ความคิดเห็นที่ 1 เรื่องที่จะเล่า เป็นเพียงประสบการณ์ที่เราเจอมาไม่ได้ต้องการพาดพิงถึงใครนะคะ   ในวันที่เรากลับไปอุ้มลูกหมาที่วัดนี้มาให้น้องที่ทำงาน พระบอกว่าลูกหมาถูกกัดตายหมดแล้ว เราอึ้ง ก็เพิ่งอุ้มไปเมื่อวานนี้ 2 ตัว คิดว่า วันรุ่งขึ้นจะมาอุ้มที่เหลือไป พระบอกว่า ตอนเช้าพบศพลูกหมาถูกกัดตายที่ใต้กุฏิ ตามตัวมีแผลถูกกัดทั้งตัว ตอนนั้นเราถามพระว่า ไม่มีใครได้ยินเสียงลูกหมาร้องเลยเหรอคะ พระท่านตอบว่าไม่ได้ยิน ตอนนั้น ลูกศิษย์วัดตัวน้อย เดินมาบอกเรา มีลูกหมาสีนวลอีกตัวหนึ่ง นอนหายใจรวยรินอยู่ในกอดอกไม้ ระหว่างกุฏิแม่ชีกับพระ เขายังไม่ตาย เราอุ้มลูกหมาตัวนั้นไปหาหมอนัท ที่อ่างทอง เราเรียกเขาว่า "สโนว์" สโนว์ถูกกัดที่หัว หมอบอกว่า ไม่ได้เพิ่งถูกกัดเมื่อคืน เพราะหนองมันบวมมาถึงที่คอ หมอยังคิดว่าไม่รอด ไข้สูงด้วย เราไม่รู้ว่าสโนว์นอนอยู่ตรงนั้นนานแค่ไหน แต่มากกว่า 1 วัน 1คืน ไม่มีใครสนใจ ตอนที่หมอเจาะหนอง ล้างแผล สโนท์ร้องลั่นคลินิคเลย ตอนนั้น เราถามหมอว่า เป็นไปได้ไหม ที่ลูกหมาถูกกัดตอนตี 2 แล้วพระท่านไม่ได้ยิน ขนาดแค่ล้างแผลเดียว สโนว์ยังร้องขนาดนั้น นี่ลูกหมาถูกกัดแผลทั้งตัว ทุกคนก็คงคิดเหมือนเรา เคยมีป้าคนหนึ่งเอาลูกแมวเล็ก ๆหลายตัวใส่ถุงมาให้แม่ชีอีกวัดเลี้ยง บอกว่า พระวัดนี้ให้มาปล่อยที่นี่ ก็เลยโดนแม่ชีว่าไป  เราลองไปถามว่า พระองค์ไหนที่เอาลูกแมวไปปล่อยอีกวัด เป็นเจ้าอาวาสเอง ท่านบอกว่า มีคนเอาลูกแมวมาทิ้ง หมาไล่กวดกัด ท่านไปไล่จับมา แล้วก็ใหคนไปปล่อยต่ออีกวัด อืมห์ เคยมีลูกน้องเก่าอาเรา เขามาบวช ท่านเล่าให้ฟังว่า ญาติโยมเขาบ่นเรื่องแมว เขาก็เลยมีมติจะเอาแมวไปปล่อยที่อื่น หลายสิบตัว เรายังบอกว่ามันเป็นบาปนะ อย่าทำเลย แล้ววันหนึ่ง เราก็รู้ข่าวจากมอไซด์รับจ้าง เขาเป็นคนเอาแมวใส่กระสอบไปปล่อยที่วัด ทางไปที่ทำงานเรา คนปล่อยบอกว่า ตอนที่เทแมวออกมา บางตัวมันไม่ยอมไปไหน คงตกใจ แม้มันจะผ่านมาหลายปีแล้ว แต่เราก็ยังหดหู่ทุกครั้งที่นึกถึง แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 53 02:54:15 จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 53 01:02:02

