ความคิดเห็นที่ 1 เรื่องแรก ไม่ทราบเกิดที่ไหนนะคะ อยากรู้เหมือนกันจะได้ระวังค่ะ ---------------------- พอดีไปเจอมาไม่รู้ว่าพี่ๆเพื่อนๆเคยอ่านหรือยัง ยังไงก้อขออนุญาตโพสให้คนที่ยังไม่ได้อ่านลองอ่านดูนะคับ เอาไว้เป็นอุทาหรณ์ ลูกๆเราจะได้ไม่ต้องไปเจอชะตากรรมแบบนั้น เดี๋ยวนี้มันไม่ได้มาแบบโจ่งแจ้งแร้วนะคับ ไม่มีอุ้มขึ้นรถกระบะง่ายๆเหมือนเมื่อก่อนอย่างเดียวแล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องของผู้หญิงคนนึงที่หมาของเธอกำลังจะโดนเชือดคอต่อหน้าต่อตา (ก๊อบมานะคับ) เกิดขึ้นสดๆร้อนๆวันนี้ มาในรูปแบบรถซื้อของเก่า ปกติ เราจะปล่อยน้องหมาออกมาวิ่งเล่น น้องหมาที่บ้านเค้าก็จะไปวิ่งเล่นที่สวนในหมู่บ้าน ไม่ต้องตามเค้าจะกลับเอง ก็ ปล่อย น้องไซนาน่า ก่ะน้องล็อตไวเลอร์ชื่อสาลี กะพันธุ์ อีก2 ตัวชื่อ ชาบูก่ะบูชิไปวิ่ง พอดีเมื่อวานตามน้องหมาไปช้า สักพักน้องสาลี่ก็วิ่งกลับมาก่อน เข้าห้อง เลย เราก็ ไม่ได้เอะใจอะไร แต่ไม่ถึง 5 นาทีได้ยินเสียงนาน่าหอน เราก็เดินไปเพราะหอนแปลกๆ เดินไป เจอเต็มตาเลยค่ะ หมาเราโดนเชือกมัดปาก แระกำลังดิ้นๆ คน2 คนถือ มีดด้วยมันกำลังจะเชือดลูกเรา แต่ลูกเราตัวใหญ่แรงเยอะ เราเห็นปี๊ดสุดๆไม้ที่ถือไว้ วิ่งไปตีไอ่เลว2 คนนั้นสุดชีวิต ไม่กลัวมีดหรืออะไรมันทั้งนั้น ด่ามัน คนในหมู่บ้านก็วิ่งมาช่วย มันวิ่งหนีไปได้คนหนึ่ง แต่ยามหน้าหมู่บ้านจับได้ เราทั้งถีบทั้งตีมัน แบบว่า โมโหสุดๆอ่ะ ที่สลดใจสุดๆก็คือ หมาพันธุ์ทางเรา2 ตัวโดนปาดคอไปแล้ว ยัดใส่ถุง แล้วก็มีลังปิดอีกที แล้วก็มีหมา ที่ท้ายรถมันโดนเชือดคอบ้าง หัวแบะ บ้างเต็มเลยแถมมีลูกหมาตัวเล็กๆก็โดนเชือดหมด มีทั้งแม่หมา เพราะ นมบวมๆ เลวสุดๆ น้องไซ เราโดนมีดมันบาดขา กับหน้าด้วย กลับมาบ้านเข้าไปดูน้องล็อต มีรอยแผลตรงหลัง นอนตัวสั่นเลย หมาในหมู่บ้านโดนหลายตัว พันธุ์ไทย พันธุ์ทาง พันธุ์เทศ มันเก็บหมด ชิสุ พุดเดิ้ล ยังมีเลย ตำรวจถามมันว่า ทำไมจับหมาตัวนี้ด้วยล่ะ(ไซเรา) มันบอกตัวใหญ่ คงได้หลายโล เราโมโหสุดๆ เราก็บอกตำรวจว่าไอ้ตัวที่บ้านล็อตท้องแก่ ก็ โดนมีดบาด ตำรวจถามมัน ไม่กลัวล็อตกัดเหรอ หมาเป็นข่าวนะ มันบอกเอามีดฟันก่อน แต่มันวิ่งหนี โห้ยยยยยยยยย ไอ้เลววว อยากให้หมา ร้อยตัวรุมกัดมัน ดูสิมันจะเจ็บจะปวดไหม ตอนนี้สงสารลูกเราสุดๆ แร้วก็สงสารเจ้าของหมา หลายๆคนสุดๆเลย ฝากเพื่อนๆระวังหน่อยนะค่ะ ในรั้วบ้านมันก็เอาค่ะ ถ้าลงกลอนเฉยๆ ไม่ได้ล็อคกุญแจ มันเอาหมดอ่ะค่ะ เอาไปขายให้คนที่เปิบเนื้อสุนัขกิน ตอนนี้มันไม่เลือกแล้ว เกลียดมันที่สุด เอา เจ้าชาบู กะบูชิ ฝังก็ ร้องไห้แทบขาดใจ อุตส่าห์เก็บเค้ามาเลี้ยง อยู่กับเรายังไม่นานเลย จากคุณ : mooaoun เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 14:33:21

ความคิดเห็นที่ 2 คลิปโรงฆ่าสุนััขค่ะ ที่ไหนไม่ทราบ แต่ไม่น่าจะใช่เมืองไทยค่ะ http://video.mthai.com/player.php?id=15M1260554970M0 จากคุณ : mooaoun เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 14:34:06

