ความคิดเห็นที่ 1 แฟนเราได้คุยกับคุณหมอเพื่อแลกเปลี่ยนความรู้กัน เพราะเขาได้ลองไปค้นหาข้อมูลใน กู๊กเกิ้ล เกี่ยวกับเรื่องโรคลำไส้อักเสบทั้ง พาโวและโคโรนา ซึ่งเป็นโรคยอดฮิตสำหรับหมาพันธุ์ต่างประเทศ ซึ่งจากข้อมูลบางท่านในเวบให้หมาลองกินสมุนไพร ฟ้าทะลายโจร แล้วอาการดีขึ้น ก็เลยเอาเรื่องนี้ ลองปรึกษาคุณหมอ คุณหมอก็ให้คำแนะนำว่าให้ทานได้ โดยผสม น้ำแดงยื่ห้อ ยอดฮิตที่คนกินกัน ซึ่งแฟนเราก็ยอมรับในหลักการนี้และเห็นด้วย เพราะแฟนเราตอนสมัยวัยรุ่น เคยเป็นไข้ไทฟอยด์ ทั้งท้องเสียและอาเจียนอย่างหนัก คุณแม่ของแฟนให้ทานน้ำเกลือแร่ซองผสมน้ำแดงอ่อนๆ ทานควบคู่กับยาที่หมอสั่ง จนอาการดีขึ้นและหายภายในเวลาไม่กี่วัน คืนวันจันทร์ซึ่งเป็นวันแรก เราก็พาจัมโบ้ นั่งรถกลับบ้านมา พอมาถึงบ้าน เจ้าจัมโบ้ ก็อ้วกออกมาอีก มีแต่น้ำและกลิ่นยา ซึ่งทุกคนก็คิดว่ามันคงเมารถ ( คิดแบบคน ที่ไปคิดแทนหมา) แล้วก็พามันไปนอนพักผ่อน คืนนั้นพอดีมีฟุตบอลคู่ เชลซี-อาร์เซนอล ตอนตีสาม แฟนเราเลยอาสา นอนเฝ้าดูอาการของมัน พร้อมกับดูบอลไปด้วย โดยเขาได้จดบันทึกอาการอ้วกและการถ่ายแบบมีมูก ของมันไว้ด้วยทุกครั้ง ซึ่งทุกๆครั้งที่จัมโบ้ตื่น เขาจะป้อนน้ำแดงให้จัมโบ้ เกือบทุกๆชั่วโมง คือตอนนั้นทุกคนก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำไปมันถูก หรือผิด ทุกคนคิดแค่ว่า ทำไงยังไงก็ได้ให้ หมาเราหาย หมาเรารอด ตอนเช้าวันอังคาร เราตัดสินใจที่จะให้ เจ้าจัมโบ้ไปแอดมินที่ โรงบาลเดิมอีกครั้ง แต่ก่อนไป แฟนเราเอาฟ้าทะลายโจร แคปซูล ผสมน้ำแดงให้จัมโบ้ เริ่มทานตอนเช้า และพาเขาไปเดินเล่นที่สนามหญ้าหน้าคอนโด ที่เราอยู่ ซึ่งเขาก็ยังมีอาการปกติ ของหมาโกลเด้นทั่วไป คือวิ่งเล่น คุ้ยดิน และหาพงหญ้าที่อุ่นๆซุกตัวนอนหลับ ไปแบบเพลียๆ ให้เขาเล่นอยู่สักพัก เราก็พาเขาไป รพ.เพื่อแอดมิท พร้อมกับแฟนเราได้เอาบันทึกการอ้วกและการถ่าย และการให้น้ำแดง  คุณหมอได้ให้แอทมิทและรักษาตามอาการ แบบสูตรเดิม คือ ให้ยาหยุดอาเจียน ยาฆ่าเชื้อ และให้น้ำเกลือ แล้วรอดูอาการ  ซึ่งแฟนเราก็ได้ฝากน้ำแดง ผสมฟ้าทะลายโจรไว้ให้พยาบาลที่ดูแลป้อนให้เขาทุก 1-2 ชัวโมงด้วยสลิง 5 มิลลิลิตร ฉีดเข้าทางปาก