที่ต่ำกว่ามากเมื่อเปรียบเ ทียบกับวิธีการเดิมระดมใช้ปุ๋ยเคมี สาร เคมี แบบเดิม ความสำเร็จของชัยพร ทำให้กระทรวงเกษตรฯ ยุคประจวบ ไชยสาส์น เป็นรัฐมนตรีว่าการฯ เลือกเขาเป็นเกษตรกรดีเด่นในปี 2538 จากนั้นมาชีวิต ประจำวันของช ัยพรนอกเหนือจากทำนาแล้ว เขายังต้องเดินทางไปเป็นวิทยา กรให้ความรู้เรื่องการลดการพึ่งพาสารเคมีตามงานประชุมต่างๆ อยู่มิได้ขาด ชัยพร กลายจุดสนใจที่ทุกฝ่ายต่างวิ่งเข้าหา ไม่เฉพาะทางการเท่านั้นที่ ยกเอาเขาเป็นตัวอย่าง เมื่อต้องการโฆษณาว่ามีนโยบายส่งเสริมลดปริมาณ การใช้ปุ๋ย ใช้สารเคมี บริษัทเอกชนที่หากินกับการค้ารถไถนา ยาฆ่าหญ้า ก็ วิ่งเข้าหาเขาเช่นกัน ราวๆ ปี 2540 บริษัทมอนซานโต้ ไทยแลน ด์ จำกัด กำลังรณรงค์ให้ เกษตรกรลดการไถพรวนโดยใช้ยาปราบวัชพืช "เรสคิว" ฆ่าวัชพืชแทน โดย มอนซานโต้โฆษณาว่าเพื่อลดต้นทุนการผลิต รักษาหน้าดิน ไม่ทำลายสิ่งแวด ล้อม แปลงนาของชัยพรส่วนหนึ่งที่เขาไม่ได้ไถพ รวน คือเป้าหมายที่ มอน ซานโต้ ต้องการปักป้ายเรสคิว ภายใต้โครงการประกวดลดการไถพรวน "มอนซานโต้มาพร้อมกับแจกยาเรสคิว และแจกยาคลุมหญ้าชาแลนท์ให้ กับผม ก็คงหวังว่าจะให้ใช้นั่นแหละ แต่ผมไม่ไถพรวนโดยใ ช้ย่ำเอา ไม่ได้ใช้ ยาเรสคิว ผมได้ผลผลิต 1 เกวียน 8 ถังต่อไร่ ชนะเลิศการประกวด แต่เมื่อ ผมไม่ได้ใช้ยาเขาก็ปักป้ายโฆษณาเรสคิวไม่ได้ ถึงตอนนี้มอนซานโต้ยังไม่กล้า ให้รางวัลกับผมเลย" ส่วนหน่วยงานข องรัฐที่ส่งเสริมให้เกษตรกรลดการไถพรวนอย่างแข็งขัน โดยใช้ยาฆ่าหญ้าเรสคิวเข้าทางบริษัทเอกชนนั้น ก็คือ กรมส่งเสริมการเกษตร ทั้งๆ ที่แนวทางของชัยพร พรหมพันธุ์ ซึ่งไม่ไถพรวนเหมือนกันแต่ไม่ใช้ยาก ลับไม ่ได้รับการส่งเสริมในวงกว้าง จนเขาก็แปลกใจเหมือนกันว่าทำไมถึงเป็น กันเช่นนี้ สิ่งที่ชัยพร เล่าให้ "ผู้จัดการ" ฟัง ไม่ใช่ว่าเขาเล่าเพราะอยากได้รางวัล ด้วยว่าชีวิตเขามีรางวัลและเงินทองเกินพอแล้ว เ ขาเพียงแต่อยากกระชาก หน้ากากมอนซานโต้ และคนของรัฐ ให้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงเท่านั้น และยัง บอกว่าที่จริงแล้วการไถพรวนสำหรับนาข้าวจะได้ผลดีกว่าไม่ไถพรวน แต่ที่ส่ง เสริมให้ไม่ไถพรวนก็เพราะมอนซานโต้ จะ ได้ขายยาฆ่าหญ้า เรสคิว นั่นเอง ที่มา...http://www.seub.ksc.net/Library/mg-180842-1.htm จากคุณ : คนดง คนเดิม เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 18:25:02

ความคิดเห็นที่ 8 สุพรรณนี่เอง ขอบคุณคุณคนดง จากคุณ : สีมุก เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 18:28:25

ความคิดเห็นที่ 9 อยากจะพิมพ์ให้อ่านทั้งเล่มเลยครับแต่ พิมพ์ไม่เก่ง  จิ้มๆ  เอานะ  ลองแวะหาอ่านที่แผงหนังสือใกล้ๆบ้านนะครับ.. หาอ่านเพิ่มที่... หนังสือ  ฅ.คน แม๊กกาซีน  ปีที่ ๔ ฉบับที่ ๑๒(๔๘) ตุลาคม  พศ. ๒๕๕๒  ราคา ๙๐ บาท สำนวน และอารมณ์มันจะได้อรรถรสมากกว่านี้ครับ และยังมีข้อมูลที่น่าสนใจอีกมากครับ ปล. ผมไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียกับหนังสือนะครับ แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 52 18:41:23 จากคุณ : คนดง คนเดิม เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 18:38:29