ความคิดเห็นที่ 2 ส่วนสโนว์ หลังจากพาไปหาหมอทุกวัน จนหายดี แต่ก็ยังมีแผลเป็นจนทุกวันนี้ ในรูปพี่พยาบาลเขาอยากได้หมาไปเป็นเพื่อนพี่สาว สโนว์เลยย้ายจากบ้านเราไปบ้านพี่พยาบาล แต่สิ่งที่สโนว์ได้ไปจากวัดด้วย คือโรคพยาธิเม็ดเลือด รักษากันเกือบเดือนเลย ตอนเช้าพี่เขาจะเอาสโนว์มาผูกไว้ที่ลานทราย สโนว์จะนั่งเล่นในรัศมีโซ่ สงสารเขา แต่ทำอะไรมากไม่ได้ กลางวัน จะแวะเล่น แล้ววันหนึ่ง ก็เป็นความโชคดีบนความโชคร้ายของสโนว์ โซ่ที่พี่เขาผู้ไว้มันหลุด สโนว์วิ่งเล่นแบบดีใจ ไปปาดหน้ารถหมอคนหนึ่งเข้า หมอคนนี้รักหมาของเขาตัวเดียว นอกนั้นไม่ชอบซักตัว เราเคยพาหมาหนีตาย เพราะหมาขี้เรื้อนตัวหนึ่ง มันไปนอนบนฟูกเก่าที่เขาทิ้งข้างถังขยะ ก็หมามันหนาว เขาให้เหตุผลว่า เขาเปิดประตูมาเห็นแล้วไม่สบายตา ถังขยะอยู่คนละฝั่งถนนกับบ้านหมอคนนี้ เราพามันหนีก่อนที่จะถูกวางยา ที่ใหม่ หมาตัวนี้อยู่ได้อีกเกือบ 2 ปีถึงจากไป พี่พยาบาลไม่อยากมีปัญหากับหมอคนนี้ เขาหาคนที่เลี้ยงสโนว์ ซึ่งต้องเลี้ยงดี เป็นญาติของพี่เขาเอง น้องเขาเลี้ยงหมาหลายตัว ที่นั่นสโนว์มีเพื่อน มีความสุข มีลานให้วิ่ง ผ่านมาไม่นาน พี่พยาบาลมาปรึกษาเราว่า เขารับสโนว์กลับมาเลี้ยงดีมั๊ย แต่น้องเจ้าของใหม่เขาก็บอกว่า สโนว์อยู่ที่นั่นก็สบายดี มีเพื่อนรุ่นเดียวกัน เราก็เห็นด้วย กลับมา ก็ต้องถูกผูกโซ่อีก ทุกวันนี้เวลาที่พี่เขาไปเยี่ยม เขาก็จะมาส่งข่าวให้เราฟัง เราก็ดีใจ สโนว์ เมื่อไปอยู่กับพี่พยาบาล เด็ก ๆเปลี่ยนชื่อเป็น "อีริค" เด็ก ๆบอกว่า อิริคเป็นแฟนสโนไวท์ แล้วสโนว์เป็นเพศผู้ต้องชื่ออิริค ข่าวล่าสุด อิริคได้ไปบริจาคเลือดให้ชิสุห์ในบ้านนั้นด้วย จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 53 01:16:48

