^___^ เ รี ย ง ค ว า ม เ รื่ อ ง แ ม่ ^___^
|
|
.
"แม่" ตั้งแต่เกิดมามีแค่คนๆ นี้ ที่ไม่ได้รู้จักกัน ยังไม่เคยเจอหน้ากัน แต่คนๆ นี้กลับมาเลี้ยงดูเราตั้งแต่เราอยู่ในท้อง กระทั้งคลอดออกมา เฝ้าเลี้ยงดูฟูมฟัก อบรมสั่งสอนให้เราเป็นคนดี ทุกคนต่างปฏิเสธในความจริงข้อนี้ไม้ได้
เช่นเดียวกันกับหญิงแก่ชราคนนี้ คนที่ไม่รู้จักความเหน็ดเหนื่อย หวังเพียงให้ลูกมีกินมีใช้ ทุกวันแม่คนนี้จะลุกแต่เช้ามืด มาทำกับข้าว เตรียมทุกสิ่งทุกอย่างไว้ให้ลูกไปโรงเรียน เป็นอย่างนี้มาหลายปีตั้งแต่ลูกคนโต จนถึงลูกคนสุดท้าย ไหนจะต้องออกไปทำไร่ทำนาไว้เลี้ยงชีพอีก แต่แม่คนนี้ก็ไม่เคยบ่น ผิดกับลูก อันเป็นที่รักของแม่ เมื่อไม่ได้ดั่งใจนิดๆ หน่อยๆ ก็ตะคอก ด่า ว่ารุนแรงใส่แม่ผู้ให้กำเนิดเรามา เมื่อครั้งเข้าเรียนชั้นมัธยมปลาย จึงได้แบ่งเบาภาระของหญิงแก่คนนี้ ด้วยการเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย เพียงเพราะหวังว่า ไม่อยากให้แม่ต้องลำบากอีกแล้ว จนกระทั่งจบมหาลัย วันๆ นั้น วันที่ทำให้คนในครอบครัวดีใจ ทั้งแม่ พ่อ และพี่ๆ ทั้งหลาย ต่างยินดีกับเรา พอแยกตัวออกมาอยู่ตัวคนเดียวในเมืองใหญ่ วันนี้มันทำให้เหงา คิดถึงบ้าน คิดถึงอ้อมกอดอุ่นๆ คิดถึงวันคืนเก่าๆ วันที่นั่งล้อมวงทานข้าวกันพร้อมหน้า แต่วันนี้ ต้องนั่งทานข้าวตัวคนเดียวในห้องแคบๆ
นับจากบรรทัดแรก จนมาถึงบรรทัดนี้ เวลาก็ผ่านไปหลายปีแล้ว ผมอยากบอกกับแม่ว่า แม่ครับ ผมรักแม่มากนะครับ ไม่อยากให้แม่ต้องเหนื่อยอีกแล้ว ลูกคนนี้จะคอยดูแลแม่ไปจนแก่ครับ
| จากคุณ |
:
naykainui   
|
| เขียนเมื่อ |
:
9 ส.ค. 53 10:53:15
|
|
|
| 
