วันที่ 27/10/2552 นี้ผมจะเปิดร้านในฝันผมแล้วครับ
|
|
สวัสดีครับพี่ๆที่น่ารักทุกท่าน
จากที่หลายๆครั้งเคยบอกลอยๆว่า
จะเปิดร้านขายปุ๋ย เคมีเกษตร
จากฝันเมื่อประมาณสองปีที่แล้ว
ที่อยากมีร้านขายของด้านนี้ที่มีคุณภาพ
ขายพร้อมคำแนะนำอย่างถูกต้อง
ไม่ใช่แค่ ดี เยี่ยม เค้าใช้กันเยอะ
ปลายปีที่แล้ว เกิดภาวะเศรษฐกิจตกต่ำ
บริษัทผมได้รับผลกระทบเช่นกัน
แต่ผมไม่ตกงาน
แต่เงินเดือนไม่เพิ่ม (ยังต้องขอบคุณในการให้โอกาสผมครับ)
เลยคิดต้องหาอะไรรองรับตัวเอง
หากตัวเองไม่มีงานประจำทำ
เืดือน กรกฎาคม ปี 52
เริ่มคิดอย่างจริงจัง
ไปจดทะเบียนพาณิชย์
จดทะเบียนค้าปุ๋ย
จดทะเบียนค้าเมล็ดพันธุ์
ส่วนสารเคมียังไม่ได้อบรม
แต่ให้เพื่อนเป็นผู้ควบคุมวัตถุอันตรายแทนไปก่อน
หากได้เองได้แล้วจะยื่นเปลี่ยน
เดือนกันยายน ปี 52
เริ่มคุยกับที่บ้านอย่างจริงจัง
เริ่มเบื่องานประจำอย่างรุนแรง
เกิดการขัดแย้งทางความคิดในการทำงานประจำอย่างสุดๆ
ตัดสินใจทำร้าน...เป็นของตัวเอง
จัดการสร้างร้านในที่ตัวเอง ติดบ้านหลังเดิม
เป็นขนาดเล็กๆ
ผมกลับไปบ้าน วันที่ 18
ต้องกลับกรุงเทพ วันที่ 19
วันเกิดผม วันที่ 20
วันลงเสาเอก วันที่ 22
เดือน ตุลาคม
ผมติดตามงานตลอด
วันที่ 15 จะกลับไปดูร้านสักสองวัน
แต่ตอนเย็นมีคำสั่งให้กลับกรุงเทพด่วน
ขณะที่ำกำลังลงใต้ ที่อ.ทับสะแก จ.ประจวบ
ห่างจากบ้านผมแค่ 400 กม
ณ.เวลา 18.00 น. ที่ผมได้รับคำสั่ง
ผมคิดไม่ออกจริงๆ อยากกลับใจจะขาด
ตัดสินใจเด็ดขาด...กลับบ้าน
ขับรถ 400 กม. ลงไปสุราษฎร์
ในเวลาที่หมดแสงจากพระอาทิตย์
ต้องผ่านจังหวัดที่มีการปาหินใส่รถในยามนี้มากที่สุดในประเทศ
กลับถึงบ้าน เวลาเกือบ ห้าทุ่ม...
ขับรถผ่านของวัสดุก่อสร้างที่กองๆ
แม่เปิดประตูมารับ
พร้อมลูกหมาโกลเด้น อายุหนึ่งเดือนกว่าๆ ชื่อ ลัคกี้
แม่ชวนไปเดินดูร้่าน ในเวลาที่จริงๆแล้วน่าจะเป็นเวลานอน
ณ.นาทีแรกที่เดินออกไปเห็นตัวร้าน ที่กำลังก่อสร้าง
มีพื้น มีผนัง มีหลัง แต่ยังไม่สวยงาม...
มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกจริงๆครับ
อยากจะร้องให้
อยากจะหยิกตัวเองว่าฝันไปหรือเปล่า
คุยกะแม่นิดหน่อย
แล้วก็เข้าบ้าน
นอน...
วันที่ 16 ลุกขึ้นแต่เช้า
ขอเดินดูอีกรอบ ในตอนมีแสง
คราวนี้มีป้ามาเดินดูด้วยอีกคน
คุยกัน...
เอาป้ายแบนเนอร์ปุ๋ยต่างๆมาติดหน้าร้าน
ที่ยังไม่เสร็จดีเพื่อบอกคนผ่านไปมาว่า
"ที่นี่จะขายปุ๋ยนะ"
เก้าโมงเช้า...
ต้องกลับกรุงเทพตามคำสั่งด่วนของบริษัท
บริษัทที่จ่ายเงินผม แล้วผมถวายชีวิตผมทุกนาทีให้
แต่ขอแวะไปหาลูกค้า ที่อนาคตจะเป็นคนส่งสินค้ามาให้ผม
นั่งคุยเรื่องต่างๆ เช่นการทำตลาดของผม ว่าจะทำอะไรบ้าง
เป็นอันตกลงว่า ความคิดเราตรงกัน เราขายแต่ของดีไม่หลอกลวง
พัฒนาตลาดร่วมกัน
เที่ยง...
ขับรถออกจากสุราษฎร์ เพื่อกลับ กรุงเทพ "ตามคำสั่ง"
แต่ต้องแวะประจวบเพื่อหาลูกค้าก่อน คุยเสร็จเย็นแล้ว
แม่โทรมาหา บอกว่า จอดนอนเถอะ อย่าไปต่อเลย
ผมขับรถมาเยอะแล้ว...
เชือแม่...นอนพักที่ปราณบุรี
วันที่ 17 ขับรถต่อเข้ากรุงเทพ...ตามแผน
.
.
.
.
วันที่ 22 แม่โทรมาบอกว่า...
ได้วันดีสำหรับเปิดร้่านแล้ว
คือวันที่ 27 ตุลาคม 2552
ซึ่งเป็นวันเดีัยวกันกับ
วันที่ "น้องชายผมจะไปสู่ขอแฟนสาว"
มันช่างเป็นวันที่ดีที่สุดจริงๆครับ
วันนี้...ก็โทรคุยกับแม่ เรื่องต่างๆ
ร้านผม ก็เสร็จเกือบหมดแล้ว รอแต่โต๊ะทำงาน ชั้นวางของ
และสั่งของเข้าร้าน...
วันนีี้ผมไม่รู้จะเก็บอารมณ์ใว้ได้อย่างไร
เลยมาขอระบายนะครับ
ขอบคุณที่รับฟังครับ
| จากคุณ |
:
seto16   
|
| เขียนเมื่อ |
:
25 ต.ค. 52 20:09:20
|
|
|
| 
