ความคิดเห็นที่ 1   ตอนที่แย่ที่สุดเป็นตอนหลังจากที่พาเค้าไปตัดลำไส้ที่ทะลักแล้วเย็บต่อกลับเข้าไปใหม่ ตอนนั้นมันทำให้เค้ามีอาการแทรกซ้อนหลังผ่าตัด คือลำไส้ตรงที่เย็บกลับเข้าไปมันตีบ ตีบขนาดที่ว่าสายสำหรับสวนฉี่แมวที่มีขนาดเล็กมากๆ ประมาณ 2 มิล.ยังไม่สามารถผ่านเข้าไปได้ ตอนนั้นเค้าน่าสงสารมาก เพราะว่าเค้าท้องอืดมากกกก บวมเป็นลูกบอลลูกใหญ่ๆเลย ให้กินยาขับลมช่วยยังไงก็ไม่ได้ผล เค้าทรมานมาก ไม่สามารถนอนดีๆได้เลย ต้องนั่งตลอดไม่งั้นหายใจไม่ได้ จากคุณ : ToYaSaeRI เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 21:27:20

ความคิดเห็นที่ 2   แม่มันทรมานใจมากที่ไม่สามารถรักษาลูกของตัวเองได้ เอาไปให้อาจารย์ผ่าดูตอนแรกก็ยังไม่เจอสาเหตุ เพราะมันตีบอยู่ช่วงท้ายๆมองไม่เห็น กว่าจะเจอสาเหตุก็อีกเกือบอาทิตย์ผ่านไปว่าน่าจะเป็นที่ลำไส้ที่ผ่าไปครั้งก่อนนู้นที่คลินิคของเพื่อนว่าน่าจะตีบจนทำให้เกิดอาการขึ้น สุดท้ายต้องผ่าตัดอีกทีโดยการตัดส่วนที่ตีบทิ้งไปให้หมด แล้วเย็บส่วนที่เหลือกับหูรูดทวารหนักเลย แต่ก็ได้รับทราบว่าอาจจะดึงลำไส้ออกมาไม่ได้ เพราะเคยเย็บตรึงผนังลำไส้กับช่องท้องไปแล้วก่อนหน้านี้เพื่อตรึงไม่ไห้ลำไส้มันปลิ้นออกมาอีก ซึ่งถ้าดึงออกมาไม่ได้ก็ต้อง put to sleep เค้า จากคุณ : ToYaSaeRI เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 21:33:56

ความคิดเห็นที่ 3   จำได้ว่าวันนั้นเป็นวันที่ 30 ธ.ค.51 เรานั่งร้องไห้อยู่หน้าห้องผ่าตัด ภาวนาให้สามารถดึงลำไส้ออกมาได้ อย่าให้ต้อง put to sleep เค้าเลย ถึงแม้ตอนนั้นจะดูแลเค้ามาได้ไม่นาน แต่เค้าน่ารักมากๆ ป้อนยาไม่เคยดื้อ สวนอึก็ไม่เคยดิ้น ยอมร่วมมือด้วยดีตลอด นั่งภาวนาไป ใจก็คิดๆว่าทำไม ทำไมต้องเป็นมากขนาดนี้ ถ้าแม่ไม่พาไปตัดลำไส้ออกครั้งนั้น หนูก็จะไม่เป็นอย่างนี้ ถ้าแม่ไม่เชื่อพี่หมอคนนั้นหนูก็จะไม่เป็นอย่างนี้ เรานั่งโทษตัวเองตลอดเวลาว่าเป็นเพราะเรา เป็นเพราะเราที่ทำให้เค้าแย่ เป็นเพราะเราที่อาจทำให้เค้าตาย จากคุณ : ToYaSaeRI เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 21:40:23

