ความคิดเห็นที่ 1 หลังน้ำลดที่วัดริมน้ำ ในคืนวันลอยกระทง หมาป่วยตัวแรกที่เห็น "หลง"หมาเพศผู้ตัวใหญ่ ครั้งแรกที่เห็นตกใจเลย ผอมจนเห็นซี่โครง ตาแฉะ เดินอย่างไม่มีเรี่ยวแรง คืนนั้นเสียเงินค่าของกินให้หมาที่วัด มากกว่าค่าขนมตัวเองอีกนะ ขี่รถมอไซด์ไปกลับบ้านกับวัดหลายรอบมาก ก็หมดเงินไปหลายตังค์ มันยังไม่อิ่มเลย กลับไปเอาข้าวกับอาหารเม็ดมาให้ ...หมาป่วยไม่กินอาหารเม็ด เพดดีกรีเชียวนะแก หมาป่วยไม่กินอาหารเม็ด คนในงานก็ช่างแสนดี สงสัยกลัวจะเลอะวัด หันมาอีกที เพดดีกรีหายไปทั้งถุงที่ตั้งไว้ คนหยิบคงคิดในใจ มาเที่ยวงานวัดแล้วยังมีของติดไม้ติดมือกลับบ้านอีก ...ช่างทำไปได้เนอะ เดินหาจนทั่ว ไม่เห็นแม้แต่ถุง ก็เออเนอะคิดไป หมาบ้านเขาก็คงอยากกินเพดดีกรีเหมียนกัน *-* จากที่แม้แต่พระท่านก็คิดว่าหลงคงไม่รอด หลังจากมานะไปให้ยามันเช้าเย็น ได้กินมันก็ ดีขึ้น แต่กว่าจะมีวันนี้ หลงกินทั้งฟ้าทะลายโจร ทั้งยาเขียวเป็นกำมือ จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 06:22:52

ความคิดเห็นที่ 2 ยาละลายเสมหะ ที่พี่โอ๋ส่งมาให้ ก่อนวันลอยกระทงเหลือเกือบเต็มกล่อง มาถึงวันนี้ไม่ถึงครึ่งเดือน เหลือไม่ถึง  ๓ แผง ในวันที่เรารู้แล้วว่า หัดระบาดในวัดริมน้ำ เราบอกตัวเองว่า เราต้องกลับมาเจอสภาพที่เคยเจอที่วัดแห่งหนึ่ง เมื่อ ๔ ปีที่แล้วอีกเหรอ   สภาพที่เกือบทุกวัน เราจะต้องพาหมาไปหาหมอที่โรงพยาบาลสัตว์ และหิ้วถุงดำกลับมาฝังที่วัดเกือบทุกวันเหมือนกัน ทำใจปล่อยวาง หรือว่าทำให้ดีที่สุด ที่เหลือแล้วแต่ชะตากำหนด แต่อย่างหลัง ...มันเหนื่อยมาก ๆเลย ...หมาป่วยเป็นหัดตัวนึง ว่าเหนื่อยแล้ว แต่นี่ทั้งวัดที่ต้องคอยระวัง วัคซีน ๑๕ ชุด ที่เราเลือกฉีดให้กับลูกหมาที่แข็งแรงในกลุ่มเสียง ลูกหมาบางตัวเราไม่กล้าฉีด กลัวจะเกิดเรื่องเศร้าเหมือนที่วัดแห่งหนึ่ง คนฉีดไม่ผิด เพราะท่านไม่รู้ว่าลูกหมาป่วยอยู่ เรากำลังให้ยาอยู่ แต่คนที่รู้ไม่บอก ทั้งที่เราบอกไว้แล้วว่าอย่าให้เขาฉีดลูกหมาที่ป่วยนะ กลับมาลูกหมา ๓๐ ตัว ถูกฉีดวัคซีนรวมทุกตัว ด้วยความหวังดีของคนฉีด วันนั้น เราคงบาปมาก เพราะเราเถียงกับผู้ทรงศีล ด้วยความเสียใจ วันนั้น ผ่านมาหลายปีแล้ว แต่ยังเจ็บจี๊ดที่ใจทุกครั้งที่นึกถึง ลูกหมา ๓๐ ตัว ทยอยตายในเวลาต่อมาทั้งหมด เหมือนที่หมอบอก อย่าฉีดวัคซีนกับลูกหมาป่วย อาการจะยิ่งทรุด ...ในวันนั้นหลังเลิกงาน เราถาม ทำไมไม่บอกว่าลูกหมาป่วยอยู่ คุณป้าจะได้เลือกฉีดตัวที่แข็งแรง คำตอบที่ได้รับทำเราอึ้ง...แกแก่แล้ว ปล่อยแกไปเถอะ ความสุขของแก ...หนึ่งคนต้องการเอาใจ หนึ่งคนที่ใจดีต้องการช่วยลูกหมา เสียดายที่วันนั้นเราติดเวร ไม่อย่างนั้น คงมีลูกหมารอดตายจากการที่ได้ฉีดวัคซีนมากกว่าทยอยตายหมดทั้ง ๓๐ตัว นี่คงเป็นเหตุผลที่เราเคยได้รับฟังจากคุณป้าว่า เคยเอาวัคซีนรวมมาฉีดให้ แต่ก็ไม่มีลูกหมารอดเลย วัคซีนชุดแรกที่ซื้อมาฉีด ๑๕ ชุด ขอบคุณพี่ ๆใจดีที่ช่วยค่าอาหาร ทำให้พวกเขาได้รับการรักษา ได้รับการฉีดวัคซีนบ้าง ขอบคุณมาก ๆค่ะอย่างน้อยพวกเขาก็ยังมีความหวัง ขอบคุณมาก ๆค่ะ  ขอบคุณจากใจจริง จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 06:53:34

ความคิดเห็นที่ 3 ร่วมส่งเด็กๆขึ้นสวรรค์   และเป็นแรงใจให้คุณชิโร่ kungครับ จากคุณ : น้องเงิน เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 09:20:53

ความคิดเห็นที่ 4 หลับให้สบายนะจิ๋ว ป่านนี้คงไปพร้อมหน้าพร้อมตากันที่เบื้องบนแล้ว จากคุณ : แม่แพนด้า เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 09:33:10

ความคิดเห็นที่ 5 ตัวกะเปี๊ยกทั้งนั้นเลย หลับให้สบายนะเด็กๆ จากคุณ : หมาน้อยตาโปน เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 09:42:42

ความคิดเห็นที่ 6 หลังน้ำลด ลูกหมาเริ่มมีอาการผอมลง แต่ยังกินได้ รูปนี้ถ่ายก่อนวันลอยกระทง ๑ วัน ตอนนั้นที่กลัวถูกรถที่มางานทับ จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 09:59:01

