ขอไว้อาลัยแด "ปีเตอร์แพน" ไซบีเรียนสุดหล่อของม๊ากับป๊า ม๊ากับป๊าจะคิดถึงหนูตลอดไป
|
|
วันอาทิตย์ที่ 3 มกราคม 2553
แม่ยืนรีดเสื้อผ้า เตรียมของต่างๆ เพื่อเตรียมตัวไปฉลองปีใหม่กับทีมงานเดอะช๊อคที่เกาะเสม็ด
โดยมีปีเตอร์แพนนอนอยู่ข้างๆ ดูแม่เตรียมของอยู่ แม่ฝากหนูให้พี่ข้างบ้านช่วยดูแล
แล้วก็เอากุญแจบ้านไปฝากไว้กับยายของหนู เพื่อที่วันอังคาร ยายจะขับรถเอาข้าวมาให้
และมาดูแลหนูแทนแม่
วันจันทร์ที่ 4 มกราคม 2553
พี่ขวัญ น้ำมันพราย ขับรถมารับพ่อกับแม่แต่เช้า ก่อนออกจากบ้าน แม่ยังกอดและลูบหัวปีเตอร์แพน
แม่ยังบอกกับหนูอยู่ว่า หนูเป็นเด็กดีนะ เฝ้าบ้านด้วย เดี๋ยวพ่อกับแม่จะรีบกลับมา วันพรุ่งนี้
ยายจะเอาข้าวมาให้หนูกินนะ ยายจะมาดูแลหนูแทนพ่อกับแม่ เวลายายเปิดประตูเข้าบ้าน
หนูอย่าวิ่งออกจากบ้านนะ แม่ยังเล่นกับหนูก่อนขึ้นรถ ซึ่งปีเตอร์ของแม่ก็ยังดูเป็นหมาที่แข็งแรง
และยังร่าเริงอยู่ แต่แม่เห็นว่าหนูแอบทำตาเศร้านิดนึง ตอนพ่อกับแม่ขึ้นรถ
ตกเย็นวันที่จันทร์ที่ 4 เมื่อพ่อกับแม่ และทีมงานเดอะช๊อคไปถึงเกาะเสม็ด ก็เก็บของเข้าที่พัก
แม่เห็นหมาโกลเด้นวิ่งเล่นอยู่ริมทะเล แม่ยังพูดกับพ่อหนูอยู่เลยว่า คิดถึงปีเตอร์แพนเนอะ
น่าจะพาหนูมาด้วยได้ แม่อยากพาหนูมาเดินเล่นริมทะเลแบบนี้บ้างจัง
ค่ำคืนวันจันทร์ ทีมงานเดอะช๊อคกินเลี้ยงและจับฉลากของขวัญกันอย่างสนุกสนาน
พ่อกับแม่มีความสุขมากคืนนั้น แต่ก็คิดถึงปีเตอร์แพน และเป็นห่วงหนูอยู่ตลอดเวลา
วันอังคารที่ 5 มกราคม 2553
ตอนเช้าพ่อกับแม่ตื่นมา แล้วไปนั่งทานข้าวต้มกับทีมงานคนอื่นๆ ที่ริมทะเล เจ้าหมาโกลเด้น
ที่วิ่งเล่นซนริมทะเลเมื่อวาน ยังมานั่งขอข้าวกินด้วย พ่อกับแม่ยังคุยกันอยู่เลยว่า เค้าทำหน้า
เหมือนตอนหนูของพ่อกับแม่กินลูกชิ้นเลย คิดถึงปีเตอร์แพนจัง
ตกเย็น แม่หยิบกล้องถ่ายรูปขึ้นมาถ่ายเจ้าโกลเด้นกำลังเล่นน้ำอยู่ริมทะเล แม่บอกกับพ่อว่า
จะถ่ายรูปเอาไปให้ปีเตอร์แพนดู ว่าแม่มาเจอเพื่อนหนูเล่นน้ำทะเลอยู่ที่เสม็ดด้วย ถ้ามีโอกาส
แม่อยากพาหนูมาเล่นน้ำทะเลด้วยแบบนี้สักครั้ง
สักพัก แม่โทรหายายของหนู เพื่อถามว่ามาถึงบ้าน มาเอาข้าวให้หนูกินหรือยัง แต่ยายบอกแม่ว่า
กำลังจะถึงแล้ว แต่มีสายซ้อนเข้ามาพอดี แม่ไม่ได้รับ จนกระทั่งแม่วางสายจากยายของหนู
แม่กดดูโทรศัพท์ เห็นเป็นมิสคอลของพี่ตา พี่ที่อยู่ข้างบ้าน แม่จึงรีบโทรกลับ
เพราะปกติเวลาที่บ้านมีเรื่อง พี่ตาจะโทรมาบอกเสมอ แต่พอพี่ตารับโทรศัพท์ กับสิ่งที่พี่ตาบอกแม่ว่า
"ปีเตอร์แพนตายแล้ว!!!"