ความคิดเห็นที่ 4   พอเค้าเรียกให้ไปรับโทยะ เราน้ำตาร่วงเลย ดีใจมากมายที่เค้าผ่านพ้นมาได้ ถึงแม้ว่าช่วงแรกลำไส้เค้ายังทำงานได้ไม่ดี จะมีอึไหลออกมาตลอดซึ่งบอกไม่ได้ว่าจะเป็นตลอดไปหรือไม่ แต่เราก็ดีใจ ให้แม่เช็ดก้นลูกไปตลอดชีวิตก็ได้ ถ้าลูกยังอยู่กับแม่ เค้าก็ดีมากเลยยอมให้เราเช็ดก้นดีๆ เราสามารถเช็ดคนเดียวได้เลยไม่ต้องมีคนช่วยจับ น่ารักมาก ตอนนี้แม่ไม่ต้องเช็ดก้นให้ลูกแล้ว เพราะอึแข็งมาก ต้องคอยให้ยาระบาย แล้วก็คอยบีบอึออกจากก้นเวลาที่เค้าเบ่งออกมาได้ไม่หมด จากคุณ : ToYaSaeRI เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 21:46:57

ความคิดเห็นที่ 5   โทยะเป็นแมวที่เรารักมากที่สุดในบรรดาแมว 11 ตัว เพราะเราผ่านอะไรมากับเค้ามากมาย แล้วก็รู้ด้วยว่าเค้ารักเราที่สุดเหมือนกัน ถึงแม้จะมีครั้งนึงที่เค้าลืมตัวกัดเรา ตอนนั้นเค้าโมโหแมวอีกตัวแล้วเราไปจับเค้าแยกออกมา เราไม่ระวังเองเลยโดนงับจมเขี้ยว 4 เขี้ยวเลย ฮือ ฮือ เจ็บมาก ไม่เคยถูกแมวกัดจมเขี้ยว มาโดนเอาก็ลูกสุดเลิฟนี่แหละ ตอนนั้นก็ได้แต่น้ำตาไหล ทำอะไรไม่ได้ ไม่ระวังเอง ยิ่งเห็นหน้าแล้วก็ยิ่งโกรธไม่ลง มานั่งทำตาแป๋วๆใส่อ่ะ ประมาณผมไม่รู้นะครับ ผมไม่ตั้งใจ แต่มือแม่มาขวางไว้เองอ่ะ จากคุณ : ToYaSaeRI เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 21:55:29

ความคิดเห็นที่ 6   วีรกรรม วีรเวรมากมาย ขนาดมาอยู่ด้วยกันได้แค่ปีกว่าๆ ล่าสุดนี่เลย อ้วน+กลัวความสูงจะตายแล้วไม่เจียมสังขาร ปกติเค้าจะไม่ค่อยขึ้นที่สูง ไม่รู้เพราะกลัวความสูง หรือไม่กล้าขึ้น จะขึ้นได้อย่างมากก็แค่เมตรกว่าๆ แต่วันนั้นนึกยังไงไม่รู้ขึ้นไปอยู่บนขื่อที่ร้านแล้วลงไม่ได้ ร้องเหมียวๆตามคนไปช่วยเอาลงให้ ไอ่เราก็อยากจะแกล้งด้วยความหมั่นไส้ ไม่ไปปีนเอาลงมา แต่ร้องเรียกอยู่ด้านล่าง มันก็ร้องตอบเดินไปเดินมาทำท่าจะลงแต่พอจะโดดแล้วก็เปลี่ยนใจ ยึกยึกยักยักอยู่เป็นนานก็ไม่ลง เราก็เอาใหม่ เอาศัตรูคู่แค้นไอ่ตัวที่ทำให้แม่มันถูกกัดนั่นแหละเอามาล่อ ปกติเห็นกันไม่ได้วิ่งเข้ากัดกันตลอดจนต้องแยกไว้คนละที่  แต่มันก็ไม่ลงไม่มีแม้แต่เสียงขู่คำรามแบบที่ปกติทำเวลาเจอกัน สุดท้ายเราก็ต้องไปเอาบันไดมาปีนขึ้นไปเอาตัวลง แหม้มันน่าตีมั้ยหล่ะ ขึ้นเองได้แต่ลงเองไม่ได้ จากคุณ : ToYaSaeRI เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 22:04:12

