ความคิดเห็นที่ 1 จนกระทั่งแฟนเราต้องย้ายบ้าน เค้ารู้จักแมวเค้าดีว่า สิบกว่าปีที่อยู่ด้วยกันมา เจ้าเหมียวไม่สามารถออกมาจากบ้านเก่า ปรับตัวเข้ากับบ้านใหม่ได้แน่ เพราะบ้านใหม่ไม่มีห้องเก็บของ ไม่มีที่ให้แอบแล้ว และที่บ้านเก่าก็ยินดีที่จะช่วยเลี้ยงเจ้าเหมียวต่อไป แฟนเราเค้าเศร้ามากค่ะ แต่เราเชื่อในการตัดสินใจของเค้า เพราะเจ้าของต้องรู้จักนิสัยแมวตัวเองดีที่สุด หลังจากที่ย้ายบ้านมา เวลาที่แฟนเรากลับไปที่บ้านเก่า เค้าก็จะพยายามมองหาเจ้าเหมียว แต่ก็ไม่เคยโผล่ออกมาเลย ยังคงไปแอบตามห้องเก็บของอยู่เหมือนเดิม... ช่วงปีที่ผ่านมาเรากับแฟนแต่งงานกัน เราเก็บลูกแมวถูกทิ้งมาเลี้ยงสองตัวค่ะ นิสัยไฮเปอร์ แสนซนทั้งคู่   ส่วนเจ้าเหมียวที่บ้านเก่าเริ่มมีอาการอ้วกบ่อยๆ ไม่ยอมกินอาหาร จึงพาไปรักษาที่คลีนิคแถวบ้านแต่อาการไม่ดีขึ้น แฟนเราเลยกลับไปพาไปรักษาที่โรงพยาบาลสัตว์ที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาตร์ค่ะ จากคุณ : Blair21 เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 12:10:27

ความคิดเห็นที่ 2 แฟนเราโทรมาบอกเราว่า เหมียวอาการหนักมากๆ เค้าใจเสียมากค่ะ เพราะเค้าไม่เคยเห็นแมวป่วยหนักแบบนี้มาก่อน ตอนนี้เจ้าเหมียวอายุได้ 17 ปีแล้ว แก่มากๆ คิดว่ายังไงก็ต้องตายแน่ ให้เราหาที่เตรียมจัดการเรื่องศพไว้ก่อนเลย เราก็เสริชหาทางเนทเรื่องที่ฌาปนกิจสัตว์เลี้ยงเตรียมไว้ แล้วแฟนเราเค้าก็ถามว่า เอาน้องเหมียวเข้าบ้านได้ไหม อยากดูแลให้ถึงที่สุด ซึ่งเราก็ยินดีค่ะ เราให้กำลังใจเค้าว่า แมวป่วย...ยังไงก็ต้องรักษาให้หายจนได้ เราต้องเข้มแข็ง และนั่นเป็นครั้งแรกที่เราได้เห็นเจ้าเหมียวใกล้ๆ เจ้าเหมียวหน้าตาน่ารักมากค่ะ หน้ากลม จมูกสั้น ดูรั้นๆเหมือนเจ้าของเลย ไม่รู้ว่าเจ้าเหมียวชอบหรือเพราะไม่มีแรงหนี เค้ายอมให้เราลูบหัว เกาแก้ม เกาคอเบาๆด้วยค่ะ คืนนั้นเราพาเจ้าเหมียวไปนอนอีกห้องนึง แยกจากแมวที่เราเลี้ยงไว้ เพราะเรายังไม่รู้ว่าเค้าป่วยเป็นอะไร   เจ้าเหมียวจะฉี่ทั้งคืน เพราะให้น้ำเกลือไว้ เค้าไม่มีแรงพลิกตัวค่ะ เราต้องคอยมาเช็ดตัว เปลี่ยนผ้าที่รองไว้ เอากระเป๋าน้ำร้อนประคบช่วงท้อง และระวังไม่ให้นอนทับแขนข้างที่ให้น้ำเกลือไว้จนกระทั่งเช้า ในเช้าวันเสาร์ วันนี้เรานัดเพื่อนๆมาที่บ้านตอนบ่ายค่ะ  แต่วันนี้เรามีภาระกิจพาเจ้าเหมียวไปที่โรงพยาบาลสัตว์เกษตรฯ เลยเลื่อนนัดไปตอนเย็นแทน ทุกคนที่เคยไปจะทราบดีว่าการที่โรงพยาบาลสัตว์เกษตรฯ ต้องเตรียมการไปแต่เช้าก่อนเวลานัดเพื่อไปรับบัตรคิว แต่เราไปถึงช้าตอนเกือบเก้าโมงแล้ว ได้ที่จอดรถไกลมากๆ ได้คิวที่ร้อยกว่า... และไม่ต้องพูดถึงจำนวนผู้ป่วยและเจ้าของว่าเยอะมากแค่ไหน อาการหนักมากน้อยต่างกัน จนเต็มที่นั่งหน้าห้องตรวจไปหมด เราจึงพากันไปนั่งรอข้างนอกที่หน้าร้านกาแฟค่ะ เพราะตรงนั้นอากาศดีกว่า เอาสายน้ำเกลือผูกไว้กับรั้วโรงพยาบาล และเราสองคนก็ได้ผลัดกันไปทานข้าวเช้า จากคุณ : Blair21 เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 12:15:33