ความคิดเห็นที่ 10   ฮู้ววว  ซูฮกให้เลยค่ะ ขอบคุณคุณคนดง คนเดิม ด้วยนะคะที่เอาอะไรดีๆมาฝาก จากคุณ : แม่แมมมอธ เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 18:49:27

ความคิดเห็นที่ 11   เป็นสิ่งที่ดีมากๆเลยครับ ขอบคุณ คุณคนดง คนเดิม  ที่นำมาเผยแพร่ ตอนนี้เกษตรกรมีทางเลือกบ้างครับ แต่บางทีพวก เกษตรกร ก็ไม่ค่อยรับฟังนะครับ แก้ไขเมื่อ 17 ต.ค. 52 09:31:22 แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 52 20:26:41 จากคุณ : datasim เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 20:02:33

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณที่เอามาฝากค่ะ เคยอ่านเรื่องของพี่เค้านานมากแล้ว พอได้อ่านอีกวันนี้  พี่เค้าพัฒนาไปเยอะจริงๆค่ะ พิสูจน์ว่าเกษตรทางเลือกทำได้จริงๆ  อยากให้หันมาทำกันทั้งสุพรรณจังเลย จากคุณ : แม่น้องกะบูน เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 20:14:11

ความคิดเห็นที่ 13 ช่างสรรหาแต่สิ่งที่ดีมาให้นะครับ (ไม่ได้ประชดประชันนะน้าฯ แม้ว่าน้ำเสียงจะแสดงออกแบบชัดเจน อิอิ) จากคุณ : นายทิว เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 20:54:16

ความคิดเห็นที่ 14 ^ ^ ขอบคุณที่แบ่งปันข้อมูลดี ดี ค่ะ เดี๋ยวไปหาซื้อหนังสือมาศึกษาวิธีคิดบ้างดีกว่า จากคุณ : หน่อย (tuarlek) เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 00:18:43

ความคิดเห็นที่ 15 เพิ่งได้ต้นสะเดามาปลูกหนึ่งต้น (ไม่รู้ใช่รึเปล่าด้วย ไม่เคยเห็นมาก่อน) แล้วอีกกี่ปีถึงจะมีพอเก็บเอามาทำน้ำหมักเนี่ย? จากคุณ : Izu เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 06:27:45

ความคิดเห็นที่ 16   น่ายินดีนะครับ ตอนนี้ผมรู้จักเด็กหนุ่มคนหนึ่ง ยี่สิบปลายๆ เขาบอกผมว่าอยากเก็บเงินให้พ่อแม่ซื้อนาเพิ่ม แต่ตัวเขาเองจบเอกจากไทยและกำลังทำงานอยู่ที่วอชิงตัน ผมฟังแล้วชื่นใจแทนพ่อแม่ จากคุณ : อิสวาสุ เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 07:14:15 A:71.114.54.31 X: TicketID:146114

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณที่นำเรื่องดีๆมาแบ่งปันกันครับ จากคุณ : kmml เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 08:10:24

ความคิดเห็นที่ 18 อ่านแล้วรู้สึกดีมาก ๆ ขอบคุณสำหรับบทความดี ๆ ค่ะ จากคุณ : มุนีน้อย เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 08:36:13

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณสำหรับบทความดีๆครับ อ่านเเล้วขนลุก เเบบว่าอื้อทำได้จริง จากคุณ : LEONEOCP เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 09:31:11

ความคิดเห็นที่ 20 ที่นาเราก็ใช้สารสะเดาหมักเอง  ไม่โดนเพลี้ยกระโดด  นาข้าง ๆ โดนค่ะเขาก็ไช้สารเคมีตามเคย แถว 3 ชุกก็โดนเพลี้ยเล่นงานต้องไถทิ้งทำใหม่เลย เปลี่ยนความคิดคนนี่ยากจริง ๆ สะเดาที่นาเราขมมาก ๆ ช่วงหน้าร้อนจะมีเมล็ดร่วงเยอะเลยค่ะ เก็บไว้ทำน้ำหมักได้ ใบก็นำมาสับหมักรวมกันใส่ยาฉุน  ตะไคร้  ข่า  พริกแห้ง  บุก  ขี้เหล็ก  กลอย ขี้เหล็กเป็นตัวช่วยเรื่องแตกยอดใหม่ค่ะ  นำไปฉีดต้นไม้ก็ได้ค่ะ  ฉีดมะม่วงก็แตกยอดดีค่ะ แก้ไขเมื่อ 17 ต.ค. 52 12:43:55 จากคุณ : สาวสวนแตง (จาปาตี) เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 09:41:59

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณครับ จากคุณ : phongmms เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 10:17:33

ความคิดเห็นที่ 22 อยากจะบอกว่าดีใจด้วย  ที่สื่อนำบทความ  มากระตุ้นความโลภ มาวิเคราะห์สักหน่อย จากชาวนามีไม่กี่ไร่  แล้วได้ซื้อเป็นร้อยไร่   คงซื้อมาได้จากครอบครัวละไม่ถึง10ไร่  คงจะหลายครอบครัว เท่ากับทำให้ชาวนาสูญพันแบบถาวรไปหลายคน หนึ่งในหลายล้านคนที่ทำได้อย่างนี้ ทำไม ทำไม ทำไม ไม่สอนชาวนาแถวนั้นให้ยืนได้ และช่วยเหลือองค์ความรู้ แบบพ่อผาย http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=prachaya555&group=37 แจกความรู้  ไม่ใช่กอรปโกยน่ะ ปีนั้นได้กำไร2ล้าน  ข้าวเปลือกเกวียนละ18,000บาท ปีต่อมากำไร1ล้าน  ข้าวเปลือกเกวียนละ12,000บาท ปีนี้ตอนนี้ข้าวเปลือกเกวียนละ7,000บาท  จะกำไรเท่าไหร่ รัฐบาลยกเลิกประกันราคา ข้าวอาจจะต่องแต่งลงไปกอง5พันบาทก็อาจเป็นไปได้ สื่อหนังสือน่าจะติดาม  มาอธิบาย ที่ดินเป็นร้อยไร่  แค่ตัดหญ้าตามคันนาก็จะทำแทบไม่ทันแล้วมั่ง เอาเถอะเรายกย่องคุณเป็นตัวอย่างที่ยอดเยี่ยม จากคุณ : P_ปรัชญา เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 11:09:48