ความคิดเห็นที่ 7   วีรกรรม วีรเวรมากมาย ขนาดมาอยู่ด้วยกันได้แค่ปีกว่าๆ ล่าสุดนี่เลย อ้วน+กลัวความสูงจะตายแล้วไม่เจียมสังขาร ปกติเค้าจะไม่ค่อยขึ้นที่สูง ไม่รู้เพราะกลัวความสูง หรือไม่กล้าขึ้น จะขึ้นได้อย่างมากก็แค่เมตรกว่าๆ แต่วันนั้นนึกยังไงไม่รู้ขึ้นไปอยู่บนขื่อที่ร้านแล้วลงไม่ได้ ร้องเหมียวๆตามคนไปช่วยเอาลงให้ ไอ่เราก็อยากจะแกล้งด้วยความหมั่นไส้ ไม่ไปปีนเอาลงมา แต่ร้องเรียกอยู่ด้านล่าง มันก็ร้องตอบเดินไปเดินมาทำท่าจะลงแต่พอจะโดดแล้วก็เปลี่ยนใจ ยึกยึกยักยักอยู่เป็นนานก็ไม่ลง เราก็เอาใหม่ เอาศัตรูคู่แค้นไอ่ตัวที่ทำให้แม่มันถูกกัดนั่นแหละเอามาล่อ ปกติเห็นกันไม่ได้วิ่งเข้ากัดกันตลอดจนต้องแยกไว้คนละที่  แต่มันก็ไม่ลงไม่มีแม้แต่เสียงขู่คำรามแบบที่ปกติทำเวลาเจอกัน สุดท้ายเราก็ต้องไปเอาบันไดมาปีนขึ้นไปเอาตัวลง แหม้มันน่าตีมั้ยหล่ะ ขึ้นเองได้แต่ลงเองไม่ได้ จากคุณ : ToYaSaeRI เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 22:05:08

ความคิดเห็นที่ 8   ตอนนี้อ้วนมากเป็นคุณชายสุดที่เลิฟของเรา ใครจะว่าว่าเกเรยังไง ขี้เหร่ยังไง แต่แม่ก็รักที่สุดเลย เพราะกับเราเค้าไม่เคยดื้อ ไม่เคยเกเร แถมอ้อนเรามากมาย แค่เรียกโทยะคำนึงก็วิ่งดุ๊กดิ๊กๆมาและ จากนั้นก็อ้อนด้วยการเอาหัวมาชนกับขาดั้งปั้กๆ น่าร้าก แต่ถ้าหลับอยู่อันนั้นเรียกให้ตายเหอะไม่มาหรอก เพราะขี้เซามาก ขนาดไปแกล้งยังไม่ตื่นเลยแค่ลืมตามามองแล้วหลับต่อ จากคุณ : ToYaSaeRI เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 22:12:26

ความคิดเห็นที่ 9   ต้องขอบคุณห้องแมวนี่แหละที่ทำให้เรารักแมวมากขนาดนี้ ตอนแรกเราไม่ชอบแมวเลยเพราะคิดว่าเค้าไม่อ้อน ไม่สามารถสอนได้เหมือนหมา แถมอึฉี่ก็เหม็นอีก แถวบ้านแต่ก่อนเค้าจะเลี้ยงปล่อยกันเราก็เลยยิ่งไม่ชอบแมว แต่ที่นี่แหละที่ทำให้เรารู้ว่าแมวมันสามารถใช้กระบะทรายได้ง่ายไม่ต้องสอนมันก็เข้าเองได้ แต่ก่อนคิดว่าต้องฝึกยากกว่าหมาแน่เลยเพราะเหมือนจะพูดกันไม่รู้เรื่องอ่ะ และก็ที่นี่แหละที่ทำให้ได้เห็นความน่ารักของแมว และคนเลี้ยงแมว และต้องขอบคุณโทยะด้วย แมวตัวแรกในชีวิต แล้วก็ช่างน่ารัก รู้เรื่องไปหมด ทำให้เราได้เลี้ยงแมวตัวต่อๆไปอย่างมีความสุข จากคุณ : ToYaSaeRI เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 22:23:48