ความคิดเห็นที่ 3 เจ้าเหมียว...หลับรอกันอยู่ริมรั้ว จากคุณ : Blair21 เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 12:16:48

ความคิดเห็นที่ 4 ระหว่างรอ เราก็เดินไปดูคิวตรวจเรื่อยๆ ได้เห็นเจ้าแมวขาวดำ มีหนวด เดินเข้า เดินออก สำรวจทั่วโรงพยาบาลเลยค่ะ   ทราบภายหลังว่าเป็นแมวที่เจ้าหน้าที่เลี้ยงไว้ชื่อ ชาลีคอเอียงค่ะ (เพราะเค้านั่งคอเอียงจริงๆนะ) จากคุณ : Blair21 เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 12:17:54

ความคิดเห็นที่ 5 จนเที่ยง...ยังไม่ถึงคิวเรา เราก็เลยเดินเล่นรอบๆ แก้เมื่อยค่ะ ถ่ายรูปน้องแมวรูปหล่อที่เจ้าของพามารักษา คุยกับเจ้าของน้องหมาตัวเล็กที่ไม่เคยรู้จักันมาก่อน จนเกือบบ่ายสอง อีกสิบคิวก็จะถึงคิวเรา เรารีบวิ่งมาบอกแฟนเรา และเจ้าของน้องหมาแมวที่นั่งอยู่ตรงนั้นอย่างตื่นเต้น จนใครๆก็หัวเราะ เพราะเราคิดว่าการรอคอยอันยาวนานใกล้สิ้นสุดแล้ว จากคุณ : Blair21 เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 12:19:12