ความคิดเห็นที่ 3 บทความในเวบพลังจิตค่ะ เกี่ยวกับ กรรมของคนฆ่าสุนัขค่ะ ภาพ : จากอินเทอร์เน็ต (อย่ากินผมเลย...ไหว้ละครับ) เรื่องราวนี้เป็นของสุภาพบุรุษท่านหนึ่งในจังหวัดนครพนมท่านได้เล่าให้ฟังดังนี้....... คนสกลนครหรือคนในจังหวัดใกล้เคียงไม่มีใครที่จะไม่รู้จักเนื้อสวรรค์เพราะมันจัดเป็นอาหารพิเศษสุดของคนที่นี้กันเลยทีเดียวและเนื้อที่ใช้ทำก็ไม่ใช่อะไรอื่น เนื้อสุนัขดี ๆ นี้เอง การกินเนื้อสุนัขนั้น ริเริ่มโดยชาวญวนอพยพมาจากฝั่งลาวรวมถึงคนจีนด้วย โดยเขาจะกินเฉพาะฤดูหนาวเพียงครั้งเดียว ด้วยเชื่อว่าเนื้อสุนัขสามารถให้ความอบอุ่นแก่ร่างกายได้ และสุนัขที่นำมากินต้องสีดำล้วน ๆที่ผ่านการเลี้ยงดูมาอย่างดี ไม่ใช้สุนัขตาดำ ๆ ทั่วไปที่คนแถบอีสาน หรือที่ จ .สกลนครกินกัน ผมเป็นคนจังหวัดนครพนม ที่นี้ก็มีการกินเนื้อสุนัขบ้างแต่ไม่เอิกเกริกถึงกับเปิดเป็นร้านอาหารใหญ่โตเหมือนกับจังหวัดสกลนครและไม่รู้ว่าการเปิบเนื้อสวรรค์นี้จะขยับขยายเข้าไปถึงจังหวัดที่ผมอยู่หรือเปล่าถ้าเป็นแต่แต่ก่อนก็ไม่คิดอะไรดอก เพราะเห็นว่ามันเป็นอาชีพสุจริตที่ใคร ๆ ก็ทำได้แต่เดี๋ยวนี้ผมได้แต่ภาวนาว่าขออย่าได้คืบคลานเข้ามาเลยเพราะไม่อยากเห็นใครต้องมาชดใช้กรรมอย่างที่ผมเห็นมากับตาตัวเองเลย เรื่องของเรื่องมันเป็นอย่างนี้ครับ เดิมทีผมทำอาชีพทำนาและรับจ้างทั่วไปฐานะก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร ลูกเมียก็อยู่อย่างเรียบง่าย เสร็จจากหน้านาก็ทอผ้าเป็นรายได้เสริมให้ครอบครัว ครอบครัวเราก็เป็นปกติดีกระทั่ง 3 ปีที่แล้วผมได้รับจดหมายจากพี่ชาย ชวนให้ไปทำธุรกิจที่กำลังจะขยายโครงการออกไปใจจริงส่วนตัวเองก็ไม่เดือดร้อน แต่ก็อยากได้เงินสักก้อนเก็บไว้ส่งให้ลูกเรียน สูงๆ เผื่อจะได้ฝากผีฝากไข้ในอนาคต ส่วนพี่ชายเดิมก็มีอาชีพอย่างผมนี้แหละแต่หลังจากแต่งเมียแล้วก็ย้ายไปสกลนครเผอิญเจอพรรคพวกที่มีธุรกิจทำร้านอาหารเนื้อสวรรค์เลยชวนไปประกอบธุรกิจโดยพี่ชายเป็นคนจัดหาเนื้อสุนัขมาส่งให้ที่ร้าน ตั้งแต่ผมตกลงใจมาพี่ชายและผมก็ช่วยกันหาเนื้อสุนัขไปส่งที่ร้านที่พรรคพวกเขาทำอยู่และก็ขยายไปที่ร้านอื่นๆ ในละแวกนั้นด้วยอีกหลายร้าน รายได้ก็งามทีเดียว พี่ชายผมเองทำธุรกิจนี้มาถึง 5 ปีแล้วก่อนที่ผมจะมา เริ่มจากการตระเวนจับสุนัขจรจัดมาชำแหละ นานเข้าก็เริ่มหายากก็ต้องตระเวนขอซื้อตามหมู่บ้านหรือไม่ก็แอบจับตามวัดวาที่มีสุนัขจรจัดอาศัยอยู่เยอะ ๆผมเองถูกมอบหมายหน้าที่ให้เป็นผู้ขับรถตระเวนไปตามที่ต่าง ๆ บางทีแค่ 3 วันบางทีก็เป็นอาทิตย์ ถึงจะได้สุนัขเต็มท้ายกระบะแล้วนำมาขุนไว้ในคอกเพื่อรอเวลาชำแหละไม่ก็ส่งขายเป็น ๆ เลย แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Komodo : 29-12-2009 เมื่อ 11:19 PM เหตุผล: เพิ่มรูปภาพ เพื่อทำเป็นกระทู้แนะนำ   แก้ไขเมื่อ 08 ม.ค. 53 14:37:47 แก้ไขเมื่อ 08 ม.ค. 53 14:36:51 แก้ไขเมื่อ 08 ม.ค. 53 14:36:15 จากคุณ : mooaoun เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 14:34:57

