ความคิดเห็นที่ 1   น่าสงสารจัง  ยังไงก็สู้ๆนะค่ะ จากคุณ : kik (nongkikdekdee) เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 18:40:02

ความคิดเห็นที่ 2 แม่ใจจืดมากเลยนะเนี่ย จากคุณ : เทพบุตรหมัดดาวหาง เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 18:44:06

ความคิดเห็นที่ 3 แอบเลี้ยงในห้องต่อไปเถอะคะ  ปิดประตูห้องให้ดี  แต่ถ้าจะไปต่างจังหวัดหลายวันเอาไปฝากเพื่อนหรือคนที่เลี้ยงได้ดีกว่าคะ สู้ๆนะคะ จากคุณ : ss_zero เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 19:03:40

ความคิดเห็นที่ 4 ถามความเห็นใช่มั้ยครับ ถ้าอยากอยู่บ้านกับแม่ต่อไปก็ลองไปประกาศแจกกระต่ายที่เวบอื่นครับ แต่คงหาคนรับเลี้ยงยากเพราะมันอายุมากแล้ว หรือไม่ก็ปล่อยๆไปซะครับ หมดเรื่อง ถ้าอยากเลี้ยงต่อไป หรือทำใจฆ่ากระต่ายไม่ได้ หรืออยากมีชีวิตที่ดีกว่า ก็คงต้องหาหนทางมาอยู่เองครับ แต่คงลำบากกายนะครับ ปล. มาโพสต์แบบนี้ คงมีแต่คนด่าแม่คุณนะครับ อย่างเช่น แม่คุณนิสัยแย่ว่ะ แก่แล้วยังคิดอะไรไม่เป็น นี่วันๆคงคิดถึงแต่ตัวเองไม่สนใจอะไร เป็นต้น จากคุณ : pinhead เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 19:14:25

ความคิดเห็นที่ 5 ขอนอกเรื่องครับ อยากเล่า เมื่อก่อนตอนยังอยู่บ้านแม่ มีเพื่อนบ้านคนนึง มีฐานะพอสมควร มีเต๊นท์รถมือสอง ลูกสาวสวยสองคน คนเป็นพ่อก็ดูโอเค บางทีเค้าชอบมาคุยโอ้อวด บ้านผมก็ฟังขำๆ แต่ที่รับไม่ได้จริงๆ คือเค้าเลี้ยงหมาตัวเล็กสองตัว เห็นขังไว้ในกรงนอกบ้านอยู่ตลอด เวลาอาบน้ำให้มันก็ใช้สายยางฉีดน้ำแรงใส่มัน ยังไม่พอ วันดีคืนดี เกิดจะเลิกเลี้ยงตัวนึงขึ้นมา ก็ปล่อยมันซะเฉยๆ คือปล่อยอยู่นอกรั้วบ้านนั่นแหละครับ ไม่ให้เข้ามา มันก็นั่งๆนอนๆเฝ้าอยู่นอกรั้ว ต่อมารู้สึกจะมีคนเก็บไปเลี้ยง นี่เป็นอะไรที่ผมไม่เข้าใจมากๆครับ คือมันจะเลวกันทั้งบ้านเลยเหรอครับ ไม่มีใครในบ้านนั้นทักท้วงการกระทำเยี่ยงนี้เลยเหรอครับ ชั้นต่ำมากๆ อายุ การศึกษา ฐานะ ไม่ได้ทำให้พวกมันมีความคิดเป็นคนดีได้เลย จากคุณ : pinhead เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 19:23:14

ความคิดเห็นที่ 6 เล่าต่อ เรื่องบ้านผมมั่ง ตอนเด็กๆอยากเลี้ยงหมาครับ ก็อ้อนแม่จนในที่สุดแม่ก็หามาให้เลี้ยงครับ เป็นหมาสปิตซ์วัด น้าสาวผมที่อยู่ด้วยกันไม่ชอบสัตว์เลี้ยงครับ ก็บ่นมากครับ แต่ก็ได้ข้อตกลงคือ หมาจะอยู่นอกตัวบ้านเป็นหลัก (ไม่ใช่กลางแจ้ง) ยกเว้นฝนตกหนัก หนาวมาก มีจุดพลุ จะเข้ามานอนในบ้านตอนกลางคืนครับ ผมว่าน้าสาวผมดุมากนะครับ ตอนนั้นก็บ่นมากด้วย แต่ไม่เคยพูดสักคำว่าให้เอาไปปล่อย แล้วก็ช่วยเลี้ยงตอนไม่มีคนอยู่ด้วย ก็เอามันมาเลี้ยงแล้วนี่นา ไม่ได้จะมาบอกว่าบ้านตัวเองเป็นคนดีอะไรนะครับ แต่นี่เป็นความเข้าใจผมว่าคนปกติเค้าคิดเค้าทำกันแบบนี้ จากคุณ : pinhead เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 19:29:44

ความคิดเห็นที่ 7 คนเรามีหลากหลายค่ะ พื้นฐานจิตใจไม่เหมือนกัน ในความเห็นแม่หมีฯ การออกมาอยู่นอกบ้าน ไม่ได้หมายความว่าคุณไม่รักพ่อแม่หรอกค่ะ มันไม่เกี่ยวกันค่ะ อยู่ด้วยกัน ไม่รักกันมีถมเถ ไม่อยู่ด้วยกัน แต่ดูแลกันดี ก็มีถมเถค่ะ แยกมาอยู่เองได้ก็ดีค่ะ แวะไปเยี่ยมคุณพ่อคุณแม่เป็นประจำ ไม่ผิดหรอกค่ะ แต่ถ้าไม่อยากแยกจากพ่อแม่ เพราะแยกไม่ได้ จะเพราะอะไรก็แล้วแต่ ก็ต้องยกกระต่ายให้คนอื่นไปนะคะ คุณรู้คำตอบตัวเองดีอยู่แล้ว แค่มาถามเพื่อหาคนยืนยันคำตอบตัวเองนะคะ จากคุณ : แม่หมีตัวอ้วน เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 19:49:48

