ความคิดเห็นที่ 1 (ขออภัยที่พิมพ์หัวกระทู้ผิดครับ "เข้าอ้วน" -> "เจ้าอ้วน") หลังจากได้ข้อมูล ผมจึงเริ่มเดินทางไปดูตัวในวันอาทิตย์ที่ 10 ม.ค. 53 ถึงจะงมทางอยู่นานพอดู แต่ในที่สุดก็ไปถึง ผมรู้สึกดีใจขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อเห็นรถสีขาว เพราะผู้เห็นเหตุการณ์บอกว่ามีรถสีขาวมาจับไป (นอกจากสีเขียว เดี๋ยวนี้ต้องระวังสีขาวเพิ่มขึ้นแล้วครับ) เท่าที่เห็นมี 2 คันนะครับ คือทะเบียน 98-8167 และ 98-8168 ... ใครเห็น 2 คันนี้ไปแถวบ้านรบกวนฝากปล่อยลมด้วยนะครับ จากคุณ : ริมกรุงเทพ เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 12:43:48

ความคิดเห็นที่ 2 หลังจากเดินดูจนหมดหวัง ก่อนรถจะพ้นคอกกักกันผมลงไปเดินดูอีกครั้งให้แน่ใจ ความจริงบริเวณนี้คือบริเวณมีพี่คนหนึ่งยืนตกปลาอยู่ ผมแวะมาถามทีแล้ว พี่เค้าบอกว่าไปเดินดูเองก็ได้ แต่จะให้ดีควรมาติดต่อพรุ่งนี้ (วันจันทร์ที่ 11 ม.ค. 53) ณ กรงสุดท้ายของบริเวณนี้ก่อนที่ผมจะขึ้นรถกลับบ้าน ผมมองเห็นเงาดำๆ ของหมาตัวหนึ่งที่ทำให้ผมมั่นใจว่าเป็นเจ้าอ้วน หลังจากช่วยกันตะโกนเรียกกับผู้ดูแล เจ้าอ้วนก็หันมามองแล้วกระโดดยกขาเต้นรำพร้อมหมุนตัวอย่างดีใจ ผมตะโกนบอกอ้วนทั้งที่รู้ว่ามันไม่รู้เรื่อง (เพราะอ้วนไม่เคยมีโอกาสได้รับการศึกษา) ว่า "อ้วน!!! รออีกวันนึงนะ พรุงนี้เค้าจะมารับ" จากคุณ : ริมกรุงเทพ เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 12:49:31