ความคิดเห็นที่ 23 ^ ^ ต้องหาหนังสือฅ.คนปักษ์นี้ มาอ่านเพิ่มนะครับพี่ปรัชญา  แล้วจะกระจ่าง ทำให้ดูแท้ๆ  เห็นทุกวัน  เห็นมาเป็นปีๆ  เพื่อนบ้านนาติดกันยังไม่ทำตาม จะโทษที่ใครล่ะครับ..   ........................................................................................ ศาสนา’ ของคนปลูกข้าว อธิคม คุณาวุฒิ Side Ways, ไทยโพสต์ วันอาทิตย์ที่ 27 เมษายน 2551              กลางสัปดาห์ที่ผ่านมา ผมมีโอกาสไปนั่งพูดคุยขอความรู้จากคุณเดชา ศิริภัทร ที่มูลนิธิข้าวขวัญ จังหวัดสุพรรณบุรี              คำถามประสาชนชั้นกลางที่ทำท่าเป็นเดือดเป็นร้อนจากราคาข้าวแพง (ทั้งที่วิถีชีวิตปกติมีค่าใช้จ่ายหมดเปลืองไปกับเรื่องสุรุ่ยสุร่ายไม่เป็นสาระมากกว่านั้น แต่ก็ไม่เห็นมีใครอยากปริปากสารภาพพฤติกรรมการใช้จ่ายของตัวเอง) ได้รับคำตอบจากคนปลูกข้าวว่า...ที่ถูกแล้วราคาข้าวจำเป็นต้องแพงขึ้นจริงๆ              ความรู้และประสบการณ์จากการปลูกข้าวปลอดสารพิษมาตลอดหลายสิบปี คุณเดชามีสูตรคิดราคาขายปลีกข้าวสารง่ายๆ ว่า ข้าวสารน้ำหนัก 1 กิโลกรัม ควรจำหน่ายในราคาใกล้เคียงหรือเท่ากับน้ำมันดีเซล 1 ลิตร แต่ที่ผ่านมา แนวนโยบายการกำหนดราคาถูกครอบงำด้วยวิธีคิดง่ายๆ เช่น เน้นส่งออกขายของถูกเอาปริมาณเข้าว่า รวมถึงเจตนาแอบแฝงที่จงใจทำให้ผลประกอบการของผู้ปลูกข้าวมีตัวเลขไม่น่าพิสมัย เพื่อทำลายแรงจูงใจในการอยู่กับสัมมาอาชีพนี้ และกวาดต้อนผู้คนจากภาคเกษตรให้ไหลไปขายแรงงานในภาคอุตสาหกรรมและบริการ ตามทิศทางแนวนโยบายขับเคลื่อนประเทศที่เขียนขึ้นตั้งแต่ 50 กว่าปีก่อน              เพราะฉะนั้น โดยสถานการณ์ราคาข้าวปัจจุบันเมื่อเทียบเคียงกับราคาน้ำมัน จึงควรยอมรับว่ามันต้องเป็นเช่นนั้น ถ้าไม่เป็น นี่ต่างหากที่ต้องถือเป็นเรื่องผิดปกติ              คนรับประทานข้าวจำนวนหนึ่งอาจมีจิตเป็นกุศลว่า การยอมควักกระเป๋าซื้อข้าวแพงขึ้นอีกหน่อยนั้นไม่ใช่ปัญหา หากมีหลักประกันว่าส่วนต่างราคาที่เพิ่มขึ้นจะตกถึงมือชาวนาเป็นกอบเป็นกำ ไม่ใช่ถูกเฉือนแบ่งโดยพ่อค้าข้าว พ่อค้ายา พ่อค้าปุ๋ย สุดท้ายคนปลูกข้าวก็เป็นเพียงทางผ่านของเม็ดเงิน              เดชา ศิริภัทร ตอบว่า หากคนปลูกข้าวใช้วิธีแบบเดียวกับที่เขาทำและสาธิตให้เห็นมาตลอดชีวิต รับประกันว่านอกจากผลผลิตต่อไร่จะสูงกว่าเกณฑ์เฉลี่ยของการทำนากระแสหลักที่ต้องพึ่งพายาฆ่าแมลงและปุ๋ยเคมีคืออยู่ราว 350 ไม่เกิน 400 กิโลกรัมต่อไร่แล้ว ต้นทุนในการผลิตยังสามารถลดลงจาก 6,000-8,000 บาทต่อไร่เหลือเพียงพันกว่าบาทไม่ถึง 2,000 บาท นี่คือยังไม่ต้องพูดถึงวิธีคิดในการสร้างตลาดของตัวเอง ลดการพึ่งพาช่องทางการขายแบบเดิมๆ ซึ่งล้วนมีส่วนสำคัญในการกำหนดราคาผลผลิตที่แท้จริง              อย่างที่ทราบกันในแวดวงเกษตรอินทรีย์ คุณเดชา ได้รับการยอมรับในฐานะผู้ศึกษา วิจัย คัดสรรพันธุ์ข้าว และลงมือปฏิบัติสาธิตการปลูกข้าวโดยไม่ใช้สารเคมี แต่ในช่วงหลังๆ นอกเหนือจากการไม่ใช้สารเคมีแล้วคุณเดชายังไปไกลถึงขั้นไม่ใช้ปุ๋ยคอก ไม่ใช้กระทั่งฉีดสมุนไพรควบคุมโรคระบาดและแมลงศัตรูพืช              ก่อนหน้าที่จะได้คุยกันในบ่ายวันนั้น ผมเคยร่วมวงเสวนาเล็กๆ กับคุณเดชา เคยได้ยินแนวความคิดในการปลูกข้าวในยุคหลังของท่านมาบ้าง ซึ่งฟังแล้วผมแอบตั้งชื่อเล่นให้ว่า...มันเป็นกรรมวิธีของ ‘ชาวนาชั้นเทพ’              แต่เดชา ศิริภัทร ก็คือเดชา ศิริภัทร ครับ ไม่ใช่คนระดับสมรักษ์ คำสิงห์ โดยเด็ดขาด ใครที่ได้ไปเห็นกรรมวิธีการคัดสรร การผสมพันธุ์ข้าว เห็นภาพการพินิจพิเคราะห์เมล็ดข้าวทีละเม็ด...ทีละเม็ด จนสามารถจำแนกรูปพรรณสัณฐานของข้าวแต่ละเมล็ดได้อย่างหมดจด ไม่ต่างอะไรกับการจำแนกลักษณะเฉพาะของใบหน้าผู้คน กิจวัตรนี้กระทำอย่างเพลิดเพลิน รื่นรมย์ มีสมาธิ ราวกับการทำงานศิลปะชนิดหนึ่ง พ้นจากนั้นจึงเป็นการค้นพบพลังงานและความลับของ ‘แม่โพสพ’ ด้วยการสื่อสารขั้นสูงกว่า ‘ระดับเหตุผล’ แต่ก้าวพ้นไปสู่ ‘ระดับจิตใจ’ สามารถเคลื่อนย้ายปัญหาเส้นผมบังภูเขาซึ่งคนปกติธรรมดาไม่สามารถขบคิดได้ จนนำมาสู่คำตอบของการไม่ต้องใช้ปุ๋ยคอกและสมุนไพรปราบศัตรูพืช ทั้งหมดนี้ทำให้ผมเชื่อจริงๆ ว่า...ไม่ได้โม้ และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง...ไม่ใช่การคิดแบบโรแมนติก              ผลผลิตข้าวจากเครือข่ายมูลนิธิข้าวขวัญของคุณเดชา ที่ได้สาธิตให้เห็นเป็นประจักษ์มาโดยตลอด เป็นหลักฐานยืนยันมากกว่าคำพูดอื่นใด              คำถามคือ ในเมื่อพูดก็แล้ว เขียนก็แล้ว ลงมือทำให้ดูเป็นตัวอย่างก็แล้ว เหตุใดจึงไม่สามารถ ‘เปลี่ยน’ วิธีคิดวิธีทำของชาวนากระแสหลักได้              เรื่องนี้คุณเดชามีคำตอบว่า สำหรับชาวนาแล้ว การถูกปลูกฝังให้ทำเกษตรโดยพึ่งพิงสารเคมีนั้น ไม่ใช่เพียงความเชื่อ ความคาดหวัง หรือความเคยชิน แต่มันถูกทำให้เป็น ‘ศาสนา’ ชนิดหนึ่ง ซึ่งการเปลี่ยนศาสนาของคนนั้นเป็นเรื่องยากมาก              ผมยังทำใจให้ชอบคำตอบแบบนี้ไม่ได้ แต่รู้ว่านั่นคือบทสรุปตกผลึกจากประสบการณ์ของคนที่ ‘เคยพยายามแล้ว’ มาชั่วชีวิต              แต่สำหรับคนที่ยังหมกมุ่นครุ่นคิดกับเรื่องระดับกลไกและเหตุผลนั้น หากนี่คือศาสนาของคนปลูกข้าว มันทำให้ผมนึกภาพต่อไปถึงว่า แล้วใครเป็นผู้เผยแผ่และอุปถัมภ์ศาสนานี้ มันทำให้อดไม่ได้ต้องนึกไปถึงสายสัมพันธ์ระหว่างบริษัทเคมีเกษตรยักษ์ใหญ่ กับนักการเมือง และรัฐมนตรีที่เกี่ยวข้อง ไม่ต้องระบุตัวแต่สามารถไล่เรียงมาได้ตั้งแต่ปางบรรพ์จนถึงปัจจุบัน ไม่ต่างอะไรกับรัฐมนตรีกระทรวงสาธารณสุขตั้งคนของบริษัทยาเข้าไปนั่งเป็นบอร์ดองค์การเภสัช ไม่ต่างอะไรกับพวกที่ฉกฉวยจังหวะวิกฤติอาหารเพื่อผลักดันสร้างความยอมรับให้พืชดัดแปลงพันธุกรรม หรือพวกที่สร้างความสับสนชุลมุนระหว่างการปลูกพืชให้มนุษย์กิน กับปลูกพืชผลิตเชื้อเพลิงให้รถสูบ              ถึงแม้จะยังไม่ใช่ผู้บรรลุธรรม แต่ผมเริ่มเชื่อแล้วว่า เสี้ยววินาทีระหว่างขั้นตอนการตัดสินใจเลือกชะตากรรมตัวเองนั้น มันอาจไม่ใช่แค่การใช้วิธีคิดระดับเหตุผลกลไกมาตัดสิน แต่มีเรื่องระดับจิตใจและเวรกรรมมาเกี่ยวข้องจริงๆ... ที่มา...http://shauleuwhiang.spaces.live.com/Blog/cns!F6320F57D24DDC2C!274.entry แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 52 16:52:53 จากคุณ : คนดง คนเดิม เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 16:07:21