ความคิดเห็นที่ 8 เ่อ่อ... ถ้าโตจนเรียนโทจะจบแล้ว ก็แยกออกมาเถอะค่ะ ระดับนี้รู้ผิดชอบชั่วดี 100 % ไม่ต้องคิดมากรับผิดชอบชีวิตตัวเองได้ ช่วยเหลือที่บ้านได้บ้างก็ ok แล้วค่ะ จากคุณ : aor_eye เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 20:04:24

ความคิดเห็นที่ 9 เราว่าต้องหาเหตุผลก่อนดีมั้ยคะ.. คือพ่อแม่เนี่ยเค้าไม่น่าจะว่ากันอะไรแบบนี้ เราเคยมีกรณีเดียวกัน แต่อันนั้นเป็นหมาค่ะ เหตุเกิดเพราะว่า เรา"รักหมามากเกินไป" จนแม่เค้าหมั่นไส้ เห็นหมาดีกว่าน้อง.. หมากัดน้อง เราก็บอกว่าน้องแหละไปแกล้งหมาก่อน (ซึ่งมันก็จริงค่ะ แต่ว่าเหตุผลนั้นมันใช้ไม่ได้) แล้วแม่ให้เราลงโทษหมา เราก็ไม่กล้าตีมันแรงๆ กลัวมันเจ็บ แต่ที่น้องเจ็บเรากลับไม่เป็นห่วง..  "ห่วงว่าหมาจะกินข้าวมั้ย แต่ไม่ห่วงแม่ว่าแม่กินข้าวรึยัง" "ซื้อของฝากหมา แต่ไม่เคยซื้อของฝากแม่" (จขกท.เห็นว่าเราทำสมควรมั้ยเอ่ย? แล้ว จขกท.ทำเหมือนเรารึเปล่าคะ) นั่นคือเหตุค่ะ.. พอโตแล้ว มองกลางๆ เราก็เริ่มเข้าใจค่ะ เลี้ยงอะไรก็ควรทำให้พอดี จะได้ดีกับทางเค้า(หมา)เอง แล้วก็ตัวเราเองด้วย ไม่ทราบว่า จขกท ทำอะไรแบบ "เกินไป" หรือว่า "ไม่พอดี" รึเปล่าคะ แม่เค้าก็เลยเกิดคิดว่าเรา"ทำในสิ่งที่ไม่ควรค่ะ"ลองปรับลง ลดอาการที่ว่าเกินพอดีลง ให้ความสำคัญกับคนในบ้านให้มากขึ้น เปิดใจคุยกันคะ่ ลำพังกระต่ายเองเป็นสัตว์ที่เลี้ยงในกรง ไม่ได้ปล่อยเพ่นพ่าน คุณแม่ไม่น่าจะเกลียดรุนแรง เพราะต่างคนก็ต่างอยู่อ่ะค่ะ ต้องหาเหตุก่อนนะคะ ลองเปิดใจคุยกันดูค่ะ อาจจะดีขึ้นนะคะ ในทางกลับกัน หัวอกคนเป็นแม่..ก็คงจะไม่สบายใจที่ต้องเอ่ยปากไล่ลุกสาวหรอกค่ะ ต่างฝ่ายก็ต่างเจ็บ แม่เราก็เจ็บ เราก็เจ็บ แต่กระต่ายเค้าไมไ่ด้เจ็บด้วยหรอกค่ะ แค่เค้ามีข้าวกิน มีเพื่อนเล่น ไม่เจ็บป่วยเค้าก็ถือว่าโอเค เข้าใจว่ารักมาก ห่วงมาก แต่อย่าให้กระต่าย..มาทำให้สถาบันครอบครัวสำคัญน้อยลงเลยนะคะ เคยผ่านประสบการณ์เช่นนี้มาก่อนค่ะ เข้าใจคะ่ หรือว่าถ้าหากนอกจากเรื่องกระต่ายแล้ว ทาง จขกท มีปัญหาอื่นๆ กับทางคุณแม่อยู่แล้ว คือความสัมพันธุ์กับทางบ้านไม่ดี ก็ออกมาก็ดีค่ะจะได้สบายใจขึ้น แต่ว่าก็ต้องคุยกับทางแม่ให้เข้าใจค่ะ ไม่อย่างนั้นแม่เค้าจะมองเห็นเป็นเราว่า "เราเลือกกระต่ายมากกว่าเลือกแม่" ค่ะ ก็ต้องคุยกับท่านดีๆน่ะนะคะ โตแล้ว..ค่อยๆคิดนะคะ แก้ไขเมื่อ 31 ม.ค. 53 20:34:59 แก้ไขเมื่อ 31 ม.ค. 53 20:22:28 แก้ไขเมื่อ 31 ม.ค. 53 20:19:39 จากคุณ : เกด (g@de~) เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 20:15:02