ความคิดเห็นที่ 3 ระหว่างกลับบ้าน ผมครุ่นคิดสารพัดจนมึนงง เพราะคนขับรถผมติดงานในวันจันทร์-อังคาร ผมต้องไปคนเดียว จะพาอ้วนกลับอย่างไร ทะเบียนบ้านใหม่ก็ยังไม่ได้ หลังจากพาอ้วนกลับมาต้องทำตามขั้นตอนอย่างไรบ้าง จะฝากอ้วนไว้ที่คลีนิกกี่คืน ฯลฯ ช่างมัน คิดมากแล้วฉี่เหลือง ทุกอย่างแก้ไขได้ขอเพียงให้เรามีสติ อดทน และมุ่งมั่นเป็นพอ และแล้ว เช้าวันจันทร์ที่ 11 ม.ค. 53 ก็มาถึง ผมออกจากบ้านพร้อมกับคนขับรถ แฟนผมทิ้งผมไว้แถวคลองตัน ผมไม่รีบร้อน จัดแจงหาข้าวเช้ากินก่อน เพราะระหว่างรออาหารใส่ท้องก็ยังมีเวลาให้คิดอีกหน่อยนึง หลังอาหารเช้า ผมไปร้านถ่ายเอกสารเพื่อเตรียมเอกสาร 1. สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน 2. สำเนาทะเบียนบ้านของผู้รับสุนัข 3. สำเนาทะเบียนบ้านที่สุนัขจะไปอยู่ ซึ่งผมไม่มีข้อ 3 เพราะ จนท. โครงการของหมู่บ้านผมยังดำเนินการไม่แล้วเสร็จ... ผมเดินไป 7-11 เตรียมน้ำดื่มสักขวดเผื่อว่าอ้วนจะอยากกิน แล้วเรียก TAXI ไปยังศูนย์ฯ ประเวศ ระหว่างทางผมไม่รีรอที่จะควักปลอกคอ (อันเดิมของรูปหล่อสีทอง) ออกมาแก้ไขเพื่อปรับขนาดให้เหมาะสมพร้อมใช้งาน... ผมเอ่ยปากกับพี่ที่ขับ TAXI ว่าหากเห็นรถรับจ้างรบกวนพี่จอดให้ผมด้วยนะครับ เพราะผมจะลองไปถามค่าจ้างเพื่อนำส่งผมกับอ้วนไปยังคลีนิกตามแผนที่วางไว้ จนกระทั่งถึงที่กักกันผมก็ไม่พบรถรับจ้างสักคัน .... เอาไงดีหว่า เอาวะ เดี๋ยวทำเรื่องขอตัวกลับให้เสร็จก่อน ค่อยเดินออกมาหารถอีกที (ไกลนะนั่น) หลังจากเข้าไปพบ จนท. และแสดงความจำนงว่าจะมารับเจ้าอ้วนกลับ จนท. ถามว่าถูกจับมาจากที่ไหน พอผมตอบไป จนท. เปิดดูสมุดระเบียนหนังสือในมือแล้วทำหน้าแปลกๆ .... ผมคงไม่พูดอะไรมากเพราะเกรงว่าจะ จนท. จะได้รับผลกระทบ... แต่ที่แน่ๆ เจ้าอ้วนเป็นเหยื่อด้วยความซวยหรือถูกชี้เป้าอย่างจงใจไม่ทราบได้ แต่ จนท. จับหมาได้รับใบสั่งมาจากหน่วยงานที่ใหญ่กว่าโดยระบุในใบสั่งด้วยเหตุผลว่า "กัดฝรั่ง" .... (มันเป็นเรื่องของคนประกอบธุรกิจที่มีเส้นสาย ใช้เส้นสายติดต่อหน่วยงานให้มาจับหมาจรจัด) ความจริงยังมีบางอย่างที่ผมไม่อยากโพสต์อีกเพราะเกรงว่าจะมีบางคนได้รับความเดือดร้อน เนื่องจากผมขาดหลักฐานทะเบียนใหม่ที่จะพาเจ้าอ้วนไปอยู่ด้วยผมจึงต้องไปพูดคุยกับคุณหมอตรงบริเวณที่กำลังทำหมันกันอยู่... คุณหมอช่วยผมแก้ปัญหาหลากหลายวิธี สุดท้ายผมโทรไปหา จนท. โครงการบ้านใหม่ผม เธอจึง FAX ทะเบียนบ้านใหม่ที่เพิ่งดำเนินการเสร็จหมาดมาเพิ่มให้ แก้ไขเมื่อ 12 ม.ค. 53 14:21:53 จากคุณ : ริมกรุงเทพ เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 13:09:39

ความคิดเห็นที่ 4 หลังจากหลักฐานครบ คุณหมอจึงจัดแจงฝังไมโครชิบให้ ตอนไปเบิกตัวออกมาจากกรง เจ้าอ้วนลุกขึ้นเต้นรำโชว์ 1 ครั้ง ผมมองแล้วหัวเราะ... แต่แล้ว เส้นทางก็ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ถึงแม้เจ้าอ้วนจะยอมให้ผมจับหัว ตบหัว และดึงหู.... แต่อ้วนไม่ยอมให้ผมทำไปมากกว่านั้น เพราะอ้วนเพิ่งโดนมาไม่กี่วัน จึงเกิดความระแวงสุดขีด ผมทำได้แค่ชวนเล่น จับขาไม่ได้ จับคอไม่ได้... สุดท้ายต้องโดนไม้ตายคือกระสอบ ทันทีที่ จนท. นำกระสอบเข้ามา อ้วนตกใจกลัวอย่างสุดขีดถึงกับฉี่ราดอึราด ... นี่กระมัง ที่เค้าบอกว่า "กลัวขี้แตก" ... ผมสงสาร แต่ต้องทำใจ และพูดกับอ้วนเสมอว่าทนอีกหน่อย วันนี้วันสุดท้ายแล้ว หลังจากนี้จะไปอยู่บ้านเค้าด้วยกัน ประมาณเที่ยงน่าจะได้... หลังจากคลุมกระสอบฝังไมโครชิพเสร็จ อ้วนก็ต้องเข้าไปอยู่ในกรงเพราะผมยังหารถมารับตัวอ้วนกลับไม่ได้ แก้ไขเมื่อ 12 ม.ค. 53 14:23:21 จากคุณ : ริมกรุงเทพ เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 13:20:45