ความคิดเห็นที่ 6 พอไปถึงหน้าห้องตรวจ มีที่นั่งว่างที่นึง เราจึงให้แฟนเรานั่งแล้ววางตะกร้าใส่เจ้าเหมียวไว้บนตัก พี่ๆเจ้าของน้องหมาน้องแมวก็ช่วยกันขยับให้เราได้นั่งกับคุณแฟนค่ะ ซึ่งเราได้สังเกตเห็นว่า เป็นน้ำใจที่ทุกคนมีให้กัน ไม่ใช่แค่ขยับที่นั่ง ยังมีการคอยบอกให้ช่วยกันหลบรถเข็น   ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันตอนเดินชนกัน สิ่งเหล่านี้เราได้เห็นตลอดเวลาที่นั่งรอตรวจค่ะ เมื่อเราได้คุยกับคุณหมอ ที่ห้องตรวจหมายเลข4 อาการเบื้องต้นที่ทราบคือ ถุงน้ำดีอักเสบ ส่งผลให้ระบบต่างๆในร่างกายแปรปรวนไปหมด ตอนนี้เจ้าเหมียวจะปวดท้องมากเพราะท้องผูก ต้องกลับบ้านไปถ่ายท้อง ให้น้ำเกลือต่อจนกว่าร่างกายจะแข็งแรงขึ้น แล้วจึงรักษาในขั้นตอนต่อไป ฟังแบบนี้แล้วเรารู้สึกมีความหวังขึ้นมาเลยค่ะ เราคิดไว้เลยว่าเราจะให้คุณหมอแถวบ้านช่วยดูแลอย่างใกล้ชิดระหว่างที่ต้องให้น้ำเกลือ จนกว่าจะต้องกลับมาตรวจที่นี่อีกครั้ง แล้วคุณหมอก็ให้อัลตราซาวน์ ต้องพาเจ้าเหมียวไปโกนขนที่พุงก่อนค่ะ ตอนที่ผู้ช่วยโกนขนออกให้ เจ้าเหมียวเงยหน้ามามองเรา ทำตาแป๋วเลย เรารู้สึกดีขึ้นมากๆเลยค่ะ แล้วก็พาไปอัลตราซาวน์ ผลออกมาว่า ตับอ่อนอักเสบด้วย.... ในใจตอนนั้นคิดว่าไม่เป็นไร ค่อยๆรักษาทีละอย่างไป แล้วก็พาไปเปลี่ยนขวดน้ำเกลือค่ะ ตอนนั้นเกือบ 3 โมงเย็นแล้ว แฟนต้องออกไปคุยโทรศัพท์ เราจึงมาอยู่กับเจ้าเหมียวแทน (เรากลัวเข็มมากค่ะ) เจ้าเหมียวดูอ่อนล้ามาก แล้วอยู่ดีๆ เค้าก็ลุกขึ้นมาร้องเหมียวๆๆ เราก็เลยลูบเนื้อลูบตัว เกาหน้าผากปลอบเค้าเบาๆ เอาเสื้อมาห่มให้เพราะเตียงให้น้ำเกลือเย็นมากเลยค่ะ จนเสร็จก็ถือแฟ้มไปรอรับยา เกือบสี่โมงเย็นแล้ว เราโทรไปคอนเฟริม์นัดเพื่อนๆ แฟนเรานั่งเอาตะกร้าไว้บนตักเหมือนเดิม บอกเหมียว จะได้กลับบ้านแล้ว เย้ เย้ เย้ จากคุณ : Blair21 เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 12:23:43

ความคิดเห็นที่ 7 . . . แล้วเจ้าเหมียวก็เหมือน...สำลัก ตาดำขยายมากขึ้น เราทำอะไรไม่ถูกเลยค่ะ แล้วเค้าก็นิ่ง... เรารู้สึกเลยว่า ทุกอย่างมันเปลี่ยนไป แค่วินาทีนั้น...เรารีบรับยา แล้วบอกแฟนให้วิ่งกลับไปที่ห้องตรวจ คุณหมอเดินออกมาเห็นพอดี แล้วฉวยตระกร้าน้องเหมียวไปห้องฉุกเฉินทันที เราสองคนวิ่ง ทุกคนช่วยหลีกทางให้หมด ผู้ช่วยบอกให้เราไปเข้าด้านหน้า เราจึงอ้อมไปอีกทาง แล้วก็หลง ต้องกลับไปถามทางเจ้าหน้าที่อีกที แล้วจึงไปนั่งรอด้านหลัง ส่วนของห้องฉุกเฉิน ...มีคุณป้าคนนึงเดินมาถามว่า เป็นอะไรมากหรือเปล่าลูก เห็นวิ่งกันมา เราบอกให้แกทราบถึงอาการเจ้าเหมียว แกก็ให้กำลังใจเรากลับมา บอกว่าไม่เป็นไรนะลูก เดี๋ยวก็ดีขึ้น ของป้าก็โดนหมากัดมา... เราจับมือกัน หลายความรู้สึกเอ่อขึ้นมา  คุณหมอเดินออกมาบอกเราว่า ปั๊มหัวใจช่วยทัน แต่...ไม่รู้ว่าร่างกายจะไหวหรือเปล่า ให้เข้าไปดูใจเค้าก่อน... จากคุณ : Blair21 เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 12:27:01

ความคิดเห็นที่ 8 มาตื่นเต้นด้วย จะกิดอะไรขึ้นหนอ จากคุณ : LeeSangmi เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 12:27:51