ความคิดเห็นที่ 7 ในวันลอยกระทง เราใส่เสื้อให้ในตอนกลางคืน ส่วนกลางวันต้องถอดออก เพราะอากาศร้อน เวลาที่ตัวจิ๋วใส่เสื้อ จะน่ารัก เพราะตาแป๋ว เห็นเด็กบางคนเอาขนมมาให้ แต่เด็กบางคน อยากเรียกว่าเด็กเป รต มีคนบอกว่า ตอนกลางคืนจุดประทัดโยนใส่ลูกหมา ถ้ายังเป็นเด็ก ยังเกเรลูกหมาที่ไม่มีทางสู้ แล้วโตขึ้น อนาคตของชาติเหล่านี้จะเป็นเช่นไร พอได้ของกินจะไปหามุมหลบกิน มุมใครมุมมัน จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 10:04:53

ความคิดเห็นที่ 8 ... จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 10:07:35

ความคิดเห็นที่ 9 หลังจากวันที่เข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลสัตว์พีอีทีในวันพฤหัสที่ ๑๘ พ.ย. อาการแรกรับ มีเสมหะเต็มปอด หมอใชคำว่าปอดพัง ตรวจหัดไม่พบ เราเรียกเขาว่า "เคโระ" แต่ลึกๆในใจเราทำไมคิดว่าเคโระติดหัดก็ไม่รู้ซินะ วันเสาร์เราโทรไปถามอาการ หมอเจี๊ยบบอกให้เคโระกลับได้ ตอนนั้น งง เคโระยังลุกไม่ได้ ได้แต่ผงกหัวมากินอาหาร แล้วเราจะพาเขาไปปอยู่ที่ไหน ที่วัดก็มีงาน รถเต็มเลย เหมือนส่งเขากลับไปตาย เราต่อรองหมอขอให้พ้นงานลอยกระทงก่อน ก็รู้ว่าหมอไม่ค่อยอยากรับ ถ้าเป็นหมอนัต คงไม่มีปัญหาแบบนี้ ตอนนั้นไม่กล้าไปเยี่ยม เพราะกลัวต้องรับเคโระกลับ แล้วเขาจะไปอยู่ที่ไหน จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 10:16:03

ความคิดเห็นที่ 10 ก่อนหน้านี้จะโทรไปถามตอนเย็นกับหมอนัต เคโระยังใส่เสื้อไหม งานลอยกระทงผ่านพ้นไปแล้ว  หลังจากนอนที่โรงพยาบาลได้ ๕ วัน เลิกงานเราไปรับเคโระ ที่โรงพยาบาลสัตว์ หมอนัตเดินมากระซิบให้ค้างชำระไว้ก่อน เพราะหมอเจ้าของเคสอยู่ กลัวถูกคิดแพง แต่ตอนนั้นมีเงินไป  ๑๐๐๐ เดียว ก็บอกหมอว่า ถ้าเกินกว่านี้ ขอติดไว้ก่อนนะคะ หมอเลยคิด ๑๐๐๐ บาท รวมอาหารกระป๋องและค่าตรวจหัด ก็จ่ายไปเลย เดี๋ยววันหลังหมอนัตไม่อยู่ จะไม่มีใครรักษาให้เนอะ คิดตลอดทางที่กลับบ้าน ถ้าเอาไปไว้ในพระปรางค์ ตัวจิ๋วจะติดโรคไหม ลุกก็ยังไม่ได้ สุดท้าย พากลับมาที่บ้าน ฝากไว้ในห้องกับชิกเก้น บุ้งกี๋ และมอมแมม ตอนนั้นที่หามารองให้เคโระนอนได้เป็นฝากล่องเครื่องซักผ้า ที่พอดีตัวมาก และเคโระก็ชอบมากด้วย ดูจากรอยยิ้มซิคะ เคโระมาอยู่ที่บ้านเราจนตอนนี้ลุกเดินได้แล้ว กินอาหารเม็ดเองได้แล้ว รอให้แข็งแรงกว่านี้อีกนิดก็ส่งกลับวัดได้แล้ว อย่างน้อยก็มีอีก ๑ ชีวิตที่รอดตายค่ะ จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 10:28:01

ความคิดเห็นที่ 11 ตอนเย็นวันที่พาเคโระกลับบ้าน เราต้องพาลูกหมาตัวจิ๋ว ตัวหนึ่ง ไปหาคุณหมอเอฟ ด้วยอาการปอดติดเชื้อ ในใจได้แต่ภาวนาขออย่าให้หนูเป็นอะไรเลยนะลูก จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 10:30:39

ความคิดเห็นที่ 12 ... จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 10:33:46

ความคิดเห็นที่ 13 ตอนเย็นเราพาตัวจิ๋วที่ป่วยกลับบ้าน ตอนเช้าพามาส่งแม่หมา สงสารใจทั้งคู่แหละค่ะ ไม่มีคลินิคไหนที่รับหมาเป็นหัดเข้านอน เราเข้าใจนะคะ โรงเรือนก็พาเข้าไปไม่ได้ ลูกหมาเกือบ ๑๐ ตัวในนั้นอาจติดได้ แล้วสภาพแบบนี้จะปล่อยกลับไปที่วัดได้ยังไงกัน จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 10:41:01

ความคิดเห็นที่ 14 เช้าวันที่ ๒๔ ที่ผ่านมา แวะส่งตัวจิ๋วให้แม่ เหมือนคนที่ฝากเขาเลี้ยงเด็ก ตอนเย็นก็ไปรับเลยเนอะ เช้าวันนั้นไม่ปกติตรงที่เราเห็นลูกหมาจิ๋วอีกตัว ยืนซึม ทั้งที่ใจเป็นห่วง แต่ต้องรีบมาทำงาน บอกกับตัวเองเดี๋ยวเลิกงาน จะรีบมาดูนะคะ เลิกงานกลับไป เห็นลูกหมาแค่ ๒ ตัว อีกตัวไปไหน เดินหาทั่ววัด ถามพระท่านที่กำลังกวาดลานวัด ไม่มีใครเห็น มีบางตัวชอบเที่ยว ในวันลอยกระทงก็หายไปแบบนี้ เดินหาไปเจอ นั่งมองหน้าคนที่มาทำบุญ เขาคงเอ็นดูตาแป๋ว ๆ เลยเอาไก่ทอดให้กิน เราก็กลัวคนเขาจะว่า หรือเด็ก ๆมันจะรังแก ถามเด็ก ก็ไม่มีใครเห็น เดินลงไปหาที่ศาลาผุหลังกล่อง ทั้งที่กลัวฝังใจมาตั้งแต่เด็กที่มีศพลอยน้ำมาติด ก็ไม่เจอ ในใจตอนนั้นขอให้หลวงพ่อช่วยด้วย แล้วเราก็เจอ...ตัวจิ๋วนอนตายอยู่ที่ปากกล่อง ...ความรู้สึกตอนนั้นมันโหวง ๆมากเลย เราพาเขากลับมาฝังที่บ้าน ต้องรอดึก ๆ แม่ดูโทรทัศน์ ไม่งั้นเป็นเรื่องแน่ ๆ สู่สุขคตินะลูกตัวจิ๋วตัวที่ ๑ จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 10:49:43