ความคิดเห็นที่ 5 ผมพยายามค้นหาวิธีนำอ้วนกลับบ้านต่อไป จนในที่สุด เพื่อน (รุ่นพี่) ผมซึ่งประชุมเสร็จและเล่นกับอ้วนมาด้วยกันจึงอาสาขับรถมาที่ประเวศ ขณะรอ... ผมเดินไปดูและอยู่เป็นเพื่อนอ้วนเสียส่วนใหญ่ น้ำที่เตรียมมาและใส่กรงไว้ให้ อ้วนเอาขาเขี่ยกรงเพื่อจะออกจนหกหมด แกะถุงขนมที่เตรียมไปแล้วป้อนให้อ้วนกิน อ้วนกินได้สักพักก็หยุด ผมจึงไปหยิบชามที่คว่ำไว้มาใส่น้ำให้ดื่ม จนเวลาเกือบบ่าย 2 โมงเห็นจะได้ เสียงโทรศัพท์แห่งความปิติก็ดังขึ้น เพื่อนผมมาถึงแล้ว ผมจึงพาเดินดูรอบๆ ไปก่อนเพราะต้องเตี๊ยมแผนกันนิดหน่อยสำหรับใส่ปลอกคอเจ้าอ้วน... แต่ด้วยความระแวง ทำอย่างไรอ้วนก็ไม่ยอม... เรา 2 คนเสียเวลาเพื่อจะพาอ้วนขึ้นรถอยู่ 15 นาทีเห็นจะได้ ผมท้อจนถามกับเพื่อนผมว่า "หากผมจะเดินกลับไปบอก จนท. ว่าขอไม่รับตัวอ้วนกลับแล้วจะเป็นไง" .... อ้วนไม่ยอมจริงๆ นอนเล่นแคะขาได้ ตบหัวได้ ดึงหูโยกหัวได้ แต่ห้ามจับคอ ห้ามจับขาโดยเด็กขาด !!! เข้าใจมั้ย !!! ในที่สุดผมต้องเดินไปปรึกษาคุณหมอที่คอกขังสุนัขล็อตใหม่ที่เพิ่งมาถึง หมอฟังข้อมูลปัจจุบันแล้วบอกว่างั้นคงต้องวางยาซึม โดยเป็นการวางยาที่ผมต้องรับรู้สิ่งที่พึงระวังด้วย เพราะอ้วนกินขนมดื่มน้ำไปแล้ว และแล้ว.... กระบวนการคุมกระสอบก็เริ่มขึ้นอีก ... เฮ้ออออออออ... หลังจากวางยาซึม อ้วนยังคงแผลงฤทธิ์สักระยะ หมอคงเหนื่อยใจแทนผม รวมถึง จนท. ที่คลุมกระสอบครั้งแรกก็คงเห็นใจ (คนบ้าอะไร จะมานำหมาจรจัดกลับ จับตัวหมาทำอะไรไม่ได้สักอย่าง ) จึงมาที่กรงอีกครั้ง จากนั้นจัดการมัดปากแล้วอุ้มอ้วนไปส่งให้ที่รถ อ้วนที่เลิกซ่าเพราะฤทธิ์ยาจึงได้โอกาสออกนอกพื้นที่ของศูนย์กักกันฯ ประเวศสักที แก้ไขเมื่อ 12 ม.ค. 53 14:26:36 จากคุณ : ริมกรุงเทพ เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 13:33:31