ความคิดเห็นที่ 24 เดชา ศิริภัทร คืนชีวิตสู่ความเรียบง่าย โดย วรพจน์ พันธุ์พงศ์ ตีพิมพ์ครั้งแรกในนิตยสาร open ฉบับที่ 37 ปี 2546 รวมเล่มใน เสียงในความทรงจำ กุมภาพันธ์ 2547 สนพ.โอเพ่น บางส่วน...ที่นำมาให้อ่าน..        ผมพูดได้เลยว่าไม่เกิน 10 ปีข้างหน้า พวกเรียนเกษตรต้องซมซานกลับมาเป็นเกษตรกรแน่นอน ไม่มีทางเลือก ตอนนี้ใครคิดจะเป็นเกษตรกร รีบเป็นเสียตอนนี้ ผมคิดว่าเกษตรกรเป็นอาชีพที่มีหวังที่สุดแล้ว                        เกษตรกรไม่ต้องพึ่งใคร ไม่ต้องสนเลยว่า เศรษฐกิจจะเป็นยังไง จะรบกันที่ไหน เงินเฟ้อ เงินฟุบ เพราะคุณพึ่งตัวเองได้ มีที่อยู่อาศัย มียารักษาโรค เครื่องนุ่งห่ม ทำได้หมด            ประการต่อมา อาหารเป็นสิ่งจำเป็นเสมอ ยังไงก็มีคนกิน ไม่มีทางล้นตลาด ยิ่งในอนาคต อาหารที่ดีมีคุณภาพและปลอดสารพิษ คนรวยยิ่งแย่งกัน ฉะนั้น ไม่ต้องกลัวเลย เกษตรกรที่ทำเพื่ออยู่เพื่อกิน เรากินของดี ถ้าเหลือก็เอาของดีแบ่งขาย ................................................................................. .........ผมถามชาวนาว่าเป้าหมายคืออะไร เขาอึกอักๆ อยากรวยใช่ไหม ผมบอกว่าเพราะอยากรวยนี่แหละถึงได้โดนหลอก แล้วไม่รู้จะรวยไปทำไม ถามว่ารวยมันดีตรงไหน เขาบอกว่า โอ๊ย ดีสิ รวยแล้วได้ทุกอย่าง ผมถามว่าเคยรวยหรือยัง ไม่เคยรวยจะรู้ได้ยังไงว่าดี ผมนี่เคยรวยมาแล้ว ถามผม (หัวเราะ) ไม่ถามผม ไปถามคุณวิลิตโน่น คุณวิลิตรวยพันล้าน บ้านผมรวยร้อยล้าน ถามผมสิ โรงสีใหญ่สุดในสุพรรณเป็นของบ้านผม ผมยังไม่ไปอยู่เลย ปู่ผมมีนา 2 หมื่นกว่าไร่ พ่อผมมี 8 พันกว่าไร่ ถึงรุ่นผมเหลือสัก 2 พันไร่มั้ง แต่ผมไม่สนใจ อยากรู้เรื่องรวย มาถามผม แล้วทำไมผมไม่อยู่โรงสี เพราะมันไม่มีความสุขไงไอ้ความรวยน่ะ คุณจะรวยไปทำไม (หาอ่านแบบเต็มๆ จุใจได้ในหนังสือ เสียงในความทรงจำ เล่มละ 165 บาท อยากให้ได้อ่านกันทุกคน)     ดูเพิ่มที่นี้..  http://www.google.co.th/search?hl=th&source=hp&q=%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B8%8A%E0%B8%B2+%E0%B8%A8%E0%B8%B4%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B8%A0%E0%B8%B1%E0%B8%97%E0%B8%A3&meta=&aq=f&oq= แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 52 16:36:00 แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 52 16:34:23 แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 52 16:32:30 แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 52 16:20:51 จากคุณ : คนดง คนเดิม เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 16:18:40

