ระวัง "หมอเดา"

ระวัง “หมอเดา”
เรื่องมีอยู่ว่าเราพาน้องหมาไปรพ.สัตว์แห่งหนึ่งแถวบางเขน(น่าจะเป็นของรัฐมั้ง) เพราะวันนั้นน้องหมาเป็นไข้สูงถึง 106F ซึ่งน้องเขาอายุมากแล้ว (เกือบ 11 ปี) ไปตอนดึกเกือบ ๆ ตี 1 ที่ฉุกเฉิน ไปถึงก็ชั่งน้ำหนัก รอทำบัตร หมอเรียก x-ray เราก็ดูไม่เป็นหรอก แต่หมอบอกว่าเขาเป็นมดลูกอักเสบแบบปิด ทำให้มดลูกบวม และมีเลือดและหนองคั่งอยู่ข้างใน และจากการที่เขาเป็นไข้ คาดว่าน่าจะมีการติดเชื้ออยู่ภายใน ต้องทำการผ่าตัดมดลูกออก แล้วหมอก็เจาะเลือดตรวจ แต่บอกว่าผลตรวจเลือดจะได้พรุ่งนี้ ถ้าผ่าตัดฉุกเฉินเลยก็จะมีความเสี่ยงเพราะไม่รู้ค่าเลือดเลย คืนนั้นเราก็เลยไม่ยอมผ่าตัด เพราะตอนเย็นก่อนไปที่รพ. เราได้พาไปคลินิกแถวบ้าน แล้วเขาฉีดยาลดไข้ให้ เห็นว่าไข้ลดแล้ว เราก็เลยไม่อยากเสี่ยง (ซึ่งนับว่าเป็นโชคดีมาก ๆ) หมอก็เลยบอกให้พามาวันพรุ่งนี้แล้วจะลัดคิวผ่าตัดให้เลย เพราะของน้องถือเป็น case ด่วน
วันรุ่งขึ้นเราก็เลยพาน้องหมาไปใหม่ หมอก็ยืนยันว่าน้องเขาเป็นมดลูกอักเสบ มีการติดเชื้อ ยังไงก็ต้องผ่าตัดวันนี้ ไม่งั้นมดลูกที่บวมอยู่อาจแตกได้เหมือนคนเป็นไส้ติ่งอักเสบ แต่ค่าเลือดออกมาน้องมีเกล็ดเลือดต่ำมาก เสี่ยงต่อการผ่าตัด เพราะเลือดอาจจะไม่สามารถหยุดเองได้ แต่หมอยืนยันว่ายังไงก็ต้องผ่า หมอจึงเจาะเลือดไป match กับคลังเลือดของรพ.แล้วก็ให้เรารอตั้งหลายชั่วโมง จนบ่ายแล้วเรารอไม่ไหวก็เลยไปถามหมอ ปรากฏว่าหมอตอบว่าไม่มีเลือดที่ match ได้ตรงกัน แต่แย่ยิ่งกว่านั้น ตรงที่การให้เกล็ดเลือด จะต้องปั่นจากเลือดที่เพิ่งบริจาคมาเท่านั้น แล้วหมอก็ลองกรีดผนังปากด้านในของน้องหมา และจับเวลาว่าเลือดหยุดได้ในเวลาที่กำหนดหรือไม่ (เราสงสารน้องมาก เพราะน้องคงเจ็บมากแน่ ๆ) ปรากฏว่าเลือดไม่หยุดในเวลาที่กำหนด หมอบอกว่างั้นเราก็ต้องไปหาซื้อเลือดมาจากที่อื่น เพราะถ้ารอเลือดจากการบริจาคที่นี่ก็ตอบไม่ได้ว่าจะมีเมื่อไหร่ ซึ่งเสี่ยงต่อการที่น้องหมาจะมดลูกแตกมาก ๆ เราก็เลยรีบไปหาซื้อเลือดจากรพ.