ความคิดเห็นที่ 15 ในตอนนั้นรู้แล้วว่าที่วัดริมน้ำมีโรคหัดระบาดแน่ ๆ เงินที่พี่ ๆเพื่อน ๆส่งมาให้ เป็นค่าอาหารและค่ายา โชคดีที่เดือนที่แล้ว เราซื้ออาหารเฉพาะลูกหมา ส่วนหมาโต เราได้รับความช่วยเหลือจากบัญชีงานบุญ ๕ กระสอบ และทางโครงการ The hero project ทำให้มีเงินเหลือ ขอบคุณทุก ๆท่านที่ร่วมบริจาคอาหารนะคะ ตอนนั้นลูกหมาครอกเดียวกับที่ตกน้ำตายในวันลอยกระทง หายไป ๒ ตัว ส่วนตัวที่เหลือแข็งแรงพอจะจำฉีดวัคซีนได้ ถ้าใครเห็นเราวันนั้น อาจจะขำก็ได้นะ ลูกหมาไม่รู้ชะตาชีวิต มุดพุ่มไม้วิ่งหนี เหมือนรู้ว่า ขาเขาสั้น วิ่งทางตรงยังไงก็แพ้เราแน่ ๆ แต่ขอโทษ ความพยายามของเราน่ะเป็นเลิศ ยิ่งถ้ามีความเป็นความตายเป็นเดิมพันแบบนี้ สุดท้ายไปจนมุมที่สุสานของตระกูลหนึ่ง แต่...ตัวจิ๋วที่เหลือ ๒ ตัวเราไม่กล้าฉีดให้ เพราะเขาไม่สบาย จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 10:58:27

ความคิดเห็นที่ 16 เข้ามาอ่าน กระทู้ คุณ ชิโร่ kung ที่ไร ใจเสียทุกครั้งเลย ขนาดคนนอกอย่างเรายังใจเสียเลย ชิโร่ kung จะรู้สึก แย่มากมายกว่าหลายเท่าแน่ๆ สู้ สู้ นะคะ ชิโร่ kung ... จากคุณ : tempopo เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 10:58:58

ความคิดเห็นที่ 17 ในตอนนั้นลูกหมาจากโรงเรียน โค๊กกับโคล่า (เอแอนด์บี) เข้าครอสรักษาหัดที่คลินิคคุณหมอแก้วขวัญที่สุพรรณบุรี ฟังดูอย่างหรู้เลยเนอะเข้าครอส แต่จริง ๆเปล่าหรอกค่ะ ไปฉีดวัคซีนกระตุ้นภูมิ แล้วก็พากลับมาที่บ้านเรา เพราะถ้าส่งกลับโรงเรียน ตายแน่ ๆ โค๊กกับโคล่า อยู่อีกห้องนึ่ง ติดกับห้องของเคโระ ไม่มีคลินิคที่ไหนอยากรับหมาโรคหัดนอน ไม่ใช่ว่าเราไม่กลัวหมาที่บ้านจะติด แต่เพราะไม่มีทางเลือก ในใจได้แต่ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์อย่าใจร้ายกับเรานัก วันที่ ๒๗ พ.ย. มีหมาป่วยเป็นหัด นอนพักที่บ้านเรา ๕ ตัว เคโระ โค๊ก โคล่า ไอวี่ อ้อ ๔ ตัวซินะ เจจุงไม่ได้ป่วย แต่พามาเลี้ยงเพราะตัวเล็กแย่งเขาไม่ทัน แต่ตอนนี้เจจุงเป็นตัวปัญหาให้เราถูกด่าประจำ มันชอบเห่า หมาสุขภาพจิตดี แต่เราน่ะ สุขภาพจิตเสียน่ะซิ หมาโรคหัด อาการเดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย บางวันเราต้องขนลูกหมาทั้งหมดไปหาหมอ เพราะอาการหอบเหนื่อย เสมหะเต็มปอด อย่างเช่นวันที่ ๒๗ พ.ย. ที่ผ่านมา โค๊กกับโคล่าต้องไปฉีดวัคซีนกระตุ้นภูมิ ที่สุพรรณ ในขณะที่ไอวี่ กับตัวจิ๋ว ๒ ตัวก็อาการไม่ดี มีอาการหอบ โค๊กกับโคล่า โตแล้ว ใส่ในบล็อคได้ ไว้หลังรถ ทั้งคู่จะสลับกันดี โค๊ก ตัวที่ยิ้ม เหมือนร็อตฯ อาการหนักกว่าโคล่า แตจะหวงกิน ถ้ามีของกินมาวางข้างหน้า จะขู่โคล่าทันที ส่วนโคล่า เรียบร้อย แต่กินได้เรื่อย ๆ จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 11:11:56

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณค่ะคุณtempopo คุณต้น แม่แพนด้า คุณหมาน้อยตาโปน เมื่อปี ๔๙ หลังน้ำลดที่อ่างทอง ก็เกิดโรคระบาดแบบนี้ที่วัดอีกวัด ครั้งนั้นพื้นที่วัดเป็นดินชื้น แปต่ที่นั่นดีกว่าตรงที่เราสามารถอยู่ได้จนดึก บางคืนถึง ๔ ทุ่มคนเดียว รอบตัวคือหมาเป็นหัดที่นอนบนแผ่นรองซับ กลัวก็กลัว มีหมาเป็นเพื่อนอยู่รอบตัว แต่เวลาที่มันสมานฉันท์หอน เราก็หันซ้ายหันขวา กลัวมีเพื่อนมานั่งให้กำลังใจข้าง ๆเหมือนกัน แต่เรื่องคนร้าย คงไม่มีใครฝ่าด่านต่ว่า ต้องรอนนั้รู้แหมามาถึงหลังวัดได้ ...นตอนนั้นรู้แต่ว่า ต้องรอให้เขาสร้างภูมิเอง ระวังโรคแทรก หมาที่นอนป่วยอยู่ในกรง จะถูกฉีดยาบำรุงกับฉีดยาฆ่าปฏิชีวนะที่หมอต้อง น้องสัตวแพทย์ส่งมาให้จาก ปราจีน หมาป่วยเป็นหัด กินน้ำเองไม่ได้ ต้องให้น้ำเกลือใต้หนัง เราซื้อน้ำเกลือที่ร้านขายยา ครั้งละ ๒ ขวด วันเว้นวัน กลับถึงบ้านแทบสลบทุกวันเลย ... แต่ที่วัดริมน้ำ มืดลง พระท่านก็จำวัด มีแต่เรา กับโบสถ์ กับเมรุ ถ้ามีใครคิดร้าย ก็คงรู้อีกทีตอนเช้า ...แต่พื้นที่วัดที่นี่ดีมากเลย เป็นปูนทั้งวัดค่ะ วันที่ ๒๗ พ.ย โค๊กกับโคล่า อยู่ในบล็อคหลังรถ ไอวี่ กับตัวจิ๋ว ๒ ตัวอยู่หน้ารถ ในรูปรถเบรค อวี่กระเด็นไปเกาะอยู่บนตะกร้าที่ใส่ตัวจิ๋ว เห็นแล้วขำดี ตอนนั้นไอวี่ก็อาการไม่ดี คิดว่าไม่รอดเหมือนกัน แต่ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว ตอนที่พาไอวี่มาพักรักษาตัวที่บ้าน ต้องแอบใส่ตะกร้าไปไว้ในห้องแมว ไอวี่จะนอนนิ่ง ๆ ซึม ๆ ไม่สร้างปัญหา เหมือนเจียมตัว (ต้องให้นังก็องส์ นังหมูหยอง นังเปียกปูนดูเป็นตัวอย่างนะเนี่ยะ) จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 11:35:10