ความคิดเห็นที่ 3 ที่วัดเดิม กำลังจะออกจากวัด เห็นอะไรแว๊บ ๆที่หน้าศาลาวัด ถ้าวันนั้นลูกหมาไม่เดินขากระเผลก เราคงไม่ย้อนกลับเข้าไปดู พอเห็นแผล จะเป็นลม รีบกลับไปเปลี่ยนรถกระบะพาไปหาหมอ ตอนที่อุ้มไป ตัวมันเหนียว ๆเมือก ๆยังไงไม่รู้อ่ะ วันก่อนอ่านกระทู้นึง เจอประโยคที่ประมาณว่า เพราะมีคนให้อาหารหมาที่วัด ถึงมีคนมาปล่อยมากขึ้น เมื่อวันก่อนไปให้อาหาร เลยพยายามเรียกมันไปที่ริมน้ำ ลับหูลับตาคนหน่อย ที่วัดนี้ ในช่วงแรก ๆที่พระองค์ที่เราฝากอาหารเม็ดไว้ พอท่านสึกไป อาหาร 10 กิโล เดือนนึงยังไม่หมด ก็คงไม่มีใครให้ เราสงสารหมา เลยไปให้เอง พระท่านก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็ดีที่ไม่ค่อยสนใจ แต่ก็ไม่ว่า ขณะกำลังให้อาหาร มีพระรูปหนึ่ง หรือเณรก็ไม่ทราบ ตะโกนมาจากบนศาลา อย่ามาให้อาหารแถวนี้ ก็รู้นะว่า การที่หันขวับไปจ้องหน้าพระองค์นั้นน่ะบาป แต่จ้องไปแล้วอ่ะ ก็เห็นท่านชะงักไปเหมือนกัน  ก็เราไม่ได้ไปให้ใกล้แปลงดอกไม้ซะหน่อย ไกลเป้นเมตร กลัวอะไรว่าหมาจะไปเหยียบแปลงดอกไม้ แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 53 08:13:04 จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 53 01:20:06

ความคิดเห็นที่ 4 ที่ขา เป็นรอยถูกบาด หมอบอกเราคิดในแง่ดี มันอาจจะถูกสังกระสีบาด ด้วยความบังเอิญก็ได้นะ อนิจจาลูกหมาวัด ไอ้ลูกหมาตัวนี้ไม่ได้กลับไปที่วัดนั้นอีก เราพาเขาไปเลี้ยงที่อีกวัดหนึ่ง และเขาก็จากไปด้วยโรคระบาด เมื่อต้นปีที่แล้ว แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 53 08:15:38 จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 53 01:23:22

ความคิดเห็นที่ 5 ที่วัดเดิม หมาแม่ลูกอ่อนตัวนี้ ปกติมันหวงลูกมาก แต่ยอมให้เราเข้าใกล้ วันหนึ่งมันหายไป ถามคนในวัด บอกว่า ถูกรถกระบะที่มางานศพถอยมาชน มันก็แค่หมาวัดตัวหนึ่ง วันนั้น เรากับพี่อีกคน เดินหากันจนทั่ววัด ไม่เจอ พอชงนมให้ลูกหมากินเสร็จ เราจะกลับบ้านแล้ว มันมีอะไรมาเอะใจ ให้เลี้ยวมอไซด์ไปดูที่สุสาน แม่หมานอนซุกอยู่ในกอไม้ ดีใจมาก ๆเลย ตอนที่ยังหาไม่เจอ เราบอกกับพี่อีกคน แม่หมาที่ไม่ยอมห่างลูก วันนี้มันทิ้งลูก แสดงว่าต้องเกิดเหตุอะไรกับมันมาก ๆแน่ ๆ เราพาทั้งแม่ทั้งลูกมาไว้ในโรงเรือน ทั้งหมดก็มีความสุขดีนะ แต่น่าเศร้า ที่พวกเขาต้องจากไปด้วยโรคระบาดในปีนั้น ที่น่าเสียใจ แม่หมาทุกเย็นที่เราเข้าไป เขาก็ปกติ จนคืนที่เราเข้าเวร เช้าวันต่อมาเข้าไปหาไม่เจอ แม่ชีบอกว่าตายแล้ว ได้ยินเสียงร้องแบบเจ็บปวดมาหลายคืน เราก็ อ้าว แล้วทำไมไม่บอกเรา เพราะเวลาเจอเรา เขาก็จะแสดงอาการดีใจ ไม่มีอาการป่วยให้เห็นเลย แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 53 02:56:10 จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 53 01:33:22