ความคิดเห็นที่ 25 ^ ^ ต้องหาหนังสือฅ.คนปักษ์นี้ มาอ่านเพิ่มนะครับพี่ปรัชญา  แล้วจะกระจ่าง ทำให้ดูแท้ๆ  เห็นทุกวัน  เห็นมาเป็นปีๆ  เพื่อนบ้านนาติดกันยังไม่ทำตาม จะโทษที่ใครล่ะครับ..   ________________________________________________ หนังสือ  ซื้อแล้วเมื่อหลายวันก่อน เวลาผมไปสวน  ผมก็ใส่รถกระบะ  พกไปคุยกับชาวนา ปกติ  ผมจะไปสวนที่ล้อมรอบด้วยนาทุกวันหากไม่ได้ไปต่างจังหวัด ด้านซ้ายของสวน  เป็นนาประมาณ60ไร่  คนทำชื่อน้าดม เป็นคนบ้านเกิดอยู่สุพรรณ  มาได้ภรรยา   อยู่ขอนแก่น10กว่าปี มีอาชีพทำนา  และมีรถรับจ้างเกี่ยวข้าว ถูกคอกัน  คุยกันทุกวัน  น้าดมทำนาข้าวเบา 1  ปี  ทำนา3ครั้ง  อายุการเก็บเกี่ยว  70-75วัน ผมยังแซวแกว่าคนสุ1000นี่รวยจริงๆ เอาหนังสือให้น้าดมไปอ่าน รุ่งขึ้นก็มาเจอกันที่ร้านขายน้ำแข็ง+ของชำ น้าดมบอก  เขียนเกินจริง ที่ทำนาได้ดีขนาดนั้น  เพราะทำนาตจ้องพึ่งดินฟ้าอากาศ ไม่มีสูตรบวกเลขตายตัว เรื่องเกษตรอินทรีย์  ที่ทำกันทุกวันนี้พอเกี่ยวข้าวแล้ว จะปลูกใหม่  ก็เอาฝุ่นไปใส่(ฝุ่นที่ว่าคือขี้วัว  ขี้หมู) ถ้ามีอย่างในหนังสือ  อำเภอละ10คน  รวยตายเลยแหละ   พูดแล้วน้าดมก็หัวเราะ  น้าดมอายุเกือบ60ปี  ฝันก็หลอ _____________________________________________ ส่วนน้าชัย  คนทำนาอยู่ด้านขวาของสวนผม ปลูกข้าวเจ้า  พันชัยนาท อ่านหนังสือ  แล้วก็หัวเราะ   แล้วว่า อะไรมันจะขนาดนี้ ________________________________________________ ตาวัตร  คนขอนแก่นเจ้าของพื้นที่บอก  ขนาดพวกเราอยู่เขตปฎิรูป น้ำจะใช้ก็เปิดท่อเข้านา  ถนนถึงที่นาทุกแปลง อยากระบายน้ำออก  ก็ปล่อยออกปลายนา ต้นทุนน้ำไม่มี  ถ้ามีก็ฝนตกจะท่วมข้าวต้องไปดูดน้ำออก น้ำแล้งฝนไม่ตก  ไม่เคยมีปัญหา แต่เจอพายุเข้า  ข้าวล้ม  มีปัญหา นก  มากินข้าว  เอาแผ่นCD  ผูกเชือกแขวนไล่นก พันธุ์ข้าวก็เอามาก่อนเก็บเกี่ยวค่อยจ่ายเงิน ปุ๋ย  ยาฆ่าหญ้า  ผาฆ่าหอยเชอรี่  ยาฆ่าเพลี้ย   ตั๊กแตนก็ต้องเซ้นต์เขามาก่อน ทำเท่าไหร่ก็ไม่เหลือ _______________________________________________ ส่วนผมไม่ขอออกความเห็นล่ะครับ ชวนคุยกัน  เสนอความคิดเห็นของตัวเองก็จบ จากคุณ : P_ปรัชญา เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 20:31:07

