***** สู่สุคตินะ เหมียว ขอโทษนะที่ช่วยเจ้าไม่ได้*****
|
|
ตอนสายของวันทำงานวันหนึ่ง จำได้ว่าหลังจากออกเวร วันนั้นทั้งเหนื่อย ทั้งง่วง ทั้งล้า คิดในใจว่า ไม่ไหวแล้ว ขอนอนหน่อยเถอะ กลับบ้านก็คงไม่ได้นอน แวะบ้านอาที่ปากซอย บ้านอาเป็นร้านค้า เลี้ยงทั้งหมา และแมวเหมือนกัน คิดว่านอนสักหน่อย พอขับรถไหว ก็จะพาไอ้ตัวเล็กที่บ้านไปหาหมอที่สุพรรณบุรี
เหมือนเวรกรรม ยังไม่ทันได้หลับเลย ได้ยินเสียงพี่กับลูกน้องทีร้านเรียกให้ไปดูแมว ภาพที่เห็น แมวลายเปรอะตัวหนึ่ง เดินลากขาช้า ๆเข้ามาในร้าน เข้าไปนอนซุกในกองผ้า พี่สาวบอกว่า เป็นแมวจร ชอบมาเล่นกับทาโร่ หมาของพี่ ก็คิดว่าไม่เป็นไรมาก คิดว่าคงถูกร้านตรงข้ามตีมา ก็บอกพี่ว่า ให้เอายาแก้อักเสบให้กินแล้วกัน
กำลังจะหลับ เสียงพี่บอกว่า แมวมีเลือดด้วย ลูกน้องบอกว่า แมวถูกบ้านตรงข้ามยิงด้วยปืนลูกกรด เราก็ไม่รู้หรอกว่า มันเป็นยังไง ตอนนั้นก็เลยหลับไม่ลง เดินไปดูแมว พอเห็นกองเลือด เลยบอกพี่ ไม่นอนแล้ว จะพาแมว กับหมาที่บ้านไป สุพรรณเลยแล้วกัน แมวเชื่องมากเลย เพราะยอมให้เราอุ้ม
ผล x-ray กระดูกขาแตก หมอบอกว่า ไม่รู้เศษเล็ก ๆที่ฝังที่ขา เป็นเศษลูกปืนที่แตกหรือเศษกระดูก แต่ไม่พบกระสุนฝังใน จำไม่ได้ว่ายิงที่หลังทะลุท้อง หรือยิงที่ท้องทะลุหลัง หมอบอกว่าต้องกักบริเวณ เพื่อไม่ให้เดิน ขากลับเลยตัดสินใจ พามาไว้ในห้องที่บ้าน อยู่รวมกับแมวที่รับมรดกมาจากพี่ 7 ตัว
มาถึงบ้านเราแมวเริ่มซึมลง 2 ทุ่มวันนั้นเหมียวก็จากไป เราฝังเขาไว้ข้างบ้านเรา แมวพ้นทุกข์ไปแล้ว ที่เหลือคือคนที่ทำร้าย สักวันมันก็ต้องรับกรรมที่มันทำไว้ พี่เราบอกว่ามันเคยเลี้ยงหมาไว้ หมามันท้อง มันฉีดยาให้หมาแท้งแม่หมาก็ตายด้วย หมาเราที่มันวางยาเบื่อเอง ทั้งหมดเกือบ 20 ตัว มันเคยพูดกับพี่เราว่า มันใช้ฉมวกแทงหมาเราตาย พี่เราถามว่า เมียก็ท้อง ไม่กลัวเวรกรรมตกที่ลูกหรือไง ทั้งที่หมาตัวนั้นขาพิการ ส่วนอีกตัว วิ่งกลับมาหาเรา มีเหล็กเสียบอยู่ที่ใต้คอ ดีที่มันอ้วน เลยเสียบถูกไขมัน ที่ใต้คาง หมอบอกเป็นเงี้ยงฉมวกที่หัก ไม่คิดว่า วันนี้มันจะโหด ถึงขนาดยิงแมวได้
เราเคยเดินเข้าไปที่บ้านมัน ไปเตือน ในวันที่รู้ว่ามีคนเอาลูกชิ้นผสมแลนเนตไปวางให้หมาเรากินที่ข้างบ้าน แต่โชคร้ายของหมาข้างบ้าน ที่ไปกินแทน ถ้าเขาบอกว่าหมาเราไปกวดไก่เขา แล้วไปกินยาในบ้านเขา เราไม่ว่า แต่ถ้ามาวางยาในบ้านเราแบบนี้ เราจะแจ้งความ ทั้งคนวางและคนจ้างเลย ปกติเราจะเลี้ยงหมาไว้ในห้อง มีเฝ้าหน้าบ้านไม่กี่ตัว จะปล่อยออกมาวิ่งตอนเย็นแล้วพวกเขาก็วิ่งเข้าห้อง
ตอนเย็นเวลาที่เราขี่มอไซด์ไปให้อาหารสุนัขที่วัด จะเจอมัน วิ่งสวนกับเราทุกวัน มันเป็นเบาหวาน ได้แต่ทำใจ ใครทำอะไรก็ได้อย่างนั้น
| จากคุณ |
:
ชิโร่ kung   
|
| เขียนเมื่อ |
:
11 ก.ค. 53 00:47:10
|
|
|
| 