ความคิดเห็นที่ 6 นับจากเริ่มต้นเดินเข้าไปใน สนง. เพื่อแสดงความจำนงจนกระทั่งเจ้าอ้วนถูกนำส่งขึ้นรถ ผมไม่เสียค่าใช้จ่ายสักบาท ทุกอย่างได้รับบริการฟรี ขอขอบคุณ จนท. ใน office ทั้ง 2 คน ที่ให้ข้อมูลอย่างชัดเจนและคอยประสานงานให้ ขอขอบคุณคุณหมอที่เข้าใจ เห็นใจ และช่วยเหลือโดยตลอดอย่างดีนับแต่ไปติดต่อจนถึงวิธีดูแลเจ้าอ้วนที่โดนวางยาซึม... ขอบคุณคุณหมออีกครั้งสำหรับโค๊ก 1 ขวดที่ยื่นให้ ขอบคุณ จนท. มือคลุกกระสอบทั้ง 2 ... สำหรับบางคนที่ใจอ่อนคงรับกับภาพที่เห็นไม่ได้ แต่สำหรับผม ผมเข้าใจและรับได้... แต่หากจะให้ดีกว่า จังหวะที่เอาท่อนแป๊บให้มันกัดเพื่อหาตำแหน่งของปาก ผมคิดว่าน่าจะทำให้เบากว่านี้อีกนิด คงเสียเวลาเพิ่มไม่ถึงสิบวินาที... อย่างไรก็ตาม ขอบคุณจริงๆ ครับ ขอบคุณ จนท. ท่านอื่นๆ ที่คอยเอาใจช่วยทุกคนครับ จากคุณ : ริมกรุงเทพ เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 13:38:50

ความคิดเห็นที่ 7 คุณ จขกท. ใจดีจังค่ะ โชคดีของเจ้าอ้วนแท้ๆ  ชาติที่เราคงทำบุญมาร่วมกันนะคะ ขอให้คุณพบแต่สิ่งดีๆในชีวิตนะคะ และขอบคุณที่ไม่ทิ้งชีวิตที่ถูกมองว่าต่ำต้อยด้อยค่านี้ด้วยนะคะ จากคุณ : ขอคุณพระจงคุ้มครอง เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 13:46:46

ความคิดเห็นที่ 8 หลังจากออกพ้นศูนย์ฯ ประเวศ ผมน่าจะมีเวลาประมาณ 3 ชม. ที่เจ้าอ้วนยังหมดฤทธิ์อยู่เพระยาซึม ผมเข้าสู่แผนขั้นต่อไปคือตีรถจากประเวศไปดอนเมืองเพื่อนำส่งตัวเจ้าอ้วนเข้าคลีนิกที่พี่อีกคนใช้บริการอยู่... ตลอดทาง... ผมใช้มือลูบหัวลูบหูเจ้าอ้วนไปเรื่อย หวังว่าจะสร้างความคุ้นเคยชดเชยความหวาดระแวงที่สูงถึงขีดสุดนี้ได้บ้าง พอลงทางด่วนที่แจ้งวัฒนะ ผมติดต่อไปเพื่อถามเส้นทางไปคลีนิก... จึงได้ทราบจากพี่ว่าวันนี้คลีนิกปิด (หยุดวันจันทร์) หมอไปทำธุระปิ่นเกล้า คงกลับมาไม่ทัน.... อ้าวววววววววววววว โอ้วววววววววววววว อะไรกันวุ้ย มาถึงขนาดนี้แล้ว ตามแผนต้องส่งอ้วนเข้าคลีนิกเพื่อฉีดวัคซีนก่อน แล้วอีกสัก 2-3 วันจึงพาเข้าบ้าน.... ทำไมลืมได้กระทั่งวันหยุดของหมอหล่ะพี่ผม !!! ??? !!! ทุกอย่างแก้ไขได้... ผมคิดอย่างนี้เสมอ และแล้ว แผนสำรองที่ไม่เคยคิดมาก่อนก็ผุดขึ้น ผมจัดแจงเปลี่ยนเส้นทางไปยังคลีนิกรักษาสัตว์ใกล้บ้านพี่ที่เป็นธุระเรื่องคลีนิกแต่ดันลืมวันหยุดนั่น พอรถจอด ผมปล่อยให้อ้วนนอนเมายากับเพื่อนคนขับอยู่ในรถแล้วลงไปติดต่อ... ในใจคิดว่าจะทำอะไรต้องรีบทำและเด็ดขาดเพราะอ้วนคงแผงฤทธิ์อีกเมื่อหมดฤทธิ์ยา... สักพักหมอนำวัคซีนรวมกับยาแก้เห็บหมัดมาฉีดให้...  ผมจึงถือโอกาสเดียวกันนี้ใส่ปลอกคอที่เตรียมมาให้อ้วนเสียเลยพร้อมกับเกี่ยวเชือกจูง... โดยในใจหวังว่าเมื่ออ้วนเริ่มรู้สึกตัว อ้วนจะได้พบกับที่ใหม่ที่สบายใจกว่าเดิม แต่อ้วนก็ต้องทำใจยอมรับพันทนาการบ้าง เสร็จจากคลีนิกผมโทรหาแฟนผมเพื่อรายงานให้รู้ว่าสถานการณ์ปัจจุบันเป็นอย่างไร มีอะไรไม่เป็นไปตามแผนบ้าง และผม(ขออนุญาต)ตัดสินใจแก้ปัญหาอย่างไร ^_^" จากคุณ : ริมกรุงเทพ เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 13:47:09