ตกเย็นวันอังคารพวกเราก็ไปเยี่ยมเขาดูแล้วอาการก็ยังไม่ดีขึ้น การถ่ายเหลว และอาเจียนยังไม่หยุด อาการมีแต่ทรงและมีแนวโน้มว่าอาจจะทรุดลงได้ เราก็ลองถามหมอดูว่า เขาน่าจะเป็น พาโว หรือ โคโรน่า ไวรัส คุณหมอก็ยังคงวินิจฉัยว่า เป็น โคโรน่าไวรัส เราก็ถามว่าได้ทดสอบแล้วหรือว่าเป็นอะไรแน่ ทางคุณหมอบอกว่าไม่มีชุดเทสต์ โคโรน่าไวรัส มีแต่พาโว เราต้องซื้อไปให้คุณหมอเทสต์ พวกเราก็เลยตัดสิน รอดูอาการจัมโบ้อีก 1 คืน เช้าวันพุธ พวกเราเข้าไปเยี่ยมจัมโบ้อีกครั้ง อาการก็ยังไม่ดีขึ้นพร้อมกับยังอ้วก และถ่ายเหลวอยู่อีกหลายครั้ง ตามบันทึกของพยาบาล เลยลองไปตระเวณหาซื้อชุดทดสอบ แบบรวม ได้ทั้งพาโวและโคโรน่า เพื่อเอามาให้คุณหมอ เจ้าของอาการของ จัมโบ้ทดสอบ ในตอนเย็น ส่วนแฟนเราก็พยายามหาข้อมูลจากกุ๊กเกิ้ล เพื่อช่วยหาวิธีการรักษา หลายๆทางทั้งทางสมุนไพร และวิธีการอื่นๆ อย่างที่บอกไปข้างต้นว่า “ทุกคนก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำไปมันถูก หรือผิด ทุกคนคิดแค่ว่า ทำไงยังไงก็ได้ให้ หมาเราหาย หมาเรารอด” เพราะเราอยู่ในหัวอกของคนเป็นเจ้าของหมา ซึ่งเมื่อเราเอาเขามาดูแลแล้ว เราก็ต้องทำให้ดีที่สุด ส่วนผลที่ออกมาจะเป็นอย่างไร เราก็คงต้องยอมรับในผลที่จะเกิดขึ้นจากสิ่งที่เราเจ้าของหมาทุกคนคิดว่าทำดีที่สุดให้กับหมาของเราแล้ว จากคุณ : life at plus เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 15:39:05

ความคิดเห็นที่ 2 ตกค่ำวันพุธ คุณหมอเจ้าของไข้ของเจ้าจัมโบ้ได้เข้ามา เราก็เอาชุดเทสต์ให้คุณหมอทำการทดสอบว่าเป็นอะไรกันแน่ ระหว่างพาโว กับโคโรน่า ไวรัส เราทุกคนก็มานั่งลุ้นผลในสิ่งที่ไม่อยากให้จัมโบ้เป็น แต่ 10 นาทีต่อมาเราก็รู้ผลยิ่งกว่าถูกหวย  “ โรคลำไส้อักเสบ พาโวไวรัส ” ตัวเทสต์บอกผลมาแบบนั้น พวกเราทุกคนเริ่มเครียดกันทันที เพราะเท่าที่อ่านหาข้อมูลจากในเวบต่างๆ หมาโกลเด้น หรือหมาพันธ์ต่างประเทศทั้งหลายส่วนใหญ่ถ้าเป็นโรคนี้มักไม่รอดภายใน 7 วัน ทางคุณหมอของ ร.