ความคิดเห็นที่ 28 |
ขอแชร์ประสบการณ์ของเพื่อนชาวอเมริกันที่ไปอุปการะน้องหมาจากฟาร์มเพาะพันธุ์
เอาไว้เล่นnotebookแล้วจะเอารูปมาลงให้ดู ตอนนี้อยู่อีกเครื่องหนึ่งที่ไม่มีรูปน้องหมา
เป็นแม่พันธุ์พอมเมอเรเนี่ยนสีดำ ชื่อใหม่ว่า เพรสลีย์
ประวัติเดิมคือ เป็นแม่พันธุ์อยู่ในฟาร์ม เมื่อให้ลูกหมาจนถึงวัย 7 ปี เจ้าของฟาร์มจะทำการ put to sleep เนื่องจากหมดวัยที่ดีตามความเชื่อของเขา
เพื่อนดิฉันทราบข่าวจากบอร์ดสนทนาเรื่อง rescue น้องหมา จึงติดต่อไปรับอุปการะมา ช่วง 6 เดือนแรก น้องหมามีทีท่าตื่นตระหนกตลอดเวลา เห่ากรรโชกทุกคนที่เข้าใกล้ ยกเว้นเพื่อนของดิฉัน และไม่เว้นที่จะระแวงแม้กระทั่งลูก-สามีของเพื่อนคนนี้
ดิฉันไปบ้านเขา เพรสลีย์จะกระโดดผลุงเดียวขึ้นไปบนชานพักบันได แล้วเห่าใส่ตลอด ตาเบิกโพลงตลอด
จนครั้งหลังสุดที่ไปเยี่ยมเขาอีก คือ ประมาณ 3 เดือนหลังจาก 6 เดือนแรกผ่านไป ครั้งนี้ เพรสลีย์มีอาการดีขึ้น เห่าอยู่บ้าง แต่ไม่มากเหมือนก่อน และยอมเล่นด้วย เมื่อดิฉันโยนลูกบอลให้ที่สนามหลังบ้าน ยอมให้ถ่ายรูปได้บ้าง
และเข้ากับทุกคนในบ้านได้ดี
ตัวละครสำคัญที่ช่วยให้เพรสลีย์กลับมาเข้ากับสังคมได้ ได้แก่
ทุกคนในบ้าน แสดงความรักต่อเขาตลอดเวลา
และ
นายกอนโซ่ น้องหมาพันธุ์ผสมที่อยู่บ้านนี้มาก่อน ได้มาจากการอุปการะเช่นกัน เพราะเจ้าของเดิมเริ่มเข้าเรียนมหาวิทย่าลัยแล้วไม่มีเวลาเลี้ยงจะเอาไปไว้เชลเตอร์ นายกอนโซจะพยายามเข้าเล่นกับเพรสลีย์ทำให้เขาไม่เหงาและเรียนรู้ว่ามีอีกสังคมหนึ่งที่ต้อนรับและรักเขามาก
การอุปการะน้องหมาประเภทนี้ ต้องใช้ความอดทนเป็นตัวนำก่อน
การให้ความรักตามไปติดๆ จะทำให้น้องหมามีชีวิตกลับมามีสุขได้ในที่สุดค่ะ
ขอให้ท่านที่ประสงค์จะอุปการะน้องหมาตัวนี้ โปรดเข้าใจและอดทน
ขอให้ท่านมีแต่ความสุข ความเจริญ กับกุศล ผลบุญที่จะได้ช่วยเหลือน้องหมาตัวหนึ่งที่ผ่านความทุกข์ทรมาน ขาดความรักมานานปี ให้ได้มีชีวิตใหม่ที่สดใสค่ะ
อนุโมทนาในบุญนี้ด้วย
| จากคุณ |
:
Panissar   
|
| เขียนเมื่อ |
:
10 พ.ค. 53 15:44:11
|
|
|
|