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณน้าดง ที่เอามาลงให้อ่านครับ พอได้มีกำลังใจฮึดที่จะเป็นเจ้านายตัวเองบ้าง จากคุณ : กะจังวา เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 20:33:26

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณพี่ปรัชญามากครับ ที่นำความคิดบางส่วนของชาวนาจริงๆ มาให้ได้รับรู้(ซึ้งเป็นความคิดส่วนใหญ่มาก ของชาวนาไทย -ผมว่านะ) อย่างว่าแหละครับ  เห็นคนอื่นทำ หรืออ่านตามที่เขาเอามาลง  คงไม่น่าเชื่อหรือเชื่อไม่สนิทใจ เท่ากับทำเอง  เห็นเอง  สัมผัสเอง     เค้าเรียกว่า กรรมที่แต่ละคนจะมองเห็นและได้รับ ครับผม คงว่ากันไม่ได้ นานาจิตตัง จริงมั้ยครับ ถ้าทำนาเก่งอย่าง ชัยพร พรหมพันธุ์  กันหมด บ้านเมืองเรา คงไม่มีชาวนาจนๆ  จริงมั้ยครับ ........................................................................................... ดีครับพี่กะจังวา  ผมก็กำลังฮึด อยากไปทำเต็มแก่ เหมือนกัน จากคุณ : คนดง คนเดิม เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 21:55:28

ความคิดเห็นที่ 28 มาทำนาใกล้ๆผมไหมครับ  เขตปฏิรูปน้ำไหล ไฟฟ้าสว่าง  ทางลูกรังถึงที่ ราคาที่ดินทำนา  ราคาไร่ละ1-200,000แสนบาท มีตัวอย่างนาอินทรีย์  (ของเสี่ยภิญโญ ศูนย์ให้นักศึกษามาดูงาน) นาทดลองนี้  อยู่หน้าสวนผมเองแค่ข้ามคลอง ติดลำห้วยพระคือ  ห่างศาลากลางจังหวัดประมาณ5กม บุคคลเหล่านี้มีตัวตนจริงครับท้าพิสูจน์ มานะ   อยู่  หมู่  16  ตำบลศิลา  อำเภอเมือง  จังหวัดขอนแก่น คงได้เจอกัน ใครไฟแรงๆผมชอบครับ จากคุณ : P_ปรัชญา เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 52 07:59:04