ความคิดเห็นที่ 10 คุยกันค่ะ อะไรที่คุณแม่ไม่พอใจ ปรับได้ไหม อะไรยังไง.. เราเลี้ยงแค่แฮมสเตอร์ตัวนึง แต่เหมือนกับเลี้ยงลูกคนนึงเลย ไปไหนต้องรีบกลับ ต้องคอยทำความสะอาด ดูแล เป็นห่วง อันนี้เราว่าทุกคนที่เลี้ยงสัตว์เป็นเหมือนกันหมด.. เคยฝากแม่ไว้ไม่ถึงคืน (แม่ก็สนิทกับเจ้าแฮมค่ะ พาไปเล่นที่ห้องแม่ทุกคืน) วันนั้นกลับตี1 เจ้านี่ตื่น 5 ทุ่ม ตื่นมาแล้วงี่เง่าค่ะ ไม่เล่น เอาแต่กัดกรง กัดผ้าห่ม อยู่กับใครไม่ได้ อยู่กับเราได้คนเดียว ก็ต้องรีบกลับ แล้วก็ต้องไม่ไปไหนดึกๆ อีก จะได้ไม่เป็นภาระคนอื่น และจะได้ไม่โดนบ่น แต่ดีที่แม่เราก็รักมัน ก็แค่บ่นแป๊บๆ บ่นเรานะคะ ไม่ได้บ่นเจ้าแฮม คือ ตัวเราผิดเอง ที่กลับบ้านช้า.. ชีวิตเราไม่ได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดเลยตั้งแต่เลี้ยงเจ้านี่ ไม่อยู่บ้านเพื่อนดึกๆ เก็บกวาดห้อง ล้างทุกอย่างเองหมด แล้วก็พาเจ้านี่ไปตีสนิทแม่ทุกคืน จนแม่รักมากกว่าลูกแท้ๆ แล้วค่ะ - -* อีกอย่าง..ถ้าเจ้านี่ทำไรผิด = คนผิดค่ะ เจ้านี่ทำห้องสกปรก(เราเลี้ยงแบบปล่อย) = คนผิดที่ไม่เก็บกวาด เจ้านี่กัดผ้าห่ม = คนผิดที่ไม่ไปจับออก เจ้านี่กระโดดจากที่สูงหล่นลงมา เจ็บตัว = คนผิดที่ไม่ยอมดูแลให้ดี ยังไงเราก็เข้าใจว่าคุณรักกระต่ายของคุณมาก และคุณก็คงไม่อยากจะทะเลาะกับคุณแม่ มันอาจจะมีอะไรบางอย่างที่ไม่เข้าใจกัน ถึงอยากให้คุณคุยกันค่ะ บางทีเค้าอาจจะแค่รำคาญที่อะไรๆ ก็กระต่ายๆ อยู่ก็เป็นภาระให้เค้าอีก ฉะนั้น ต้องอย่าให้เป็นภาระเค้าค่ะ ไม่ต้องวานอะไรทั้งสิ้น ตัวเรารู้ดีที่สุดว่าแม่เรานิสัยยังไง อะไรที่จะพูดถึงกระต่าย ให้เก็บไว้บ้าง.. แต่ถ้าไม่สบายใจ เราก็เลือกที่จะออกมาอยู่เองค่ะ เพราะถือว่าคุยกันแล้ว มันไม่มีทางแก้ ก็ทิ้งไม่ได้ค่ะ ต้องดูแลให้ถึงที่สุด.. จากคุณ : แล้วใครรักใครก่อน เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 21:42:33

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณทุกๆความเห็นนะคะ เราเองก็ไม่อยากปล่อยกระต่ายไปหรอกค่ะ ไม่อยากยกให้คนอื่นด้วย แต่แม่เราเค้าเห็นว่า ทำไมเราต้องไปอะไรกับกระต่ายคนอื่นขนาดนี้ คือมันไม่ใช่ของเราแต่แรกน่ะค่ะ เพียงแต่พี่เราเค้ามาอยู่กทม มาอาศัยบ้านเราอยู่ แล้วก็เอากระต่ายมาเลี้ยง ซึ่งทีบ้านเราเค้าก็บ่นๆแต่ก็ไม่ไรมาก เพราะคืดว่าเค้าย้ายออกก็จะเอาไปด้วย แค่ให้อาศัยชั่วคราว เราเองก็เป็นคนชอบกระต่าย ก็ช่วยดูแลให้ตอนพี่เค้าไม่ว่างต้องทำงาน เลยผูกพันไปกะเค้าน่ะค่ะ แต่พอพี่มีปัญหา กลับมาไทยไม่ได้ แผนไรต่างๆก็ต้องล้มเลิก แม่เราเค้าเห็นเป็นงี้ เลยจะเอากระต่ายไปทิ้งด้วยน่ะค่ะ เหมือนไม่อยากรับภาระมาดูแลสนใจ อ้อ แม่เราเค้ามีอาการทางประสาทหน่อยๆน่ะค่ะ ตั้งแต่พ่อเราเค้าไปมีกิ๊ก เค้าก็ออกจะประสาทๆ แต่เราก็พาไปหาหมอทุกเดือน เพราะเราเป็นลูกคนเดียวค่ะ ทำให้เราคิดไม่ตกว่า ถ้าย้ายออกใครจะดูแลแม่เราล่ะ แต่ถ้าอยู่แม่เราได้เอากระต่ายเราไปปล่อยแน่ๆ จริงๆจะย้ายก็ได้ค่ะ หอแถวบ้านก็มี อพาทเม้นก็มี แต่เราติดตรงเป็นห่วงแม่นี่แหละค่ะ กลัวเค้าตื่นมาแล้วลืมกินยา หรือว่าตื่นมาไม่เห็นเราจะยิ่งเครียด เพราะแม่อายุมากแล้วค่ะ กระต่ายเราก็ขี้กลัวมากด้วย ไม่ชินใครๆทั้งนั้น นอกจากเรากะพี่ เครียดก็ง่ายอีกตะหาก เราเองก็ไม่เคยให้เค้าดูแลหรืออะไรเลย มีแค่ครั้งเดียวเองมั้งคะ ที่เราต้องออกไปตจว คืนนึง ปล บ้านเรามีพ่อ แม่ พี่คนงานคนนึง แล้วก็เราค่ะ ปล แม่เราไม่ได้มีเหตุผลอะอะไร มีเหตุผลเดียวคือ เค้าไม่ชอบสัตว์ค่ะ จากคุณ : แม่นมข้น (แม่นมข้น) เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 21:55:00