ความคิดเห็นที่ 9 เราเปลี่ยนรองเท้า  เอื้อมมือแตะปุ่มเปิดประตู มองเข้าไปในห้อง เห็นทั้งน้องหมาและน้องแมวที่อาการหนักมากมาย เห็นคุณหมอ และผู้ช่วยหลายท่าน เห็นเจ้าเหมียว กับเครื่องช่วยหายใจ สายระโยงระยาง... แฟนเรายืนนิ่ง น้ำตาเราเอ่อขึ้นมา แฟนเราก้มลงไปหอมแก้มเจ้าเหมียว น้ำตาเราก็ไหล... ความเข้มแข็ง ความหวังเราพังหมดแล้ว คุณหมอบอกว่า ตอนนี้เค้าไม่รู้สึกตัวแล้วนะ แต่สมองยังไม่ตาย คุณหมอบอกว่าชีพจรหยุดเต้น ให้ยากระตุ้น แล้วเค้าก็กลับมา อาจอยู่ได้อีก 20 นาที เราถามถึงโอกาส ใน 20 นาทีนี้ยังมีโอกาสอีกไหม ถ้ามี ก็ขอให้คุณหมอช่วยต่ออีกหน่อย ถึงตอนนี้เราหยุดร้องไห้ไม่ได้แล้ว สายตามองไปรอบๆ เห็นเจ้าของพาน้องหมา น้องแมวกลับบ้านกัน เราเริ่มคิด มันไม่แฟร์... ทำไมเราไม่ได้พาเจ้าเหมียวกลับบ้านบ้าง เรามองหน้าแฟนเรา เค้าสงบนิ่ง บอกเราว่า ถ้าเจ้าเหมียวฟื้นมาอีก มันจะทนรับการรักษาตับกับอะไรอื่นๆอีกมากมายไหวมั้ยนะ มันจะทนความเจ็บปวดได้อีกหรือเปล่า... คุณหมอเดินออกมาอีกรอบ อธิบายสภาพร่างกาย ผลตรวจต่างๆให้เราฟังอย่างละเอียด ถ้าเราจะยื้อแบบนี้ต่อไปอีกเป็นวันก็ทำได้ แต่เค้าจะกลายเป็นเจ้าชายนิทรา...ฟังถึงตรงนี้ หูเราก็อื้อเลย แฟนเราตัดสินใจครั้งสุดท้าย...บอกเราว่าปล่อยเจ้าเหมียวไปเถอะ... เค้าไม่ได้คิดแทนเจ้าเหมียวนะ แต่ไม่อยากให้ทรมานอีกแล้ว.... จากคุณ : Blair21 เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 12:32:24