ความคิดเห็นที่ 6 ที่วัดเดิม เย็นวันหนึ่ง กำลังให้อาหารหมาอยู่ ได้ยินเหมือนลูกหมาร้องมาครั้งหนึ่ง แต่เบามาก ตอนแรกคิดว่าหูแว่ว ก็ลองเดินหาดู จนไปที่ข้างเมรุ ที่นั่นมีบ่อน้ำพุ รอบๆบ่อเป็นพุ่มเข็มเตี้ย ๆ ตัวยุ่งนอนติดอยู่ที่ซอกน้ำพุ เสียงที่เราได้ยิน คงเป็นเสียงเฮือกสุดท้ายจริง ๆ เราคาดว่า คงติดมานานแล้ว ปกติทุกเย็น พระมากวาดลานวัด ใกล้ ๆนั่น แต่วันนั้นพระท่านงด ที่ตกใจ ทั้งตัวของตัวย่น มีรอยเหมือนของมีคม จิ้มตามตัว ต้องบอกว่าทั้งตัว ที่จำได้ ที่ข้อเข่า กับที่ง่ามนิ้ว เป็นหนองเจาะมาได้เท่าชามน้ำจิ้มเลย เราถามหมอว่า เกิดจากรอยอะไร หมอมันย้อน เราก็น่าจะดูออก เออ ก็ดูออกแหละ แต่ไม่คิดว่าใครจะใจร้ายกับลูกหมาตัวเท่านี้ได้ สภาพก็ไม่ต่างจาก คห.3 เลย ส่วนอีกตัว หลวงพี่องค์หนึ่ง ท่านเก็บไปรักษา ด้วยอาการเดียวกัน ทั้งคู่จากไปด้วยโรคหัดและพยาธิเม็ดเลือด เมื่อปีที่แล้ว ในบริเวณเดียวกัน เมื่อพฤหัสก่อน มีคนเอาลูกหมาเล็กมาทิ้ง 4 ตัว ดีที่วันนั้นตัดสินใจย้อนกลับไปอุ้มลูกหมามาไว้ที่โรงเรือนก่อน เพราะช่วงนี้ ฝนที่นี่ตกหนักมาก ลมก็แรง ขนาดชามข้าวหมา เราล้างคว่ำไว้ ปลิวไปคนละทาง แล้วลูกหมาที่ยังเล็ก มันจะหนีไปไหน นอกจากนอนกอดกันตากฝนเหมือนตอนที่เราอุ้มออกมานั่นแหละ ส่วนจิ๋วหลิวตัวเล็กสุด (ในรูป) ยังเดินไม่แข็ง เซเซ เราพามาเลี้ยงที่บ้าน เมื่อแข็งแรง โตกว่านี้ จิ๋วหลิวจะไปอยู่บ้านหลังใหม่  จิ๋วหลิวตัวเล็ก แต่แข็งแรงนะคะ แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 53 02:57:45 จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 53 01:48:03

ความคิดเห็นที่ 7 ส่วนเรื่องที่สะเทือนใจเราที่สุด คงเป็นเรื่องของหมาหลังอานสีขาว เราเรียกเขาว่า "ปุยนุ่น" เกือบ 2 ทุ่ม เรายังให้น้ำเกลือหมที่เป็นหัดอยู่ แม่ชีมาบอกว่ามีคนเอาหมามาปล่อย พี่เรากลับแม่ชีไปแล้ว เราห่วงหมา เลยให้น้ำเกลือให้เสร็จก่อน แล้วตามไป วันนั้นเหนื่อยมาก ทางลัดที่จะไปที่ถนนหน้าวัด ก็คือการเดินเลียบข้างโบสถ์ แต่ทางค่อนข้างมืด ก็เลือกทางนี้แหละ ขี้เกียจเดินอ้อม มองไปเห็นแม่ชียืนอยู่ เราตะโกนเรียก แต่พอวิ่งไปหา มันเป็นตอมะพร้าวอ่ะ เชื่อเปล่า ทางเดินข้างโบสถ์ที่กว้างประมาณฟุตกว่า เดินปกติยังลำบาก แต่ตอนนั้น เราวิ่งผ่านแบบฉลุย ไปยืนหอบแฮ่ก พี่เราก็ถามว่า วิ่งหนีอะไรมา เราบอกเปล่า อีกวัน ด้วยความสงสัยว่าตาฝาดหรือเปล่า ก็ไปยืนจุดเดิม เวลาเดิม มันก็เป็นมืด ๆของตอมะพร้าว ไม่ใช่แม่ชีชุดขาวอ่ะ มารู้ทีหลังจากหลวงตาว่า ตรงนั้น เป็นกุฏิร้าง ที่แม่ชี มรณภาพไปแล้ว แล้วทำไมต้องเป็นเราที่เจออ่ะ ส่วนปุยนุ่น พี่เราอุ้มมาใส่กรงใต้กุฏิแม่ชีไว้ก่อน ให้มันชิน ปุยนุ่นเป็นหมาหลังอานสีขาว สะอาดมาก เราจะเข้าไปเล่นกับปุยนุ่นทุกเย็น คิดเองว่า เขาจะได้ไม่เหงาคิดถึงเจ้าของ แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 53 01:59:22 จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 53 01:57:24

