ส่งท้ายสิ้นเดือนสิงหา พาน้อง August มาหาบ้านค่ะ .. (ถ้าไม่เลี้ยวรถกลับไป จะได้เจอน้อง August มั้ยน้า แบบว่าทำเอา
|
|
วันเสาร์ขับรถไปเยี่ยมน้องหมาป่วยที่กุลธดารักษ์สัตว์ ระหว่างทางงขับรถกำลังคิดนั่นคิดนี่เพลินๆ อ๊ะ อ๊ะ อะไรแวบๆผ่านหางตาอย่างกระเซอะกระเซิง โอ๊ยยยย..โดนทิ้งแหงๆเลยเนี่ยย เยินเชียววว หรือว่าเค้าออกมาเดินเล่น หรือว่าเค้าโดนทิ้ง หรือว่า..หรือว่า... บลา บลา เดินซุ่มซ่ามตกบ่อน้ำไป ลอยขึ้นอืดก็มีให้เห็นเยอะแยะ อืมมมม เอาไงดี ? เอาไงดี? เอาไงดี?
กว่าสมองซีกไหนก็ไม่รู้จะเริ่มทำงาน เท้าก็เหยียบคันเร่งไปเกือบจะถึงกุลธดาอยู่แล้ว สมองสั่งงานช้าโคตร ทันใดนั้นเราเหยียบเบรครถทันที!! ...เอาวะ...เลี้ยวกลับดีกว่า กลับไปใหม่ พาไปหาบ้านดีกว่า..เยินขนาดนั้น โดนทิ้งแหงๆ... แต่ว่า...จะเจอมั้ยล่ะเนี่ย ขับรถผ่านมาตั้งเป็นสิบๆซอยแล้ว
พอนึกจะกลับรถก็กลับเลยค่ะ พอตั้งลำได้ก็เหยียบทันทีเพื่อไปให้ถึงที่ที่เห็นเค้าแวบแวบวิ่งผ่านปลายตาไป ใจคอไม่ค่อยดีกลัวจะหาเค้าไม่เจอ หรือว่าบุญวาสนาของเค้ามันมีมาแค่นี้นะเจ้าตัวน้อย ขับรถไปก็อธิฐานไป... ถ้าเค้ายังพอจะมีบุญอยู่บ้าง ขอให้โผล่หน้าออกมาให้เห็น แล้วเราจะไปหาบ้านด้วยกันนะ
อย่างกะละครด้วยแรงอธิษฐานเลย ค่ะ... ตากวาดไปบนถนนที่คิดว่าเค้าน่าจะวิ่งไปทางนั้น ใจก็นึกถึงแต่เจ้าตัวเนี้ย กลัวว่าจะหาไม่เจอ และแล้วววว โอ้ววว มาย ก๊อดดด!!! หัวใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม เค้าตกลงไปอยู่ในท้องร่องที่มีน้ำท่วมขังเรียบร้อยแล้วและกำลังพยายามปีนตลิ่งขึ้นมาเพื่อเอาชีวิตรอดแต่ปีนขึ้นไม่ได้เพราะตลิ่งสูงกว่าตัวเค้าซึ่งเล็กนิดเดียว ยืดตัวยังไงก็ไม่มีทางปีนขึ้นมาได้แน่ๆ ที่สำคัญ..เค้าโผล่หน้ามาให้เราเห็นอย่างที่อธิษฐานไว้จริงๆ เห็นแต่หน้าของน้อง August จริงๆค่ะ เค้ายังพอมีบุญใช่มั้ยคะ เราตกใจสุดขีด รีบหยุดรถแล้วเปิดท้ายรถคว้าผ้าที่ซุกไว้ท้ายรถรีบเอาไปห่อตัวเค้าขึ้นมาค่ะ
ถ่ายรูปนี้ไว้ได้รูปเดียวเท่านั้น ดูจากด้านหลังของน้อง August นะคะ มีแต่ป่ารกๆกับหนองน้ำ ถ้าไม่เลี้ยวรถกลับมาตามตัวเค้า มีหวัง ไม่โดนงูเอาไปกินก็จมน้ำตายขึ้นอืดอย่างที่เพิ่งคิดอยู่ตอนขับรถแน่นอนค่ะ มันรกมากและอันตรายมากสำหรับหมาตัวนิดเดียวอย่างน้อง August
| จากคุณ |
:
แม่น้องเจ๋ง 
|
| เขียนเมื่อ |
:
31 ส.ค. 53 10:09:14
|
|
|
| 
ขอบคุณคุณหน่อย (แม่น้องเจ๋ง) ที่ไม่นิ่งดูดาย วนรถกลับไปช่วยเค้านะคะ