หลับให้สบายเถอะนะ ลูกรักของแม่
|
 |
ความตายมันอยู่ใกล้กับเราแค่มือสัมผัส และฉันได้สัมผัสกับมันด้วยตัวฉันเอง
วันนี้ความตายมาพรากความรักจากใจฉันไป มันรวดเร็วมากซะจนฉันไม่คิดว่ามันจะกะทันหันแบบนี้ เมื่อไม่กี่วินาทีก่อน ฉันยังมีความสุขอยู่กับความรักเล็กๆของฉันอยู่เลย ผ่านไปแค่เพียงลมหายใจเข้าออก มันก็มาพรากหัวใจฉันไปตลอดกาล
" ฉันเกลียดแมว " เป็นคำพูดของฉันที่ฉันมักจะพูดบ่อยๆเวลาที่อดีตคนรักเก่าของฉันบอกกับฉันว่า เขาอยากเลี้ยงแมว " ฉันไม่ชอบกลิ่นอึของมัน ฉันไม่ชอบขนของมัน " และเขาก็ต้องยอมฉันที่จะไม่เลี้ยงแมวทุกครั้งไป
หลังจากนั้นผ่านมาหลายปี วันหนึ่งที่ฉันกลับจากทำงาน ฉันได้ยินเสียงร้องของลูกแมว ดังแว่วๆมาแต่ไกล ร้องอย่างนี้นอยู่นานมาก ด้วยความรำคาญ ฉันจึงเดินไปดูแล้วก็เจอลูกแมวสีขาหางกุดตาสีฟ้า ร้องแหกปากอยู่ในพงหญ้า ถึงแม้ฉันไม่ชอบแมว แต่พอเห็นอย่างนั้นก็อดสงสารไม่ได้ เลยเดินกลับไปเอานมมาให้มันกิน มันก็ออกมากินอย่างกล้าๆกลัวๆ ฉันคิดว่ามันต้องพลัดหลงกับแม่ของมันแน่ๆ
ครืน ๆ .. เสียงฟ้าร้อง ฝนกำลังจะตก ฉันก็เลยจะวิ่งเข้าบ้าน แต่ใจก็คิดว่าแล้วเจ้าแมวน้อยตัวนี้เอาไงดีล่ะ ตัวสีดำในใจฉันบอกว่า .. ก็ชั่งมันสิ เดินกลับเข้าบ้านซะเดี๋ยวมันก็ไปเอง ตัวสีขาวบอกว่า..สงสารมันนะ ที่หลบฝนก็ไม่มี เสี่ยงโดนงูกัด หนาวตาย ตัวขาวตัวดำตีกันให้มั่ว ในที่สุดตัวสีขาวที่อยุ่ในสมองเม็ดถั่วเขียวของฉันก็ชนะ ฉันพาแมวน้อยเข้าบ้านก่อน คิดว่าพรุ่งนี้วันหยุดแล้วค่อยพาไปตามหาบ้านแถวนี้ว่ามีแมวใครหลงมาบ้างหรือเปล่า
ผ่านไปหลายวัน เปล่าเลย ฉันเปล่าถามหาเจ้าของเลย ...ฉันแพ้แล้ว ฉันแพ้ความน่ารัก ความไร้เดียงสา ของเจ้าขาวหางกุดตาสีฟ้าตัวนี้ ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่าง ก่อเกิดขึ้นในหัวใจของฉัน ..ใช่.. มันคือความรัก ความรักที่ฉันเคยมองเห็นคนหลายๆคนมี แต่ฉันมองว่าไร้สาระ ฉันคงไม่เสียเวลาไปกับเรื่องแบบนี้ แต่ตอนนี้กับตรงกันข้าม ฉันใช้เวลาทั้งหมดที่ฉันมีเพื่ออยู่กับความรักเล็กๆน่ารักของฉัน
ฉันไม่รู้ว่าจะเรียกเจ้าขาวหางกุด ที่มันเป็นได้ทุกอย่าง บางวัน มันเป็นกะรอก บางวันมันเป็นลมบ้าหมู นี้ว่าอะไร ฉันก็เลยเรียกตามชื่อฮิต ยอดนียมว่า เหมียว เหมียว ..
