มาร่วมไว้อาลัย เจ้าตัวโต น้องหมาโกลเดนกัน
|
 |
เมื่อเย็นวานนี้ต้องเสียน้ำตาค่ะ เพราะน้องหมาโกลเดนที่จากไปอย่างไม่มีวันกลับค่ะ ท้าวความนิด เราเพิ่งย้ายมาอยู่หมู่บ้านนี้เมื่อ 23 สิงหาที่ผ่านมา ตอนมาดูบ้านเค้าเปิดรั้วไว้ก็มีน้องหมาโกลเดนมาวิ่งเล่น และวิ่งเข้ามาหา เราลูบหัวเค้า ขนนุ่มๆ ปุยๆ บวกกับความขี้เล่นของเค้า ทำให้เราคุกเข่าลงไปเล่นด้วย เค้ากระเถิบมาหาและเริ่มเลียแก้ม เสียหน้า แรงเค้าเยอะมากจนเราหงายเก๋งไปเลย แฟนเห็นเค้าก็แซวว่าหมาตัวผู้อ่ะป่าวน่ะ เราเอ็นดูมันมาก นี่ขนาดเจอกันครั้งแรกนะ พวกเราตกลงใจซื้อบ้านและมีลูกน้อยเป็นน้องสตางค์ หมาปั๊กหน้าบี้แสนซนมาอยู่ด้วย พอย้ายมาน้องหมาตัวนี้เค้าก็จะมาเล่นด้วย เราเรียกเค้าว่าเจ้าตัวโต ทุกครั้งที่เราเปิดประตูรั้วเค้าก็จะมาเล่นกะสตางค์ เล่นกะเรา เจ้าตัวโตนี่เค้าชอบเข้ามาสำรวจรอบๆ บ้าน และพอบอกเค้าว่าตัวโตกลับได้แล้ว... เค้าเก่งมากที่เข้าใจ และยอมเดินออกไป ณ ตอนนั้นสตางค์อายุ 2 เดือนกว่า ตัวจิ๋วลิ๋วชนิดที่ว่าเราต้องไปหาตาข่ายมาเย็บแปะรั้วไว้กันเค้าลอดออกไปได้ แถวบ้านนี้เป็นหมู่บ้านขนาดไม่ใหญ่ มีบ้านรวมกันราว 99 หลัง บรรยากาศสงบ ร่มรื่นค่ะ ช่วงเย็นแต่ละบ้านก็จะปล่อยน้องหมาออกมาวิ่งเล่นกัน ที่บ้านเราก็จะมีพี่ๆ หมา มาเล่นกะสตางค์ประจำเพราะคุณเธอรับแขกมากๆ ไม่ว่าจะหมาหรือคนเธอก็เล่นกะเค้าหมดค่ะ มีขาประจำ เช่น พี่ไมโล หมาแจ็คฯ พี่มารวย หมาบางแก้วผสมเป็นบางแก้วที่ไม่ดุเอาเลย และมีเจ้าตัวโต ชื่อจริงเราไม่ทราบค่ะ แต่จากที่เค้าตัวโตและเป็นมิตร น่ารัก เค้าจะชอบวิ่งมาหาตอนที่เรากลับมาถึงบ้าน เกือบทุกวัน เพราะบ้านเค้าอยู่ถัดออกไปไม่กี่หลัง ย้ายมาอีกด้านหนึ่ง....หมู่บ้านนี้แม้จะเงียบสงบแต่เราสังเกตเห็นว่าบ้านในซอยที่เราอยู่ ซอยเป็นซอยตันรถจะไม่เยอะ แต่เค้าขับรถแบบรถฝ่านรกทุกที บ้านเราจะอยู่มุมๆ ขับตรงมาแล้วเลี้ยวขวา บ้านคนนั้นเค้าจะอยู่ข้างใน พี่แกก็บึ่งแบบไม่เคยมีเบรค เรายังคิดนะว่าถ้ามีหมาหรือคนเดินอยู่เค้าจะเบรคทันไหมนะ แต่ก็ได้แต่แอบโมโหคนเดียว และแล้ว...เวลาโพล้เพล้ของเย็นวานเรารีดผ้าเสร็จอุ้มสตางค์มาจากชั้นบน เห็นรถขับฝ่านรกมาแบบเดิม ไม่ทันได้คิดอะไร