ความคิดเห็นที่ 9 เมื่อแก้แผนไปขั้นหนึ่ง ขั้นอื่นก็ต้องแก้ด้วยครับ เพื่อนที่แสนดีของผมจึงยินดีไปส่งอ้วนที่บ้านผม ระหว่างทาง เจ้าอ้วนซึ่งควบคุมอวัยวะตัวเองไม่ได้ 100% เพราะฤทธิ์ยาฉี่ในรถ (เบาะกัมมะหยี่) เสียด้วย ^_^" เจ้าของรถที่รักเจ้าอ้วนไม่น้อยบอกว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวเอาไปล้างทีเดียวเลย ในที่สุด... เรา 2 คน 3 ชีวิตก็มาถึงที่อยู่ใหม่ของเจ้าอ้วน เป็นที่อยู่ที่ผม แฟน และเจ้ารูปหล่อสีทองเพิ่งจะย้ายเข้ามาอยู่ก่อนเจ้าอ้วนได้เพียง 2 สัปดาห์เศษ... มันแปลกตรงที่.... ก่อนมาอยู่บ้านหลังนี้ ผมเคยบอก(ขออนุญาต)แฟนผมว่าจะพาเจ้าอ้วนมาอยู่ด้วยกัน แฟนผมอ้ำอึ้ง... ไม่นึกเลยว่าจะมีวันนี้จริงๆ ผมวางแผนให้ถอยรถเข้ามาในบ้านก่อน ปล่อยให้อ้วนนอนสลึมสลืออยู่ในรถไปก่อน เพื่อเพื่อนผมจะได้ลงมาดื่มน้ำดื่มท่าแล้วเล่นกับรูปหล่อสีทองที่ไม่ได้เจอกันนานกว่า 2 เดือน.... แต่แล้ว... ทันทีที่เจ้าสีทองได้กลิ่นเจ้าอ้วนก็กระโดดขึ้นชะโงกดูในรถ... และในจังหวะเดียวกันนี้เอง... เจ้าอ้วนที่จำเสียงของเจ้าสีทองได้ก็ลุกขึ้นมาดูอย่างโงนเงนพร้อมกับปล่อยฉี่เข้าประตูเต็มๆ ^_^" ผมจึงต้องตัดสินใจปล่อยให้เจ้าอ้วนลงมาและกันเจ้าสีทองไว้ห่างๆ เพราะอ้วนยังไม่แข็งแรง แก้ไขเมื่อ 12 ม.ค. 53 14:32:13 จากคุณ : ริมกรุงเทพ เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 13:54:28

