เอาลูกเขามาเลี้ยง....ก็เหมือนเอาเมี่ยงเขามาอม....
|
|
เรื่องนี้มีอยู่ว่า....ถ้าจำไม่ผิดก็ต้นปี 52 ได้ เราได้เห็นไซบิเลี่ยนตัวหนึ่งเตินเตร่ๆอยู่ในหมุ่บ้าน ท่าทางจะหนีออกจากบ้านมา เพราะลักษณะผอมมากประมาณ 15 โลได้มองด้วยตาก็พอจะเห็นซี่โครงหลายซี่ ไม่ยอมไปไหน นอนอยู่ที่สนามเด็กเล่นในหมู่บ้าน...
หลังจากนั้นก็หายไปสัก 4-5 วัน ก็กลับมาอีก เป็นอยู่อย่างนี้จะกระทั่งประมาณ ตค.52 เราก็สงสาร เห็นผอมลงๆ เลยเอาลูกชิ้นให้กิน ก็ไม่กิน เอาหมุปิ้งให้กินก็ไม่กิน กินยากมากๆ จนวันหนึ่งเขาเดินผ่านมาหน้าบ้านก็เลยเอาคุกกี้ให้กิน...เค้าก็เริ่มกิน แต่ดูท่าทางไม่ค่อยจะไว้ใจคนแปลกหน้านัก
เราพยายามถามคนในหมู่บ้านว่าหมาใคร ก็มีคนบอกว่าเจ้าของเขาอยู่บ้านติดกับหมู่บ้านเรา เจ้าของไม่ค่อยสนใจปล่อยออกมาตลอด และเขาเองก็คงรักอิสระด้วยจึงไม่สนใจที่จะกลับบ้าน มีวันนึ่งเขาเดินผ่านหน้าบ้านเราพอดี ก็สงสารพยายจะหาอะไรให้กิน ในบ้านไม่มีขนมเหลืออยู่เลย มีแต่เนยสดในตู้เย็น จึงลองแบ่งให้กินดู เขาก็กินอย่างอร่อย
เราก็เลี้ยงหมาอยู่แล้วตัวหนึ่งซึ่งจะให้กินปลาผสมอาหารเม็ดและฟักทองเป็นประจำจึงลองแบ่งให้เขากิน กลับกินได้แนะจึงรู้ว่าเขาชอบกินปลามาก แต่ก็ขี้เบี่ออาหารอีก กินได้สักพัก ก็ไม่ค่อยกินเลยลองเอาเนยสดที่เหลืออยู่ในตู้เย็นคุกกับอาหารเม็ดกับปลา ปรากฏว่าเขาชอบมากกินได้มากขึ้น
ตั้งแต่นั้นมาเขาก็แวะเวียนมาที่บ้านเราทุกวัน พอกลับจากงานสักทุ่มสองทุ่มก็จะเห็นเขามาเดินไปมาหน้าบ้านเป็นประจำ
| จากคุณ |
:
turkey   
|
| เขียนเมื่อ |
:
วันจักรี 53 10:38:45
|
|
|
| 