ความคิดเห็นที่ 4 ที่บ้านพี่ชาย พื้นที่รอบ ๆที่ว่างยังเป็นโรงฆ่าสัตว์ขนาดย่อม ๆ สำหรับทำหน้าที่ชำแหละแยกชิ้นส่วนไปขายผู้ที่ทำหน้าที่เป็นเพชรฆาตแต่ละวันตลอด 7 - 8 ปีที่ผ่านมาก็ไม่ใช้ใครอื่นพี่ชายและสหายรู้ใจอีก 3 คน วันใดหากผมอยู่บ้านไม่ได้ตระเวนไปหาสุนัขหลังเที่ยงคืนทุกวัน จะได้ยินเสียงสุนัขที่ถูกเชือดร้องโหยหวนเป็นที่เวทนาแทบทุกคืน แรก ๆ ผมถึงกับนอนไม่หลับเพราะทำใจไม่ได้แต่หลังจากนั้นผมก็หาทางแก้โดยดื่มเหล้าให้เมาจะได้หลับไปเลย ไม่ต้องคิดอะไรมากในความรู้สึกลึก ๆ บอกตรง ๆ เลยว่า ไม่ค่อยชอบอาชีพนี้สักเท่าไรแม้ว่ารายได้จะดีมาก แต่ลองใจไม่ชอบยังไงมันก็ชอบไม่ได้ก็กะว่าเก็บเงินได้สักก้อนแล้วจะเลิกกลับไปอยู่กับไร่นาที่บ้านดีกว่าอยู่กับลูกเมีย ได้ยันเสียงหัวเราะ ผิดกับที่นี้มีแต่เสียงโหยหวนและกลิ่นคาวเลือดผมเองก็ไม่รู้ว่าพี่ชายแกทนทำอยู่ได้อย่างไรตั้ง 8 ปี ผมก็เลยลองถามไปว่าไม่นึกสงสารหรือคิดว่ามันเป็นบาปบ้างหรือที่ต้องฆ่าสุนัขวันละหลายสิบตัวเขากลับหัวเราะแล้วเอ็ดตะโรผมว่า คิดอะไรวะไม่เข้าท่าไม่เห็นเหรอว่าไอ้สุนัขพวกนี้มันทำเงินให้วัน ๆ เท่าไหร่ จะมานั่งคิดบาปบุญกันทำไมแล้วไอ้การฆ่าสุนัข ถามหน่อยเถอะ มันจะต่างอะไรกับการฆ่าหมู ฆ่าวัว ฆ่าปลาวะมันก็เหมือนกันนั่นแหละ ไม่เห็นมีใครกลัวบาปสักกะคนเดียว เห็นมีแต่รวยเอา ๆนั่นแหละไม่ว่า คิด ๆ ไป คำพูดของพี่ชายผมก็มีส่วนถูกจริงอยู่เหมือนกันเพราะพวกที่เป็นเจ้าของโรงฆ่าสัตว์ส่วนใหญ่ก็รวย ๆ กันทั้งนั้น ไม่เห็นมีใครจนสักคนหรือว่าผมคิดมากไปเอง แต่ถึงกระนั้นก็ตาม ไอ้เสียงโหยหวนของมันเสียงร้องยามถูกเชือด มันบาดตาบาดใจผมเหลือเกินตอนที่ไปเอามันออกมาจากอ้อมอกของเจ้าของ ซึ่งเขาก็รู้ว่าเราจะเอาไปทำอะไรสุนัขแต่ละตัวเหมือนจะรู้ชะตา ดิ้นหนีทุรนทุราย ทุกรายบางตัวขึ้นมาอยู่บนรถแล้วยังวิ่งพล่านกระโดดชนโครงเหล็กข้างรถ หัวหูแตกเลือดอาบก็มี พอถึงตอนจะลงจากรถสายตามันจ้องมองดูผมยังกะว่าจะอาฆาตจองเวรผมไว้อีก อย่าให้ถึงทีพวกมันบ้างก็แล้วกันยิ่งได้เห็นพวกเพื่อนมันถูกจับมัดขาดิ้นรนหนีมีดอันคมกริบที่กำลังจะบาดลึกลงไปในบริเวณคอ กระทั่งเลือดสด ๆกระฉูดออกจากตัวจนแทบจะหมดนั่นแหละถึงจะหยุดดิ้น แล้วกระตุก สัก 2- 3 ทีก่อนจะตายอย่างน่าเวทนา แทบทุกตัวเวลาตายตานี้จะเหลือกโพลงจ้องมายังคนเชือดแทบถลนเล่นเอาลูกผู้ชายอย่างผมถึงกับเขาอ่อนเลยทีเดียว เป็นไง ? ไอ้น้องอยากจะลองเชือดดูบ้างไหมวะ ? ลองสักตัวซีแล้วจะติดใจ ฮ่า... ฮ่า... ฮ่า... พี่ชายสัพยอก ที่เห็นอาการเบ้หน้าของผม “ ไม่ดีกว่า ไปล่ะจะไปหาเหล้ากรอกปากสักอึกแก้คลื่นไส้ โธ่...ทำเป็นใจเสาะเป็นปลาซิวไปได้ ฮ่า ๆๆ ” ผมได้ยินพี่ชายหัวเราะตามหลัง พร้อม ๆ กับเสียงโหยหวนของสุนัขอีกหลายตัวที่ถูกเชือดรายต่อไป ภาพที่เห็น เสียงร้องที่ได้ยิน แม้จะบาดตาบาดใจบาดหูแค่ไหนก็ยากจะเปลี่ยนแปลงไม่ให้มันเกิดขึ้นได้ ก็ได้แต่ภาวนาในใจแอบแผ่เมตตาไปให้กับพวกมันบ้างบางเวลาส่วนตัวเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าบาปบุญมันจะมีจริงไหมผลบุญจะส่งมันไปสู่สุคติได้จริงหรือเปล่าหรือแม้ตัวผมเองจะต้องชดใช้กรรมที่ทำลงไปอย่างไรบ้าง แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย apichai53 : 22-12-2009 เมื่อ 08:59 PM จากคุณ : mooaoun เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 14:38:12