ความคิดเห็นที่ 10 ทันทีที่อ้วนลงมาจากรถ อ้วนเริ่มกินหญ้า ใบไผ่ ดิน และน้ำ เหมือนต้องการให้มีอะไรที่ผมไม่อาจรู้ได้เข้าไปในท้อง เนื่องจากอ้วนไม่ยอมรับสายจูง ตกใจกลัวเมื่อเชือกพันแข้งพันขาอย่างหนักผมจึงต้องปลดออก และจัดแจงอุดช่องโหว่ที่อ้วนอาจจะหลุดออกไปนอกรั้วได้ จากคุณ : ริมกรุงเทพ เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 13:56:56

ความคิดเห็นที่ 11 ตกดึก ผมจัดแจงทำอาหารมื้ออร่อยมาให้อ้วนกิน (ไก่ย่าง 5 ดาว + ANF ของเจ้าสีทอง) อ้วนกินอย่างเอร็ดอร่อย... หลังจากนั้นผมนำพัดลมไปไว้หน้าบ้านให้อ้วนหนึ่งตัวเพื่อจะได้โดนยุงกัดน้อยหน่อย ตื่นเช้ามา... ผมรีบลงไปดูพฤติกรรมของอ้วนในเช้าวันแรกกับบ้านใหม่ เป็นไปตามคาด อ้วนไม่ได้นอนอยู่หน้าพัดลมเพราะว่าหนาว 5555 อ้วนหลบไปนอนที่พรมเช็ดเท้าทางเข้าเฉลี่ยงข้างบ้าน ... ท่าทางแข็งแรงขึ้น แต่เห็นได้ชัดว่าฤทธิ์ยายังไม่หมด จากคุณ : ริมกรุงเทพ เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 14:00:22

ความคิดเห็นที่ 12 พอเจ้า Cheese ลงมาหน้าบ้าน เจ้าอ้วนมีอาการดีใจอย่างเห็นได้ชัด เพราะทั้ง 2 ตัวไม่ได้เจอกันนานมาก กิจวัตรของเจ้า Cheese คือเล่นเขวี้ยงก้อนหิน แต่ก็ยังไม่วายจ้องหาจังหวะเพื่อเล่นพ่อแม่กับเจ้าอ้วน ^_^" ต้องคอยปรามอยู่ตลอด จากคุณ : ริมกรุงเทพ เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 14:03:20

ความคิดเห็นที่ 13 ส่วนเจ้าอ้วนก็สำรวจที่อยู่ใหม่ไปเรื่อย ฝั่งนี้ที ฝั่งนู้นที แทะกินหญ้าอย่างสม่ำเสมอ แก้ไขเมื่อ 12 ม.ค. 53 14:35:11 จากคุณ : ริมกรุงเทพ เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 14:05:29

ความคิดเห็นที่ 14 เมื่อเช้าตอนผมไปรดน้ำต้นไม้ เห็นกองอ๊วกของอ้วนอยู่หลังต้นจำปี แสดงว่าตอนนี้ในท้องของเจ้าอ้วนไม่มีอะไรเลยนอกจากหญ้า ดิน และน้ำ ที่อ้วนทยอยกินเพื่อลดฤทธิ์ยา เดี๋ยวหลบไปนอนข้างบ้านบ้าง เดี๋ยวก็นอนหน้าบ้านบ้าง... ก็ว่าไปอ้วน ทำตัวตามสบายนะ ไม่ต้องเกรงใจ คิดเสียว่าเป็นบ้านอ้วนเอง แต่จะให้ดีก็ต้องมีการปรับตัวกันบ้าง จากนี้ไปก็ต้องดูว่าเจ้าอ้วนจะปรับตัวเข้าหาผมได้แค่ไหน และผมจะปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของอ้วนเพื่อเปลี่ยนสถานะจาก "หมาจรจัด" เป็น "สุนัขมีเจ้าของ" ได้เพียงใด ขอบคุณที่ทนอ่านมาจนจบครับ หวังว่า จนท. ของศูนย์ฯ ประเวศ จะได้เข้ามาดูนะครับ จะได้มั่นใจว่าผมรับอ้วนมาอยู่บ้านใหม่จริงๆ ครับ ไม่ใช่นำกลับไปปล่อยที่เดิม ที่ที่มีเส้นสายของนักธุรกิจใหญ่โตเที่ยวยัดข้อหาให้หมาจรจัด... แก้ไขเมื่อ 12 ม.ค. 53 14:37:45 จากคุณ : ริมกรุงเทพ เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 14:13:13

