เมื่อหมาผมหายไป : ส้มป่อยลูกพ่อ ไปอยู่ไหนมา
|
|
ส้มป่อย หมาพันธุ์ ร๊อตไวเลอร์ เพศมียอายุ 8 เดือนเศษ ป่วยเป็นโรคข้อสะโพกเสื่อมตั้งแต่เกิด ผมไปขอซื้อมาจากฟาร์มที่เขากำลังจะปล่อยมันตาย มารักษา จนเดินวิ่งได้คล่องแคล่ว แต่ยังเดินไม่สวยนัก แต้องกินยาบำรุงข้อสะโพก(กลูโคซามิน)เป็นประจำ
เมื่อวานตอนเย็น ผมเปิดประตูรั้วหน้าบ้านเพื่อจะเอารถมอเตอร์ไซค์ออกไปซื้อกับข้าวตอนเย็น โดยกันหมาเข้าในบ้าน เพราะเขาชอบวิ่งตามรถไปเที่ยว ยกเว้น นู๋ส้มป่อย ที่เขาเป็นหญิงเรียบร้อย ไม่ค่อยซุกซน เรียกเข้าบ้านง่าย ผมเลยประมาทให้เข้าออกมาวิ่งเล่น เจ้าป่อยก็ออกมาวิ่งเล่นกับแมวที่บ้านตามปกติ ผมก็ขี่มอเตอร์ไซค์ไปตลาดตามปกติ ประมาณครึ่งชั่วโมงเมื่อผมกลับเข้าบ้านเจ้าป่อยก็ไม่อยู่เสียแล้ว ผมเริ่มใจเสีย ออกเดินตามหาเขา จนถึงปากซอยถนนใหญ่ คนขายกวยเตี๋ยวปากซอยบอกว่าเจ้าป่อยวิ่งตามผมออกมา แล้วโดนรถชน มันตกใจวิ่งเตลิดไปแล้ว
ได้ยินแล้วใจหาย ผมรีบออกตามหาทันที จากหกโมงเย็น ถึงสามทุ่ม ก็ไม่พบวี่แวว ใจก็อธิษฐาน ถ้าเขาตายก็ขอให้ตายไปเลยอย่าทรมาน ผมเฝ้าโทษความสะเพราของตัวเองตลอด
สี่ทุ่มฝนตกลงมาอย่างหนัก เกือบห้าทุ่ม ผมออกตามหาอีกครั้งเพราะห่วงเขาว่าฝนตกเขาจะอยู่อย่างไร ก็ไม่เจอ ผมจึงกลับเข้าบ้านมาพยามข่มตานอนด้วยความรู้สึกทรมานใจ
เช้ามืด ผมออกไปใส่บาตรและมองหาเขาจนสายก็ไม่พบ สายๆ ผมกลับบ้านพิมพ์ประกาศไปติดที่ 7-11 ร้านค้าต่างๆละแวกนั้น ซึ่งทุกคนใหความร่วมมือเป็นอย่างดี
| จากคุณ |
:
มือเก่า  
|
| เขียนเมื่อ |
:
28 ต.ค. 52 15:43:48
|
|
|
| 
Happy ending Ja.