ความคิดเห็นที่ 8 ตามอ่านมามีทั้งเศร้า และน่ายินดี  แต่ง่วงแล้ว พรุ่งนี้จะมาติดตามต่อนะคะ จากคุณ : ningnoi เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 53 02:20:39

ความคิดเห็นที่ 9   ตามอ่านอยู่จ้า สงสัยจังเลย ทำไมคนช่างขยันทิ้งน้องหมาจัง ดีที่ช่วงนี้ ที่เราดูแลหมาอยู่ที่วัด ตอนนี้ไม่ค่อยมีหมาแล้ว หลังจากที่โดนล๊อตใหญ่ไปเมื่อต้นปี แล้วก็มาอีกรอบตอน เดือนพ.ค. เราไปช่วยยังไม่ทันเลย ส่งไปอุทัยหมดแล้ว นอนไม่หลับมาเป็นเดือน ห่วงสารพัดห่วง แต่ก็ตัดใจ แต่ก็วกกลับมาคิดอีก ถ้าเขาไม่มีลูกอ่อน โอกาสจับเขายาก เพราะเขาโตมากับวัด แต่โชคดีที่ไม่มีคนทำร้ายพวกเขา มีก็แต่พวกพ่อ แม่ผู้ปกครองที่มารับ-ส่งเด็ก จะขับรถทับลูกสุนัขตายเสียส่วนมาก จากคุณ : checgo (ji-ju) เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 53 02:24:23

