อย่างที่คุณ MineMo บอกไว้นะคะ
ดิฉันเองก่อนจะมาให้ความสนใจโครงการรักษ์แมวฯ ก็ซุ่มติดตามการทำงานของโครงการอยู่ระยะหนึ่ง เคยนั่งตามอ่านบัญชีของบางเคส และบัญชีสรุปรายรับจ่ายบ้าง
(ถึงจะอ่านแล้วมีอาการประสาทจะกินก็เหอะ การค้นกระทู้มานั่งเทียบกันนี่ ปวดตาฉิบเป๋ง)
แม้อ่านไม่ละเอียด แต่สรุปได้ว่า เงินมันไม่ได้หายไปไหนเหมือนอย่างเค้าเล่าว่า เลยนะ มันก็อยู่แถว ๆ นี้ล่ะค่ะ ถ้าอ่านดี ๆ ดูดี ๆ ก็จะเห็นเอง
ดังนั้นก่อนเชื่อสารที่เค้าเล่ามา เราควรค้นหาข้อมูลและพิจารณาให้ดีก่อนเชื่อ
อย่าเชื่อเพียงเพราะเค้าวงใน
อย่าเชื่อเพียงเพราะเค้ามั่นใจ
ให้เชื่อ เพราะเห็นด้วยตา
ให้เชื่อ เพราะสัมผัสมาเอง
ถ้าโครงการฯอาจจะต้องมีการปิดตัวไป ด้วยเหตุใดก็ตาม
ดิฉันเคารพการติดสินใจของป้ารักษ์เสมอ
เพราะที่ป้ารักษ์ และหลาย ๆ คนทำอยู่ทุกวันนี้
เค้าเรียกว่า "เนื้อไม่ได้กิน หนังไม่ได้รองนั่ง แล้วยังต้องเอากระดูกมาแขวนคอ"
บัญชีชื่อป้ารักษ์
เบิกเงินได้ คือ เสมอตัว
เบิกไม่ได้เงินหมด คือ อมตังค์
ได้อะไรคะเนี่ย? หือ?
บัญชีรับจ่าย ทำให้ดูทุกเดือน ยังไงก็ไม่โปร่งใส
งั้นถ้าอันไหนไม่โปร่งใส ก็ถามกันมาซิ อย่าเอาแต่เค้าบอกว่า เค้าเล่าว่า
ชี้จุดบกพร่องเหมือนซักฟอกงบประมาณรัฐบาลก็ได้
(ดิฉันขอผ่านนะคะ ตอนเรียนบัญชีได้เกรด C เพราะอาจารย์เบื่อขี้หน้า)
โครงการไม่ช่วย
เอ่อ ก่อนจะขอความช่วยเหลือ เคยคิดไว้หรือเปล่าคะ ว่าถ้าโครงการไม่สามารถช่วยเหลือได้คุณจะทำยังไง
-----------ขอเล่าเรื่องตัวเองหน่อยนะคะ-------------
ตอนคอปเปอร์ป่วย ดิฉันกู้หนี้ยืมสินเค้ามา เอาแมงกะไซค์ไปค้ำ
ยืมโน่น โปะนี่ ทุกวันนี้ยังติดอีกนิดหน่อย แต่ก็กัดฟันสู้
(ดีว่าได้พี่หญิง โออาอิชิ และพี่หน่อย ส่งอาหารมาให้ ทุ่นไปได้เยอะ ขอบคุณมากนะคะ)
ซึ่งจนขนาดนี้ดิฉันก็ไม่เจียม ยังไปเก็บลูกแมวสภาพเจียนตายอีก 3 ตัวมาเป็นภาระ
คุณหมอพูดกับดิฉันตอนตรวจลูกแมวว่า
"เราช่วยทุกตัวไม่ได้หรอกนะครับ ต้องแบ่งให้คนอื่นช่วยบ้าง หมอเองก็ช่วยมาเยอะ จนต้องเลิกช่วยไปแล้ว ทุกวันนี้หมอช่วยแค่ที่ช่วยได้ คนอื่นบนโลกนี้ควรรับผิดชอบกันบ้าง ไม่ใช่เอะอะอะไรก็โยนมาให้เรา"
นี่คือความจริงข้อนึง
ทำให้ดิฉันหันกลับมาถามตัวเองว่า เมิงคิดดีแล้วหรอที่จะเบิกเงินโครงการ
เค้ารับผิดชอบมาเยอะแล้วนะ
แล้วเมิงอ่ะ ทำอะไรบ้าง เมิงจะผลักภาระให้โครงการอีกแล้วหรอ
เงินแค่ไม่กี่ร้อยบาท เมิงจะเบิกไปทำไม?
คำตอบที่ได้คือ เบิกค่ะ ยังไงก็เบิก ได้ไม่ได้ช่างมัน
ได้เงินมาไม่กี่ร้อยก็เป็นค่านม ค่ายา ค่าอาหารให้ตัวเล็กมัน
ตอนนั้นเงินที่เหลือที่เก็บไว้ให้คอปเปอร์
ดิฉันบอกคอปเปอร์ว่า "แม่ขอเอาค่าอาหารหนู ไปช่วยน้องนะลูก น้องสามตัวไม่มีที่พึ่ง แม่ไม่อยากรบกวนโครงการฯแล้วนะ"
คอปเปอร์ ตอบมาว่า "อิ๊.......แหม๋วววววววววว"
(คิดไปเองว่ามันตกลง)
สุดท้ายป้ารักษ์ก็ให้เบิกแค่ ที่เบิกได้ตามเงื่อนไข เพื่อให้เอาเงินไปดูแลแมวต่อ
----------ที่เล่ามาอาจจะไม่ได้หวังจะว่าใคร แต่อยากให้ได้คิดตามบ้าง
----------
ขอโทษพี่น้องโครงการทุกคนด้วยนะคะ ที่ใช้คำรุนแรงก้าวร้าว
ต้องขอโทษทุกคนที่อ่านแล้วอาจจะทำให้ไม่พอใจ 
เพียงแค่บอกเล่าสิ่งที่ตัวเองเจอมากับตัว เห็นมากับตา ได้ยินมากับหู เท่านั้น!!!