พ. แนะนำให้ฉีดยา ที่ชื่อ เบเวนดิกซ์ ซึ่งเป็นยาประเภทเดียวกับยา อินเฟอรอน ที่จะไปสร้างภูมิคุ้มกันไวรัสทั้งสองชนิด คือทั้งพาโว และโคโรนา แต่ก็ต้องดูอาการด้วยว่า หมาของเราจะตอบสนองต่อยาตัวนี้หรือไม่ หรือพูดกันง่ายๆว่า ไม่รับรองผลว่าหายนั่นเอง หมอให้ฉีด สองโดส โดสละ สี่พันบาทเป็นเงิน แปดพันบาท เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา แต่เราเป็นห่วงจัมโบ้ มากกว่า กลัวว่าจะเสียเขาไปอีกตัวในระยะเวลาอันสั้นมากกว่า เพราะอาการของเขา ผ่านมาได้สามวันแล้ว หมอเพิ่งจะมาวินิจฉัยว่าเป็น โรคลำไส้พาโวไวรัส  ทำให้เราและแฟนเราเริ่มไม่มั่นใจ และขาดความเชื่อมั่น ในการวินิจฉัยโรคของโรงพยาบาลสัตว์แห่งนี้ไปเสียแล้ว เราและแฟนเลยบอกกับทางเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลสัตว์ ไปว่า ขอเวลาตัดสินใจสักพัก จำได้ว่าเวลานั้น เป็นเวลาประมาณ หกโมงเย็นกว่าๆ เราสองคนกับแฟนขับรถออกมาจาก รพ. แห่งนั้นเพื่อไป รพ.สัตว์ อีกแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ ซึ่งเป็นที่ๆ เราไปซื้อชุดตรวจเมื่อตอนกลางวัน และน่าจะเป็นคู่แข่งกัน บนถนนแจ้งวัฒนะ เพราะตอนที่เราเข้าไปซื้อชุดตรวจเมื่อตอนกลางวัน เราก็ถามข้อมูลเขาเรื่องค่าใช้จ่ายถ้าพาหมามารักษา เขาก็พยายามสอบถามเราเรื่องค่าใช้จ่ายของอีก รพ. ที่จัมโบ้กำลังรักษาอยู่ แต่เราก็พยายามหลบเลื่ยง เพื่อรักษามารยาท ทางธุรกิจของทั้งสองฝ่าย พอมาถึง รพ.แห่งนี้ เราก็ได้คุยกับคุณหมอ ท่านที่ได้ขายชุดตรวจให้ และบอกไปว่าหมาเราเป็นลำไส้ อักเสบ พาโวไวรัส ถ้ามารักษาที่นี่จะมีแนวทางการรักษายังไงบ้าง คุณหมอท่านก็ตอบว่า ต้องฉีดยา อินเฟอรอน และรอดูอาการ ซึ่งก็เป็นแนวๆเดียวกันอีกที่และค่าใช้จ่าย ก็พอๆกัน และเราก็บอกชื่อยาที่ทาง รพ.นั้นแนะนำมา คุณหมอก็บอกว่าเป็นยาชนิดเดียวกัน   แต่คุณหมอท่านก็แนะนำว่า ให้ รักษาที่ รพ. นั้นต่อไป เพราะการรักษาจะได้ต่อเนื่อง เราก็ขอบคุณคุณหมอท่านนั้นแล้วก็ออกมา ระหว่างทางกลับมาที่  รพ.ที่ จัมโบ้รักษาอยู่ แฟนเราก็เสิร์ชเน็ต เรื่องการรักษาโรคลำไส้ อักเสบ พาโวไวรัส นี้ไปเรื่อยๆ จนมาเจอเวบหนึ่งๆ ที่กล่าวถึงการรักษาแบบ Hyperimmune Serum พร้อมมีเบอร์โทรของคุณหมอชูศักดิ์ เชาว์วิวัฒน์ อยู่ที่ จ.