แมวข้าใครอย่าแตะ (แตะได้ถ้าไม่กล้วโดนด่า)
|
|
เนื่องจากเมื่อวานไปบ้านพ่อแม่สามีมาบทสนทนานี้จึงเกิดขึ้น
แม่ฝาชี : (เดินเข้ามาจับแขนแล้วพูดว่า) นี่แม่ไอ้แต๊ว (แทนชื่อตัวเองว่า
แม่ไอ้แต๊วแล้วกันนะ) แม่จะบอกอะไรให้ว่าเรานะอย่าเอาใจ
ไอ้แต๊วนัก เดวพ่อไอ้แต๊ว(ลูกชายคนโตเค้า) จะน้อยใจเอา
แม่ไอ้แต๊ว : พ่อไอ้แต๊วมันมาบ่นกะแม่เหรอคะ
แม่ฝาชี : อ่อ ป่าวหรอก น้าไอ้แต๊ว(น้องชายพ่อไอ้แต๊ว)มาบอกแม่นะ
ว่าไอ้เตือนพี่....(แม่ไอ้แต๊ว)หน่อยว่าอย่าเอาใจไอ้แต๊วมาก
เดวพ่อไอ้แต๊ว(พี่ชายเค้าจะน้อยใจ)
แม่ไอ้แต๊ว : เหรอคะ ตัวพ่อไอ้แต๊วเองไม่เห็นมันจะว่าอะไรนี่คะ
แม่ฝาชี : ก็นั้นแระแม่บอกไว้ก่อน อย่างเรื่องที่ไอ้แต๊วขึ้นหลังรถ
แล้วเราไม่ว่าอะไร ถ้าพ่อไอ้แต๊วเค้าไม่พอใจก็อย่าให้
มันขึ้น
แม่ไอ้แต๊ว : ก็ไม่เห็นเค้าว่าอะไรนี่คะ
แม่ฝาชี : ก็เห็นน้าไอ้แต๊วบอกว่าพ่อไอ้แต๊วไม่ค่อยพอใจ
แม่ไอ้แต๊ว : อ่อ มันก็ด่าไอ้แต๊วไปงั้นแระคะ ขนาดไอ้ตุ๊เข้ม(แมวจรแถวนี้)
มานอนบนรถน้ำเหลืองหยดใส่หลังรถ พ่อไอ้แต๊วยังไม่เห็น
ว่าอะไร (แค่ด่าว่าไอ้เวง)
แม่ฝาชี : ก็นั้นแระ แม่บอกไว้ก่อน ถ้าเอาใจไอ้แต๊วมากๆเดวแม่จะฆ่า
มันทิ้งสะ (พูดแล้วหัวเราะ)
แม่ไอ้แต๊ว : (หัวเราะ หึหึ)นึกในใจ ลองมาฆ่าดิ ลูกชายคนเล็กแม่
(น้าไอ้แต๊ว) เตรียมตัวตายตามไปได้เลย
แม่ไอ้แต๊ว : แม่ไม่ต้องห่วงหรอกนะคะ ไอ้แต๊วมันไม่ทำรถเป็นรอยหรอก
ลูกชายแม่นู้น ถอยรถชนปูนสเกิตท์แหกอยู่โน้น รอยเยอะ
กว่ารอยติงไอ้แต๊วอีกคะแม่
แม่ฝาชี : อ่อ อันนั้นทำเองไม่เป็นไร นิดหน่อย
แม่ไอ้แต๊ว : (อืม เยี่ยม เจริญกิงๆ)
บนสนทนาจบลง
บทสนทนา(ต่อ)ของพ่อกะแม่ไอ้แต๊วระหว่างขับรถกลับบ้าน
แม่ไอ้แต๊ว : (ทำเสียงแบบปี้ดแตก) พ่อไอ้แต๊ว มันธุระกงการอะไรของ
น้องแกไม่ทราบ ที่ต้องให้แม่แกมาเตือนชั้นฮะ
แล้วแม่ก็บ้าจี้ตามมัน เรื่องของครอบครัว พ่อแม่ลูกเค้า
พ่อไอ้แต๊ว : ชั้นไม่เกี่ยวนะ (พยายามเอาตัวรอดจากการโดนเมียด่า)