ความคิดเห็นที่ 12 ตอนนี้ก็พยายามมาคิดนะคะ ว่าตัวเองทำอะไรทีเกินพอดีไปหรือเปล่า งานทีบ้าน เราก็ทำเองไม่ขาดตกบกพร่อง ไปโน่นนี่กับแม่ตลอด พาไปหาหมอ หรือว่าไปทุกที่ๆเค้าอยากไป(เช่น วัด) ดูแลบ้าน ดูแลของขาดเหลือ อยู่คุยด้วยกันตลอด ไม่ได้วันๆขลุกกับกระต่าย เพียงแต่เราไม่มีแฟนค่ะ(นี่ก็เป็นประเด็นอีก) แม่เราหาว่าเราอายุขนาดนี้(ยี่สิบห้า)ทำไมไม่มีแฟนซะที เพื่อนชวนไปร้องเกะดึกๆ เราก็ไปแปปๆก็กลับ(ห่วงกระต่าย) เพื่อนชวนไปตจว (ก็ไม่ไปห่วงกระต่ายอีก) เค้าหาว่าเราจะคานก็เพราะกระต่าย แล้วก็ทำเหมือนเรื่องเราไม่มีแฟนเป็นเรื่องใหญ่อะไรมากมายไม่ทราบค่ะ แต่พอเราล้างกรงกระต่ายหลังบ้าน เค้าก็หาว่าขัดหูขัดตา เราไปเอาหญ้าให้กระต่าย ก็ทำกระฟัดกระเฟียดบอกรำคาญ เราลงมาเอาถุงอาหารเม็ดที่อยู่ห้องด้านล่างขึ้นไห้กระต่าย เค้าก็สาปแช่งให้มันไปตายเร็วๆ ทำไมเราต้องยอมโดนด่าขนาดนี้ ก็เพราะว่ารักกระต่ายคนอื่นจนหมดหัวใจไงคะ จากคุณ : แม่นมข้น (แม่นมข้น) เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 22:02:20

ความคิดเห็นที่ 13   เราคิดว่า เพราะมันเป็น"กระต่ายคนอื่น"นี่แหละ ถึงไม่ควรปล่อย ถ้าสมมุติ แม่จขกท.เอากระต่ายไปทิ้ง พอพี่คนนั้นกลับมาเมืองไทยได้เค้าจะคิดยังไง แบบ กระต่ายของชั้นนะ คุณไม่ใช่เจ้าของด้วยซ้ำ มีสิทธิอะไรมาเอาไปทิ้ง คือในใจเรานะ ไม่ว่าคนๆนั้นจะเป็นญาติหรืออะไรกับเจ้าของสัตว์ คนที่มีสิทธิตัดสินใจเรื่องของสัตว์คือ เจ้าของเท่านั้น ปัญหาจะเกิดต่อไปอีกไม่สิ้นสุดค่ะ ลองคุยกับคุณแม่ดูดีๆนะคะ ว่าจะขอเลี้ยงไปจนกว่าเจ้าของตัวจริงจะกลับมาเมืองไทยได้ แล้วเมื่อนั้นเจ้าของเค้าอยากจะทำอะไรกับกระต่าย ก็ให้เค้าตัดสินใจเอง คือยังไง การตัดสินใจบางเรื่อง มันก็ต้องเจ้าของอ่ะค่ะ ไม่ใช่ว่าพี่คนนั้นเค้าจะติดอยู่ต่างประเทศไปตลอดซะหน่อย จากคุณ : LikeDream เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 22:34:15 A:122.57.106.43 X: TicketID:251045

ความคิดเห็นที่ 14 พูดอะไรไม่ออกคะ .. เข้ามาส่งกำลังใจให้หาทางออกที่แฮปปี้กันทั้งสองฝ่ายได้เร็วๆ แล้วกันนะคะ ^^ จากคุณ : บราวน์นี่สีชมพู เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 22:34:30

ความคิดเห็นที่ 15 ผมขอตอบแบบ ไม่สนใจใครนะครับ ไม่เป็นผม ก็ไม่ต้องทำแบบผมครับ ผมเลือกกระต่ายครับ ไม่เลือกแม่ (อันนี้พูดจริง) ผมว่าการโตที่พอจะเป็นแม่คนได้แล้ว การใช้นิสัย โยนของลูกออกมาจากบ้าน มันแย่มากๆ ถ้าไม่รู้จักว่าอะไร ทำแล้วมันรู้สึกว่ามันผิด มันไม่สมควร ผมว่าก็แยกออกมาดีกว่าครับ ผมบอกแล้วนะครับว่าความเห็นส่วนตัว อาจไม่ชอบ แต่คนเราทุกคนไม่ว่าอยู่ในสถานะใด ไม่ว่าจะเป็นใคร ก็น่าจะให้เกียรติกัน ไม่ใช่ว่ามีอายุมากว่า เป็นพ่อ แม่ ก็จะสามารถ ทำอะไรก็ได้ ไปๆ มาๆ ออกแนวเครียด 555+ จากคุณ : เค้าเรียกผมว่า..น้า ชัย เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 22:42:50

ความคิดเห็นที่ 16 เราว่าแม่คุณเรียกร้องความสนใจค่ะ มากๆด้วย - - " อยากให้คุณสนใจแต่เค้าคนเดียว ต้องพยายามบอกเค้าให้มากๆว่าคุณรักเค้าแค่ไหน กระต่ายไม่ใช่ตัวแบ่งความรัก แต่เป็นของที่ลูกแม่รัก ถ้าแม่รักลูก แม่ต้องไม่ทำลายความรู้สึก ไม่ทำลายของรักของลูก ลูกรักแม่ไม่น้อยลงเลยเมื่อมีกระต่าย พยายามเข้าค่ะ เค้าแค่กลัวโดนแย่งความรักเหมือนโดนแย่งพ่อคุณไปโดย กิ๊กนะ จากคุณ : rachomon เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 23:14:39