ความคิดเห็นที่ 10 แล้วแม่ชีก็เผลอปล่อยปุยนุ่นออกมา เวลาผ่านไป จนเราลืมปุยนุ่นไปแล้ว มีแม่ชีอีกคนมาตามเราไปดูหมาให้หน่อย ปุยนุ่นนั่นเอง แต่ไม่เหลือเค๊าเดิมเลย หมาตัวที่เห็นป่วยหนัก ซีด เราอุ้มปุยนุ่นมาฝากไว้ในกรงที่กุฏิแม่ชี คิดว่า ถ้าได้ยาทุกวัน ปุยนุ่นจะกลับมาน่ารักเหมือนเดิม แต่มันไม่ได้เป็นอย่างนั้น แม่ชีเผลอเปิดกรง ปล่อยปุยนุ่นไป เราเดินหาปุยนุ่นทั้งวัดไม่เจอ วัดกว้างมาก แม่ชีคนเดิม เดินมาตามเราไปดูปุยนุ่นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ มันทรมานความรู้สึกเรามาก ปุยนุ่นเขาร้องตลอด ซุกตัวอยู่ที่มุมมืด เราอุ้มปุยนุ่นมาคลินิคที่อ่างทอง ผล x-ray ออกมาว่า กระดูกสันหลังหัก เพราะถูกตีด้วยของแข็ง คืนนั้น ปุยนุ่นนอนที่คลินิค หมอต้องให้ยานอนหลับ เพราะเขาปวด ร้องตลอด เวลาที่ปุยนุ่นร้อง เสียงร้องมันบาดใจเรานะ นึกถึงภาพหมาสีนวลตัวสวยที่พี่เราอุ้มมาตลอดเลย เรากลับมาถามแม่ชี คนที่มาตามเราว่า เกิดอะไรขึ้น แม่ชีบอกว่า เมื่อคืนได้ยินเสียงร้องโหยหวนมากเลย ปุยนุ่นป่วยมาก อากาศหน้าหนาวมันหนาว ปุยนุ่นไปนอนบนกระสอบถ่านของแม่ชีคนที่ตีมัน กระสอบถานมันก็เลยเลื่อนลงมา เหตุผลเพียงแค่นี้เอง เขาถึงกับตีปุยนุ่นจนหลังหัก แม่ชีคนอื่นบอกเราว่าแม่ชีคนนี้เป็นคนอารมณ์ร้าย ปุยนุ่นจากไปในวันต่อมา เราอุ้มปุยนุ่นกลับไปฝังที่วัด ถ้าวันนั้นจะบาป ก็เป็นบาปที่เราเต็มใจเลือกเอง เราหลุด ความเสียใจ ไม่ได้ใช้ถ้อยคำหยาบคายนะ นึกสภาพผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนร้องไห้ ตะโกนถามแม่ชีว่า ทำไมทำแบบนี้ ทำไมใจร้าย เป็นผู้ทรงศีลทำไมไม่มีความเมตตาเลย จะบวชทำไม  เขาปิดกุฏิเงียบเลย แม่ชีองค์นี้เขาจะมาบิณฑบาทบ้านเราทุกวัน แม่เราจะซื้อของถวายเป็นพิเศษ วันนั้นเรากลับบ้าน มาเล่าให้แม่ฟัง รูปร่างก็ตัวดำ จิตใจยังดำอีก วันหลังเขาฝากคนมาแก้ตัวกับเราว่า  เขาไม่ได้ทำ แต่ไม่กล้ามาบอกกับเราเอง ถ้าคนที่บริสุทธิ์ใจ เขาไม่กลัวการเผชิญหน้าหรอก นอกจากคนที่มีชนักนั่นแหละ หลังจากวันนั้น เราเจอหน้าก็เฉย ๆ ไม่ได้ยกมือไหว้ ไม่มีความศรัทธา ภาพนี้ถ่ายที่คลินิค เอาข้าวกับไก่ย่างไปให้ ปุยนุ่นพยายามจะกิน แต่คงปวดร้องตลอด ลุกไม่ได้ จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 53 02:25:55