เราวางสตางค์ลงเค้าก็วิ่งไปตะกุยกระจกประตูหน้าบ้าน เราก็ไม่เอะใจ กำลังจะหายากันยุ่งมาจุด สตางค์เค้าก็เอาแต่เห่าๆๆๆ เราเลยว่าเห่าอะไรลูก มองออกไปหน้าบ้าน เห็นเจ้าตัวโตตอนดิ้นอยู่กับพื้น.. เรางงว่าเค้าทำอะไร เลยเปิดประตูออกไปดู มีเพื่อนบ้านเดินออกมาเช่นกัน
เพื่อนบ้าน : พี่หมาโดนรถชน
...เรามองออกไปที่ตัวโตนอนอยู่ เค้าทุรนทุรายมีเลือดไหลออกจากปาก จมูก เรามือชา ขาสั่น รีบวิ่งออกไปดู เค้านอนเหมือนนอนเล่น มีจนกระจุกหนึ่งร่วงข้างตัว แต่มีเลือดออกมาจากปากประมาณหนึ่งเราทำอะไรไม่ถูก เลยรีบวิ่งไปบอกเจ้าของเค้า เรียกอยู่สักครู่ เค้าเดินออกมา
เรา : พี่..หมาพี่โดนรถชนนะ
เค้า : อ้าวเหรอ
เค้าใส่รองเท้าช้าๆ ไม่พูดอะไร เป็นเรานะ คงโวยวาย เรารีบชี้ไปที่ตัวโตนอนอยู่ ตรงรั้วหน้าบ้านเราเลยน่ะ เค้าออกเดิน ย้ำนะคะ ว่าเดิน ไปดู เรามาถึงก่อนอีก
เค้า : ตายจริงเหรอ สลบป่าว
เค้าจับหัวแล้วก็เอานิ้วอังๆ ที่จมูกตัวโต
เค้า : ทำไมตายง่ายจังลูก เหลืออยู่ตัวเดียวด้วย ใครชนน่ะ
เราก็ชี้ไปที่บ้านหลังใน รถยังไม่ทันดับเครื่อง เราอึดอัดกับท่าทีเค้าอ่ะ แค่นี้เองเหรอ เค้าแสดงออกเท่านี้เองเหรอ เรายืนดูรวมกับคนอื่นๆ เราเห็นว่ามันนิ่งไปตอนที่เราเดินกลับมาแล้ว แต่ที่ดวงตาเค้า เราเห็นน้ำแววๆ คงเป็นน้ำตาที่คลอหน่วยก่อนที่เค้าจะสิ้นใจแน่ๆ เราบอกเจ้าของเค้าในสิ่งที่เราเห็น เราลูบหัวเจ้าตัวโตอีกครั้ง ตัวเค้ายังอุ่นๆ ขนยังนุ่มเหมือนเก่า แต่ต่างไปที่ต่อไปนี้จะไม่มีเจ้าตัวโตอีกแล้ว
เค้า : ชาติหน้าขอให้ไปเกิดเป็นคนนะลูก
และก็วานคนงานของเพื่อนบ้านกึ่งยกกึ่งลากเค้าไปนอนริมถนนเพื่อรอให้แฟนเค้ากลับมาและเอาเค้าไปฝัง เค้าวางตัวโตลงตรงที่เค้าชอบมานอน ตรงที่เดิม..แต่ต่างไปที่เค้าไม่มีลมหายใจอีกแล้ว เราเริ่มจะร้องไห้ หดหู่อย่างบอกไม่ถูก และเดินกลับเข้าบ้าน กอดสตางค์ไว้ และบอกเค้าว่าน้องสตางค์..พี่ตัวโตเข้าไปดีแล้วล่ะ ต่อไปพี่เค้าไม่ได้มาเล่นกับสตางค์แล้วนะ สตางค์เค้าคงไม่เข้าใจที่เราพูด ยังคงเล่นของเล่นตามปกติ ต่างกับเราที่เศร้าสลด คิดถึงดวงตาสีดำขลับ ใสสว่างคู่นั้น ขนนุ่มๆ ที่จะตราตรึงใจเราไปอีกนานเท่านาน ขอให้ไปสู่สุขคตินะ เจ้าตัวโต จะรักและคิดถึงตลอดไป
| จากคุณ |
:
พี่วุ่นกะนู๋เนย 
|
| เขียนเมื่อ |
:
27 ธ.ค. 53 18:38:23
|
|
|
| 