ความคิดเห็นที่ 5 หลังจากที่คลางแคลงใจอยู่นานผมก็ได้รู้และมั่นใจแล้วครับว่ากรรมมีจริงซึ่งกว่าจะรู้ก็ทำงานอยู่กับเขาถึง 3 ปี กะว่าหน้าฝนจะกลับบ้านแล้ว ไม่เอาแล้วเพราะอยู่ที่นี่ นานเข้ายิ่งขาดความสุข พี่ผมเองเขาคงไม่รู้ตัวนับวันเริ่มมีพฤติกรรมเหมือนคนบ้าขึ้นเรื่อย ๆ ที่บ้าเห็น ๆ ก็บ้าเงินและบ้าฆ่าเอาแต่นั่งนับเงินแล้วก็วางแผนจ้องจะฆ่าต่อไปนัยน์ตาลุกพองเหมือนสัตว์ร้ายที่จ้องจะขย้ำเหยื่อจนลูกเมียแม้แต่ผมเองก็เข้าหน้าไม่ติดจะด้วยเหตุผลนี้หรือเปล่าก็ไม่รู้ ลูกเมียของเขาเลยแยกแตกไปคนละทิศละทางเมียติดพนัน แล้วก็ไปมีชู้ ลูกสาว 2 คน 17 กับ 15ปี หนีเรียนจนถูกไล่ออกพี่ชายผมนะเหรอจะไปรู้อะไร วัน ๆ จะมีอะไรนอกจากฆ่าแล้วก็เงิน กิจวัตรของพี่ชาย ก็เริ่มประมาณ เที่ยงคืนโดยจะลุกมาตรวจตราดูว่าจะฆ่าตัวไหน จากนั้นประมาณตี 2 เสียงโหยหวนก็เริ่มบรรเลงขึ้นพร้อม ๆกับเสียงเห่ากันระงมของเพื่อนสุนัขด้วยกันที่เห็นเพื่อนตนถูกฆ่าไปต่อหน้าต่อตาตะเบ็งเสียงไม่เป็นอันหลับอันนอน จนปาเข้าตี 4 - 5 เสียงจึงจะเงียบเพราะเป็นเวลาชำแหละ และนำเนื้อออกสู่ตลาด ประมาณ 8 - 9 โมงแล้วเขาก็หลับตื่นอีกทีก็เย็น ๆ จากนั้นก็ดื่มเหล้านั่งวางแผนฆ่ากับเพื่อนรู้ใจอีก 3 คนไปจนกว่าจะได้เวลาเชือด ชีวิตเขาก็วนเวียนอยู่อย่างนี้ไม่รับรู้และสนใจว่าใครจะเป็นอย่างไรแม้กับผมเองระยะหลังก็แทบจะไม่ค่อยได้คุยกันแล้วจะพูดจะคุยก็แค่ตอนเอาสุนัขมาส่งให้ หรือว่าเขาลืมไปแล้วว่าผมเป็นน้องหรือจะพูดให้ถูก คือเขาลืมหมดแล้วความรู้สึกอื่น ๆ ที่มนุษย์พึงมี เช่น รัก เศร้าเหงา ห่วงหาอาทร ที่สำคัญคือความเมตตาปราณี เหลืออยู่ก็แต่ความกระหายที่มีต่อเลือดการฆ่า และเงินเท่านั้น และแล้ววันที่เพชฌฆาตอย่างพี่ชายผมต้องรับกรรมก็มาถึงคือขณะที่แกกำลังเดินเลือกหาสุนัขเหมือนทุกวันจากนั้นก็ไปจับออกมาทีหลังตัวเอามาขังไว้ต่างหากระหว่างจับนั้นเองแกถูกสุนัขตัวหนึ่งกระโจนเข้าขย้ำ แถมโดนตัวอื่นรุมสกรัมกว่าจะห้ามและจับแยกได้ เล่นเอาถูกกัดซะจนเหวอะไปทั้งตัวด้วยความที่โกรธผสมแค้นที่ถูกรุม พี่ชายผมเลยจับสุนัขในกรงนั้นเชือดฆ่าเกลี้ยงเอาเลือดสด ๆ ที่ได้มาดื่มอย่างเอร็ดอร่อย แถมควักหัวใจสด ๆมากินแกล้มเหล้าเป็นที่สะอิดสะเอียน ด้วยความที่เป็นห่วงผมเลยเข้าไปพูดเตือนพี่ว่ามันไม่น่าดู เดี๋ยวลูกค้ามาเห็นเข้า เขาจะรังเกียจได้นะ แล้วยังมีแผลอีกควรไปหาหมอฉีดยากันบาดทะยัก หรือพิษสุนัขบ้า กันไว้ดีกว่านะ พี่ชายผมกลับไม่ใยดีในคำเตือน เขาบอกว่าแผลเล็กน้อยแค่นี้ไกลหัวใจคนอย่างเขาดวงแข็ง หมากัดแค่นี้ไม่ตาย แถมยังได้ยาบำรุงกำลังชั้นเลิศอย่างเลือดสดและหัวใจสด ๆ แค่นี้ก็หายห่วง แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย apichai53 : 22-12-2009 เมื่อ 09:01 PM จากคุณ : mooaoun เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 14:38:28

ความคิดเห็นที่ 6 ความหวั่นใจของผมเป็นจริงเมื่อเจ็ดวันให้หลัง พี่ชายเริ่มมีอาการตาขวางน้ำลายฟูมปาก แล้วก็ร้องโหยหวน และน่าประหลาดใจมากเสียงที่ร้องไม่ผิดกันเลยกับเสียงสุนัขที่พี่เขาเชือดต่อมาอาการเริ่มคลุ้มคลั่งรุนแรงขึ้นทุกทีทั้งกัดทั้งข่วนจากนั้นก็เริ่มทำร้ายคนที่เข้าใกล้โดยมีอาการเหมือนสุนัขบ้าที่จะเข้าไปกัดคนยังไงยังงั้น พี่ผมจึงถูกจับขังกรงไว้ จากนั้นพี่ก็เริ่มคลุ้มคลั่งมากขึ้นแกจะวิ่งเอาหัวชนกรงที่ขังจนหัวหูแตกยับเยิน เลือดไหลอาบเกรอะกรังมือไม้เหมือนกันตะกุยตะกายพื้นไปทั่ว พูดไม่รู้เรื่อง เอาแต่เห่าหอน ข้าวปลาไม่กินโดยเฉพาะน้ำ จะไม่กล้าเข้าใกล้เลย แกเริ่มหมดแรงเพราะร่างกายไม่มีอาหารหล่อเลี้ยงพอวันที่สี่ก็เริ่มนอนซมร้องครวญคราง แต่ก็ยังมีแรงวิ่งเข้าไปขย้ำคนที่เข้าไปใกล้ตามร่างกายมีแต่แผลทั้งที่เลือดยังซิบ ๆ และตกสะเก็ดยิ่งดูยิ่งเหมือนสุนัขขี้เรื้อนที่นอนรอความตาย กระทั่งวันที่เจ็ดเวลาประมาณ 5 โมงเย็น ลมหายใจของพี่ชายผมเริ่มจะแผ่วเบาก่อนจะกระตุกเฮือก 2 - 3 ครั้ง ผมเฝ้ามองดูจนแน่ใจว่าไม่รอด หมดลมหายใจแน่แล้วจึงได้เปิดประตูกรงแล้วเข้าไปหา ไปดีเถอะนะพี่ สิ้นเวรสิ้นกรรมเสียทีผมเอามือลูบหน้าให้ตาที่เหลือกโพลงของเขาปิดลงก่อนจะเรียกลูกเมียเข้าไปดูและจัดการเรื่องงานศพซึ่งก็เป็นไปอย่างเร่งรัดที่สุดเพราะสภาพศพแม้จะเพิ่งตายก็เหมือนตายมาหลายวันส่งกลิ่นเหม็นเน่า อีกอย่างลูกเมียเขาก็อยากให้มันจบ จบ ไปสักทีต่างคนต่างจะได้ไปใช้ชีวิตอิสระเสียทีตามทางของแต่ละคนเมียก็หอบข้าวหอบของไปอยู่กับชู้รัก ลูกก็ขอเงินแม่มุ่งหน้าสู่กรุงเทพฯลูกมือพี่ชายอีก 2 -3 คน หลังจากเห็นเหตุการณ์ถึงกับเตลิดหนีไม่หวนกลับมาทำงานอีกเลย ผมเองก็กลับบ้านกลับไปอยู่กับลูกกับเมียเงินเปื้อนเลือดที่ได้มาก็เอาไปบริจาคทำบุญ เผื่อจะล้างบาปให้ตัวเองได้เพราะไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อไหร่จะถึงคราวชดใช้กรรมของผมเองบ้าง .................................. จากคุณ :กรรมลิขิต ( ผู้นำมาเล่า ) http://board.dserver.org/a/animal/00000095.html แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย apichai53 : 22-12-2009 เมื่อ 09:03 PM จากคุณ : mooaoun เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 14:38:45