ความคิดเห็นที่ 10 เจ้าเหมียวจากไปอีกครั้ง คราวนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่เราไม่เรียกร้องให้พาเค้ากลับมา... ผู้ช่วยคลุมผ้าสีขาวให้เจ้าเหมียว อุ้มมาใส่ตะกร้า เรายืนร้องไห้ คุณหมอมาอธิบายเรื่องอาการต่างๆอีกครั้ง เราจำได้แต่เรื่องของเม็ดเลือดขาวที่เพิ่มจำนวนมากขึ้นอย่างรวดเร็ว คุณหมอถามถึงสัตว์เลี้ยงอื่นๆภายในบ้าน ให้พาไปตรวจสุขภาพด้วย ข้าวของเครื่องใช้ของเจ้าเหมียวให้ทำลายทิ้ง เพื่อป้องกันไว้ก่อน แฟนเราถามถึงเรื่องค่ารักษาในครั้งสุดท้าย คุณหมอบอกว่าไม่คิดค่าใช้จ่ายใดๆทั้งสิ้น เราได้แต่กล่าวขอบคุณคุณหมอ แล้วโทรหาที่ฌาปนกิจ ระหว่างทางมีแต่ความเงียบ... แฟนเราไม่ร้องไห้ เค้าโทรไปบอกที่บ้านเก่าให้ทำความสะอาดและกำจัดของใช้ของเจ้าเหมียว   เราพยายามหยุดร้องไห้ เพื่อให้มีสติช่วยเค้าเตรียมการเรื่องอื่นๆ เมื่อไปถึง...พนักงานมารอเราที่ลานจอดรถแล้ว พาเราเข้าไปที่ห้อง เราจำได้ว่ามีรูปปั้นนางฟ้าอยู่ด้วย พนักงานให้เราจุดธูปไหว้พระ เอาดอกไม้มาโปรยให้เจ้าเหมียว แฟนเราลูบขนเจ้าเหมียวให้เป็นระเบียบ ปิดตา และบอกลาเป็นครั้งสุดท้าย... พนักงานค่อยๆเลื่อนที่วางเข้าเตาเผา ประตูค่อยๆปิดลง ใช้เวลาประมาณชั่วโมงครึ่ง วันพรุ่งนี้ค่อยมารับเถ้ากระดูกก็ได้ ตอนจ่ายเงิน พนักงานอธิบายเรื่องของการเก็บเถ้ากระดูกไว้ที่นี่เพื่อ ทำบุญประจำปี แต่แฟนเราอยากเอาเจ้าเหมียวกลับบ้านด้วยมากกว่า ตอนนี้เกือบทุ่มนึงแล้ว ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก จากที่เราตั้งใจว่าจะกลับบ้านมาเตรียมการดูแลรักษาเจ้าเหมียว จนหายป่วย แล้วตั้งแก้งค์แมวสามตัว แต่กลับเป็นแบบนี้แทน... เราสงสารแฟนเรามากๆ เค้ามีความหวัง แต่แล้วมันก็จากไป เรากลับบ้านแล้วรีบล้างมือ จับแมวขังไว้ในห้องก่อน เริ่มเก็บของ ทำความสะอาดบ้านด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อ ซักเสื้อผ้า อาบน้ำให้สะอาดแล้วจึงปล่อยจอมซนออกมา แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 54 13:49:52 จากคุณ : Blair21 เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 12:38:52

ความคิดเห็นที่ 11 เราโทรบอกเพื่อนยกเลิกนัด เพื่อนเราก็รักแมวค่ะ เค้าเข้าใจดีที่เราจองคิวมันไว้ทั้งวันแล้วสุดท้ายก็ไม่ได้เจอกัน คืนนั้นเราออกมากินข้าวเย็นนอกบ้านกัน ที่ลานจอดรถ เราเงยหน้ามองท้องฟ้า เห็นดาวอยู่ดวงเดียว เลยบอกแฟนเราว่า เจ้าเหมียวของตัวไปอยู่บนนั้นแล้วนะ ตัวเองโชคดีมากนะ ที่ได้ดูแลเจ้าเหมียวจนถึงวินาทีสุดท้าย และได้ส่งเค้าไปถึงที่สุด แฟนเรายิ้มออกมา...จับมือกันแล้วรีบกลับบ้าน พรุ่งนี้เช้าจะได้ไปรับเจ้าเหมียวกัน ที่เราเล่ามาทั้งหมด ยาวมากๆเลย เราแค่อยากแชร์ความรู้สึกค่ะ พิมพ์ไป น้ำตาก็จะไหล... เราเชื่อว่าเพื่อนในห้องนี้ รักน้องหมาน้องแมวเหมือนกัน ย่อมเข้าใจความรู้สึกนี้แน่นอนค่ะ เราอาจไม่ผูกพันกับเจ้าเหมียวด้วยกาลเวลาเหมือนแฟนเรา แต่เราก็รักและเอ็นดูเพราะเค้าเป็นที่รักของแฟนเรา เรามีความหวังและให้กำลังใจแฟนเราว่ายังไงเจ้าเหมียวก็ต้องหาย เราและแฟนยังคงอาลัยกับการจากไป และจะเก็บความประทับใจที่เกิดขึ้นจากคนแปลกหน้า น้ำใจที่ได้รับ ความทุ่มเทและตั้งใจของคุณหมอและผู้ช่วย ขอขอบคุณทุกคนอีกครั้งนะคะ และขอให้เพื่อนๆที่มีน้องหมา น้องแมว สัตว์เลี้ยงต่างๆ อยากให้ดูแลเค้าอย่างใกล้ชิด ถ้ามีอาการผิดสังเกตอะไร ให้รีบไปพบคุณหมอนะคะ เค้าจะได้อยู่เป็นเพื่อนเราไปนานๆ ส่วนใครที่คิดว่ากำลังจะเลิ้ยงสัตว์ใดๆก็ตามขอให้มีความเมตตา และเวลาเป็นพื้นฐาน เพื่อจะได้ดูแลและรับผิดชอบเค้าได้อย่างเต็มที่ค่ะ ขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนกันจนถึงบรรทัดสุดท้าย จากคุณ : Blair21 เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 12:43:06

