เมื่อไรจะเห็นน้ำใจในสังคมไทย

แอนไม่ได้เข้ามาในเวปนี้นานเนื่องด้วยภาระงานหนึ่ง ด้วยการที่ internet ใช้ไม่ได้อีกหนึ่ง และความที่ไม่อยากจิตใจห่อเหี่ยวจากการที่เห็นน้องหมาน้องแมวที่น่าสงสารแล้วเราช่วยไม่ได้อีกหนึ่ง แต่ก็จะเข้ามาที่เวปนี้เวลาที่รู้สึกท้อแท้ใจและอยากระบายให้ใครๆ หลายคนฟัง..
เมื่อวานเป็นอีกวันที่แอนเดินทางกลับด้วยรถเมล์ แต่เมื่อวานไม่รู้ความบังเอิญหรืออะไร ที่ทำให้แอนได้หันไปประสบพบเจอเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน เมื่อมองข้ามฝั่งถนนไป แวบแรกได้เห้นลูกสุนัขอายุประมาณ 3-4 เดือน รูปร่างหน้าตาสวยงาม กำลังมองอยู่ทีเดียวว่ามีปลอกคอหรือเปล่า แถมด้วยความเป็นห่วงว่ามันจะถูกรถชนหรือเปล่า แต่เหตุการณ์ที่กลัวมันก็เกิดขึ้น เจ้าลูกสุนัขตัวน้อยก็วิ่งข้ามถนนไป แต่..อนิจจาไม่ทันไร รถแท็กซี่ที่วิ่งมาด้วยความเร็วสูงก็ชนมันเข้าอย่างจัง มันลงไปกลิ้งโคโร่อยู่ที่พื้น ลุกขึ้นมายืนแล้ววิ่งวนรอบตัวแล้วล้มลงไปใหม่ และแทนที่แท็กซี่จะลงมาดูมันบ้าง กลับขับรถจากไปโดยไม่เหลียวแลว่าเจ้าตัวน้อยนี้เป็นลูกเต้าเหล่าใคร และมีคนที่รอมันบ้างรึปล่าวก็ไม่รู้ แอนเห็นเหตุการณ์เพียงแค่นี้ แล้วรถที่นั่งก็พาออกไปจากที่ตรงนั้นอย่างรวดเร็ว ยังไม่ทันที่จะได้ลงไปช่วยมัน ไม่รู้โชคชะตาเจ้าลูกสุนัขน้อยตัวนั้นเป็นอย่างไร ตอนนั้นมือสั่นไปหมด ได้แต่เปิดโทรศัพท์มองหาเบอร์คนที่อยู่ใกล้ๆ แถวนั้น แต่ก็เจอเพียงแต่เบอร์สวพ.91 เลยได้โทรไปขอความช่วยเหลือ โทรไปสอบถามอีกครั้งเค้าก็บอกว่าได้ ว.ทางวิทยุไปขอความช่วยเหลือจากหน่วยกู้ภัยแถวนั้นให้ไปช่วย แต่ก็ไม่มีเบอร์ให้โทรไปสอบถามความคืบหน้า วันนี้ฉันก็ยังเป็นห่วงเจ้านะ เจ้าหมาน้อย..ถ้าเมื่อวานใครได้เห็นเหตุการณ์นี้บริเวณใต้สถานีรถไฟฟ้า ไม่แน่ใจสถานีราชเทวีหรือพญาไท เนื่องด้วยความตกใจจึงไม่ทันสังเกต ทางที่จะไปมาบุญครองตอนสิบโมงเช้า ช่วยส่งข่าวด้วยนะคะ..
วันนี้นอกจากอยากจะรู้ข่าวแล้วก็ยังอยากเห็นน้ำใจในสังคมไทยที่มี่ต่อเพื่อนร่วมโลกอย่างน้องหมาและน้องแมวทั้งหลายด้วยค่ะ ช่วยๆกันหน่อยนะคะ ขอบคุณพื้นที่นี้ที่ทำให้ได้ระบายความทุกข์ในใจ..

จากคุณ	: wongann
เขียนเมื่อ	: 24 ต.ค. 52 12:23:10