ความคิดเห็นที่ 29 มีคนบอกว่าเกษตรกรดีเด่นแห่งชาติทำได้เพราะมีดินดี  เดี๋ยวจะไปค้นเอามาให้ดู   ตอนนี้ฟังเพลงก่อน ลมหนาวกำลังมา ............ สุมไฟให้แรงเข้า พัดไล่ความเยือกเย็นหนาวให้พี่น้องเรานอนหลับสบาย ............ http://www.imeem.com/302/music/3nWnZWxk// จากคุณ : Boonthai Dates เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 52 11:06:35

ความคิดเห็นที่ 30 ปู่ย่าของผมหักล้างถางพง ป่าจากป่าสะแก ทำเป็นคลองเป็นสวน   คุณย่าชะตา2418  มรณะ2512     ค่านิยมสมัยนั้นคือการมีรายรับมากกว่ารายจ่าย คุณย่า เป็นนักการตลาดแบบสี่ทิศ อะไรๆเปลี่ยนไปมาก  ล้อมซั้ง  โพงพาง ไม่มีให้เห็นแล้ว  สิ่งแวดล้อมเปลี่ยนไป อากาศร้อนขึ้นมามาก  อินทผลัมผลไม้ทะเลทรายเริ่มเข้ามามี วิวัฒนาการ ช่วงที่นักศึกษาใส่ผ้าดิบประมาณ2516-2519 มีการต่อต้านสินค้าต่างชาติ คือจุดเปลี่ยนค่านิยม มีการใช้เงินในอนาคตมาก   มีรายจ่ายมากกว่ารายรับ วัฏจักรใหญ่รอบประมาณ80-100ปี (kondratieff)รอบที่....น่าจะจบลง และน่าจะเห็นชัดเมื่อเวลาผ่านไปอีก20ปีว่าจุดเปลี่ยนประเทศไทยคืออะไร มาถูกหรือมาผิด ผมเริ่มทำสวนเล็กๆ เด็กๆทำ สามไร่เศษปี2543    ฝันไว้20ปีทำมาเก้าปียังห่างไกลครึ่งทางฝัน   ผิดพลาดขออภัย  แก้ไขให้ด้วย   ช่วยช่วยกันคิด ถูกผิดเป็นครู       ..................    ........ จากคุณ : Boonthai Dates เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 52 12:01:51

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณมากๆ ครับที่ชวน  ผมไม่มีตังค์ไปซื้อที่หรอกครับพี่ T_T (อยากได้นะครับ แต่มีไม่พอซื้อ  ^^! )  เรื่องการทำนา ทำไร่นี้ ผมว่า มันก็เป็นเหมือนอาชีพอื่นๆ นั้นแหละครับ มีทั้งคนทำเก่ง  ทำได้ดี ทำแล้วรวย  กับทำแล้วเจ๊ง ขาดทุน  ปัจจัยต่างที่ ต่างเวลา  ข้อแตกต่างมันเยอะ เหมือนผมไปบอกพ่อแม่ ลุงป้า ที่บ้านให้ทำไร่ทำนาแบบเกษตรผสมผสาน หรือทำแบบเกษตรอินทรีย์ แก่ก็จะบอกว่า "ก็ทำแบบนี้มาตั้งนานแล้ว เลี้ยงมรึ งมาจนโตก็แบบนี้แหละ" แต่ไม่คิดจะลองทำที่มันต่างออกไป ปลูกอย่างอื่นที่ราคาดีกว่า  จะว่าไม่มั่นใจ หรือว่าเคยชินแบบเดิม ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน หาหนังสือไปให้ดู  หาข้อมูลเรื่องพืชสาระพัดให้อ่าน  แนะนำ(นิดๆ หน่อยๆ) จนกระทั้งซื้อพันธุ์ไปให้ปลูกก็ยังไม่เอา ไม่ทำตามที่บอกที่ให้ดู ... (แต่พอดูเค้าทำก็แค่บอกว่า เค้ามีทุนนะเลยทำได้ แต่ผมคิดในใจก็อย่าลงทุนมากสิ ลองทำน้อยๆ ก่อนก็น่าจะทำลองดูมั่ง!) เปลี่ยนความคิดคนนี้มันยากจริงๆ ครับ   ชาวไร่ชาวนาชอบทำตามกันครับ เรื่องทำตามกันนี้ไม่ต้องบอก สังเกต บ้านไหน ใครทำอะไรขายได้ราคาดี ปีต่อมาก็ทำตามๆ กันไปหมด ยกเว้นแต่เรื่องดีๆ แบบที่"ในหลวง"ทรงทำให้ดู นี้แหละครับ ไม่ทำตาม ...อ้าววว..นอกเรื่องไปเยอะ  ^^  อิอิ จากคุณ : รักษาสุขภาพครับ (คนดง คนเดิม) เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 52 12:16:49

ความคิดเห็นที่ 32 อ่านแล้วได้ความรู้ดีเลยค่ะ ตอนนี้เรากำลังจะเริ่มทำหน้าในที่ดินของเราที่ตจว.  มีลูกน้องจะทำให้ เราสนใจเกษตรอินทรีย์ แต่ลูกน้องพูดท่าเดียวว่าปุ๋ย ยา ... ให้ตายเราก็ไม่ซื้อให้ยา สารเคมีนะ  เราจะศึกษาหาทางปลูกข้าวแบบในกระทู้นี้ให้ได้เลย จากคุณ : Volksrecht เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 52 19:56:06