ความคิดเห็นที่ 15 ขออีกรูปครับ จากคุณ : ริมกรุงเทพ เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 14:14:24

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณมากๆค่ะ ที่ให้ชีวิตใหม่ บ้านใหม่กันหมาตัวนึง จากคุณ : คลองสี่วา เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 14:19:17

ความคิดเห็นที่ 17 ชืนใจ และขอขอบคุณ จขกท ด้วยนะคะ ที่อดทนกับเจ้าอ้วนได้มากมายขณาดนี้ ขอขอบคุณ คุณ แฟนด้วยนะคะ ที่ยอมรับอ้วน จากคุณ : กล้วยไม้สีเงิน เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 14:20:22

ความคิดเห็นที่ 18 โหว เจ้าอ้วน โชคดีจริงเลย ที่ จขกท เอาใจใส่เขาถึงขนาดนี้ ไปตามกลับจากประเวศด้วย ชื่นชมสุดๆๆ คะ แต่หมาของใครบ้างหนอ ที่นอนรอเจ้าของอยู่ที่ประเวศนั่น T_T จากคุณ : ningnoi เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 14:56:00

ความคิดเห็นที่ 19 เจ้าอ้วน!.. นอนสบายใจเชี่ยวนะแก เวลา ตุ้งแซ่ กะ จูเนี่ยร์ ไปหาเพื่อนซีเค้า แกจะกัดเค้ามั้ยเนี้ย เอาไว้เจอกันนะ "ไอ้ถูงเท้า" จากคุณ : ตุ้งแซ่ กะ จูเนี่ยร์ (น้องเหนือ) เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 16:20:35

ความคิดเห็นที่ 20 อ่านแล้วดีใจไปกับเจ้าอ้วนด้วยค่ะ ขอให้เลี้ยงเขาไปจนกว่าจะตายจากกันไปข้างหนึ่งเลยนะคะ ขอบคุณมากค่ะที่นำภาพและเรื่องราวดีๆ อย่างนี้มาให้อ่าน จากคุณ : addsiripun เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 16:31:25

ความคิดเห็นที่ 21 ดีใจกับเจ้าอ้วนด้วยน๊า ได้เจ้านายใจดีขนาดนี้ ขอบคุณมาก ๆ นะคะที่ไม่ทอดทิ้งเค้า จากคุณ : tarn_g เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 17:15:46

ความคิดเห็นที่ 22   เฮ้อ....ในที่สุดอ้วนก้อกลับบ้านซะที ดีใจด้วยนะอ้วน ขอบคุณนะคะคุณ ริมกรุงเทพ จากคุณ : คุณพี่ใจร้าย เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 19:30:31

ความคิดเห็นที่ 23 อ้วนเอ๊ยยย ทำบุญด้วยอะไรเนี่ย เจอคนใจดีมีความมุ่งมั่นขนาดนี้ ขอให้ จขกท และครอบครัว รวมถึงบริวารหมาเล็กหมาใหญ่ มีความสุข ตลอดไปค่ะ จากคุณ : pagee3324 (Pagee3324) เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 20:11:42

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านแล้ว ดีใจ ชื่นใจ ไปกับอ้วนวด้วยมาก ๆ ค่ะ อ้วนเป็นน้องหมาลักษณะดี ด้วยนะคะเนี่ย ขอบคุณ คุณเจ้าของกระทู้มาก ๆ เลยนะคะ อ่านกระทู้แล้วสุขใจจริงๆ จากคุณ : Elza เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 20:56:13

ความคิดเห็นที่ 25 1 ใน 100 ขอชื่นชมคนดีมีนำใจ จากคุณ : พ่อหมูปิ้ง เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 21:31:25

