*** ** เรื่องเล่าจากวัด...น้ำท่วมถนนขาด พวกหนูจะอยู่อย่างไร*****{แตกประเด็นจาก J9854178}
|
 |
ช่วงที่น้ำเริมท่วม มีคนถามเราว่า น้ำจะท่วมอ่างทองเหมือน ปี 49 มั๊ย เราตอบเขาไปว่า คงไม่หรอก เพราะไปทางอีสาน เมื่อคืนโทรคุยกับ คุณเจี๊ยบ (แก็งค์ขาลอย) ยังบอกว่า ไม่เป็นไร แต่ทางเข้าวัด น้ำท่วมถนนหมดแล้ว สูงถึงเข่า คงต้องใช้ จักรยาน หรือมอไซด์ เข้าไปดู ยังมีเรื่องขำ ๆเล่าให้กันฟัง ไม่นึกว่า เช้าขึ้นมา ต้องร้องไห้ (คิดในแง่ดี มันก็เป็นการระบายความเครียดนะ)
เช้าวันเสาร์ อากาศเย็นจนถึงหนาว ถ้าในเหตุการณ์ปกติ เราคงจะนอนซุกตัวอยู่ในผ้าห่มอุ่น ๆกับเด็ก ๆ แต่ไม่ใช่เช้านี้ เสียงดังวุ่นวาย ดังมาจากห้องหมาใต้ถุนบ้าน สังหรณ์ใจ ทำให้เรารีบลุกลงมาดู พี่เราบอก น้ำขึ้นนิดเดียว แต่เราบอกไม่ใช่ รีบสวมรองเท้าบู๊ท (ที่กันอะไรไม่ได้แล้วในตอนนี้) ลุยน้ำไปที่ห้องหมา
ห้องหมา 2 ห้อง ห้องหนึ่ง น้ำเข้าตั้งแต่วันศุกร์ เราใช้กระถางต้นไม้พี่หนุนสูง เพื่อพ้นน้ำ สูงขนาดที่ว่า ชาเย็น หมาเราหล่นลงมาจากแคร่ แล้วตะกายขึ้นไม่ได้ ชาเย็นตัวโตขนาดที่เคยบริจาคเลือดช่วยเพื่อนร่วมสายพันธ์มาแล้ว ไม่รู้ว่ายืนแช่น้ำทั้งคืนหรือเปล่า เพราะชาเย็นเงียบ ๆไม่โวยวาย
ห้องหมาอีกห้อง แคร่ๆไม้ไผ่ 3 แคร่ จมอยู่ใต้น้ำ 7 โมงเช้า อากาศหนาว แต่ในใจมันร้อนกว่า ถ้าน้ำท่วมแคร่บ้านเรา ลูกหมา 3 ตัวที่ริมน้ำวัดจะเป็นยังไงบ้างนะ
บนแคร่ที่แช่น้ำ 5 ชีวิต ยืนหน้าตาตื่น ตัวขาเจ็บที่เก็บมารักษาจากข้างถนน คงไม่เคยเจอ แต่ที่เหลือ พวกเขาคงคิดว่า อีกแล้วเหรอ นี่เป็นครั้งที่ 3 ในชีวิตแล้วนะแม่ ที่พวกเขาต้องยืนแช่น้ำแบบนี้ (ปี 45 ปี 49 และ ปี 53)
ทางไปวัดลูกหมาน้ำท่วมหนักแล้ว ตอนนั้นต้องวางแผนให้ดี อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะเอารถกระป๋องของเรา เข้าไปได้ อากาศเริ่มเย็น เรากลับไปที่ทำงาน กล่องกระดาษคงช่วยบังลมหนาวให้พวกลูกหมาได้บ้าง แวะไปขอผ้าปูที่นอนที่ไม่ได้ใช้แล้ว ปกติเวลาไปขอผ้าปูที่นอนที่ไม่ได้ใช้แล้ว เราจะชอบแหย่พี่เขาว่า สะกดวิญญาณก่อนนะ แต่เมื่อวาน พี่เขาคงเห็นเรารีบ ๆเครียด ๆ เลยไม่กล้าแหย่มั๊ง ได้มา 4 ผืน
ระหว่างทางนึกได้ว่า นัดกับหมอเอฟ พาลูกหมาไปผ่าตัดยัดส้กลับเข้าไปนี่นา ช่วงนี้สมองเบลอ ๆ แวะวัดรับลูกหมาก่อน เสียงทักทายมาจากระเบียงกุฏิหลวงตา แตงโม ดอลล่า กระทิ โผล่หน้ามาทักทาย
แก้ไขเมื่อ 31 ต.ค. 53 14:41:04
| จากคุณ |
:
ชิโร่ kung   
|
| เขียนเมื่อ |
:
31 ต.ค. 53 14:37:58
|
|
|
| 
โหวตค่ะ เด็กๆน่าสงสารจังเลย.. 
ขอบคุณคุณชิโร kung ที่คอยช่วยเหลือน้องๆ