ความคิดเห็นที่ 19 ตัวจิ๋ว กับไอวี่ รอฉีดวัคซีนที่คลินิคคุณหมอแก้วขวัญที่สุพรรณบุรี คุณหมอบอกว่า ใส่เสื้อก็ดี ร่างกายจะได้อบอุ่น ผูช่วยบอกว่าใส่เสื้อน่ารักจัง เรายิ้ม บอกกับผู้ช่วยว่า พี่ ๆในพันทิพเขาส่งเสื้อมาให้ค่ะ ขอบคุณนะคะพี่ ๆใจดีทุกท่านค่ะ จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 11:39:40

ความคิดเห็นที่ 20 เกือบทุกวันที่ต้องพาลูกหมาที่เป็นหัดไปหาหมอ ขนาดที่หมอคิดถูกๆ ครั้งละ ๒๐๐ ไม่เกิน ๓๐๐ รวมกันแล้วยังเป็นพันเลย ลูกหมาที่เป็นตัวยืนทุกวัน คือโค๊ก หมาหน้าเหมือนร็อตฯ ที่เหลือ เขาไพ่นยากันวัน สองวันก็ดีขึ้น แต่โค๊กต้องไปทุกวัน วันนี้ไปกับ ไอวี่ ที่โรงพยาบาลสัตว์พีอีที หมอคิดค่ายาฉีด ค่าพ่นยา ตัวละ ๑๐๐ บาท วันนี้เสียไป ๒๐๐ เนอะ จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 11:43:32

ความคิดเห็นที่ 21 ไอวี่คงกระซิบบอกโค๊ก แกอย่าเพิ่งทิ้งช้านไปไหนนะ ช้านกลัวเหงา แต่อาการโค๊ก เหมือนไม่อยากรับรู้ ...หนูไม่ฉะบาย จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 11:45:45

ความคิดเห็นที่ 22 ไอวี่ ตอนที่พามาที่บ้าน ต้องแอบในตะกร้า ในห้องแมว เห็นหัวแมว ๒ ตัวไหมคะ มรดกมีชีวิตจากพี่ เรา เขามีปัญหากับเตี่ยกับแม่ เลยจะไปปล่อยวัด ซัดไป ๑ ชุด เลี้ยงมาตั้งแต่ยังเล็ก พอมีปัญหากลับจะไปปล่อยวัด ไม่แปลกใจเลย ทำไมถึงมีหมามีแมวถูกทิ้งเยอะขึ้นทุกวัน ก็คนมันแก้ปัญหากันง่าย ๆแบบนี้นี่เอง พี่ชายเคยบอกให้เราพาแมวไปไว้วัด เราบอกไม่ปล่อย ถ้าจะไป เราจะไปหาที่เช่าถูก ๆเลี้ยงมันจนตาย พี่เลยต้องถอยกลับไป เพราะรู้นิสัยเราดี ว่าเราทำจริง ๆ จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 11:51:26

ความคิดเห็นที่ 23 ปลายเดือน พ.ย. โรงเรียนเปิดแล้ว รถโรงเรียนจอดแทบจะเหยียบกล่องตัวจิ๋วเลย เราย้ายกล่องมาไว้ในพระปรางค์เหมือนเดิม เพราะวางอาหารเม็ดไว้ทั้งถุง กลับมาหายค่ะ ถุงใหญ่ ๆ หมากินไม่หมดแน่นอน ก็คงมีคนเอาติดมือกลับบ้านไปแล้ว ยังคิด ขนาดของหมาวัดที่น่าสงสารแบบนี้ ยังไปเบียดเบียนมันเนอะ ทีสงสัยว่าเป็นคน เพราะมันหายทั้งชามข้าวเลย ตอนโรงเรียนปิดตั้งนานไม่หาย เราไม่ได้พูดอะไร ย้ายลูกหมา ย้ายชามข้าว ไปไว้ในพระปรางค์ ที่เดิมของจิ๋ว จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 11:56:34

ความคิดเห็นที่ 24 ต้นเดือนธันวา พลวงตาที่วัดริมน้ำ บอกเราในเย็นวันหนึ่ง กระจงตายแล้ว กระจงเป็นหมาเพศเมียหางกุด พระท่านเลยเรียกกระจง กระจงเคยเป็นวีจี เราพาไปฉีดยาครีโมที่โรงพยาบาลสัตว์พีอีที ตอนนั้นพยายามทำหมันหมาที่วัด วิธีการ ก็คือให้กินยาซึม เพื่อที่จะพาไปได้ครั้งละ ๒ ตัว นั่งที่เบาะข้าง ๆ กับที่วางเท้า ส่วนกระบะหลัง เราไม่คิด ไม่อยากเสียใจตอนที่มันหล่นจากหลังรถค่ะ ที่วางแผนไว้กับหมอนัต ฉีดครีโมเสร็จ ไหน ไหนก็วางยาซึมแล้ว ทำหมันเลยแล้วกัน แต่ครั้งนี้มีปัญหา กระจงช็อค เหงือกฉีด พอ ๆกับหน้าเราตอนนั้นเลยมั๊ง กลัวมั่ก ๆ ต้องหยุดการทำหมันไว้ก่อน ใจไม่ดีทั้งเราทั้งหมอแหละค่ะ ตอนนั้นหมอนัตแนะนำให้เราซื้อบล็อค ด้วยเหตุผลที่ว่า เวลาที่เราพาหมาไปหาหมอ จะได้ไม่ต้องวางยา ..ราคาเท่าไหร่อ่ะหมอ...พันกว่าบาทครับ... ตอนนั้นคิดคงประมาณ ไม่เกิน  ๑๒๐๐ ตัดใจซื้อ ...ของมาแล้ว ถามราคาผู้ช่วยบอกว่า ๑๙๕๐ เราหันไปแบบตรูอยากฆ่าหมอมากเลยตอนนั้น ...กัดฟันพูดกับหมอ...พันกว่าบาท กว่าไป ๙๕๐ เนี่ยะนะ...หมอก็เหวอ เพราะไม่รู้ราคาไง แบบหวังดี ...เอาไว้พี่มีเงินเมื่อไหร่ค่อยจ่ายก็ได้ครับ ... เดือนนั้นหมาทำหมันเลยต้องงด เพราะซื่อบล็อคไป พันกว่าบาท เอามาเล่าให้ใครฟังเขาก็ขำกัน แต่ให้ที่บ้านรู้ไม่ได้ ไม่งั้นจะหาความสงบไม่ได้เลยตลอดชีวิต หุหุ พระบอกว่า กระจงตายทั้งที่ท้องด้วยค่ะ พาไอวี่กับโค๊กกับจากหาหมอ เห็นท่ามันนอนแล้ว ไอวี่คงกลัวโค๊กทิ้งไปเหมือนตัวอื่น ๆมั๊งคะ จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 12:27:26