ความคิดเห็นที่ 17 น้อง พี่อ่ะ 32 แล้วยังไม่มีแฟนเล๊ย ไปไหนมาไหนกะแม่เกือบตลอดอ่ะ ยังไม่รู้สึกแปลกเลย  น้องอายุ 25 เอง  เวลายังมีอีกเยอะ  เดี๋ยวพอมีเวรมีกรรมมันก็มาเองแหละ เอาเป็นว่า 25 ไม่ีแฟน ไม่แปลกนะ โอเค๊ จริงๆ แล้ว พี่ของน้องน่าเอากระต่ายไปด้วยเนอะ น้องจะได้ไม่เดือดร้อน แต่พี่อยากบอกว่า แม่ของน้องน่าสงสารนะ พ่อไปมีชู้ใช่ปะ อย่าไปเรียกกิ๊กเลย แม่น้องอ่ะ จะเหมือนมีไฟสุมตัวอยู่ตลอดแหละ ขนาดแม่พี่อ่ะ พ่อยังไม่ได้ไปทำไรกะใครเลย แค่มาหลุดปากบอกว่าเค้าชอบสาวที่ทำงานเท่าน้านแหละ จะเป็นจะตาย พี่ต้องทำตัวเป็นกระโถนใบใหญ่ๆ อยู่นานจนเรื่องทุกอย่างมันเคลียร์อ่ะ ลองคุยกับแม่ดีๆ ได้มั้ย แบบว่าคนละครึ่งทางอ่ะ กระต่ายก็เลี้ยงในห้องนอนอยู่แล้วนิ ไม่น่ามีปัญหาอะไร เวลาน้องไปไหนที่ต้องค้างคืนก็หนีบกระต่ายไปด้วยดีมะ จะได้ไม่ต้องเป็นภาระให้แม่เค้า เอาใจแม่มากๆ หน่อย ตอนนี้อย่างว่าแหละ อารมณ์แปรปรวน ยิ่งถ้าวัยทองด้วยล่ะก็ หูย....นรกดีๆ นี่เอง สิ่งที่แม่น้องต้องการมากๆ คือกำลังใจนะคะ นะ แม่ลูกกัน คงเป็นอารมณ์น่ะแหละ เค้าลงกะพ่อน้องไม่ได้ เค้าเลยมาลงกับกระต่ายและน้องไง สู้ๆ นะคะ เพราะพี่ก็เคยผ่านประสบการณ์อย่างนี้มาแล้วเหมือนกัน (เรื่องแม่นะ ไม่ใช่เรื่องกระต่าย) จากคุณ : ยู่ อยากลี้ เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 23:17:49

ความคิดเห็นที่ 18 อืม..สำหรับ จขกท. ถ้าเอาสำหรับเราเป็นคนกลางนะคะ.. นั่นคือในมุมมองของตัวคุณเองอ่ะค่ะ ลองถามคุณแม่คุณดูดีมั้ยคะ ว่าอะไรถึงจะเติมเต็มท่านได้ ยิ่งถ้าหากว่าท่านมีอาการทางประสาทแล้วด้วย.. 5555 ไม่อยากจะบอกว่า ก็คล้ายกรณีของเราเลยค่ะ แต่ของเราจะแปลกไปตรงที่.. เราเป็นลูกเลี้ยงค่ะ มีหลายทีที่ท่านร้องไห้ เพราะว่าอุปสรรคหลายๆอย่าง ท่านพูดทุกครั้งที่ท่านมีปัญหา หรือเสียใจ ว่าถ้าไม่มีเรา เค้าก็จะได้มีครอบครัวใหม่ มีชีวิตใหม่ ไม่ต้องมีภาระ.. แต่ท่านก็ไม่เคย "ทิ้ง ภาระ" ก็คือตัวเราไปเลย ตัวเราที่ยังพึ่งพาช่วยเหลือตัวเองไม่ได้.. แต่กลับกันเราโตขึ้น ยิ่งโต อีโก้ก็ยิ่งแรงค่ะ เอิ้กๆ พอเริ่มพึ่งตัวเองได้ ก็เริ่มคิดว่า ทำไมนะ เราทำอะไรก็ไม่ดีสักอย่าง ทำอะไรก็ไม่ถูกใจ.. ก็เลยคิดจะทิ้งท่าน.. แม่ที่กำลังแก่ลงๆ แล้วก็กำลังจะพึ่งตัวเองไม่ได้ในไม่ช้า.. กรรม.. ดันเล่าชีวประวัติซะงั้น คือที่เล่ามาอยากให้ จขกท เห็นว่า แม่คนอื่นก็เป็นอ่ะค่ะ ไม่ใช่ แม่ จขกท คนเดียว.. คือถ้ายังสามารถที่จะคุยกันได้ หาทางออกได้ ก็อยากให้ทำให้ถึงที่สุดน่ะค่ะ ขอให้ จขกท. ถามตัวเองแล้วกันค่ะ ว่า "รักแม่มากพอมั้ยที่จะ..(กรุณาเติมคำในช่องว่าง)..?" "รักตัวเองมากพอมั้ยที่จะ..(กรุณาเติมคำในช่องว่าง)..?" ทุกครั้งที่มีปัญหาเราก็จะถามตัวเองแบบนี้แหละค่ะ ตอนนี้คุณแม่เรา กับน้องเราเสียไปแล้วค่ะ ได้อยู่คนเดียว..จริงๆซะที.. แก้ไขเมื่อ 31 ม.ค. 53 23:50:17 จากคุณ : เกด (g@de~) เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 23:49:29