แม่ยังถามพี่ตาว่า พี่ตาพูดเล่นใช่มั้ย ... พี่ตาบอกว่า พี่ไม่ได้พูดเล่น ปีเตอร์ตายแล้วจริงๆ
เลือดออกปากออกจมูก นอนตายแล้ว คงตายได้สักพัก เพราะเลือดที่ออกมา ยังไม่แข็งตัว
หลังจากที่พี่ตาบอกว่าปีเตอร์แพนลูกแม่ตาย แม่นั่งทรุดอยู่ริมทะเล ความสนุกทุกอย่าง
จบอยู่แค่ตรงนั้น แม่นั่งร้องไห้คนเดียวตรงนั้นกว่า 10 นาที กว่าจะมีแรงลุกขึ้นมาบอกพ่อของหนู
ว่าหนูตายแล้ว หลังจากพ่อหนูรู้เรื่อง พ่อกับแม่กอดคอกันร้องไห้จนน้ำตาแทบเป็นสายเลือด
แม่ร้องจนปวดเบ้าตาไปหมด ส่วนพ่อของหนูก็ไม่ต่างกัน
คืนนั้นพ่อของหนูยังต้องฝืนทำตัวร่าเริง ลงไปปาร์ตี้กับทีมงานคนอื่นๆ ข้างล่าง แต่แม่ไม่ไหว
แม่ไม่มีแรงแม้แต่จะลงไปกินข้าว แม่กินข้าวไม่ลง แม่ได้แต่นั่งร้องไห้ในห้อง พี่ป๋องและทีมงานคนอื่นๆ
ทุกคนก็เห็นใจ แต่ก็ไม่รู้จะปลอบพ่อกับแม่ว่ายังไงดี นอกจากบอกว่า หนูไปสบายแล้ว
หนูหมดเวรหมดกรรมแล้ว
คืนนี้ทุกคนยังคงสนุกสนานกันเหมือนเดิม มีแค่พ่อกับแม่เท่านั้น ที่ยังคงร้องไห้อยู่และสนุกไม่ออก
พ่อกับแม่คิดถึงหนูแทบขาดใจ อยากจะนั่งเรือข้ามฟากกลับมากรุงเทพฯ ตั้งแต่เกิดเรื่องเลยด้วยซ้ำ
แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะไม่มีเรือข้ามฟากเพื่อกลับมาหาหนูแล้ว
ค่ำคืนนี้พ่อกับแม่นอนร้องไห้ทั้งน้ำตา และคิดถึงหนูจับใจ อยากกลับมากอดปีเตอร์แพนเป็นครั้งสุดท้าย
แต่ก็ทำไม่ได้ ยายกับตาพาร่างของหนูไปฝังไว้ที่บ้านของแม่ที่ฉะเชิงเทรา ไปนอนหลับอย่างสงบที่นั่น
วันพุธที่ 6 มกราคา 2553
แม่ตื่นมาแต่เช้าทั้งน้ำตา น้ำตาแม่ไม่ยอมหยุดไหล เดินเก็บของไป น้ำตาก็ไหลไป เมื่อวาน
แม่อยากกลับบ้านใจแทบขาด แต่วันนี้แม่ไม่อยากกลับมาบ้านเลย กลับมาบ้านที่ไม่มีปีเตอร์แพนนั่งคอย
ยิ่งคิดน้ำตาก็ยิ่งไหล
แม่กลับมาถึง กรุงเทพฯ ช่วงเย็นๆ พี่ขวัญขับรถมาส่งพ่อกับแม่ที่บ้าน แม่นั่งร้องไห้อยู่หน้าประตูบ้าน