ความคิดเห็นที่ 25 ต้นเดือนธันวา เรานัดกับคุณเอ จะไปรับรันทีโรงพยาบาลสัตวตอนนั้นเราพาตัวจิ๋วหนึ่งใน ๒ ตัวที่ป่วยไปด้วย กับไอวี่ เพราะตัวจิ๋วตัวนี้ นอนตลอดเวลาเลย เพราะเหตุผิดพลาด รันยังกลับบ้านไม่ได้ ต้องอยู่ต่ออีก ๑ สัปดาห์ เพื่อรอดูค่าเลือดอีกครั้ง เราแวะพาตัวจิ๋วกับไอวี่หาคุณหมอแก้วขวัญที่คิลิคที่สุพรรณ หมอขอเจาะเลือดตรวจ รอลชั่วโมงกว่า ๆ เราพาตัวจิ๋วกับอวี่ไปนอนในกรง ส่วนเราไปซื้ออาหารกระป๋องสำหรับห่อยาให้หมาที่ไม่สบาย เคยอาหารกระป๋องหมด จับใส่ปาก กินยากมาก เคยปั้นอาหารกระป๋องเป็นก้อน แล้วใส่ยาข้างใน ใส่เสร็จ หลายตัวจัด ก้อนไหนเป็นของไผหว่า สุดท้ายต้องใช้วิธี จิ้มไปบนอาหารกระป๋อง แล้วใช้ช้อนตัก ตัวละคำ วิธีนี้ดีมาก อาหาร ๑ กระป๋อง ป้อนยาหมาได้ทั้งวัด กับที่บ้านเราด้วย มื้อละกระป๋อง อย่างเปลืองมากมาย ยาเขียวเนี่ยะซื้อโหลหนึ่ง ไม่กี่วันเอง เปลืองพอ ๆกับอาหารกระป๋องเลย ผลเลือดตัวจิ๋วออกมาแล้ว ตัวจิ๋วเป็นพยาธิเม็ดเลือด ซีดเหลือ 13% เกล็ดเลือดต่ำ ค่าเม็ดเลือดขาวขึ้น สี่หมื่นกว่า เราหมดแรงแทบทรุดเลย อะไรกันนักหนาเนี่ยะลูกเอ๊ย หมอจัดยาให้ รอดูผลการตอบสนอง ๓ วัน กลับมาที่กรงจะอุ้มลูกหมากลับบ้าน ภาพที่เห็น...เราหมดแรงนั่งที่หน้ากรงนั่นแหละ ...ความพยายามที่จะยื้อชีวิตตัวจิ๋ว ไม่เป็นผล ตัวจิ๋วจากไปแล้ว คุณหมอแก้วขวัญเดินเอาผลเลือดมาให้ เราบอกหมอว่า เขาเสียแล้ว ตอนนั้นเราพูดกับหมอ ...หมอรู้ไหมคะ ตอนที่น้ำท่วมถนนขาด เพื่อให้พวกเขามีชีวิตรอด หนูเหนื่อยและลำบากมากเลย แต่สุดท้าย หนูก็ช่วยพวกเขาไม่ได้ ...ตอนนั้นรู้สึกว่า เหนื่อยจังเลย อยากอยู่เงียบ ๆ...หมอเดินมาตบบ่าเรา ไม่มีคำพูด แต่เรารู้ว่าหมอให้กำลังใจ สู่สุขคตินะตัวจิ๋วตัวที่ ๒ จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 12:40:07

ความคิดเห็นที่ 26 ลูกหมาตัวที่ ๒ จากไปในวันที่ ๔ หมอบอกว่า ตัวจิ๋วที่เหลือมีโอกาสติดพยาธิเม็ดเลือดด้วย วันที่ ๕ วันพ่อเราพาตัวจิ๋วตัวที่เหลือมาบ้านตอนกลางคืน เห็นนอนหลับเหมือนยิ้ม ...หนูฝันถึงอะไรน้อ ถึงได้ยิ้มแบบนั้น จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 12:44:01

ความคิดเห็นที่ 27 เบาะนี้ไอวี่เคยนอน พอไอวี่เดินไป ตัวจิ๋วมันก็ขู่ ไอวี่ไม่ค่อยชอบมีปัญหา แบบนี้แหละค่ะ จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 12:47:29

ความคิดเห็นที่ 28 เศร้าจังเลย จากคุณ : Nนุช-Gกอล์ฟ เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 12:53:54

ความคิดเห็นที่ 29 เย็นวันพ่อ ที่ข้างพระปรางค์ หมาวัยรุ่นตัวหนึ่ง ที่เราเห็นตั้งแต่ถูกมาปล่อยตอน ๔ เดือน เราพาไปทำหมันแล้ว เสียงหมาที่พยายามจะลุก แต่ลุกไม่ได้ อาการแบบนี้ทุกวัน เราเจอแล้วที่อีกวัด ...เขาเป็นหัด ปกติหมาตัวนี้ เราเข้าไปให้อาหารจะวิ่งมาตะกายขอกินเลย แต่นี่เขาประสาทไวมาก แว้งกัด พอเราเรียก เหมือนเขาพยายามตั้งสติเป็นพัก ให้ลูบหัว ผอมมาก เรากลับบ้านไปเอาอาหารกระป๋องกับนมที่บ้าน ไซริงก์ที่ป้อนนม ถูกกัดจนแตก อาหารกระป๋องที่ใส่ยา ช้อนถุกกัดเพราะเขาบังคับไม่ได้ เลือดออกที่ฟันจากการกัดช้อน แต่ก็กินได้เยอะ มืดแล้ว ไม่มีที่ไหนรับหมาเป็นหัดเข้านอน ที่บ้านเราเต็มแล้ว ตอนนี้ก็ถูกด่าทุกวันแหละ สุดท้ายใช้เชือกผูกปากอุ้มเข้ามาในพระปรางค์ มานอนแทนที่ตัวจิ๋ว ใส่เสื้อให้อุ่น เอาผ้าปูที่นอนทำให้เป็นมุ้ง พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ ก่อนออกมา เราลูบหัว หลับซะนะลูก เขามองเรานิ่ง ๆ เหมือนจำได้ ไม่โวยวาย จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 12:55:55