ความคิดเห็นที่ 11 ลูกหมาตัวนี้ ถูกทิ้งพร้อมแม่หมาหลังอาน ที่เห็นเมื่อปลานเดือนก่อน มีลูกหมา 2 ตัว แม่ชีบอกว่าตายไปตัวหนึ่ง ตัวที่เหลือเวลาที่จะกินข้าว แม่มันจะกัด พอแม่ชีเอาลูกมันมาขังกรง กลางคืนแม่มันก็หอน เดี๋ยวพระว่าอีก เมื่อสัปดาห์ก่อน ช่วงที่เราไปอุ้มลูกหมาถูกทิ้งที่อีกวัด ที่วัดนี้ ความแรงของพายุฝน ต้นไม้ขนาดเกือบ 2 คนโอบล้มแบบถอนรากถอนโคน เวรกรรม ที่มัล้มขวางทางที่แม่ชีจะต้องเข็นข้าวที่หุงมาให้หมาที่บริเวณอื่น แม่ชีต้องใช้วิธียกถังข้าว แล้วเดินมาแจก ตามจุดต่าง ๆ บางที่แกก็ลืม เราเข้าไปก็จะเอาอาหารเม็ดใส่ถังไป เทให้ทุกวัน วันนั้น อาจจะเป็นโชคีของลูกหมาตัวนี้ ปกติเวลาที่เราเข้าไปดูมะม๋าที่โรงเรือน เราจะขี่มอไซด์ผ่านเมรุ เข้าไปเลย แล้วค่อยเดินไปดูหมาที่ใต้กุฏิแม่ชี ว่ามีตัวไหนป่วยบ้างเปล่า วันนั้นลืมตัว ขี่มอไซด์เข้ามาทางกุฏิแม่ชี ติดต้นไม้ที่ล้มขวางละซิ ก็ต้องใช้วิธีปีนข้ามต้นไม้ แล้วเดินไป มีพี่ที่ทำงานเคยว่าเรา เขายืนโบกรถจนจะเกือบกลางถนน เราไม่เห็น หมาตัวนิดเดียว นอนในพงหญ้ามันดันเห็น เราเถียงไม่จริง เล็กที่สุด ลูกนกกระทาต่างหากที่เห็นเดินอยู่ริมฟุตบาท แล้วเราจอดรถเก็บใส่กระเป๋าสะพายไปเลี้ยง ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม เมื่อเย็นวันจันทร์ก็เหมือนกัน กำลังจะปีนข้ามต้นไม้กลับมาที่รถ อะไรแว๊บ ๆที่หางตา ลูกของหลังอาน สภาพสุดสุด ผอมเหลือแต่ซี่โครง เห็บหมัดเป็นร้อย เรียกว่า ก่อนพากลับบ้านต้องเทแป้งกำจัดเห็บทั้งตัวอ่ะ ตอนนั้นลองเทอาหารซองของน้องเอ็กซ์ให้กิน มันไม่กิน อาการหนัก เริ่มมืดแล้ว ก็เลยอุ้มกลับบ้าน ปล่อยไว้ก็ตาย แต่ถ้าถาม ..เราไม่คิดว่าเขาจะรอด เพียงแต่ ถ้ายังมีลมหายใจ ก็ยังมีความหวัง วันนั้น ไปรับหมาวัดที่พาไปทำหมัน ก็เลยให้หมอนัทให้น้ำเกลือ ก็ได้ยาบำรุงเลือดมา ฟรี กลับมาบ้านนี่พยายามป้อนกลูโคส น้ำผึ้ง เพราะเขาถ่ายเป็นเลือด นึกถึงเคสของหมี ร็อตไวเลอร์ เมื่อเขาไม่ได้กินอะไร ผนังลำไส้ จะย่อยตัวเอง วันนั้นให้กินยาเคลือบกระเพาะด้วย คืนนั้นอะไรที่ทำได้ ทำให้มันหมดเลย ทาน้ำมันยูคาลิปตัสให้มันด้วย คิดเอง จะทำให้มันหายใจดีขึ้น ในรูป วันแรกที่มา มันเป็นสภาพแบบนั้น เซย่ามันคงสงสัย ตัวอะไรอ่ะ เหมือนอีที แต่วันนี้เรามีความหวังมากขึ้น เมื่อเย็น ก่อนมาทำงาน พอเปิดประตูเข้าไป เขากระดิกหาง ไม่มีถ่ายเป็นเลือดแล้ว ตาโต เป็นลูกหมาที่ตาสวยมากตัวหนึ่งเลยละ  ความหวังมันเริ่มมีมากขึ้น ก็ดีใจนะ แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 53 08:04:18 จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 53 02:50:59

ความคิดเห็นที่ 12 ทำไมนะ ผู้ทรงศีล ถึงได้ผิดศีลข้อแรกกันเยอะจัง เฮ้อ จากคุณ : ป้าตัวกลม เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 53 07:18:15

ความคิดเห็นที่ 13 เป็นกำลังใจให้นะค่ะ  ส่วนอ้ายแม่ชีที่อาศัยผ้าขาว ขอให้มารตกนรก.... จากคุณ : tukk D&C (tukk D&C) เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 53 10:07:42

