Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
ขอแบ่งปันมุมมอง ต่อการเลี้ยงสัตว์พิการ ในมุมที่ผมเองได้สัมผัสมาส่วนตัว vote  

ผมเพียงต้องการจะขอแบ่งปันมุมมอง ต่อการเลี้ยงสัตว์พิการ ในมุมที่ผมเองได้สัมผัสมาส่วนตัว

จุดเริ่มของการพยายามนี้  มาจากสองเรื่องคับ คือ เรื่องแรก ผุดขึ้นมาจาก การที่ผมกับแฟน ได้ไปเยี่ยม เจ้าตลาดนัด ที่โรงพยาบาลสัตว์เอกมัย เนื่องจากผม ได้คุยกับพี่กล้วยไม้สีเงิน ในการที่จะเป็นผู้อุปการะ ตลาดนัดต่อไป ก็พอมีเวลาเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ก็ได้ไปที่โรงพยาบาลพบคุณหมอผู้ใจดี  แต่สิ่งที่ไม่ได้คาดมาก่อนเลยก็คือ ได้ผมเด็กๆที่ติดล้อที่เท้าหลัง อีกรวมกัน 8 ชีวิตที่โรงพยาบาล และก็ได้รับรู้เพิ่มอีกว่า เกือบทั้งหมด คุณหมอช่วยเหลือไว้ แล้วไม่มีผู้อุปการะใดๆต้องการ บางตัวอยู่กับคุณหมอมาตั้งแต่ไม่กี่เดือน จนปัจจุบันหลายขวบแล้ว..  ก็เลยเข้าใจได้ว่า การรับอุปการะเลี้ยงดูสัตว์พิการ คงมีอยู่จำกัดอยู่ ด้วยหลายๆสาเหตุ...

อีกเรื่อง เกิดขึ้นเมื่อ ผมพยายามหว่านล้อม ให้เพื่อนสนิทผมคนหนึ่ง ช่วยแบ่งปัน รับเลี้ยงเด็กๆไว้สักตัวหนึ่งจากพันธิป แล้วก็ได้ข้อมูลในอีกด้านหนึ่ง ถึงปัญหาที่เขาแก้ไม่ได้ ก็คือ ปัญหาสถานที่เลี้ยง โดยเฉพาะในมุมของสถานที่ขับถ่าย.. ทุกวันนี้แต่ละบ้านแทบจะตีกันตายเพราะ พาเด็กๆมาขับถ่ายที่หน้าบ้านผู้อื่นแล้ว ทำเป็นปัดไม่รับรู้..
ก็เลยเป็นจุดที่พยายามจะแลกเปลี่ยนประสบการณ์ วิธีที่ผมใช้แก้ปัญหา และสิ่งที่ผมได้พบจริงและสัมผัส เผื่อจะมีคำตอบเพิ่มเติม สำหรับเพื่อนๆบางคน ที่เกือบจะพร้อม แต่ติดขัดด้วยปัญหาบางอย่าง.. อีกไม่มากจนเกินไป..  เพียง tip เพิ่มเติมอีกเล็กน้อย ก็อาจได้ผลที่แตกต่างได้..  ก็อาจที่จะพร้อมในการขยายขอบเขต ขอบจำกัดที่มีอยู่..ไปได้บ้าง...

ผมก็เลย ขอแบ่งเป็นสองเรื่องเท่านั้น ที่จะพูดถึง เพราะ ผมก็ไม่ได้เป็นผู้รู้ในเรื่องสุนัข และก็เข้าใจดี ถึงข้อจำกัดต่างๆ โดยเฉพาะกับเพื่อนๆ ที่บ้านไม่ได้มีพื้นที่มากพอสำหรับการรับเด็กๆไว้ดูแล  เรื่องแรกก็คือ การจัดการต่ออาหารและการขับถ่าย สำหรับ ตอบโจทย์ ผู้ที่มีความสนใจที่จะรับอุปการะเด็กๆ แต่กลัวด้านการจัดการ  และ เรื่องสอง ความรู้สึกต่อการเลี้ยงสัตว์พิการในบ้าน