ความคิดเห็นที่ 26 มาขอบคุณในน้ำใจอีกคนครับ จากคุณ : เดกะเรนเจอร์ เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 22:21:59

ความคิดเห็นที่ 27   ชื่นใจจริงๆ    ขอบคุณนะคะ...กับสิ่งดีๆที่มอบให้นู๋อ้วน จากคุณ : ปอนด์ กะ เป้ เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 23:42:39

ความคิดเห็นที่ 28   อ่านแล้วยิ้มออกเลย สงสารน้องหมาที่เหลืออีกอ่ะ เฮ้อ เลือกเกิดไม่ได้แต่ทำไมต้องมารับสภาพนี้ด้วยนะ จากคุณ : ยัยแหนมห้าบาทกะน้องหน้ามึน เขียนเมื่อ : 13 ม.ค. 53 04:18:02

ความคิดเห็นที่ 29 ดีใจกะอ้วนมากๆเลยเป็นเด็กดีนะอ้วนอย่าทำให้คุณพ่อผิดหวังที่ไปช่วยอ้วนมา จากคุณ : jeep45218 เขียนเมื่อ : 13 ม.ค. 53 08:44:18

ความคิดเห็นที่ 30 ดีใจแทนเจ้าอ้วนที่อย่างน้อย  ชีวิตเล็กๆนี้ยังมีคนเห็นคุณค่า มีบ้าน-มีเจ้าของกับเค้าสักที..ไชโยยยย!!! ปล.  ช่วงนี้เจ้าอ้วนยังคงตื่นกลัว  และน่าจะตื่นกลัวไปอีกระยะนึงจนกว่าเค้าจะไว้วางใจกับสภาพแวดล้อม   เค้ายังใหม่กับพื้นที่และอาจยังไม่รู้ว่านี่จะเป็นเรือนตายตราบจนชั่วชีวิต  อย่างไรก็ดี..ข้อพึงระวังคือ เวลาที่คุณนำรถเข้า-ออกนอกรั้ว  ดูเจ้าอ้วนและเจ้าสีทองดีๆนะคะ  โอกาสหลุดออกไปข้างนอกมีสูงค่ะ จากคุณ : แม่น้องเจ๋ง เขียนเมื่อ : 13 ม.ค. 53 09:09:32

ความคิดเห็นที่ 31 อ้วนหล่อนะเนี่ย...ส่วน จขกท ก็ใจดี มีเมตตาที่สุดเลยค่ะ เอาไปเลยสามกิ๊ฟ จากคุณ : born to be tiger เขียนเมื่อ : 13 ม.ค. 53 12:25:21

ความคิดเห็นที่ 32 "อ้วน" แกคิดถึงเจ้าดำ คู่หูแก อะเป่า มันเดิน อยู่ตัวเดียวเลยนะ จากคุณ : ตุ้งแซ่ กะ จูเนี่ยร์ (น้องเหนือ) เขียนเมื่อ : 13 ม.ค. 53 13:32:43

ความคิดเห็นที่ 33 ดีใจกับอ้วนจริงๆ โชคดีมากๆ ที่เจอคนใจดีแบบนี้ ว่าแต่ว่าเค้าจะมาจับหมาจรกันอีกมั๊ยอ่ะ แล้วคู่หูอ้วนล่ะ จะโชคดีแบบอ้วนรึเปล่า น่าสงสารจัง T_T จากคุณ : แม่แพนด้า เขียนเมื่อ : 13 ม.ค. 53 18:01:12

ความคิดเห็นที่ 34 หวุดหวิดไปนะ....เจ้าอ้วน ดีที่มีเจ้านายชุบเลี้ยงด้วยเมตตา ขวนขวายจนได้ตัวกลับมา แถมได้บ้านอยู่อย่างโก้เชียว บุญแล้วลูกเอ๋ย.................... จากคุณ : จู้จี้ตัวดำ เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 53 12:36:08

ความคิดเห็นที่ 35 ชื่นใจในความอดทนและความพยายามของเจ้าของกระทู้   เจ้าอ้วนสวยมากค่ะ จากคุณ : UTBS เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 53 21:48:55