ความคิดเห็นที่ 30 ตอนเช้าคิดในใจ เอาไว้หลัรถเราก็ได้ ตรงนั้นเดี๋ยวตากแดด ก่อนเปิดผ้า เราก็ทำใจไว้ระดับหนึ่งแล้ว ...เขาจากไปแล้ว ด้วยโรค...หัด ที่ตัวมีมัดเป็นพัน คงเป็นเพราะก่อนคลุมผ้า เราใช้สเปรย์ของพี่นิตย์ (KP ข้าวปั้น) ฉีดตามตัว หมัดก็เลยร่วงลงมาตายเต็มเลย วันที่๖ วันหยุด แต่เราต้องทำงาน ก็ห่อผ้าปูที่นอนมาที่วัดข้างที่ทำงาน ที่หลวงตาอยู่ ที่นี่มีเด็กชาวเขามาเรียนหนังสือ เงิน ๑๐๐ บาทค่าจ้างคนฝัง เรามาให้เด็ก ๆพวกนี้เป็นค่าขนมดีกว่า เด็ก ๕ คน ช่วยกันขุด เกือบครึงเมตร เห็นเด็ก ๆดีใจที่ได้ค่าขนม ความรู้สึกเราก็ดีขึ้นมานิดนึง จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 13:02:40

ความคิดเห็นที่ 31 แม่หมาขี้เรื้อน แม่ของตัวจิ๋ว ในวันที่ไม่มีลูกเหลือเลย เพราะตัวสุดท้ายเราพากลับบ้าน แม่หมาตามไปที่บ้าน ตอนเช้าก็ถูกแม่เราไล่ออกมา พอเรามาที่วัดก็วิ่งตามมา ความรักของแม่ยิ่งใหญ่เสมอ ...แม้ในหมาขี้เรื้อน บางครั้งก็เคยคิด อิจฉาลูกมัน ที่มีแม่รัก เวรกรรมหนอเรา อิจฉาหมา  ลูกแม่ไม่รัก จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 13:08:26

ความคิดเห็นที่ 32 เย็นวันอาทิตย์ เรายังป้อนอาหารเจลของพี่ปุ๋ยให้ตัวจ๋วตัวสุดท้ายได้ แต่พอเช้าวันจันทร์ ลูกหมามีอากาโวยวาย แว้งกัดเหมือนมีปัญหาทางระบบประสาท ทำไมเป็นแบบนี้ ทั้งที่ฉีดวัคซีนทั้ง ๒ ครั้ง หมอเอฟบอกว่า วัคซีนรวม กันได้เพียง 60% วันจันทร์วันหยุดแต่เราต้องทำงาน โทรศัพท์ไปหมอไม่รับฝาก สุดท้ายเราให้ตัวจิ๋วอยู่ท้ายรถกระบะแบบนี้ แต่พอป้อนนม ก็กินจนหมดกระป๋อง มีอาการกัดฟัน จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 13:29:22

ความคิดเห็นที่ 33 เย็นเมื่อวาน เราพาตัวจิ๋วไปหาคุณหมอแก้วขวัญที่สุพรรณอีกครั้ง ตัวจิ๋วตัวสุดท้ายเป็นพยาธิเม็ดเลือด และติดหัดด้วยค่ะ หมอให้ยาระงับประสาทแบบฉีด เราต้องฉีดยาให้ตัวเล็กทั้งเช้าเย็น เกล็ดเลือดยังดี แต่ซีด ในใจยังมีความหวัง เราแวะมาดูตัวเล็กในรถเป็นระยะ เสร็จงาน ห้าทุ่มกว่า เราจะอุ้มตัวจิ๋วขึ้นบ้าน แต่เขาไม่หายใจแล้ว เราคิดว่าเขาหลับลึก จากที่เตรียมจะฝัง เราเปลี่ยนใจ อุ้มเขามานอนห่มผ้าในรถเหมือนเดิม แต่สุดท้าย...ตัวจิ๋วก็หลับไปเลย แม่หมาตามมา เราวางลูกให้มันดู เป็นครั้งสุดท้าย นับจากนี้ไป พวกหนูไม่ต้องหนีไปไหนอีกแล้วนะลูก หลับให้สบายนะ จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 13:41:24

ความคิดเห็นที่ 34 ตัวนี้ที่เจอนอนข้างพระปรางค์ อย่างน้อยก่อนตาย เขาก็ยังได้กินอิ่ม ไม่ต้องนอนทรมานนานจนตาย จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 13:45:32

ความคิดเห็นที่ 35 ๑ ภาพ แทน ๑ วัน ที่พาลูกหมาไปหาหมอ กลับจากไปรับรัน แวะตรวจที่คลินิค หลับอย่างเป็นสุขระหว่างการเดินทาง จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 13:51:21

ความคิดเห็นที่ 36 พาไปพ่นยาที่โรงพยาบาลสัตว์พีอีที ที่อ่างทอง จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 13:53:00

ความคิดเห็นที่ 37 ลูกหมาจิ๋ว ตัวที่ ๒ กับไอวี่ ลูกหมาจิ๋วที่หล่นแคร่ จนขาบิดผิดรูป เป็นลูกหมาเศร้า ๆ เราคิดถึงพวกเขานะคะ จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 13:55:46

ความคิดเห็นที่ 38 กาลครั้งหนึ่ง เมื่อไม่นานมานี้เอง จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 13:57:07

ความคิดเห็นที่ 39 โค๊ก หมาจากโรงเรียน วันนี้ยังสบายดี มีเสมหะบ้าง ต้องกินยาทุกวันคร๊าบบบบบบ จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 13:59:00

ความคิดเห็นที่ 40 โคล่าคร๊าบบบบบบบ  ตัวจริงผมหล่อนะคะคร๊าบบบบ มีใครสนใจจะรับผมไปเลี้ยงซักตัวมั๊ยคร๊าบบ จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 14:02:01

ความคิดเห็นที่ 41 ขอบคุณผ้าปูที่นอน แชมพู และของงใช้อีกหลายอย่างที่ส่งจากพี่สาวใจดี พี่นิตย์ (KP ข้าวปั้น)ค่ะ หนูหลังไม ค์ไปแล้ว ส่งไม่ได้ค่ะ แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 53 15:43:49 จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 14:18:01

ความคิดเห็นที่ 42 ขอบคุณ คุณท้องฟ้าใสกับต้นไม้เขียว ๆมากนะคะสำหรับยาบำรุงเลือดนะคะ ขอบคุณพี่ ๆเพื่อน ๆ ใจดีทุกท่าน ที่ช่วยค่ารักษา ค่าวัคซีน ค่าอาหาร ช่วยส่งกำลังใจ และอีกหลาย ๆอย่าง นะคะ วันที่ได้รับพัสดุจากพี่นิตย์ แกะดูมีผ้าปูที่นอน หอบเอาไปให้ไอ้ลูกหมาของพี่สุ ที่ตอนนี้แม่ชีเขาย้ายออกมาที่ใต้กุฏิอีกหลังนึงแล้วค่ะ ก็เอาผ้า ปูที่นอนของพี่นิตย์ไปปูให้ วางในกล่องเหมือนของตัวจิ๋ว ยุงก็เยอะ ลืมยากันยุงด้วย นึกได้สเปรย์กันยุงตะไคร้หอมของพี่ปุ๋ยมีนี่นา ให้แม่ชีไว้อันนึง ยุงน่ะมันคงเกลียด แต่เราชอบ ห๊อมหอมละ จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 14:26:55