ความคิดเห็นที่ 33 ถ้าไม่มีเงิน   หากทำกำไรได้ขนาดนั้น มากู้ซื้อที่ดิน ถ้ากำไรขนาดนั้นคงไม่มีปัญหาหาหรอก ถ้ากู้แบ๊งก์ไม่ได้  ไปกู้สหกรณ์ได้  จะพาไปที่นี่หลายสหกรณ์ ใครที่คิดว่าความสำเร็จบนแผ่นกระดาษ  บนเวปบอร์ดมั่นง่าย ก็น่าจะมาทดลองทำกันดู ตอนคิด  ตอนอ่านคนอื่นเขียนง่ายมาก ลองมาถางหญ้า  ตากแดด  ดูสักเดือนก็จะรู้ว่าความเป็นจริงเป็นยังไง ยาฆ่าหญ้าไม่ใช้ก็มาลองดู  ว่าหญ้ากับข้าว  อย่างไหนจะสูงกว่ากัน ยาฆ่าหอยเชอรี่  ยาฆ่าปู  ในน้ำไม่ใช้ ก็ลองดูว่ามันจะเหลือต้นข้าวให้นับกี่ต้น แปลงทดลองของเสี่ยภิญโญ  หน้าที่ผม  มีนักศีกษามาดูงานตลอด แต่คนมาดูงานมาดูแล้วก็กลับหมด มันสวยงามเหมือนความฝัน แต่ตอนเก็บเกี่ยว  ไม่มีคนมาดูรายรับรายจ่าย  ตัวเองเท่านั้นที่รู้ เงินของใครก็ของใคร  ไม่มีคนมาช่วยขาดทุน คิดแบบคนมีตังค์มันก็ง่าย  จ่ายไปเรื่อยๆ ความจริงมันโหดร้ายกว่าที่คิดเยอะเลย มีแต่คนจะขายที่นา  สงสัยรวยแล้วอยากเลิก   เสียดายชาวนาไม่มีเน็ตใช้  ไม่งั้นคงมีคนเข้ามาบอก มาทางไหนกลับไปทางนั้นเถอะลูก จากคุณ : P_ปรัชญา เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 52 09:32:50

ความคิดเห็นที่ 34 เมื่อวานได้มีโอกาสคุยกัยเพื่อนเจ้าของโรงสีแถบอำนาจเจริญนิดหน่อย ถามสารทุกข์สุกดิบ แล้วถามว่าตอนนี้รับซื้อข้าวยังไง เค้าตอบว่าก็ยังซื้ออยู่กกละ 11 บาท เกวียนหนึ่งก็ราคาก็น่าจะราวๆ หมื่นหนึ่งพัน พอดีไม่ได้ซักรายละเอียดมาก ไม่รู้ว่าราคานี้มันถูกหรือแพงกันแน่เพราะไม่ได้ติดตามราคาตลาด เค้าบอกว่าถ้าโรงสีไหนให้ราคาถูกก็บอกชาวนาไม่ต้องไปขายมัน จะอ้าปากถามเรื่องข้าวอินทรีย์ เพื่อนบอกแล้วนาข้างๆ มันอินทรีย์ด้วยหรือเปล่า เลยหุบปากดีกว่า เดี๋ยวทะเลาะกันทางโทรศัพท์ เสียเพื่อนดีๆเลย เล่าสู่กัน ฟังนะ จากคุณ : สีมุก เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 52 09:52:42

ความคิดเห็นที่ 35   แต่ในความคิดผม ถึงจะทำเกษตรอินทรีย์  เรื่องปุ๋ยเคมีเราก็ต้องใช้บ้าง แต่ใช้แบบผสมผสาน ปุ๋ยเคมีใช้ และเอา สาร พ.ด. หมักเชื้อเข้าไปช้วย สารเคมีกำจัดต่างๆใช้แบบที่ไม่เป็นพิษมากนักและเมื่อจำเป็น เน้นทางแบตทีเรีย จุลลินทรี เชื้อราที่มีประโยชน์มากกว่า ผมว่าของพวกนี้ต้องผสมผสาน เคยเห็นสวนที่ต่อต้านสารเคมีทุกอย่าง ไม่สำเร็จครับ และที่ใช้สารเคมีล้วนๆ ก็สู้ราคาสารเคมีไม่ไหว ประสิทธิภาพต่ำอีก เจอคนปลูกมะเขือบอกว่า ปุ๋ยเคมีผสมขี้ไก่ใช้ได้ผลดีกว่า ปุ๋ยเคมีล้วนๆ ชักน้ำเข้าร่องมะเขือก็ปล่อยขี้หมูไปตามน้ำด้วย สารเคมีกำจัดแมลงและวัชพืชก็ใช้บ้างตามอาการ จากคุณ : datasim เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 52 16:48:37

ความคิดเห็นที่ 36 ขอบคุณที่มาแสดงความคิดเห็นครับ  หลากหลายดีชอบครับ.. ^^v จากคุณ : คนดง คนเดิม เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 52 18:18:02

ความคิดเห็นที่ 37   อาจารย์เดชา เคยมาบรรยายให้ฟัง ท่านเป็น เอ็นจีโอ ที่ดีมาก แลสิ่งที่ท่านสอนปลูกฝังพวกหนู หนูจะนำไป ปรับใช้กับเกษตรกรไทย จากคุณ : เด็กส่งเสริม (dapterGT) เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 52 14:16:51