ความคิดเห็นที่ 12 สู่สุคตินะ “เจ้าเหมียว” จากคุณ : Blair21 เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 12:43:55

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณ คุณ LeeSangmi ที่แวะมาค่ะ ^^ จากคุณ : Blair21 เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 12:45:11

ความคิดเห็นที่ 14 เสียใจด้วยค่ะ... จากคุณ : ...แม่..ม่อน... (somjaisa) เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 12:45:22

ความคิดเห็นที่ 15 โอ้ย น้ำตาไหลไม่หยุดเลยค่ะ เข้าใจความรู้สึกมากๆ เราคิดถึงแมวเรามากเหมือนกันค่ะ แม้จะไม่รู้ว่าเค้าเป็นไงบ้างตอนนี้ เราก็เป็นห่วงเค้ามากมาย ขอให้เค้าเป็นสู่สุขคตินะคะ จากคุณ : LeeSangmi เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 12:50:00

ความคิดเห็นที่ 16 จากไปกับความรักที่ยังอยู่ สลิดน้อยขี้อาย จากคุณ : @วาลดา เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 13:02:26

ความคิดเห็นที่ 17 เสียใจด้วยค่ะ จากคุณ : beYummy เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 13:18:22

ความคิดเห็นที่ 18 เสียใจด้วยนะคะ จากคุณ : ซำเหมาแอนด์เดอะแก็งค์ เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 13:37:56

ความคิดเห็นที่ 19 เสียใจด้วยค่ะ จากคุณ : Nนุช-Gกอล์ฟ เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 13:55:15

ความคิดเห็นที่ 20 Seitan somjaisa @วาลดา beYummy ซำเหมาแอนด์เดอะแก็งค์ Nนุช-Gกอล์ฟ ขอบคุณมากค่ะ ^^ แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 54 14:05:27 จากคุณ : Blair21 เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 14:04:16

ความคิดเห็นที่ 21 เสียใจด้วยนะคะ ไม่อยากตกอยู่ในสถาณการณืแบบนั้นเลย เศร้า จากคุณ : PusZehCat เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 14:33:13

ความคิดเห็นที่ 22 จากคุณ : พุดตาน เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 14:50:34

ความคิดเห็นที่ 23 เสียใจด้วยครับ จากคุณ : เล็กทรีพีส เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 14:52:42

ความคิดเห็นที่ 24 เสียใจด้วยนะค่ะ จากคุณ : นางฟ้าที่น่าชม เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 15:05:57

ความคิดเห็นที่ 25 จากคุณ : แก๊งค์แสบ เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 15:07:39

ความคิดเห็นที่ 26 เสียใจด้วยนะค่ะ จากคุณ : supreya เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 16:44:26

ความคิดเห็นที่ 27 เสียใจด้วยนะคะ เศร้ามากมาย เข้าใจอารมณ์เลยค่ะ แต่ต้องเข้มแข็งนะคะ เค้าอยู่มานานมากแล้ว เค้าไปสบายแล้วค่ะ บายๆนะ เจ้าเหมียว.... จากคุณ : tungift เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 16:48:15

ความคิดเห็นที่ 28 น้ำตาไหลไม่รู้ตัว..คิดถึงน้องโอ๋ที่จากไปเมื่อ 6ปีก่อน เสียใจด้วยนะค่ะ เหมียววิเค้าต้องรับรู้ถึงความรักที่คุณและคุณแฟนมีให้เค้าอย่างแน่นอนค่ะ..ขอให้กลับมาเข้มแข็งได้ในเร็ววันนะค่ะ จากคุณ : Vegetable's Family เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 17:11:54