ความคิดเห็นที่ 43 ขอบคุณสำหรับทุกความช่วยเหลือนะคะ ถ้าวันนี้คุณทำบุญ ขอแบ่งให้กับหมาน้อยวัดริมน้ำที่จากไปด้วยนะคะ ขอให้ตัวที่เหลือ ปลอดภัย แข็งแรงพอที่จะส่งกลับวัดได้ ขอให้รันหายจากโรคที่เป็น ส่วนอาการอัพเดตของรันที่รับปากคุณเอไว้ เดี๋ยวขอตั้งสติก่อนจะมาอัพเดตนะคะ ตอนนี้ตัวเป็นเกลียว หัวเป็นน็อตเลยค่ะ รัน...RUN...ไม่ใช่รัน(ทด)  นะค๊า ซี่โครงหายไป รอยยิ้มที่กลบความเศ้รา ลองดูรูปเก่าจากกระทู้นี้นะคะhttp://topicstock.pantip.com/jatujak/topicstock/2010/10/J9835537/J9835537.html ตอนนี้คุณเอจะมาว่าเป็นรัน(ทด) ไม่ได้แล้วนะค๊า เขาเป็น รัน ลัลล๊าแล้วต่างหากค่ะ ขอผลบุญที่เราได้ทำมา ส่งกลับไปให้ทุกท่านและครอบครัวมีแต่ความสุขความเจริญนะค๊า จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 14:46:47

ความคิดเห็นที่ 44 TT^TT ได้แค่มาให้กำลังใจเหมือนเดิม สู้ๆนะคะ จากคุณ : สีส้มรุ่นหนึ่ง เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 15:02:00

ความคิดเห็นที่ 45 อ่านกระทู้ของคุณชิโร่ทีไรน้ำตาไหลทุกทีเลย ....ขอบคุณคุณชิโร่ที่ไม่นิ่งดูดายทิ้งพวกเค้าไว้แบบนั้น เชื่อว่าคุณชิโร่ทำดีที่สุดแล้วค่ะ  อย่างน้อยพวกเค้าก็ได้รับความสุขก่อนที่จะไปสวรรค์... หลับให้สบายนะคะเด็กๆ..... แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 53 15:06:23 จากคุณ : BuFF_GiRl เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 15:05:57

ความคิดเห็นที่ 46 เสียใจด้วยคะ.... เศร้าจังเลย...ไข้หัดนี้มันรุนแรงจัง เป็นกำลังให้พี่เหมือนเดิมนะคะ...สู้สู้ คะ ปอลอ.เห็น"รัน"แล้วแอบอึ้งคะ....ดีใจจริงๆเค้าหายได้ขนาดนี้ ^^ จากคุณ : หมวยหยิ่ง เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 15:06:14

ความคิดเห็นที่ 47 ดีใจจริงๆที่เห็นรัน...มีความสุข รัน ลัลล๊า... จากคุณ : สีขี้ม้า เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 15:29:43

ความคิดเห็นที่ 48 ทู้ของคุณนาย มีแต่เสียกิ๊ฟ และน้ำตา  ล่ะ สุ้สูนะคุณนาย  ทำดีที่สุดแล้ว จากคุณ : แก๊งค์ขาลอย เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 15:42:41

ความคิดเห็นที่ 49 เป็นกำลังใจให้คุณ  ชิโร่ kung นะคะ ขอให้คุรพระคุรเจ้าคุ้มครองนะคะ จากคุณ : แก้วน้ำร้อน เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 15:50:27

ความคิดเห็นที่ 50 เศร้า ขอให้เด็กๆ หลับสบายนะ คงวิ่งเล่นบนสวรรค์กันเพลินแล้ว เป็นกำลังใจให้คุณ ชิโร่ kung นะคะ จากคุณ : เนื้อคู่ เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 15:53:03

ความคิดเห็นที่ 51 RIP จากคุณ : กาแฟรสเสน่หา เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 15:55:23

ความคิดเห็นที่ 52 คิดซะว่าเค้าใช้เวรใช้กรรมหมดแล้ว ขอให้หมาน้อยไปเกิดในภพที่ดีนะ จากคุณ : MY PIDPEE เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 16:02:33

ความคิดเห็นที่ 53 เศร้าใจกับชะตากรรมหมาจร T_T จากคุณ : triple su เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 16:14:25

ความคิดเห็นที่ 54 โอ้ อ่านแล้วรู้สึกผิดเลย ที่ป่านฉะนี้ยังไม่ส่งของไปให้เลยค่ะ ขอที่อยุ่มาตั้งนานแล้ว ต้องขอโทษนะคะที่ส่งของช้า ยังไงจะรีบจัดของส่งไปให้ค่ะ ส่วนผลบุญที่ทำมา โดยเฉพาะในงานบุญฯ 7 ที่ผ่านมา ขออุทิศให้เด็กๆของคุณชิโร่kung ทั้งหมดเลยนะคะ ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : เม็ดทรายในทะเล เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 16:19:01

ความคิดเห็นที่ 55 ขออย่ายอมแพ้..อย่าอ่อนแอแม้จะร้องไห้ จงลุกขึ้นสู้ใหม่ จุดหมายไม่ไกลเกินจริง สู้ๆนะคะคุณชิโร่ kung จะเป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : นอนมองก๊อก" เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 18:51:52

ความคิดเห็นที่ 56 มาให้กำลังใจค่ะ สู้ๆ จากคุณ : มด2002 เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 19:24:53

ความคิดเห็นที่ 57 โอ้วว เข้าใจเลยค่ะ ถ้าเป็นเราอาจะถอดใจไปนานแล้ว ไม่มาทนรับภาระแบบนี้แน่ๆ เรานับถือ จขกท นะ ช่วยอะไรไม่ได้จริงๆ นอกจากเป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : tangmo_ka เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 19:54:12

ความคิดเห็นที่ 58 ขอให้มีกำลังใจ อ่านของคุณทีไร รู้สึกได้ถึงพลังที่มั่นคงที่มีให้แก่น้องหมาด้อยโอกาส ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองให้คุณแข็งแรง และเข็มแข็งต่อไปค่ะ จากคุณ : วัยวัลย์ เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 21:27:44

ความคิดเห็นที่ 59 เสียใจด้วยคะ ขอเป็นกำลังใจให้คุณ ชิโร kung นะคะ จากคุณ : การเดินทางของความรัก เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 21:43:59

