จอร์แดนได้จากไปแล้วแต่ยังอยู่ในใจตลอดไป{แตกประเด็นจาก J9559339}
|
|
จอร์แดนได้จากไป วันที่ 14 ส.ค. 53 เวลา สามทุ่มกว่า ๆ ตั้งแต่วันที่ 13 เขาให้เราอุ้มนอนตักทั้งคืน มองตาเราตลอด เราบอกเขาว่าไปเถอะลูก และคุยกับเขา เขาก็ส่งเสียงเบา ๆ ตอบรับ เราอัดใส่มือถือไว้ด้วย พอวันที่ 14 ตอนกลางวัน เขาอ้วกเป็นเลือดแล้วลิ้นห้อย ลิ้นเขาสีออกดำ เขาหยุดหายใจ เราตกใจมากกอดเขา แม่ร้องไห้แล้วตะโกนว่าจอร์แดนไปแล้วอ่ะ แต่สักพักเขาค่อย ๆ ลืมตา เราตกใจกันมาก รีบเช็ดเลือด ทำความสะอาดให้เขา เขานอนหายใจช้า ๆ เราสงสารมากเลย เราถามเขาว่าทำไมลูกยังห่วงอะไรเหรอ เราเอาโทรศัพท์ให้ พ่อ และพี่ พูดกับเขา เรานั่งเฝ้าเขาจนประมาณ 2 ทุ่มพี่เรามา แล้วอุ้มจอร์แดน ทุกคนอุ้มเขา พอเราเอาเขามาอุ้มไว้ที่ตัก เขากระอักเลือดออกมาทางปากและจมูก ลิ้นห้อยทุกคนร้องไห้ เราเอามือปิดตาเขาแต่เขากระพริบตา ในใจเราคิดว่าทำไม่ยังอดทนอยู่สงสารเขา พ่อกลับมาบ้านพอดี วันนี้พ่อกลับเร็ว พ่อรีบเข้ามาอุ้มจอร์แดน เขามองหน้าพ่อแล้วค่อย ๆ หยุดหายใจ แล้วตาเขาก็หลับลง เขารอให้ทุกคนในบ้านมาครบทุกคนแล้วเขาก็จากไป พ่อเราร้องไห้เสียงดังมาก ญาติแถวบ้านเรามาดูเค้าร้องไห้กันเพราะเขาเห็นจอร์แดนอดทนรอเพื่อเจอทุกคนในบ้านก่อนที่เขาจะจากไป เราทำใจไว้แล้วนะว่าต้องถึงวันนี้ แต่ทำไมในหัวเรามีแต่ภาพจอร์แดน ใจเรามันเหมือนเหนื่อย น้ำตาเรายังไหลได้ตลอด ที่บ้านช่วยกันขุดหลุมแล้วฝังเขาไว้ ใจลึก ๆ เราอยากไปขุดจอร์แดนขึ้นมา แล้วกอดเค้าไว้อีกนาน ๆ
| จากคุณ |
:
gorgibgab  
|
| เขียนเมื่อ |
:
15 ส.ค. 53 12:44:44
|
|
|
| 
เสียใจด้วยนะครับ 