ความคิดเห็นที่ 7 ผมรับราชการ อยู่ที่จังหวัดนครพนมมาหลายปี และเคยรับราชการที่จังหวัดสกลนครมาก่อน โดยเฉพาะที่จังหวัดสกลนคร (อำเภอท่าแร่)มีเขียงขายหมาตั้งอยู่อย่างเปิดเผย และเป็นที่นิยมของประชาชนบางกลุ่มในท้องที่จังหวัดนั้น และจังหวัดใกล้เคียง ผมเคยขับรถแล้วเจอรถกระบะบรรทุกหมา กระบะตอนหลังจะมีหมาเต็มไปหมด(มีซีกรงเหล็กทำเป็นโครงสีเหลี่ยมกักขังหมาไว้) ปกติหมาเมื่ออยู่รวมกันมากๆ มันจะกัดกัน แต่หมาที่จะถูกนำไปฆ่าและขาย มันจะมีสัญชาติญาณ ที่รู้ได้ มันจะสงบเสงี่ยมไม่กัดกันเลย ผมขับรถตามไปช้าๆ มองมันด้วยความสงสาร และได้เห็นแววตาของมัน ซึ่งมันคงจะวิงวอนและขอความช่วยเหลือ ผมได้แต่เบือนหน้าหนี เพราะไม่รู้จะช่วยมันอย่างไร และรีบเร่งแซงรถบรรทุกหมาไป ด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก...พอมาเจอบทความกรรมของพวกที่ฆ่าหมาขายหมา เลยนำมาโพสต่อ ..เพื่อให้ผู้มีอาชีพทางด้านนี้(รวมไปถึงลูกหลานและญาติพี่น้อง)ได้ทราบถึงบาปบุญคุณโทษบ้าง....เพื่อจะได้เป็นส่วนหนึ่งในการช่วยชีวิตหมาที่น่าสงสารเหล่านี้ ...... หมายเหตุ พ่อค้าขายหมาจะนิยมนำถัง ไปแลกกับหมาของชาวบ้าน โดยจะขับรถยนต์บรรทุกถังน้ำเล็กๆเพื่อใช้ในการแลกกับหมาของชาวบ้าน โดยจะขับไปเรื่อยๆตามหมู่บ้าน จนได้หมาเต็มรถ จึงนำกลับฆ่าและชำแหละขายต่อไป.......ถ้าท่านเห็นหมาในรถกระบะจำนวนมาก ด้านหลังกระบะมีซี่กรงเหล็กทำเป็นโครงสีเหลี่ยมกักขังหมาไว้..นั้นแหละรถที่ไปตะเวณเอาถังไปแลกกับหมาเพื่อนำมาฆ่าและชำแหละขาย แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย apichai53 : 22-12-2009 เมื่อ 08:49 PM จากคุณ : mooaoun เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 14:39:00