สำหรับผู้ที่มีใจในการที่จะรับเขาไว้แล้ว แต่กลัวว่า การขับถ่ายของเขาจะสร้างปัญหา กับบ้านเราหรือเพื่อนบ้าน วิธีการที่ผมใช้อยู่และลงตัว ลดปัญหาเรื่องกลิ่นและการจัดการได้มากๆ จนปัจจุบันไม่ได้กลายเป็นปัญหากับผมต่อไปแล้วก็คือ ผมเลี้ยงเขาด้วย BARF (Bone And Raw Food กระดูกและอาหารดิบ) ซึ่งหลักๆก็คือ ใช้โครงไก่ทั้งตัว ไม่ต้องสับ ซื้อสำเร็จที่ร้าน คลุกกับอื่นๆที่จัดหาได้ไม่ยากตามสูตร BARF  ผลที่ได้คือ เด็กๆจะขับถ่ายออกมา แห้งสนิท เป็นสีขาว ไม่มีกลิ่น แม้ในระยะใกล้ๆ ไม่ทำให้ต้องสะอิดสะเอียนและเพิ่มความยากลำบากในการจัดการ  หลังจากนั้น ก็สามารถเก็บกวาด หรือปล่อยให้สลายไปในสนามหญ้าได้โดยง่าย สำหรับผม การจัดเตรียม BARF เป็นเรื่องง่ายมากเพราะผมจะซื้อเตรียมไว้ในตู้เย็นทุกๆสี่วัน หรือมากกว่า และสามารถหาซื้อทุกอย่างที่ต้องการได้ใน Makro CarreFour Lotus ในราคาที่ประหยัดกว่าซื้ออาหารเม็ดถุงคุณภาพต่ำราคาถูกที่สุดในท้องตลาดด้วยซ้ำไป และตลอดเวลาที่ใช้สูตรนี้มาประมาณ สองถึงสามปี เด็กๆมีสุขภาพที่ดีมากๆ ยังไม่มีปัญหาอะไรตามมาให้ต้องกังวลเลยแม้แต่ครั้งเดียว แถมยังแก้ป้ญหาเรื่อง  การจัดการ ค่าใช้จ่ายเรื่องอาหาร การขับถ่าย ได้ในส่วนที่สำคัญด้วย  เรื่องนี้คงแบ่งปันกัน เท่าที่ผมทราบ และเผื่อจะเป็นคำตอบให้กับเพื่อนๆ และเพื่อนหลายคนเอาไปใช้ ก็สามารถแก้ปัญหาเด็กๆที่บ้านกันได้อีกหลายคน เท่าที่ผ่านมา

สำหรับอีกเรื่อง คือเรื่องการมีเด็กๆพิการแขนขาหรืออื่นๆในบ้าน ผมเองก็เป็นคนหนึ่งที่ก่อนหน้านี้ ก็เลือกซื้อสุนัขในฝัน ซึ่งตัวแรกที่ผมมีเลยก็คือ St.Bernard และหลังจากนั้นก็มีอื่นๆตามมาตามความฝันอีกมากมาย เพราะเป็นความฝันส่วนตัวตั้งแต่เด็กที่อยากจะเติมเต็ม แต่พอได้เข้ามาพันธิป ก็ทำใจไม่ได้หลายครั้งกับภาพและเรื่องราวที่เห็น จนทำให้ปัจจุบัน ได้มี ลุงชิงหวิน (ลุงก้อนเมฆ) ที่แขนขาบิดเบี้ยวทั้งสี่ข้างแต่พอจะตะกายเขยกไปมาได้เมื่อต้องการ มีเสี่ยวป้อ ซึ่งลูกตาขวาถูกเอาออกไปแล้ว และกำลังจะมีน้องตลาดนัด และคิดว่าคงเป็นอื่นๆ ตามที่ยังพอจะจัดการได้

ทุกวันนี้ เสี่ยวป้อ เป็นเด็กที่ต้องการที่สุดในบ้านของผม และที่บ้านครอบครัวทางแม่ผม ทุกวัน เสี่ยวป้อจะถูกถามถึงว่า เมื่อไหร่จะพามาเที่ยวเสมอๆ..  ส่วนชิงหวิน ปัจจุบันเป็นหมาที่ดวงตาร่าเริง ขี้อ้อน และอารมณ์ดีขึ้นเรื่อยๆ

การมีเด็กๆที่พิการในบ้าน ในความรู้สึกของผู้เลี้ยง อย่างผมก่อนนี้ หลายครั้งคงทำให้ผู้เลี้ยงและสมาชิกคนอื่นๆในบ้านหลายๆคน  รู้สึกหดหู่ในความพิการของเขา อาจรู้สึกหดหู่ทุกครั้งเมื่อพบเห็น

แต่ในความจริงที่ผมพบ  กลับเป็นว่า  เด็กๆเหล่านี้ เขาไม่ได้รู้สึกถึงความพิการของเขา เขาไม่ได้รู้สึกมีปมด้อย เพราะเขาไม่ได้คิดเหมือนอย่างที่คนจะคิด  เด็กๆเหล่านี้ เขาวิ่งเล่นกันมีความสุขอย่างที่สุด เสี่ยวป้อมีเพื่อนสนิทเป็นบางแก้ว และ Australian Shepherd ที่วิ่งเล่นกันทั้งวันจนเหน็ดเหนื่อย ทุกวันนี้กลายเป็นหัวโจก หาเรื่องเด็กๆนอกบ้าน บางทีก็พานหาเรื่องชิงหวิน พานจะโดนดีดเอา..  เสี่ยวป้อจะก่างมาก วิ่งเล่นกับเพื่อนซี้ วิ่งขึ้นลงบ้าน จนกลายเป็นเจ้าของบ้านเต็มตัว พอเหนื่อยก็มานอน ตื่นมา มาอ้อนขนมด้วย ตาซื่อๆ เชื่อมๆ ข้างเดียว ทำเอาหัวใจคนให้ ละลายตามๆกัน จนประเคนขนมให้กันเป็นถุงๆ  ทุกวันนี้ ผมเองไม่เคยสัมผัสใดๆได้เลยว่า เขาไม่สมบูรณ์ตรงไหน เสี่ยวป้อกลายเป็นที่รักของที่บ้าน และครอบครัว เป็นหมาเบอร์หนึ่งที่แซงหน้าหมาอ้วนน่ารักราคาแพงตัวอื่นๆในบ้านไปหมดแล้ว...  