สัตว์อีกแห่งหนึ่ง เป็นโชคดีและดวงแข็งของน้องหมา ไปได้เลือดที่เพิ่งมีผู้ใจบุญพาหมามาบริจาคและ minor test แล้ว match ได้ตรงกัน เราก็ได้เลือดมาปั่นเป็นเกล็ดเลือดให้น้องได้พอที่จะทำการผ่าตัด แต่หมอก็ยังบอกว่าด้วยความที่น้องเขาอายุเยอะก็เลยยังมีความเสี่ยง อาจจะรอดเพียง 70-80% อีกทั้งจากการ x-ray พบว่าน้องมีภาวะหัวใจโต ตับโต ม้ามโต น่าจะมีสาเหตุมาจากอายุเยอะ และน้องหายใจหอบมาก ๆ คาดว่าปอดอักเสบจากการติดเชื้อ (ซึ่งมีความเสี่ยงมาก ๆ ต่อการผ่าตัด) แต่ไม่ผ่าตัดก็ไม่ได้เพราะมดลูกอาจจะแตกได้ (ไม่มีทางเลือกให้กับเราเลย) วันนั้นทั้งวันเราพาน้องหมามาตั้งแต่ 8 โมงเช้า ผ่านกรรมวิธีหลากหลาย ทำใจหายสารพัด ร้องไห้แล้วร้องไห้อีก เพราะสงสารน้องหมาและกลัวจะไม่ได้น้องหมาที่ร่าเริงเหมือนเดิมกลับบ้านมาด้วยกัน กว่าจะได้ผ่าตัดปาเข้าไปเกือบ 6 โมงเย็น แต่สุดท้ายเป็นไงรู้มั้ย ผ่าหน้าท้องออกมา น้องหมามีมดลูกกับรังไข่ปกติ (ไม่ได้อักเสบ ไม่มีการติดเชื้อ) แต่ที่เป็นไข้น่าจะมาจากปอดชื้น และตับและถุงน้ำดีอักเสบ ซึ่งไม่จำเป็นต้องมีการผ่าตัดใด ๆ เลย
ที่แย่คือ หมอไม่บอกเราสักคำว่าเขาวินิจฉัยผิดที่พาน้องหมาเราไปเสี่ยงผ่าตัดในความเสี่ยงขนาดนั้น คิดดูว่าถ้าไม่ได้เกล็ดเลือดมาแล้วไปผ่าตัดจะเกิดอะไรขึ้น แล้วเรารู้ได้ยังไงรู้มั้ย เพราะเขาบอกให้มารับน้องไปกินยา กินอาหารเองที่บ้าน เพราะน้องอยู่ที่นี่แล้วไม่ยอมกิน (หลังจากที่อยู่ที่รพ.เพื่อให้ออกซิเจนเพราะไม่สามารถหายใจเองได้ถึงอีก 5 วัน ซึ่ง 5 วันที่ผ่านมา เรากับทุกคนในบ้านหัวใจจะสลายอยู่แล้ว เพราะลุ้นกันเป็นวินาทีเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับน้องหมาของเรามั้ย เขาจะหายใจเองได้มั้ย) แถมยังบอกเราว่าการพยากรณ์โรคไม่ดีเลยนะ แล้วเราขอใบส่งตัวเพราะบอกว่าจะพาน้องไปพักฟื้นที่รพ.เอกชนแห่งหนึ่งเพื่อปรับนิสัยการกินอาหารของน้อง เพื่อบำรุงตับจากการที่หมอบอกว่าพบว่าน้องมีตับโต และไขมันแทรกในตับ หมอที่นั่นยังถามเราว่าจะพาไปทำไม เพราะน้องอยู่กับคนอื่นก็อาจจะไม่ยอมกินอีก แต่เรายืนยันที่จะให้เขาออกใบส่งตัวให้ว่าเราจะพาไป พร้อมขอ film x-ray และ ultrasound (หลังการผ่าตัด) แต่หมอบอกว่าให้ film ultrasound ไม่ได้มันเป็นกฎ (งง..ของคนเขายังให้กันได้เลย) พอไปถึงรพ.เอกชนใหม่ ทางรพ.ใหม่อ่านใบส่งตัวจากหมอที่เก่าถึงได้ถามเราว่า อ้าว ตกลงแล้วน้องไม่ได้เป็นมดลูกอักเสบเลยนี่ ซึ่งจริง ๆ แล้วไปเสี่ยงผ่าตัดน้องเพื่อทำหมันเหรอ พอเราได้ยินแบบนั้น เราชาไปหมดเลย เหมือนเราพาน้องไปเสี่ยงชีวิตด้วยความไม่รู้ แล้วถ้าน้องเป็นไรไปจะทำไง แล้วรู้มั้ยเราเสียค่ารักษาน้องที่รพ.เดิมนั่นรวมทั้งค่าเลือดที่ไปหาซื้อมาทั้งหมดเกือบ 19,000 บาท แล้วได้ยินแบบนี้ โห...งงไปเลย แข็งไปเลย ทำไรไม่ถูก