ความคิดเห็นที่ 8 บันทึกเรื่องเศร้าของหมาท่าแร่ ฉันเคยเป็นหมาบ้านที่มีเจ้าของเลี้ยงดูมาก่อน แต่แล้ววันหนึ่ง “หมาแลกครุ ใครมีหมามาแลกครุ กันเร็วพวกเรา” เสียงรถเร่ขับเข้ามาในหมู่บ้านพร้อมกับเสียงมนุษย์ตะโกนประโยคนี้ซ้ำไปซ้ำมา อย่างไม่รู้จบ “เอาตัวนี้ให้เขาไปละกัน มันชอบวิ่งไล่กัดเป็ดไก่ของชาวบ้าน” มนุษย์ที่ฉันเรียกอย่าง เต็มปากว่าเจ้าของ ยอมแลกฉันกับถังน้ำพลาสติกราคา 9 บาทเพียงใบเดียวเพียงเพราะฉันทำความ เดือดร้อนให้งั้นหรือ? คนแลกหมาใช้บ่วงคล้องคอฉันและเหวี่ยงฉันเข้าไปในรถดั่งประหนึ่งว่าฉันเป็นเพียงสิ่งของชิ้นหนึ่ง ในขณะที่เจ้าของของฉันก็ไม่ได้แม้แต่สนใจฉันหรือห่วงความรู้สึกของฉันแม้แต่นิดเลยมนุษย์บางคน ยอมให้คนแลกหมาเข้าไปอุ้มเพื่อนฉันจากในบ้านเองก็มีบ้างก็ส่งเพื่อนฉันถึงมือคนแลกหมาหรือมาก ไปกว่านั้นก็คือส่งเพื่อนฉันถึงรถคนแลกหมาเลย ฉันมองหน้าเพื่อนๆที่โดนกักขังอยู่ในรถเร่ “นี่กำลังเกิด อะไรขึ้นกับพวกเราหรือเนี่ย ใครก็ได้ช่วยตอบฉันทีเถอะ?” เดิมทีนั้นอาชีพคนแลกหมาเรียกว่า “อาชีพ คนแล่นหมา” เพราะความหมายของแล่นคือวิ่งคนแล่นหมาก็คือมนุษย์ที่ประกอบอาชีพโดยการเอารถไป วิ่งเพื่อแลกหมาแต่ในปัจจุบันนี้มักจะเรียกกันว่า “ผู้ค้าหมา” ในอดีตนั้นรถเร่แลกหมาเป็นรถสามล้อเครื่องแต่เมื่อวันเวลาผ่านไปจากรถเร่ก็เปลี่ยนเป็นรถกระบะและรถหกล้อที่ดัดแปลงโดยต่อเติมกรงเหล็กเพิ่มเติมส่วนสิ่งของแลกหมาจากเดิมทีเป็นโอ่งและไหก็เปลี่ยนเป็นถังน้ำพลาสติกหรือที่เรียกกันว่า “ครุ” การตระเวนแลกหมาแรกเริ่มนั้นทำกันภายในจังหวัดสกลนครและจังหวัดใกล้เคียงในภาคอีสานเท่านั้นจนเมื่อต้นปีพ.ศ. 2541 การแลกหมาได้ขยายตัวไปตามชนบททั่วประเทศไทยตั้งแต่ภาคเหนือ จังหวัดเชียงราย จนถึงภาคใต้ จังหวัดสุราษฎร์ธานีโดยมีจุดศูนย์กลางอยู่ที่บ้านท่าแร่ จังหวัดสกลนคร ทำเป็นลักษณะกึ่งอุตสาหกรรมแรกเริ่มนั้นรถเร่ของจังหวัดสกลนครและจังหวัดใกล้เคียงมีเพียงประมาณ 50 คันเท่านั้น แต่หลังจากธุรกิจการค้าเนื้อหมาในประเทศเวียดนามได้ขยายตัวขึ้นตัวเลขของจำนวนรถเร่จึงสูงขึ้นเกือบ 350 คัน ซึ่งบรรทุกหมาได้คันละ 70-100 ตัวทำให้ราคาของหมาจากเดิมตัวละ 50 บาท สูงขึ้นเป็นตัวละ 150 บาทแต่ตัวเลขในปัจจุบัน หากเมื่อใดที่หมาโดนส่งข้ามถึงฝั่งลาวราคาของหมาก็จะเพิ่มขึ้นเป็นตัวละ 500 บาท กี่ชีวิตแล้วที่ต้องสังเวย ในอดีตเพื่อนฉันที่เมืองไทยถูกฆ่าตายเดือนละประมาณ 30,000 ตัว การตระเวนรับหมาในแต่ละ ครั้งของผู้ค้าหมาจะใช้เวลา 3 วันเพื่อนฉันจะโดนกักขังอย่างแออัดในกรงเล็กๆ โดยให้อดน้ำอด อาหารอย่างทรมานเมื่อมาถึงโรงฆ่าที่บ้านท่าแร่ เพื่อนฉันบางตัวก็ตายแล้วส่วนเพื่อนฉันที่เหลือ อยู่ในสภาพที่ป่วยปางตายก็ถูกมนุษย์นำไปกักขังรวมกันอยู่ในคอกไม้ที่ปิดทึบไม่ให้เห็นเดือนเห็น ตะวันอีกเป็นเวลาประมาณ 4-5 วันโดยให้อดน้ำอดอาหารอีกเหมือนเคยเพราะมนุษย์ใจร้ายรู้ว่าวิธี นี้จะทำให้การฆ่าเป็นไปอย่างง่ายดาย บรรยากาศช่างเงียบและวังเวงเหลือเกินไม่มีแม้แต่เสียงเล็ดลอดของเพื่อนฉันออกมาจากในกรงเลย เพื่อนฉันอ่อนเพลียเพราะร่างกายสูญเสียน้ำ มีอาการตื่นตกใจกลัว เซื่องซึม หดหู่หวาดระแวง เมื่อ มนุษย์ใจร้ายเดินเข้ามาใกล้ๆเพื่อนฉันได้แต่หมอบตัวลงด้วยความสั่นกลัว มนุษย์ใจร้าย 2 คนดึงเพื่อน ฉันออกจากคอกไม้และใช้ไม้ท่อนใหญ่ฟาดที่หัวเพื่อนฉันอย่างแรงเพื่อนฉันบางตัวที่ป่วยหนักก็จะตาย ทันทีในขณะที่เพื่อนฉันบางตัวก็กรีดเสียงร้องที่โหยหวนและล้มลงแต่เพื่อนฉันก็ยังกระดิกหางร้องขอ ชีวิตจากมนุษย์ใจร้ายแต่มนุษย์ใจร้ายกลับใช้ไม้ฟาดหัวอีกครั้งหนึ่งและก็เชือดคอ จนเพื่อนฉันขาดใจ ตายเพื่อนฉันบางตัวโดนเชือกรัดคอและนำไปจุ่มในหม้อน้ำเดือดสุกๆและท้ายสุดมนุษย์ใจร้ายก็จะทำ การแยกเนื้อ หนัง และกระดูกออกจากกัน ************************************************************************* หมา 802 ตัว ฉันไม่รู้ว่ามีเพื่อนฉันกี่ตัวที่โดนฆ่าตายไปแล้วบ้างฉันอยากขอบคุณแทนเพื่อนฉัน 802 ตัวที่ชุด เฉพาะกิจของกรมปศุสัตว์ได้ช่วยชีวิตเมื่อวันที่ 2 พฤศจิกายน พ.ศ. 2546 ขณะที่ขบวนการค้าหมา ข้ามชาติกำลังลำเลียงเพื่อนฉันลงเรือที่ฟาร์มหมาที่ตั้งอยู่ริมฝั่งแม้น้ำโขงบริเวณท่าต้นยาง ชายฝั่งโขง ตำบลบ้านแพง อำเภอบ้านแพง จังหวัดนครพนมเพื่อข้ามฝั่งโขงไปยังลาวและจะส่งต่อไปที่โรงชำ แหละใหญ่ในเวียดนาม เพื่อนฉันทั้งหมดโดนกักขังอย่างแออัดอยู่ในกรงเหล็ก 72 กรง ตอนที่ชุดเฉพาะกิจฯไปช่วยเหลือนั้น เพื่อนฉัน 300 กว่าตัวได้ถูกส่งลงเรือข้ามฝั่งโขงไปแล้ว หลังจากนั้น ชุดเฉพาะกิจฯได้พาเพื่อนฉัน 502 ตัว ไปพักอยู่ที่ด่านกักกันสัตว์ระหว่างประเทศ จังหวัดนครพนม ส่วนอีก 300 ตัวไปพักอยู่ที่ด่าน กักกันสัตว์ระหว่างประเทศ จังหวัดมุกดาหารการโดนกักขังอย่างแออัดและอดน้ำอดอาหารเป็นเวลา หลายวันทำให้เพื่อนฉันอยู่ในสภาพที่อิดโรย ขาของเพื่อนฉันอ่อนเปลี้ยมากไม่มีแม้แต่แรงพยุงขาทั้ง 4 ให้ยืนขึ้นได้เพื่อนฉันบางตัวเมื่อได้กินน้ำก็สำลักตาย จมูกของเพื่อนฉันบางตัวก็เป็นหนองเพราะโดน ทุบสันจมูกมา ปัจจุบันนี้ เพื่อนฉันที่ด่านฯจังหวัดนครพนมเหลืออยู่ประมาณ 347 ตัว ส่วนที่ด่านฯจังหวัดมุกดาหาร เหลืออยู่ประมาณ 100 กว่าตัวเพราะระยะแรกนั้นเพื่อนฉันบางตัวได้ล้มป่วยลงด้วยโรคไข้หัดและโรคลำไส้อักเสบ “เราจะเก็บหมาเหล่านี้ไว้ที่นี่เพื่อกักตรวจโรคและดูแลฟื้นฟูสุขภาพโดยเริ่มจากการการให้วิตามินและ ยาปฏิชีวนะเพื่อลดความเครียดและป้องกันโรคแทรกซ้อนแก่หมาทั้งหมดในช่วง 3 วันแรกส่วนตัวไหน อ่อนเพลียมากให้ฉีดยาบำรุงและให้น้ำเกลือ ตัวไหนเป็นแม่หมาท้องแก่ควรได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิดที่สุด นอกจากนั้น ให้รักษาบาดแผล อาการท้องร่วงปอดบวม ขาหัก รวมถึงทำทะเบียนประวัติ ฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าฉีดยารักษาโรคผิวหนัง กำจัดพยาธิภายในและภายนอกด้วยและรีบทำเรื่องเปิดรับบริจาคอาหารให้หมาๆ พวกนี้อย่างเร่งด่วนที่สุด” เพื่อนฉันไม่ลืมเล่าความดีของชุดเฉพาะกิจฯให้ฉันฟัง ******************************************************************************** สิ่งมีชีวิตที่ไม่อาจพูดภาษามนุษย์ได้ แต่มาใช้ชีวิตอยู่ในโลกใบเดียวกับมนุษย์กาลเวลาทำให้ พวกเขาเริ่มเข้าใจภาษามนุษย์ จริงอยู่ที่พวกเขาพูดภาษามนุษย์ไม่ได้แต่ดวงตาพวกเขาบอก ความรู้สึกในใจได้ หมาคือสิ่งมีชีวิตสิ่งเดียวในโลกนี้ที่รักมนุษย์มากกว่ารักชีวิตของตนเองพวกเขาเป็น “เพื่อนที่ดีที่สุดของมนุษย์” เป็นสัตว์เลี้ยง ไม่ใช่สัตว์เศรษฐกิจแต่เพราะเหตุผลอันใดในช่วงหลายปี ที่ผ่านมากลับมีคนไทยกลุ่มหนึ่งประกอบอาชีพการฆ่าชำแหละหมาเพื่อการค้าเนื้อและหนังโดยไม่ ได้คำนึงถึงเลยว่าการกระทำเช่นนี้ไม่ใช่วิสัยของคนไทยและผืนแผ่นดินไทยนี้คือ “เมืองพุทธ” อย่าลืมว่า เขาก็ชีวิต เราก็ชีวิต ****************************************** http://webboard.sanook.com/forum/?topic=2524664>> จากคุณ : mooaoun เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 14:39:32