ความคิดเห็นที่ 10   อายุแค่เดือนครึ่ง ต้องเข้าห้องผ่าตัดแล้ว.. ตัวนิดเดียว แต่เข้มแข็งจริงๆ..     จากคุณ : i_santi เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 22:46:33

ความคิดเห็นที่ 11   เสียดายกิ๊ฟพี่จ้อยหมดซะแล้ว โทยะเก่งมากๆเลยลูก จากคุณ : ambrochia เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 23:16:29

ความคิดเห็นที่ 12   น่ารักจังเลย จากคุณ : มีมี่ (johm_rang) เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 23:17:28

ความคิดเห็นที่ 13   * จากคุณ : มีมี่ (johm_rang) เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 53 23:17:58

ความคิดเห็นที่ 14   ขอให้สุขภาพแข็งแรงนะ จากคุณ : How deep is your love เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 53 03:56:51

ความคิดเห็นที่ 15   น่าสงสารจัง หายดีแล้วยังคะ จากคุณ : น้องเฟอร์บี้ เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 53 06:27:12

ความคิดเห็นที่ 16   โทยะ ทั้งเก่ง ทั้งหล่อ มากลูก น้ำตาซึมสงสารตอนเค้าผ่าตัดค่ะ ตอนนี้น้องหายเป็นปกติรึยังคะ จากคุณ : ติรติรา เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 53 08:02:46

ความคิดเห็นที่ 17   โทยะ เก่งมาก ....  น่ารักด้วย จุนแม่ก็ใจดีมากๆ จากคุณ : ซำเหมาแอนด์เดอะแก็งค์ เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 53 11:46:05

ความคิดเห็นที่ 18   โทยะตอนนี้หายดี แล้วก็แข็งแรงมากๆแล้วค่ะ แต่ต้องคอยสังเกตการอึของเค้าค่ะ ถ้าเค้าเบ่งอึมากๆ หรืออึแข็งมากๆก็ต้องให้กินยาระบายค่ะ ไม่งั้นจะอึไม่ออกอ่ะ แล้วเมื่อไหร่ที่มีอึคาก้นอยู่ ก็จะโดนแม่มันเรียกมาบีบอึออก ด้วยการจับยกหางแล้วบีบตรูด 55 เป็นที่สะใจแม่มัน แต่เค้าก็ดีนะ โดนจนชินแล้ว เลยนอนตะแคงให้เราบีบแต่โดยดี อาหารเปียก ปลานึ่งพวกนี้เดี๋ยวนี้ไม่ยอมแตะแล้วค่ะ เพราะช่วงเค้าเป็นแรกๆเราบังคับให้กินจนเค้าเบื่ออ่ะ ตอนนี้แค่เห็นก็เมินละ กินแต่อาหารเม็ดเลยต้องคอยใช้ยาระบายช่วยค่ะ อิอิ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ แต่กิฟท์หมดตั้งกะต้นเดือนแล้ว แจกใครไม่ได้เลยค่ะ แก้ไขเมื่อ 19 ก.พ. 53 11:51:34 จากคุณ : ToYaSaeRI เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 53 11:49:55

ความคิดเห็นที่ 19   ฮิฮิ  น่า     จากคุณ : เหมียวเหมียว แหง๋วแหง๋ว เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 53 11:59:25

ความคิดเห็นที่ 20   โทยะน่ารัก ผ่านเรื่องร้ายมาแล้ว จากนี้ไปให้เจอแต่เรื่องดีๆนะจ๊ะ จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 53 14:16:35