ความคิดเห็นที่ 19 แม่ของน้องมีความเครียด เคียดแค้น ไฟสุมทรวง อาจประกอบกับการเข้าวัยทอง อารมณ์แปรปรวนหดหู่ จิตตก เกรี้ยวกราดได้ง่าย ตัวคุณเอง เป็นสาวเต็มตัวไฟแรงและเริ่มมีความคิดเป็นของตัวเองเป็นหลัก คาดเดาเอาจากที่อ่าน เดี๊ยนพอมองเห็นว่าต่างฝ่ายต่างแย้งกันไปมาอย่างไร ซ้ำซาก เหนื่อยหน่ายจะฟัง จะทน จนเหมือนระเบิดเวลา มองจากที่เกิดเหตุแล้ว เดี๊ยนเห็นว่าต่างฝ่ายก็ต่างมีความเห็นต่างกัน และยึดความคิดของตัวเองเป็นหลัก แล้วอย่างนี้จะหาทางสายกลางได้อย่างไร และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง กรณีที่ละเอียดอ่อนหวั่นไหวที่สุดก็คือคุณทั้งสองเป็นแม่ลูกกัน สถานการณ์อย่างนี้การพูดจา การใส่อารมณ์ทั้งหลายในครอบครัวเดี๊ยนเห็นเป็นเรื่องเปราะบางค่ะ "ตั้งสติ" นะคะ ตัวคุณน้องกับคุณแม่มีแต่พิพาทกันเรื่องกระต่ายมาหลายครั้งและมันก็จบด้วยการผิดใจทุกครั้ง บ่อยครั้งเข้ามันก็ปิ๊ดแตก ระเบิดลง ยิ่งทวีความรุนแรง เกลียดชังสะสมเข้าไปอีก โดยการเพิ่มความเกลียดไปที่กระต่ายตัวนั้น ซึ่งจริงๆแล้วต่อให้ทิ้งกระต่ายไป แม่คุณก็คงไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรมากนักใช่ไหม หากคุณแก้ที่คุณแม่ไม่ได้ เราเป็นลูก เราเป็นเด็กดีของแม่อยู่แล้ว เป็นสิ่งที่ดีค่ะ แต่ขอให้อ่อนลงกว่านี้อีกได้มั้ยคะ เพราะยังไงคุณก็ไม่ต้องการเลือก ระหว่างกระต่าย กับ แม่ พยายามทำให้วินวินด้วยกันทั้งบ้านดีกว่ามั้ยคะ หากแม่บ่นอีก คุณยิ้มสู้ค่ะ จ้ะแม่ หนูจะเอาไปให้พ้นตาสักพักนะจ๊ะ หากแม่บ่นอีก คุณไม่โต้ตอบอีกแล้วว่าทำไมหนูต้องการเลี้ยง นิ่งเงียบไปเสียดีกว่า แล้วแทนที่ด้วยการใส่ใจ รักทนุถนอมแม่คุณมากขึ้น อ่อนโยนกับท่านมากขึ้น ไม่ได้กล่าวว่าคุณไม่ได้ทำดีกับแม่มาก่อนนะคะ เพียงแต่เพิ่มให้มากขึ้น ให้ท่านอารมณ์ดีสบายใจ คิดบวกให้เยอะๆเลยค่ะ พยายามหน่อยนะคะ แม่ไม่มีวันทิ้งลูก ไล่ลูกออกจากบ้านหรอกค่ะ เพียงแต่ความน้อยเนื้อต่ำใจ ประกอบกับเรื่องอื่นๆหลายอย่าง อาจทำให้แม่โทสะพูดอะไรขาดสติค่ะ คุณเองก็เหมือนกันค่ะ หากต้องการได้ทั้งแม่ ทั้งกระต่าย คุณต้องพยายามเยอะๆค่ะ แม่บ่นเรื่องกระต่าย คุณก็พยายามยัดเยียดสิ่งที่แม่ไม่ต้องการฟัง โดยที่คุณไม่ได้ตั้งใจ ตั้งสติค่ะ ลองแก้ที่ตัวคุณก่อน อาจเหนื่อยอีกหน่อย ทนฟังอีกหน่อย แต่คุณต้องยิ้มสู้ในทางบวก เชื่อว่าหากแม่คุณบรรเทาเรื่องเครียดน้อยลง แม่คงไม่มาลงที่กระต่ายอีกน่ะค่ะ ยิ่งถ้าคุณย้ายออกไป แม่จะเห็นว่าคุณเลือกกระต่าย มันจะเกาะกินใจไปอีกนานนะคะ แต่หากว่าแก้อะไรไม่ได้เลย บั่นทอนหนักกันยิ่งขึ้น และถึงเวลาที่จะต้องเลือกจริงๆ ก็แบบเดิมค่ะ ให้ใช้สติ และคิดรอบคอบให้ดีว่ากระต่ายจะได้ไปอยู่กับใคร เหมาะสมที่สุด ขอให้โชคดีค่ะ หากคุณเข้าใจในสิ่งที่เดี๊ยนเขียน แยกให้ออกว่าคุณควรสนองแม่อย่างไร เพื่อให้ท่านสบายใจขึ้น แยกให้ออกว่าจะปรับที่อยู่อาศัยหรือให้เวลากับกระต่ายอย่างไร เพื่อไม่ใ้ห้รบกวนจิตใจกัน ปรับแก้ด้วยความอดทนหน่อยนะคะ เอาใจช่วย เดี๊ยนว่ามันต้องผ่านไปได้ค่ะ จากคุณ : แดงเร็กเก้บาร์ เขียนเมื่อ : 1 ก.พ. 53 00:29:08

