***** รัน หมาข้างถนน ที่มากลับน้ำ (บัญชีฉุกเฉิน)*****
|
 |
ทุกวันที่กังวลว่าน้ำจะท่วมอ่างทองหรือเปล่า จะเหมือนปี 49 ไหม แม้เวลาจะผ่านมาหลายปี ความรู้สึกเหนื่อยล้า ไม่เคยหายไปจากความทรงจำเมื่อนึกถึง อีกใจหนึ่งก็ได้แต่ขอ อย่าให้หมา แมว เป็นอะไรมากในตอนนี้เลยนะ
แต่คำขอมันไม่เป็นผล เช้าวันพุธ เราเห็นหมาขนเกรียนยืนอยู่ที่มุมถนน ตาข้างซ้ายมีขี้ตาเต็มเลย หมาไม่สบาย เอาอาหารเทให้ ไม่ทราบเหมือนกันว่ากินหรือเปล่า
จนมาเมื่อเช้าวันพฤหัส เราเห็นหมาตัวเดิม ที่เดิม แต่คราวนี้เขานอนอยู่ที่ข้างถนน เรานึกว่าอากาศดี เขาเลยนอนเหมือนหมาตัวอื่น จนกลับจากดูหมาที่วัด เขาก็ยังนอนที่เดิม แต่เพราะต้องรีบไปทำงาน เลยได้แต่เทอาหารเม็ดไว้ให้
เมื่อวานตอนเย็นกลับบ้าน ทุกอย่างเหมือนเดิม คราวนี้เราเอาโครงไก่ต้อมวางไว้ เขาเมินหน้าไม่กิน เรารู้แล้ว หมาตัวนี้ป่วยแน่ ๆ แต่ถูกรถชนหรือเปล่า เพราะคงไม่มีหมาที่ไหน มันนอนที่เดิมได้เป็นวัน ๆ แต่ต้องรีบมาเข้างาน ตอนเย็น ได้แต่บอกเขา พรุ่งนี้พกักลางวันเราไปหาหมอกัน
ฝนบ้านเราหยุดตกมาหลายวัน เมื่อวาน เราอธิษฐานในใจ ขอฝนอย่าตกเลย สงสารหมา แต่คำอธิษฐานไม่เป็นผล 4 ทุ่มกว่า ฝนตกมาอย่างหนัก และต่อเนื่องจน ตี 2 ครึ่ง ก็ยังไม่หยุดตก ในใจตอนนั้นเป็นห่วง 2 เรื่อง
ลูกหมา 3 ตัวน้อยที่รอดตาย ที่ใต้กุฏิวัด จะไปกับน้ำหรือเปล่า กับ รัน เขาจะตากฝนไหม พยายามคิดในแง่ดี สัญชาติญาณ เขาจะกระเถิบหนีฝนเอง ในเมื่อตอนนั้นทำอะไรไม่ได้ ต้องรออย่างเดียว รอเช้าเลิกงาน
ตอนค่ำ พี่เรากลับจากพาโรเบิร์ต หมาวัดไปฉีดครีโม ที่สุพรรณ พี่ถามเราว่าเห็นหมาตัวที่อนไหม พี่เอาผ้าไปห่มให้ พี่รับปากเราว่า เช้าพี่จะพาเขาไปหาหมอให้ แต่พี่เราก็มาเป็นไข้ซะก่อน
เพิ่มเติมผลการตรวจเลือดค่ะ
ค่าเม็ดเลือดขาวสูง 14,220 ซีด ค่าความเข้มข้นของเม็ดเลือดแดง 18% ค่าไตสูงมาก BUN >140 mg/dl ค่า creatinine 4.72 mg/dl ค่าตับก็สูงมากเช่นกันค่ะ ค่า ALP 310 mg/dl ค่า SGOT 583 mg/dl ค่า SGPT 552 mg/dl
เมื่อตอนค่ำ เราเอาเบาะไปให้รันนอนจะได้นอนนิ่ม ๆ กับผ้าห่ม คุณหมอเอฟบอกว่า รันขยับตัวไม่ได้เลย นอกจากนอนนิ่ง ๆ ให้น้ำเกลือหมดไป 2 ถุงแล้ว ผิวหนังยังขาดน้ำอยู่เลย ตอนนั้นน้ำเกลือขวดที่ 2 ใกล้หมดแล้ว เราขอให้คุณหมอเปลี่ยนน้ำเกลือถุงที่ 3 เลยได้ไหม เพราะรันไม่ยอมกินอะไรไลย คุณหมอเอฟป้อนอาหารก็อาเจียนออกมา เหมือนมีเลือดปน หมอก็ไม่แน่ใจว่า อวัยวะภายในมีอะไรแตกบ้างหรือเปล่า
เมื่อสักครู่ เราโทรไปนัดกับคุณหมอแก้วขวัญ เรื่องที่จะพารันไปหารับการรักษาต่อ เราได้แต่บอกกับรัน สู้สู้นะลูก แต่ส่วนหนึ่งของใจก็ทำใจไว้บ้างแล้ว ถ้ารันต้องเป็นอะไรไป อย่างน้อย เขาก็ยังรับรู้ถึงความรักและความเอาใจใส่ ไม่ต้องนอนตายอย่างทรมานที่ข้างถนนค่ะ
ภาพนี้ถ่ายไว้เมื่อวานตอนเย็น ก่อนมาทำงาน เอาโครงไก่ต้มวางไว้ เขาเมินหน้าหนี แต่พอรูปหัว เขากลับกระดิกหาง ยังผงกหัวได้
แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 53 20:12:18
| จากคุณ |
:
ชิโร่ kung   
|
| เขียนเมื่อ |
:
22 ต.ค. 53 16:10:09
|
|
|
|
มาเป็นกำลังใจให้นะคะ