ความคิดเห็นที่ 14 รักพี่ต๋อมจังค่ะ  ความดีของพี่เยอะแยะจริงๆ เห็นที่พี่ต๋อมช่วยน้องหมาขนาดนี้   ไม่อยากเชื่อเลยว่าตอนที่ส่งอาหารไปให้คราวนั้น แล้วได้โทรหาพี่ต๋อม ยังได้ยินเสียงสดใส เล่าเรื่องน้องหมาตัวโน้นตัวนี้อย่างมีความสุข พี่ต๋อมเป็นผู้หญิงที่น่ารักมากๆค่ะ อ่านแล้วน้ำตาก็ซึม  ให้หนูช่วยพี่ต๋อมอีกแรงนะคะ หนูหลังไมค์ไปหาพี่ต๋อมนะ จากคุณ : หลงลูก จนโงหัวไม่ขึ้น (หลงลูก จนโงหัวไม่ขึ้น) เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 53 12:42:09

ความคิดเห็นที่ 15 นับถือน้ำใจมากๆๆเลยค่ะ....เห็นคูณชิโร่ทำอะไรๆๆๆให้น้องหมามากมายเสียสระและอุทิศตัว..คูณเป็นแม่พระตัวจริงๆๆค่ะ...เราคงทำแบบนี้ได้ไม่เท่าคูณชิโร่แน่ๆๆเลยค่ะ..เป็นกำลังใจให้นะค่ะ จากคุณ : jamim เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 53 13:08:03

ความคิดเห็นที่ 16   น่าจะไปลงนรกได้แล้วนะ อยู่ในศีลในธรรม แต่จิตใจโสโครกมาก เลว คนแบบนี้อาศัยวัดกิน ไม่ได้ใจเป็นผู้ทรงศีลหลอก อยากเห็นหน้าจังเลย :-)มาเกิด กล้าด่า เพราะไม่นับถือ อาศัยวัดกิน จากคุณ : checgo (ji-ju) เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 53 13:50:16

ความคิดเห็นที่ 17 ตามอ่านมาทุกภาค ชื่นชมคุณชิโร่kung จริงๆค่ะ ต้องรับรู้เรื่องเลวร้ายที่เกิดกับหมามากมาย  สู้ๆ นะคะ เป็นกำลังใจค่ะ จากคุณ : triple su เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 53 21:33:47

ความคิดเห็นที่ 18 มันเป็นเรื่องเศร้าที่อยากอ่าน แต่ไม่อยากให้เกิดขึ้นเลย ขอบคุณคุณชิโร่kung จากคุณ : white&simple เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 53 09:24:43

ความคิดเห็นที่ 19 คุณเขียนหนังสือได้ดี น่าอ่าน น่าติดตาม และขอร่วมอนุโมทนาบุญกับคุณด้วยนะคะ แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 53 12:55:01 จากคุณ : prettyninja เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 53 12:54:30

ความคิดเห็นที่ 20 น้ำตาตกในค่ะ...สงสารปุยนุ่นมาก... จากคุณ : สีขี้ม้า เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 53 11:27:10

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านเรื่องของต่อมแล้วใจสั่นมากๆ จากคุณ : เฉลว เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 53 14:01:02

ความคิดเห็นที่ 22 เข้ามาอ่านช้าหน่อยนะคุณนาย แต่เศร้าใจจังเลยอะ ถึงไม่ค่อยอยากอ่านเรื่องเล่า ของคุณนาย ไม่ใช่อะไรมันเศร้า ไม่สงสัยเหรอ ถามชื่อกะอีช้านทีไร ต้อง งง แล้วถามตัวไหนอะ ทุกที อิอิ นับถือความกล้า บ้าบิ่น สู้ตาย ของคุณนายจริงๆ สู้ว้อยยยยยยยยยยยย จากคุณ : แก๊งค์ขาลอย เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 53 12:40:26

ความคิดเห็นที่ 23 ******เรื่องเล่าของหมา (แมว) ถูกทิ้ง ภาค 7 ******* จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 53 02:20:50