ความคิดเห็นที่ 9 ดูแล้วสยองค่ะ ใครใจไม่ถึงแนะนำว่า  "อย่าเปิด" ดูดีก่าน๊าๆๆๆๆๆ เห็นแล้วสงสารอ่ะ จากคุณ : นางปีศาจมะเหมียว (rungsaeng) เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 14:54:32

ความคิดเห็นที่ 10   คห 1 นี่ น่าจะเป็นฟอร์เวิร์ดเมล์ที่แต่งขึ้นมาเหมือนกับฟอร์เวิร์ดเมล์อีก 99% ที่ส่งกันอยู่ เพราะปกติเมื่อเชือดสัตว์แล้ว จะต้องแปรรูปทันที ม่ายก้อต้องเก็บรักษาไว้ในที่ที่มีอุณหภูมิต่ำ เช่น ห้องเย็น หรือหมกน้ำแข็ง หรือตากแห้ง ดองเกลือ หากเชือดสัตว์แล้ว ยัดใส่ถุงเอาไปกองๆ กันไว้ท้ายรถ กว่าจะขนส่งไปถึงโรงงานแปรรูป มีหวังเน่าเสียหายหมด จากคุณ : .. เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 15:11:11 A:203.144.130.176 X: TicketID:197822

ความคิดเห็นที่ 11 เคยดูคะ แต่คิดว่าคงไม่กลับไปดูแล้ว คลิ๊ปเหล่านี้ทำให้เราไม่กินเนื้อสัตว์สี่เท้าเลยอ่า สงสาร พยายามจะลด ละ เลิกสัตว์อื่นๆตามมา ****************************** แก้ไขเมื่อ 08 ม.ค. 53 19:09:59 จากคุณ : ningnoi เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 16:14:13