ส่วนลุงหวิน จากเป็นหมาเงียบๆเก็บตัว สายตาที่ไม่ไว้ใจเล็กๆ และบิดเอียงไม่ตรงศูนย์ของเขา  ทุกวันนี้ แขนขาที่บิดเบี้ยวของเขา กระเตงเอาลำตัวอ้วนล่ำ  อัดอึ๋ม ของลุง  แบกเอาความรัก ความไว้ใจ และ คำขอบคุณ มาให้กับผมและแฟนทุกๆวัน ไม่มีวันหยุด .. ไม่มีวันไหนครั้งไหน ที่หวินเดินเข้ามาอ้อนแล้ว ไม่เรียกรอยยิ้มเอาจากผมกับก้อยได้เลย (ลุงหวิน กินเก่งเกือบเท่า St.Bernard เลยหละคับ กินทุกอย่าง)  เสียงครางๆ หงิงๆ เวลาที่เขาเข้ามาอ้อน และยกมือให้ เอาตัวเข้ามาแนบ ทำให้ผมรับรู้ถึงความรัก ความไว้ใจที่เขาพยายามมอบให้อย่างสุดหัวใจ   ทุกครั้งผมจะรับรู้ได้ว่า ผมสบายใจ ที่ไม่ต้องรับรู้ ไม่ต้องเห็นว่า เขาจะถูกใครทำร้าย ถูกหมาเจ้าถิ่นรุมกัด ถูกขับไล่จนต้องถูกรถชน ผมรู้ว่า เขาจะปลอดภัยอย่างอบอุ่นในบ้านนี้  ซึ่งผมบอกเพื่อนๆได้เลยว่า ลุงหวิน ทำให้บรรยากาศบ้านของผม ที่ออกจะเลอะเทอะ รุงรัง กลับโอบเร้า ลุมล้อม ไปด้วยความรัก..  

ความรัก..ได้เติมเต็มบ้านของเราแล้วจริงๆ...   (บ่อยๆ ที่หวิน ทำให้ผมกับก้อย ต้องแอบเอาขนมพิเศษมาแอบให้ ไม่ให้เด็กๆอื่นๆมาน้ำลายหกเข้าคิวแย่งกันได้... ก้อยเขาบอกว่า .. อยากจะชดเชยให้หวินมากๆ ได้ เท่าที่เราจะทำได้.. )

.......

คงเท่านี้ ที่ผมเพียง อยากจะแบ่งปัน ประสบการณ์และมุมมองที่ได้พบเอง กับเพื่อนๆ เท่าที่ทำได้ และเท่าที่ประสบการณ์จะมี..  เผื่อว่า เด็กๆที่โชคร้ายทั้งหลาย จะมีเพื่อนๆที่พร้อมกันมากขึ้น แก้ปัญหาได้มากขึ้น ขยับขยาย ข้อจำกัดต่างๆที่เราๆเคยมี มาเพื่อให้เด็กๆเหล่านี้ ได้มีที่อยู่ และมีครอบครัวที่อบอุ่นกันถ้วนทั่วอีกครั้งคับ..


ทัด ก้อย    (พ่อแม่ของ ไป๋หู่ ซื่อยี่ ยองเอ เสี่ยวป้อ ชิงหวิน (ละก็ ตั้งชื่อเตรียมไว้สำหรับตลาดนัดว่า ฮุนโซ) ละก็เด็กๆนอกบ้านที่มากับคนงานสร้างบ้าน ตั้ง เปรอะ แยก ลิง ปิ้งๆ ย่างๆ นวล บุญศักดิ์ สลักจิต ดิ๊ก น้ำตาล)

แก้ไขเมื่อ 01 มี.ค. 53 22:06:16

จากคุณ : Khunsuay
เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 53 22:04:29

[ต้องการแตกประเด็นจากกระทู้เดิมคลิกที่นี่] [กติกามารยาท] [Help & FAQ] 
 
ความคิดเห็น :
  PANTIP Toys
จัดรูปแบบ :
ไฟล์ประกอบ :
  Help
ชื่อ :
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com