ความคิดเห็นที่ 60 อ่านกระทู้ของคุณ ชิโร kung ทีไร ทั้งมีความสุขและเศร้าปะปนกันไปค่ะ  แต่ยังไงก็ขอเป็นกำลังให้เจ้าของกระทู้นะค่ะ สู้ สู้ และเสียใจกับคุณ ชิโร kung ด้วยนะค่ะ กับเด็ก ๆ ที่จากไป ขอให้พวกหนูไปสู่ภพภูมิที่ดี  ดูแลน้องหมาแล้ว อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะค่ะ คุณ ชิโร kung ขอให้ผลบุญที่คุณได้ทำในชาตินี้ ส่งผลให้คุณประสบแต่ความเจริญก้าวหน้าใจชีวิตนะค่ะ จากคุณ : pair_fanchist เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 22:12:38

ความคิดเห็นที่ 61 เสียใจกับแก๊งตัวจิ๋วที่จากไปนะคะ พี่ชอบแก๊งนี้ ถึงแม้จะไม่สวย แต่ก็น่ารักน่าสงสารสำหรับพี่ค่ะ ขอให้พวกเค้าไปสู่สุขคตินะ จากคุณ : เบญจลักษณ์ เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 53 22:15:51

ความคิดเห็นที่ 62 หลับให้สบายนะตัวจิ๋วทั้ง3และน้องหมาอีกหลายๆตัวที่จากไป เป็นกำลังใจให้จริงๆนะค่ะ ไม่มีคำพูดใดๆที่จะสื่อออกมาได้จริงๆ ด้วยความนับถือค่ะ จากคุณ : mu_ka_puk เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 00:22:26

ความคิดเห็นที่ 63 โหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ จากคุณ : มาม่าน้ำข้น เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 01:01:44

ความคิดเห็นที่ 64 RIP นะคะ สู้ สู้ ค่ะ จากคุณ : Elza เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 07:08:03

ความคิดเห็นที่ 65 เย็นนี้จะโอนเงินไปให้ 500 บาทนะคะ คุณช่วยซื้อยาละลายเสมหะให้เด็กๆด้วยค่ะ จากคุณ : prettyninja เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 13:13:26

ความคิดเห็นที่ 66 น้ำตาร่วงเลยคะ ฮือๆๆ เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จากคุณ : gibgabgoogee เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 15:37:59

ความคิดเห็นที่ 67 เข้ามาเป็นกำลังใจให้คุณ ซิืโร่ Kung คะ อ่านแล้วเศร้าจัง น่าสงสารเด็ก ๆ  ชีวิตช่างอาภัพจัง จากคุณ : tukk D&C เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 16:48:13

ความคิดเห็นที่ 68 เสียใจด้วยค่ะ เห็นแล้วสงสารเด็กๆ คิดซะว่าเค้าหมดทุกข์หมดโศก จากคุณ : YuEMiNiLoVe เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 17:00:08

ความคิดเห็นที่ 69 อ่านแบบผ่านๆๆ ค่ะ น้ำตาไหลออกมาเป็นทาง อยากเข้มแข็งกว่านี้ค่ะ แต่ไม่ไหวจริงๆๆ เป็นกำลังใจให้ คุณซิโร่ นะค่ะ และขอให้เด็กๆๆ ทุกๆๆ คนที่เหลือ ปลอดภัยทุกๆๆตัวนะค่ะ จากคุณ : TIk-Rungtiwan เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 17:30:18

ความคิดเห็นที่ 70 ให้กำลังใจจขกท.นะคะ จากคุณ : paeonia bouquet เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 19:39:46

ความคิดเห็นที่ 71 ขอบคุณนะคะ ขอบคุณทุก กำลังใจเลยค่ะ ขอบคุณจริง ๆ เมื่อวานตอนเย็น ที่วัดริมน้ำ ลูกหมาครอกเดียวกับไอวี่หายไป ลูกหมาตัวนี้ไม่ยอมให้จับ ถ้ายังอยู่ที่รอบน้ำพุ ก็ยังพอจับได้ แต่นี่วิ่งหนี แถมขู่จะกัดตลอด ทั้งที่ตัวเองก็ไม่สบาย ชอบไปนอนในพงหญ้า พอเข้าใกล้ก็วิ่งหนี สุดท้ายทำได้ คือ เอาอาหารวางไว้ให้ เมื่อวาน ในฝูงหมา ที่วิ่งมากินอาหาร มองหาตัวน้อยไม่เห็น ขี่รถออกมาแล้ว เหมือนมีอะไรค้งในใจ ขอกลับไปวนดอีกครั้ง เขานอนตายอยู่ในพงหญ้า น่าแปลกที่ลูกหมาจากโรงเรียนที่เราคิดว่าเขาไม่รอด ...หายไป กลับมาอีกครั้งขี้ตาเต็มตา ให้ยาเต็มที่เลย ...น่าแปลกวันนี้เขากลับรอด ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงรถ จะวิ่งมาจากโรงเรียน...เสื้อที่ใส่ให้ยังใส่อยู่เลย เมื่อวานเรากลับไปกอดไอวี่ที่บ้าน ...พี่น้องหนูเขาไม่อยู่แล้วนะลูก ออกจากวัดริมน้ำ เข้าไปดูลูกหมาพี่สุ ที่ใต้กุฏิ ...ลูกหมาหายไป 1 ตัว หาจนทั่วไม่เจอ...สังหรณ์ใจยังไงไม่รู้ ...เดินไปถามแม่ชี...ลูกหมาตายทั้งที่ในปากยังมีข้าว...หรือว่าโรคระบาด จะเริ่มที่วัดนี้อีกแล้ว หมาขาวตัวนี้ ถูกทิ้งที่หน้าวัดริมน้ำ มีอาการไอเหมือนมีเสมหะ ไม่ยอมให้จับ ผอมลง ... จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 53 01:12:48

ความคิดเห็นที่ 72 ช่วยได้ไม่มาก แต่ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ ขอบคุณแทนน้องหมาทั้งหลายด้วยค่ะ จากคุณ : kpข้าวปั้น เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 53 11:59:11

ความคิดเห็นที่ 73 ขี้เกียจตั้งทู้ใหม่ล่ะสิคุณนาย สู้สู้นะ จากคุณ : แก๊งค์ขาลอย เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 53 14:00:12

ความคิดเห็นที่ 74 อ่านแล้วเศร้าใจ หน่วยงานภาครัฐ เทศบาล อบต. หายไปไหนกันหมดนะ หรือว่ามันไม่อยู่ในอำนาจหน้าที่ของเขา เมื่อไรคนที่เลี้ยงสัตว์เลี้ยง จะมีความรับผิดชอบให้มากๆกว่านี้ จะได้ไม่ต้องมีใครต้องมารับผิดชอบแทน  เหนื่อยแทน!! จากคุณ : mars.src เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 53 14:32:10

ความคิดเห็นที่ 75 @#@#@บันทึกความทรงจำ...ความหวังที่ยังเหลืออยู่...ในวันปีใหม่@#@#@ จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 09:30:46