ความคิดเห็นที่ 12 ^ ^ ไม่กล้าเปิดดูคลิป แต่เรื่องในคห.1เป็นเรื่องจริงค่ะ คนที่เป็นเจ้าของหมาเป็นน้องในบอร์ดไซบีเรียนคลับ ไทยด๊อกเซนเตอร์ เหตุการณ์นี้เกิดไม่ไกลจากกรุงเทพเท่าไร รังสิตนี่เองค่ะ คนที่มาจับหมาไป คาดว่าคงจะเอาไปกินเอง ไม่ได้เอาไปแปรรูป มาขโมยหมาใกล้กรุงเทพขนาดนี้ ถ้าไม่ทำให้ตายก่อนคงไปไม่รอดแน่ๆ เจอตำรวจอาจถูกจับ เจอคนรักหมาอาจโดนรุมตื๊บเอาง่ายๆก้อได้ค่ะ จากคุณ : ลีซูอิน เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 16:33:25

ความคิดเห็นที่ 13 โหดร้าย จากคุณ : peeannba เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 16:41:29

ความคิดเห็นที่ 14   ในจังหวัดนั้นก็เป็นบางกลุ่มบางพวก  ที่กินเนื้อสุนัข  ไม่ใช่คนทั่วไป  เหมือนกับที่เวียดนาม  หรือตลาดแถวชายแดน  ก็เห็นเคยโพสต์ รูปสุนัขถอนขนเป็นตัวตัดหัวมาวางขาย    บางครั้ง   เราก็ไม่สามารถเปลี่ยนวัฒนธรรมเค้าได้   ก็ได้แต่ภาวนา   สวดมนต์ขอส่งวิญญาณของเพื่อนสุนัขร่วมโลกที่น่ารัก  ไปเกิดในภพภูมิที่ดีเท่านั้น จากคุณ : หญิง (น้องหญิงอนัตตา) เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 17:04:03

ความคิดเห็นที่ 15   อ้างอิง คห. 7 ค่ะ ท่าแร่ เป็น ตำบล นะค่ะ ไม่ใช่อำเภอ เราเป็นคนสกลนครค่ะ แต่ตอนนี้อยู่ที่กรุงเทพ เคยเห็นรถที่แลกหมาขับผ่านบ้านอยู่บ่อยครั้ง หลายๆ ครั้งที่เราขับรถ [มอเตอร์ไซด์ค่ะ] แล้วมีกะบะปิดด้วยผ้าใบหรือสะแนง [ไม่แน่ใจว่าใช่ไหม] ขับแซงตอนกลางคืน เรานี่แทบจะหลับตาขับรถเลยค่ะ สงสารหมามากๆ เลย และในหลายๆ ครั้ง ที่แม่ของเรา ได้ช่วยหมาที่หลุดออกมาจากครอก ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นหมาพันธุ์เล็กค่ะ มีครั้งหนึงได้ลูกพูดเดิ้ลสีดำมา แต่สภาพแย่มาก สงสัยจะไม่ได้กินอาหารมาหลายวัน ล่าสุดแม่ก็เพิ่งได้หมาไซด์เล็กมาอีกหนึ่งตัว ซึ่งคาดว่าน่าจะหลุดมาจากครอกไหนซักครอกหนึ่ง ปล. แม่เป็นข้าราชการอยู่บ้านท่าแร่จ้า ขับรถผ่านทุกวัน เลยเจอหมาข้างถนนบ่อยๆ ปล.2  ขออภัยที่ภาษาอาจสับสนนิดหน่อย เพราะคิดอะไรออกก็พิมเลย จากคุณ : wakump (wakump) เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 22:33:15

ความคิดเห็นที่ 16   มายืนยันตามพี่นกลีซูอินค่ะ ว่าเรื่องนั้นเป็นเรื่องจริง เกิดขึ้นกับคุณแอม เค้าเลี้ยงไซ ลอตที่ใจดีๆ  และน้องหมาพันธุ์ทางแถวรังสิตค่ะ เธอเป็นหญิงแกร่งมากๆ ที่กล้ายืนสู้กับพวกใจบาปโดยไม่ห่วงชีวิตตัวเอง มีรูปถ่ายกะน้องสาลีด้วยคะ่^_^ ไปเจอกันที่งานเมืองทอง จากคุณ : yeti_kiwi เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 53 01:40:07

ความคิดเห็นที่ 17 ^ ^ นี่ๆๆ หล่อน ช้านเห็นขาขาวๆหางม้วนๆอยู่ข้างๆ ตัวอะไรอ่ะ เอามานไปแอบไว้ข้างหลังทำมัย เยติๆ โชว์ตัวหน่อยลูก จากคุณ : ลีซูอิน เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 53 02:50:01

ความคิดเห็นที่ 18   พี่นกนังเยติมันมัีวแต่ดมถุงขนมง่ะ ไม่สนใจสาลี่เลย ตะกละจริงๆ อย่าเอามานโชว์ตัวให้แม่มันขายหน้าเลยพี่ อิอิ จากคุณ : yeti_kiwi เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 03:40:30

ความคิดเห็นที่ 19 ดูคลิปแล้ว น่าสงสารมาก ทำได้ยังไงกัน หมาก็มีชีวิต จิตใจ นะ ฮือๆ เศร้า ไม่น่าดูเลย งือๆๆๆๆ เลวมากๆ ทำได้ยังไงกัน จากคุณ : MaM-Mochi-pompom เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 10:06:11

ความคิดเห็นที่ 20 สงสัยอย่างนึงเท่านั้น มันเชือดหมาเอาไปทำอะไร ใครรุ้มั่ง เช่น... หรือกิน ตอบด้วย จากคุณ : RIGO เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 19:27:55

ความคิดเห็นที่ 21   ดูคลิป แล้วมึนหัว คนเรานี่ใจร้าย ฟังเสียงหมาร้องแล้วน่าสงสารจัง ขอให้ชาติหน้าไปเกิดดีกว่านี้น๊ะ จากคุณ : poka-pokus เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 53 00:25:50

ความคิดเห็นที่ 22   ไม่กล้าดูค่ะทำใจไม่ได้ สงสารหมาใจจะขาด คนสารเลวมาก ถ้าเราเจอกับตัวเราเองเราคงเอามีดปาดคอมันคืนให้ตายตามกันแน่ๆ สาธุ!!คน[^_^]อย่าได้ไปผุดไปเกิดเลย จากคุณ : ยัยแหนมห้าบาทกะน้องหน้ามึน เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 53 06:11:22