เสียดายคอกน้องหมาจรจังเลยนะคะ เจออิทธิพลแบบนี้แย่เหมือนกันเนอะ 
เข้ามาอ่านและรับทราบ ทั้งน้องเอ๋ และพี่บี ค่ะ ได้ยินเรื่องนี้มาบ้างเหมือนกัน.....
หลายๆ เรื่อง จริงเท็จ...มากน้อยขนาดไหน แต่...ปากต่อปากก็พูดกันไปค่ะ 
อ่านหนังสือจาก แม่ชีทศพร เทวาพิทักษ์ธรรม เล่ม"ธรรมมะเอาตัวให้รอด"
ตอน " ปากต่อปาก กรรมต่อกรรม " แม่ชีกล่าวว่า....
มีคนชอบเอาเรื่องราว เรื่องที่ไม่ใช่ของเรามาทำร้ายกันเอง เอาอะไรต่ออะไรมาเล่า
แต่ความจริงแล้วไม่ใช่เรื่องของเรา เรื่องอะไรก็แล้วแต่ สื่อที่ออกมามีน้อยที่เป็นมูลความจริง
เขียนกันเยอะเพื่อให้ขายได้ ถ้าเรารับแบบไม่เลือก เราก็ต้อง...รับผลกรรม....แบบเลือกไม่ได้เหมือนกัน 
เสียงของเรา เสียงที่เราพูดออกไปต้องใช้ให้ถูก นั่งคุยกันสามคน คนนี้ลุกขึ้นไป สองคนที่เหลือพูดเรื่องใคร
เราจะพูดถึงใคร พูดถึงเรื่องคนที่ลุกไป คือเสียงที่พูดออกมามันเป็นเรื่องนินทาทั้งนั้น
คนก็เลยรู้สึกชินกับสิ่งที่นินทา สิ่งที่พูดไม่ได้เกิดความรู้สึกผิด คืนมันเป็นความเคยชิน
ความเคยชินเหล่านั้น มันไม่ใช่ความเจริญ คนที่เจริญแล้วเขาจะไม่พูดเรื่องคนอื่น เราควรจะรู้สึกตัวอยู่เสมอ ว่าเราทำอะไรอยู่ เรากำลังพูดอะไร .......
เป็นเนื้อหาเพียงส่วนหนึ่งในหนังสือ... อ่านแล้วทำให้เราได้คิดเยอะเลยค่ะ เลยมาฝากให้เพื่อนๆ ได้อ่านบ้าง ปากต่อปาก กรรมต่อกรรม 