รุ่งขึ้นเราโทรกลับไปถามหมอที่เดิม สิ่งที่เราได้รับคือคำพูดที่พยายามอธิบายมากมาย แต่สุดท้ายจบที่คำว่าขอโทษแค่นั้น ถามหน่อยว่าถ้าวันนั้นเกิดอะไรขึ้น เขาจะรับผิดชอบยังไง หรือว่าไม่สนใจเพราะคิดว่าเจ้าของหมาอย่างเราก็คงไม่รู้เรื่องหรอก หมอที่รพ.เอกชนใหม่ถามเราว่า ก่อนเขาจะตัดสินใจผ่าตัด เขาไม่เช็คให้ละเอียดก่อนเหรอ เช่น ทำ ultrasound ซ้ำก่อนผ่าตัด…
มันทำให้เรารู้เลยว่าที่เค้าพูดกันว่า “หมอเดา” มันเป็นยังไง ขอบอกเลยนะว่าแย่มาก ๆ กับเหตุการณ์นี้ เพราะระหว่างการรักษา เราฝากชีวิตน้องหมาไว้กับเขา ไว้ใจเขาตลอด
แล้วรู้อะไรอีกมั้ย การที่เราพาน้องหมาไปรักษาที่รพ.สัตว์ที่เดิมนั่น ทำให้น้องหมาเราได้โรคเพิ่มตามมาเพราะระหว่างทางที่รับตัวจากบางเขนจนถึงรพ.เอกชนแห่งใหม่ น้องหมาตาแดงและลืมตาไม่ขึ้น พอมาถึงหมอที่ใหม่ส่องไฟดู กระจกตาน้องมีแผลหลุมทั้ง 2 ข้าง หมอจึงต้องดึงหนังตาน้องลงมาเย็บติดกับขอบตาล่างเพื่อปิดตาดำให้ตาดำสมานตัวเอง ซึ่งถ้าไม่ทำน้องจะตาบอดได้ ณ วันนี้ ผ่านมา 10 วันแล้วน้องยังไม่ได้เปิดตาเลย น่าสงสารมาก ๆ
และอะไรอีกรู้มั้ย อีกอย่างที่เราสงสัย น้องหมาเราให้ยากันเห็บทุกเดือน และก่อนไปฉุกเฉินที่รพ.นั้น ได้ไปคลินิกที่ฉีดยาลดไข้ และหมอที่คลินิกเจาะเลือดไว้ตรวจ บอกว่าไม่พบพยาธิเม็ดเลือด แต่วันที่ผ่าตัดและวันที่จะออกจากรพ. หมอบอกว่าน้องเป็นพยาธิเม็ดเลือดด้วยนะ เกิดจากโดนเห็บกัด ซึ่งจะไม่มีวันรักษาหาย เรางง..งง..งง..ไปเลย จนถึงวันนี้เราก็ยังไม่แน่ใจว่าน้องได้โรคนี้จากเกษตรฯมาเป็นของแถมที่น่าเจ็บใจหรือเปล่า???
(เราอยากให้คนรักสัตว์ทุกคนอ่านเรื่องนี้ไว้เป็นอุทธาหรณ์ ว่าก่อนจะตัดสินใจอะไรเกี่ยวกับ”ชีวิต”ต้องมีความรอบคอบและพิจารณาให้ถ้วนถี่ให้มากที่สุด เพราะน้องสัตว์ทั้งหลายเขาบอกเราไม่ได้ว่าเขาเป็นอะไร เขากำลังรู้สึกอะไรอยู่ และเพื่อให้หมอมีจรรยาบรรณมาก ๆ และตระหนักให้มาก ๆ ว่าสิ่งที่เขารักษาอยู่ตรงหน้า คือ ชีวิต ที่เขาจะต้องเอาใจใส่ รอบคอบ และไม่ประมาท ไม่ใช่ทำตัวเป็นเพียงแค่ “หมอเดา”)

จากคุณ	: lovepets
เขียนเมื่อ	: 16 ก.ค. 53 18:44:07 A:58.137.112.193 X: TicketID:278876