แล้วชั้นก็ไม่ใช่พ่อไอ้แต๊วด้วย
แม่ไอ้แต๊ว : อย่ามาสตอ แล้วใครกันที่มันเรียกแต๊วมาหาพ่อดิ
แล้วแน่ใจนะว่าแกไม่เคยไปบ่นให้ใครฟัง
พ่อไอ้แต๊ว : แน่ใจดิ จะบ่นทำไมบ่นไปก็แพ้ทุกที
แม่ไอ้แต๊ว : เออ งั้นน้องแกมายุ่งไรด้วยเนี้ย แม่แกก็อีกคน ขนาดเจ้าตัว
เค้ายังไม่ว่าอะไรแล้วนี่ใครกันมายุ่งไรด้วย
พ่อไอ้แต๊ว : (ทำเสียงอ่อมแอ้ม) เอ่ออันที่จริงบางทีเค้าก็น้อยใจเหมือน
กันนะ บางทีเธอก็เอาใจไอ้แต๊วมากกว่าชั้นสะอีก
แม่ไอ้แต๊ว : จิงดิ (ทำเสียงแบบสำนึกผิด) (สักแปปนึกขึ้นได้) แกจะบ้า
เหรอ อิจฉาแมว
แม่ไอ้แต๊ว : ไม่รู้แระ ถ้าน้องแกหรือแม่มาวุ่ยวายกับเรื่องนี้อีกชั้นไม่
ยอมแล้วนะ ครั้งนี้จะยกให้ แต่ถ้ามีแบบนี้อีกเจอกันแน่
พ่อไอ้แต๊ว : จ๊ะๆ
กว่าจะจบการสนทนาได้พ่อไอ้แต๊วหูชา
แค่อยากระบายคะว่าอึดอัดเหลือเกินทำไมต้องมาวุ่นวายกันด้วย
ที่โมโหที่สุดคือ มันเรื่องอะไรที่เด็ก(ม.6)ต้องมายุ่งด้วย แล้วแม่สามี
ก็บ้าจี้ตาม ก็เข้าใจว่ารักว่าห่วงลูกชายและพี่ชาย แต่มันมากไปมั้ย
ขนาดตัวเค้าเองยังไม่เห็นจะว่าอะไร ถามเค้าแล้วว่าคิดยังไง เค้าบอก
ว่าก็บางทีก็น้อยใจแต่สักแปปก็ลืม ก็นั้นนะสิเรื่องแค่นี้ไม่เห็นต้องมา
ทำให้เป็นเรื่องเป็นราว
นี่ขนาดน้องสามีแค่มาค้างที่บ้านวันเสาร์อาทิตย์ เพราะเตรียมสอบ
เข้ามหาลัย ถ้าอีกหน่อยสอบติดแล้วมาเรียนที่กรุงเทพต้องมาอยู่บ้านเรา
มีหวังอึดอัดตาย เพราะคอยไปรายงานแม่ทุกอย่าง เกี่ยวกับเรื่องของเรา
จะซื้ออะไร ทำอะไร กินอะไร
เราเองก็เอาใจทุกอย่างจะกินอะไร เอาอะไร พาไปส่งสอบไปรับกลับ
พาไปกินร้านอาหารทุกครั้งที่มา แต่ถ้าจะมาวุ่นวายแบบนี้ เตรียมตัวเจอ
พี่สะใภ้ใจยักษ์ได้เลย
ปล.ตอนแรกว่าจะโพสบ่นไว้ที่ศาลาประชาคม แต่มานึกๆ เรื่องมันเกิด
มาจากแมว เอาห้องนี้แล้วกันนะก๊ะ แต๊วนะแต๊วถ้าเค้ายึดลูกชายคืน
แม่จะทำไงเนี้ย
| จากคุณ |
:
shula 
|
| เขียนเมื่อ |
:
30 พ.ย. 52 11:20:35
|
|
|
| 
สามีเราก็บ่นน้อยใจ หาว่าเรานอนกอดแต่แมว ไม่กอดเค้าบ้าง