ความคิดเห็นที่ 20 ขออนุญาตเล่าเรื่องตัวเอง กับ สุนัขตัวเก่านะคะ แม่ของเราก็เป็นเหมือนแม่ของคุณนั่นแหละคะ คือ เป็นคนไม่รักสัตว์ แต่เรารักมาก เราก็เหมือนกับคุณนั่นแหละคะ ใครไปไหน เราก็ไม่ไปถ้าต้องค้างคืน ทำให้ไม่สามารถไปไหนค้างคืนทั้งครอบครัวได้ (เพราะเขาคงไม่ลงทุนให้เราเอาหมาไปฝากใครเลี้ยงแน่นอนคะ) ตลอดเวลา ก็บ่นตลอด ไม่น่าเอามาเลี้ยง พอป่วย ก็บอกว่า ดูสิ เห็นม๊ะ มีแต่เรื่องเสียเงิน เอามาแล้วก็ไปไหนไม่ได้ หมดตัวนี้แล้ว ไม่ต้องเอาอะไรมาเลี้ยงแล้วนะ ไม่งั้นจะจับไปปล่อยวัดให้หมด!! ตอนที่หมาของเราป่วยหนัก แม่ซึ่งหย่ากับพ่อแล้ว ก็ยังอุตส่าห์ขับรถมารับจากบางกะปิเพื่อไปหาหมอที่โรงพยาบาลเกษตร เราต้องไปนอนเฝ้าหมาของเราแอดมิดที่โรงพยาบาลเกือบสัปดาห์ เพราะหมาของเราแค่เลือดไม่แข็งตัว ทำให้เลือดไหลไม่ยอมหยุด หมอไม่อยากให้ไปอยู่รวมกับหมาตัวอื่น เพื่อป้องกันไม่ให้ติดโรคจากตัวอื่นมาเพิ่ม เรากับหมาต้องไป ๆ มา ๆ รพส.เกษตร วันเว้นวันเลยทีเดียว เพราะอาการเดี๋ยวดีเดี๋ยวทรุด จนกระทั่ง หมอหาสาเหตุพบคะ มันเป็นเพราะว่า ฟันคุดคะ ทำให้เลือดไหลจากตรงนั้นไม่หยุด พวกเราตัดสินใจผ่าตัดคะ ถึงแม้ว่าจะเสี่ยงมาก เพราะหมาของเราอายุ 16 ปีแล้วคะ หลังผ่าตัดน้องหมารอดได้ไม่ถึง 2 ช.ม. ตอนแม่พาเขากลับบ้าน เขามีอาการสั่น เราไม่ทราบคิดว่า เขาคงเลือดต่ำ แล้วเจอแอร์ในรถ ก็เลยหนาว พอกลับบ้านมา แม่ออกจากบ้านไม่ถึง 5 นาที น้องหมาก็เสียคะ เราร้องไห้ปล่อยโฮมาเลย เราคิดว่า หมาของเรา คงอยากกลับมาเจอหน้าพ่อก่อนตาย เขาถึงพยายามอยู่ พอเจอพ่อ ได้ไปวิ่งตรงมุมที่เขาชอบ เขาก็สิ้นใจตายในอ้อมกอดของพ่อเราเลย ทั้งบ้านร้องไห้กันหมด พี่น้องที่แต่งออกไปทราบเรื่องก็ร้องไห้กันทุกคน เพราะมันเป็นหมาของครอบครัวเราแท้จริง แม่เราที่ไม่รักสัตว์ ยังรีบกลับรถมารับมันเพื่อไปหาหมอ แต่ก็ไม่ทัน พอมาถึงเขาก็ด่าไปร้องไห้ไป เพราะหมดไปเกือบหมื่น ก็ยื้อชีวิตน้องหมาไว้ไม่ได้ วันรุ่งขึ้น แม่เราเป็นคนจัดการติดต่อวัดคลองเตยใน พาเราเอาหมาไปฝัง ซื้อพวงมาลัยมาให้ด้วย ตอนขณะที่หมาป่วยหนัก ที่บ้าน ก็มีแมวมาคลอดลูกทิ้งไว้ แต่รอดแค่ตัวเดียวคะ จริง ๆ มันเคยคลอดมาทีแล้ว แต่ตายหมด แม่แมวทิ้งลูกแมวไปคะ คิดว่า เพราะว่าอ่อนแอมาก เราต้องเก็บมาป้อนนม แม่ก็มาเห็นคะ เอะอะโวยวายใหญ่เลยคะ เราขอเลี้ยงให้เขากินข้าวได้เองก่อน เพราะไม่งั้นมันต้องตายแน่นอน แต่ไป ๆ มา ๆ หลังจากหมาของเราตาย เราก็ยังคงเลี้ยงมันมาตลอด แถมเอามันมากินนอนในห้องนอนด้วยคะ แม่เราก็โวยวายอีก บอกว่า จะทิ้ง เรายื่นคำขาดเลย ถ้าเอาไป เราก็ไม่อยู่ที่นี่อีกแล้ว จะไปไม่มาเลย แม่เขาก็เลยยอมอ่อนให้คะ แต่ก็มาบ่นทุกครั้ง 3 ปีต่อมา หลังจากหมาของเราตาย เราก็ไปรับหมามาเลี้ยงอีกตัวคะ แม่ก็โวยวาย แต่เราโกหกว่า เพื่อนน้องให้มาคะ ไม่กล้าบอกว่า ไปซื้อมาคะ - -" ทุกวันนี้พ่อแม่ยังคิดว่า เป็นหมาได้ฟรีนะคะ เราหลอกว่า ช่วยค่าทำคลอดไป 500 บาท แต่พอแม่มาเจอ ก็แอบไปพูดกับพี่สาว ว่า หมาของเรา มันน่ารักดี ปลื้มเลยคะ ^^ เราว่า ที่แม่คุณทำแบบนั้น เพราะรักและห่วงคุณมากกว่าคะ เราว่า คุณก็ลด ๆ พฤติกรรมการห่วงกระต่ายแบบครึ่งทางกับแม่ดูนะคะ อย่างเช่น ถ้าไปต่างจังหวัด ก็ไปติดต่อร้านหมอแถวบ้าน ที่เขารับฝากสัตว์เลี้ยงให้ดูแลแทนก่อน หมั่นเอาใจใส่แม่เพิ่มมากขึ้น ไม่ใช่กลับบ้านมา ก็ไปอยู่แต่กระต่าย ไปเที่ยวกับเพื่อนบ้างก็ได้คะ ใส่อาหารไว้เต็มกรง ออกไปเที่ยวกับเพื่อนแบบเช้าไปเย็นกลับบ้าง แม่จะได้เห็นว่า คุณมีอะไรทำมากกว่านั่งเฝ้ากระต่าย อีกประเด็น เราว่าถ้าคุณมีทางเลือก ก็ไม่น่าจะเอากระต่ายไปเลี้ยงในห้องนะคะ เพราะว่า อึฉี่กระต่ายมันมีแก๊ส แก๊สพวกนี้เป็นสิ่งไม่ดีต่อร่ายกาย ถ้าดมเข้าไปมาก ๆ จากคุณ : หมูแดง หมาตัวเก่าที่เสียไปคะ (วิหคลม) เขียนเมื่อ : 1 ก.พ. 53 08:40:19

