[ * ~ O o z Z y ~ * ][ ถึงแมวบนฟ้า ] - วั น นั้ น อ่ อ น แ อ แ ต่ วั น นี้ ไ ม่ ใ ช่ ... says:
|
|
.
" วั น นี้ ดี เ ส ม อ " ... ถ้ า หั ว ใ จ แ ข็ ง แ ร ง
ในที่สุดเกดก็ต้องมาตั้งกระทู้นี้จนได้... ทั้งที่คิดไว้ว่าจะไม่ตั้งกระทู้
ไม่อยากให้ใครเศร้าใจไปกับเรื่องราวในกระทู้ของเกด
แต่อยากระลึกถึงเค้าอีกครั้ง... ถึงผู้ที่บอกได้ว่า "ร่วมทุกข์ ร่วมสุข" กันมากมายทีเดียว
ก่อนอื่นเกดขอบอกไว้ว่า ณ เวลานี้ เกดแข็งแรงดีแล้วกับเรื่องของเค้า
.... เค้ามอบ "ของขวัญที่ดีที่สุด" ในวันเกิดปีนี้ของเกด
ที่บอกว่าเป็นของขวัญที่ดีที่สุดนั้นก็คือ... "การจากไปอย่างสงบของเค้า"
แม้วันเกิดปีนี้... มีการพลัดพรากจากสิ่งที่รัก แต่เกดก็มีความสุขจริงๆ จากสิ่งที่เค้ามอบให้
ถ้าขอพรได้ เกดก็จะไม่ขอให้เค้ากลับมา... ให้เค้าอยู่บนฟ้านั่นแหละ "ดีแล้ว"
เมื่อปลายเดือนพฤษภาคม.. เป็นช่วงเวลาที่เกดทุกข์ใจ และเศร้าเสียใจมากกว่าครั้งนี้นัก
เพราะว่า... ยังไม่ทันที่จะได้ร่ำลา และทำใจ กับการที่เค้าจะต้อง "จากไป"
เกดได้แต่เพียงภาวนา...
"ขอนะ.. ขอให้ได้กลับมานอนกอดกันอีกสักครั้ง ขอหอมกันอีกสักที"
แล้วเกดก็ได้โอกาสนั้นนานเกือบ 5 เดือน ... เพื่อที่จะได้ "ทำใจ และร่ำลา"
ช่วงเวลาที่ผ่านมา... เกดเป็นทุกข์ เกดกลัววันที่เค้าต้องจากไป
เพราะเกดกลัวว่าเค้าจะทรมานอย่างที่คุณหมอเคยบอกไว้
แต่เมื่อวัน และเวลานั้นมาถึง...
วันที่ 22 ตุลาคม 2552 เวลาประมาณ 23.10 น.
อู๊ดก็จากเราทั้งสามไปด้วยอาการที่บอกได้ว่า... ไม่ทรมานเลยจริงๆ
(แอบร้องเรียกมู๋ให้มาดูใจ ก่อนจะไปด้วยนะคะ ^_^)
วันที่ 23 ตุลาคม 2552
เกดพาอู๊ดไปที่วัดคลองเตยใน กับครอบครัวของบ้านเก่าอู๊ด
เราพาเค้าไปทำพิธี แล้วก็เก็บกระดูกกลับมา "บ้านเรา"
.... รอว่าสักวันเกดมีบ้านเป็นของตัวเอง เกดจะทำสวนดอกไม้เล็กๆ ให้เค้า
เพื่อที่จะได้รู้สึกว่าเค้ายังอยู่ตรงนี้นะ อยู่ใกล้ๆ กัน
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
ช่วงเวลาสุดท้ายที่อยู่ด้วยกัน เกือบ 5 เดือน...
เกดรู้ว่าการที่เค้าเหลือไตข้างเดียว เกดต้องดูแลเค้าอย่างไรบ้าง
ต้องเข้มงวดกับการให้น้ำเกลือเค้าขนาดไหน แต่บางทีเกดก็ละเลย
ถามว่าเกดเสียใจมั้ย... บอกตรงๆ ว่าไม่เสียใจเลยที่ทำเช่นนั้น
เกดรู้สึกได้กับปฏิกิริยาของเค้า ที่แสดงออกมาเพื่อต่อต้านการให้น้ำเกลือ
ไม่มีใครอยากเจ็บตัวอยู่แล้วล่ะ อาการต่อต้านของเค้าก็มีตั้งแต่แรกแล้ว
แต่ครั้งหลังมากเกินไป เกินกว่าที่เกดจะฝืนให้เค้าได้ (ฝืนไปก็เครียดกันทั้งคู่ เดี๋ยวทะเลาะกันอีก)
เกดคิดว่า... นี่ช่วงชีวิตสุดท้ายของเค้าแล้ว
คิดมาตลอดว่าถ้าเกิดเค้าทรุดขึ้นมาอีกครั้ง คงไม่มีโอกาสแก้ตัวเหมือนที่ผ่านมา
ดังนั้น การดูแลเค้าในแบบของเกด ไม่ใช่ว่าจะต้องทำทุกวิถีทางที่เค้า "ต้องอยู่"
แต่ก็ไม่ได้ "ปล่อย" ตามบุญตามกรรม ตามประสาแมวขี้โรค เพราะเกดก็รักของเกดเหมือนกัน
เราพบกันครึ่งทาง อะไรที่เค้ามีความสุขเราก็ยอมให้เค้าบ้าง
แต่ถ้าเรายอมเค้าแล้ว เค้าก็ต้องยอมให้เราบ้างเช่นกัน 
ปล. ขอโทษทีนะคะ... ยาวไปหน่อย เพราะคิดว่าคงจะไม่พูดถึงเค้าอะไรแบบนี้อีกแล้วน่ะค่ะ ^^"
*** เพิ่มเติมค่ะ: ใครต้องการน้ำเกลือหลังไมค์มาได้เลยนะคะ (น้ำเกลือ 3 ขวด / สายน้ำเกลือ 1 ชุด / เข็มเบอร์ใหญ่ (สีชมพู) 1 กล่อง) ***
.
แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 52 00:32:48
| จากคุณ |
:
Field ~ Kung   
|
| เขียนเมื่อ |
:
26 ต.ค. 52 21:10:42
|
|
|
| 
)
*น้องลักกี้* :: ขอบคุณค่ะ ... ตอนนี้พี่เข้มแข็งขึ้นมากแล้วล่ะ รู้สึกดีที่ได้นึกถึงเค้า 
ให้คุณเกด รอชมความลั๊นลาของบ้านมู๋ฟิลด์ อยู่นะคะ