ที่ที่หนูเคยมานั่งคอยเวลาพ่อกับแม่กลับมาบ้านอยู่กว่า 10 นาที กว่าแม่จะกล้ามองเข้าไปในบ้าน
ที่ไม่มีปีเตอร์แพนอีกแล้ว น้ำตาพ่อกับแม่ไม่เคยหยุดไหล แม้จะผ่านมาหลายวันแล้วก็ตาม
วันนี้ วันพฤหัสที่ 7 มกราคม 2553
แม่กับพ่อไปทำบุญตักบาตรให้ปีเตอร์แพนด้วยนะ พ่อกับแม่ไม่เคยหยุดคิดถึงหนูเลยแม้แต่สักวินาทีเดียว
ไม่ว่าจะเดินไปตรงส่วนไหนของบ้าน มันก็มีแต่ความทรงจำเกี่ยวกับตัวของปีเตอร์แพนทั้งนั้น
พ่อกับแม่ขอโทษนะ พ่อกับแม่เสียใจเป็นที่สุด เพราะในวันที่หนูตาย พ่อกับแม่ไม่ได้อยู่กอดหนูเลย
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ แม่จะไม่ไปเที่ยวเสม็ดกับทีมงานเลย แม่จะอยู่กับหนูจะอยู่เป็นเพื่อนหนูไม่ไปไหน
หนูคงไม่เป็นไร ปีเตอร์แพนคงไม่จากพ่อกับแม่ไปไหน
ปีใหม่นี้ ถ้าขอพรที่สามารถเป็นจริงได้ 1 ข้อ พ่อกับแม่ไม่ขออะไร นอกจาก
ให้ปีเตอร์แพนกลับมามีชีวิตเหมือนเดิม ให้ปีเตอร์แพนกลับมาให้แม่กอดอีกครั้ง
กลับมาทำหน้ายิ้ม และมาวิ่งเล่นกับแม่และพ่ออีกครั้ง
สุดท้ายนี้...พ่อกับแม่ ขอให้ปีเตอร์แพน สุนัขไซบีเรียนสุดหล่อของพ่อกับแม่ นอนหลับให้สบาย
ขอให้หนูมีความสุข ถ้าหนูไม่รู้จะไปไหน อยู่ที่บ้านกับพ่อกับแม่นะ พ่อกับแม่จะรัก
และคิดถึงปีเตอร์แพนสุดหล่อตลอดไป จะไม่ลืมหนูเลยไปจนตลอดชีวิตนี้
ขอบคุณทุกวันทุกเวลาที่ผ่านมา ที่ปีเตอร์แพนทำให้พ่อกับแม่มีความสุข พ่อกับแม่ขอโทษ
ที่อาจจะดูแลหนูไม่ดีไปบ้าง แต่พ่อกับแม่รักหนูนะ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะค่ะ แม้ข้อความจะยาวไปบ้าง แต่ขอบคุณจริงๆ ค่ะ
BY : เปิ้ลพริ้ว & โก้พริ้ว ณ ราชบุรี (จะคิดถึงปีเตอร์แพนตลอดไป)
| จากคุณ |
:
pleprew 
|
| เขียนเมื่อ |
:
7 ม.ค. 53 19:00:29
|
|
|
| 
เสียใจด้วยนะครับ 
ขอเป็นกำลังใจให้พี่ทั้งสองด้วย