นี่แหละเป็นจุดเรื่มต้นของความรักในสัตว์โลกตัวน้อยๆของฉัน ฉันเริ่มศึกษาทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับแมว การเลี้ยงการดูแล การทำวัคซีน และใช้เวลาทั้งหมดที่ฉันพอจะมีเหลือกับไอ้กุดเหมียวๆของฉัน และมันก็เป็นอีกหนึ่งจุดเริ่มต้นที่ทำให้ฉันมีแมวไว้ให้มันเป็นเจ้านายฉันถึง7ตัว
อายุขัยของแมวอยู่ได้ถึงกว่า 15 ปี ฉันหวังไว้ว่าฉันกับพวกเขาจะได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันไปตลอดอายุขัยของแต่ละคน ฉันปฎิเสธความคิดเรื่องการพลัดพราก ฉันไม่อยากรับรู้ ฉันไม่อยากคิด ฉันไม่รู้ว่าถ้าฉันเจอกับมันฉันจะทำใจได้อย่างไร และก็คิดไว้ว่า ฉันยังมีเวลาอีกนานกว่าจะเจอกับมัน
แต่ฉันคิดผิด ไม่มีใครรู้หรอกว่า มันจะมาตอนไหน แม้แต่ลางสังหรณ์ที่จะมาสะกิดเตือนใจฉันสักนิดก็ยังไม่มีเลย มันมาถึงรวดเร็ว และกระชากลมหายใจ เอาความรักของฉันไปแค่เสี้ยววินาที
ฉันไม่ได้เตรียมใจ ฉันไม่ได้ทำใจ ฉันมารุ้ตัวอีกที ความตายมาพรากหัวใจฉันไปแล้ว
วันนี้ เจ้าหางกุดของแม่ไม่อยู่แล้ว ลูกจากไปแล้ว จากไปเร็วเหลือเกิน สองปีที่เราอยู่ด้วยกันมา แม่มีความสุขเหลือเกิน แต่ตอนนี้ ....ใครล่ะ จะมาอ้อนให้แม่ป้อนน้ำให้กิน แล้วใครล่ะ จะมาอ้อน ให้แม่เทข้าวให้หน่อย แล้วใครล่ะ จะมาเลียหน้าปลุกแม่ในตอนเช้า ใครล่ะ ที่ชอบนอนหงายให้แม่เกาพุง หนุนพุง แล้วใครล่ะ ใครล่ะ ใคร.........ไม่มีอีกแล้วลูกรักของแม่
ถึงกายของลูกจะไม่อยู่ข้างๆแม่อีกแล้ว แต่หัวใจของลูกก็ยังจะคงอยุ่ในหัวใจรักของแม่ตลอดไป ถ้าแม่ยังจะพอมีบุญอยู่บ้าง แม่ไม่ขออะไรมากมาย แม่แค่ขอให้ลูกได้หลับสบาย หายเจ็บหายปวด หมดห่วง หมดกังวล เจ้าสี่ตัวลูกๆ ของลูก แม่จะดูแลอย่างดี
ถ้าชาติหน้ามีจริงขอให้เราได้เกิดมาร่วมทุกข์ร่วมสุขกันอีก แม่จะไม่ให้สัญญา แต่แม่รุ้ว่า เมื่อใดก็ตาม ที่แม่ได้เจอลูกอีกครั้ง ไม่ว่าที่ไหน เมื่อไรก็ตาม แม่จะยังคงจำลูกได้เสมอ .............แม่จะรอลูกนะ.. เจ้าหางกุดของแม่..
.
| จากคุณ |
:
เต่าปังทาโร่  
|
| เขียนเมื่อ |
:
3 ธ.ค. 53 23:58:42
|
|
|
| 