ความคิดเห็นที่ 21 แค่กระต่ายตัวเดียว ทำไมใจแคบกันขนาดนี้หนอ ไม่อยากออกความเห็นเลย ได้แต่เจ็บอยู่ในใจ จากคุณ : bunny_society เขียนเมื่อ : 1 ก.พ. 53 08:44:17

ความคิดเห็นที่ 22 ถ้าคุณแม่มีอาการทางประสาท เราขอกลับคำค่ะ เราจะไม่ไปไหน เพราะว่าเราก็มีหน้าที่ดูแลท่านด้วยเช่นกัน เพียงแต่ว่า..ต้องไม่ให้เค้ายุ่งกัน ให้เกิดความหมางใจกันอีก อย่างที่คห.บนบอก ไม่ต้องไปเถียงค่ะ นิ่งๆ เข้าไว้ คิดเสียว่า อย่างไรเค้าก็ไม่ชอบ ก็คนไม่ชอบน่ะ จะให้ชอบได้อย่างไร เถียงไปก็ไม่มีประโยชน์ นิ่งไว้ดีกว่า ไม่ก่อไฟให้มันมากขึ้นด้วย เอาใจช่วยนะคะ.. จากคุณ : แล้วใครรักใครก่อน เขียนเมื่อ : 1 ก.พ. 53 11:37:26

ความคิดเห็นที่ 23 เป็นกำลังใจให้นะคะ :) แนะนำว่า ... ไม่ให้ย้ายออกนะคะ อยู่กับคุณแม่ไม่ว่าท่านจะแย่แค่ไหนใจร้ายแค่ไหนก็ตาม ก่อนที่คุณพ่อจะไปมีกิ๊ก คุณแม่ท่านก็ทำหน้าที่ของท่านกับคุณมาอยู่ตลอด หลังจากเหตุการณ์ไม่ดีท่านอาจจะเปลี่ยนไปบ้าง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพราะความรักนะคะ ... ไม่มีใครอยากเป็ฯโรคประสาทหรอกค่ะ คุณลองปรับการเลี้ยงดูโดยให้เขาเห็นน้องกระต่ายน้อยที่สุด อาจจะไปหาซื้อกรงแบบที่มีล้อ ยกสูงจากพื้น มีมุ้งลวด แล้ววางไว้นอกบ้าน เวลาที่คุณกลับมาบ้าน ก็เอาใจท่านให้มากๆ อาจจะนั่งเล่นพูดคุยกับท่าน ... ลืมเรื่องที่ท่านทำกับคุณนะคะ เพราะคุณก็บอกเองว่าท่านไม่ ok ด้านจิตใจ ถ้ามีเวลา อาจจะแว่บไปเอาใจสัตว์เลี้ยงตัวโปรดของคุณ เล่นกับเขาอย่างที่เคยค่ะ ลองดูนะคะ ... ใครๆก็อยากเป็นคนสำคัญของคนที่เรารักนะคะ :) คุณเองยังอยากให้คุณแม่เข้าใจ ... ท่านก็รอสิ่งนี้จากคุณอยู่เช่นเดียวกันค่ะ ! จากคุณ : dorapanda เขียนเมื่อ : 1 ก.พ. 53 13:00:26

ความคิดเห็นที่ 24 อันนี้ความเห็นส่วนตัวนะคับ ยังไงแม่ก็คือแม่ครับ บุญคุณท่วมหัว ท่านอาจจะแย่ในเรื่องนี้ แต่ผมเชื่อว่า มันน้อยนิดมากเมื่อเทียบกับสิ่งดีๆที่ให้คุณมาตลอด 25 ปีนี้นะคับ ส่วนหนึ่งที่ทำให้คุณมีจิตใจอ่อนโยนขนาดนี้ ผมว่าเกิดจากการเลี้ยงดูของคุณแม่คุณไม่มากก็น้อยครับ ยิ่งตอนนี้มีอาการไม่ปกติอย่างที่คุณบอกแบบนี้ ควรอยู่ดูแลท่านครับให้ดีคับ กระต่ายก็ประกาศแจกดูครับ บอกความจำเป็นไป ผมว่าคนรักกระต่ายก็คงมีไม่น้อย ยังไงก็เอาใจช่วยครับ จากคุณ : lovepon เขียนเมื่อ : 1 ก.พ. 53 13:21:26

ความคิดเห็นที่ 25 บ๊องบ๊องก็ออกมาอยู่หอเพราะแม่รำคาญกระต่ายค่ะ ไม่ได้ไล่ ไม่ได้ห้ามเลี้ยง แค่ให้เอาขังกรงตลอดเวลา  บ๊องบ๊องรับไม่ได้ค่ะก็เลยย้ายออกมาอยู่หอที่คนกับกระต่ายเป็นเจ้าของกันคนละครึ่งห้อง  วัยหยุดก้ไปหาแม่ที่บ้านบ้างตามอารมณ์(แม่) คุณต้องเลือกอ่ะค่ะ ว่าอยากเป็นคนดีของแม่แต่ไร้ซึ่งมนุษยธรรมรึเปล่า อุอุ  หรืออาจจะไม่อยู่หอเองสักพัก เดี๋ยวแม่เย็นลง และรู้สึกว่าขาดเราไม่ได้ ก็จะใจอ่อนเองค่ะ จากคุณ : ต๊องต๊อง กะ บ๊องบ๊อง