 |
สมุดทำมือปกผ้า : จังหวะของความสุข
|
|
ฉันเริ่มทำสมุดทำมือตั้งแต่เรียนอยู่ปลายปี๔
เป็นช่วงที่ทำกิจกรรมด้านวรรณกรรมและเป็นคนหนึ่งที่อยู่ในกลุ่มคนทำหนังสือทำมือในยุคนั้น
ซึ่งน่าจะราวๆ ปี ๒๕๔๕
ทำๆ หยุดๆ เป็นพักๆ เพื่อนรุ่นพี่ที่เคยเวิร์คชอปด้วยกันพัฒนาฝีมือไปถึงไหนต่อไหน
บางคนมีฝีมือด้านการวาดภาพ เพ้นทสีก็บรรเลงหน้าปกด้วยฝีมือตัวเอง
ฉันไม่ค่อยถนัดอะไรแบบนั้นจึงมาติดใจลายผ้าน่ารักๆ มากกว่า (ไม่ต้องเพ้นท์ปกเองก็ได้สมุดน่ารักเหมือนกัน Ha)
บางคนพัฒนารูปแบบการเย็บไปอีกหลายสิบแบบ,แต่ฉันก็ยังนั่งเย็บแบบเดิมๆ อยู่
แรกเริ่มเดิมการทำสมุดทำมือเป็นกิจกรรมหนึ่งที่ใช้สอนเด็กๆ เวลาทำค่ายวรรณกรรม
ถ้าจะพูดภาษาของฉันคือ ไว้หลอกเด็ก ให้สนใจในสิ่งที่เราสอน
จากประสบการณ์ที่ทำกิจกรรมหลายปีที่ผ่านจึงรู้ว่า
สอนเด็กเล็กๆ จะสนุกและหลอก เอ๊ย! คุยกันรู้เรื่องมากกว่าเด็กโต
เด็กโตที่ว่าคือนักศึกษาระดับอุดมศึกษานั่นเป็นการเวิร์คชอปที่มากที่สุดคือ150คนในรอบเดียว
แต่ที่เหลือทำจนเสร็จเป็นเล่มๆ ก็ราวๆ 20 คน
(หลายคนต้องออกไปก่อนเพราะต้องไปเรียนในวิชาต่อไป ,บางคนเลิกเรียนแล้วกลับมาทำต่อ)
ใกล้จะครบ ๓ ปีที่พ่อจากไป ,
การจากไปของพ่อทำให้ฉันครุ่นคิดวิถีชีวิตของตัวเอง
กว่าจะตัดสินใจได้แน่วแน่ก็ปีถัดมาที่ทำให้เก็บข้าวของจากเมืองหลวง
กลับมาอยู่บ้านเกิดของแม่ที่นี่...มหาสารคาม
ครึ่งปีแรกของการปรับตัว
คนที่เคยใช้ชีวิตกลางคืนหลับกลางวันเป็นสิ่งแปลกประหลาดของที่นี่
กว่าจะปรับตัวให้ตื่นกลางวันหลับกลางคืนได้ก็ใช้เวลานานพอสมควร
แต่การได้กลับมาอยู่ บ้าน ทำให้ฉันมีเวลากับตัวเองมากขึ้น
อุปกรณ์ทำสมุดหอบมาจากกรุงเทพฯ ได้เปิดกล่องมานั่งทำเพื่อทบทวนความทรงจำของตัวเอง
ก่อนหน้านั้นฉันไม่คิดว่าการ อยู่บ้าน จะทำให้ตัวเองได้ทำอะไรได้สะดวกนัก
และไม่เคยเชื่อมั่นในมิตรภาพบนโลกออนไลน์จนเมื่อได้สัมผัสด้วยตนเอง
เกือบ ๒ ปีแล้วที่ฉันอาศัยบอร์ดห้องงานฝีมือในการค้นหา How to ต่างๆ
ทั้งกระเป๋าสตางค์,กระเป๋าผ้าและอีกมากมาย ทำสำเร็จบ้างไม่สำเร็จบ้าง
แต่ก็สนุกกับการที่ได้พยายามลงมือทำ
ความสุขนั้นเกิดตั้งแต่ที่มีความตั้งใจทำอะไรสักอย่าง
และสุขยิ่งขึ้นเมื่อได้แบ่งปันสิ่งนั้นๆ
นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันพยายามจะบอกกับหลายๆ คนที่เอ่ยถาม
ทำไมฉันไม่ทำสมุดขายเป็นเรื่องเป็นราว
แต่ฉันเลือกที่จะทำแจก,แลกหรือบริจาค
อุปกรณ์ที่ใช้ทำสมุดต้องใช้เงินซื้อหา
ไม่ว่าจะเป็นกระดาษบันทึก,กระดาษปก,กระดาษรองปก, ฟองน้ำ,กาว,เชือก ฯลฯ
แต่นั่นกลับทำให้ฉันทำงานประจำได้อย่างมีจุดหมายมากยิ่งขึ้น
เพราะนั่นย่อมดีกว่าที่ฉันจะทำงานแล้วจมอยู่กับความเครียด
ค่าน้ำ, ค่าไฟ, ค่าเนท,ค่าโทรศัพท์,ผ่อนงวดรถ ,ซื้อข้าวสาร ฯลฯ
แต่พอคิดว่า เดี๋ยวจะซื้อกระดาษนะ, เราจะทำสมุดนะฯลฯ
เพียงเท่านั้น ฉันก็รู้สึกดีกับการนั่งทำงานในแต่ละวัน
เพราะฉันเชื่ออย่างหมดใจว่า ความสุขนั้นเกิดตั้งแต่เริ่มที่คิดจะลงมือทำสิ่งดีๆ
-ขอบคุณ บอร์ดงานฝีมือที่ทำให้เชื่อมั่นในมิตรภาพออนไลน์ค่ะ-
| จากคุณ |
:
สายลมอิสระ   
|
| เขียนเมื่อ |
:
18 พ.ค. 53 11:46:41
|
|
|
| |
อ่านแล้วประทับใจมากๆเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้ในทุกๆอย่างนะคะ