ความคิดเห็นที่ 29 RIP นะค่ะเจ้าเหมียว  เจ้าเหมียวเค้าอายุมากแร้วจิงๆๆ 17 ขวบนี้ไม่น้อยเรยน่ะ เราว่าเค้าคงไปสบาย ไม่เจ็บ มีความสุขอยู่บนฟ้าแร้ว จากคุณ : runget เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 19:41:49

ความคิดเห็นที่ 30 Sa-TuNG&SnOW runget PusZehCat พุดตาน เล็กทรีพีส นางฟ้าที่น่าชม แก๊งค์แสบ supreya tungift Vegetable's Family ขอบคุณมากค่ะ สำหรับทุกกำลังใจ ^^ จากคุณ : Blair21 เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 20:22:46

ความคิดเห็นที่ 31 เหมียวไปวิ่งเล่นบนสวรรค์แล้ว คุณพ่อ คุณแม่เข้มแข็งนะคะ จากคุณ : Ruj_ja เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 54 21:19:20

ความคิดเห็นที่ 32 มาร่วมส่งน้องเหมียว ไปเป็นเทวดารูปหล่อบนสวรรค์ค่ะ .... เป็นกำลังใจให้คุณแม่คุณพ่อแมวนะคะ                   จากคุณ : แม่น้องมิส (missmeaw) เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 01:10:37

ความคิดเห็นที่ 33 YUKIss Ruj_ja missmeaw ขอบคุณมากค่ะ ^^ จากคุณ : Blair21 เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 09:15:49

ความคิดเห็นที่ 34 เสียใจด้วยค่ะ  อย่างน้อยเจ้าเหมียวก็มีคนที่รักเค้าอยู่ด้วยในระยะเวลาสุดท้ายของชีวิต  สัมผัสนุ่มนวลของมือที่ลูบตามตัวหรือเกาหน้าเกาคาง  เขารู้สึกได้ค่ะ ต้นปีเราก็เสียลูกเหมียวจรอายุสักสองเดือนด้วยโรคไข้หัดหลังเก็บมาฝากร้านหมอเพื่อหาบ้านให้  หลังฉีดวัคซีนไข้หัด โรคแสดงตัว  เราไปเยี่ยมถี่ขึ้น วันละสองหน  คืนที่สาม คืนสุดท้าย  เราไปเยี่ยม  เห็นเขาตาลอย  แต่ก็ยังอุส่าห์ลุกเดินมาหาเราช่วงหนึ่ง  เราเอามือสองข้างวางบนตัวเขาให้รู้ว่าเราอยู่ด้วย  จนเขาหลับ  ก็ค่อยๆปิดประตูกรง ค่อยๆย่องออกจากห้องกักกลับบ้าน  สายวันรุ่งขึ้นไปเยี่ยม  หมอก็บอกเขาจากไปแล้ว ทุกวันนี้ เวลาทำบุญ  ก็จะอุทิศส่วนกุศลให้สัตว์เลี้ยงทุกตัวที่เคยเลี้ยง  รวมทั้งเหมียวและลูกเหมียวจรทั้งหลายที่เคยช่วยดูแลรักษา  จนมีผู้แหย่ว่า ป่านนี้เขาไปเกิดเป็นเทวดาแล้ว  ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดี จากคุณ : TallTripple (TallTripple) เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 14:41:14

ความคิดเห็นที่ 35 การสูญเสียลูกอันเป้นสุดที่รัก  มันช่างเจ็บปวดและทรมาณแสนสาหัสสากัน ดิฉันเข้าใจความรู้สึกดีค่ะ ก้ขอให้ทำบุณอุทิศส่วนกุศลไปให้น้องเขาบ่อยๆนะคะ(ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ) จากคุณ : มะลิ (guitar) เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 16:47:47

ความคิดเห็นที่ 36 เสียใจด้วยนะคะ ... และขอให้เจ้าเหมียวหลับให้สบาย อ่านเรื่องราวทั้งหมด ทำให้เรานึกถึงคนดีของเรา โดยเฉพาะตอนที่ส่งเค้าเข้าเตาเผา...มันทำให้ภาพวันที่ไปส่งคนดีของเรา จากคุณ : Field ~ Kung เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 54 14:13:38