อุดรธานี แฟนเราก็รีบโทรคุยกับคุณหมอทันที เพื่อสอบถามข้อมูลต่างๆ หรือเผื่อมีคุณหมอท่านอื่นๆ ที่คุณหมอรู้จักอยู่ที่ กทม. หรือใกล้กว่า อุดร ฯ จะได้รีบส่งไปรักษา เพราะเราและแฟนคิดกันว่านี่คงเป็นทางเลือกและความหวังสุดท้าย ที่จะทำให้จัมโบ้อยู่รอด แฟนเราโทรคุยเรื่องอาการของจัมโบ้ให้กับกับคุณหมอฟัง ตอนประมาณ หนึ่งทุ่มด้วยความเกรงใจ  เพราะเกรงว่าจะไปรบกวนเวลาพักผ่อนของคุณหมอ แต่คุณหมอท่านก็ใจดี และแนะนำว่าให้ส่งหมามาทางเครื่องบิน ของสายการบิน สัตว์ปีกสีเหลือง ที่ดอนเมือง ตอนไฟล์ 6 โมงเช้า เครื่องถึงอุดร ตอน 7 โมงเช้า คุณหมอจะไปรับตอนแปดโมง หมา ให้ใส่กรงมาตรฐาน  งดน้ำ งดอาหาร ไม่ต้องใส่เสื้อ ถ้าตกลงตามนี้ ให้โทรยืนยันกับคุณหมออีกที ก่อนสามทุ่ม เพราะคุณหมอจะปิดมือถือ เราสองคนก็มานั่งปรึกษากันที่หน้า รพ. เรากับแฟนก็ช่วยกันอ่านข้อมูลที่เจ้าของท่านอื่นๆได้มีประสบการณ์ในการรักษากับคุณหมอชูศักดิ์ ซึ่งบางท่านก็ได้ไปโพสต์ในพันทิพย์บ้าง หรือเวบไซต์คนรักหมาอื่นๆบ้าง ซึ่งเกือบทั้งหมดที่เราอ่าน หมาที่ไปรักษากับคุณหมอชูศักดิ์มักจะรอด และแฟนเรา ซึ่งเป็นคนที่เชื่อมั่นในเรื่องการรักษาที่เป็นธรรมชาติบำบัด มากกว่า การรักษาด้วยยาเคมี ทำให้เราสองคนตกลงและตัดสินใจกันว่า คุณหมอชูศักดิ์ น่าจะเป็นทางเลือกที่ดีกว่า ปล่อยให้จัมโบ้ รอลุ้นรักษาตามอาการไปเรื่อยๆ หรือ นอนรอความตาย ไปในที่สุด เราสองคนเลยโทรไปหาคุณหมอเพื่อยืนยันอีกครั้ง เพราะตอนนั้น เป็นวันพุธที่ 29 ธค 2553 ใกล้ช่วงปีใหม่ ด้วย ถึง รพ. ที่จัมโบ้รักษาอยู่จะไม่หยุด แต่ คุณหมอและเจ้าหน้าที่ ที่ดูแล คงมีไม่เพียงพอ เราก็ถามคุณหมอชูศักดิ์ว่า ปีใหม่จะติดปัญหาอะไรไหม คุณหมอบอกว่าไม่มีปัญหา แต่ก่อนส่งมา ขอให้ตรวจ โรคไข้หัดสุนัข ก่อนด้วย เพราะถ้าหมาเป็นไข้หัดสุนัข ถึงส่งมาก็ไม่มีประโยชน์ เพราะโรคนี้เป็นแล้วตายสถานเดียว ยังไม่มีเคมีรักษา หรือถึงรักษาได้ก็ยังอยู่ในอัตราเสี่ยง เพราะต้องฉีดเซรุ่มเข้าทางไขสันหลัง (อันนี้คุณหมอชูศักดิ์บอกมาว่าที่เมืองนอก ใช้วิธีการนี้ในการรักษา) จากคุณ : life at plus เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 15:40:27

ความคิดเห็นที่ 3 เราสองคนกับแฟน กลับเข้ามาที่ รพ. อีกครั้ง คราวนี้หนักกว่าเดิม หลังจากทาง รพ.รู้ว่า จัมโบ้ เป็นพาโวไวรัส เลยย้ายเขาไปในห้องสำหรับหมาติดเชื้อ และเปิดแอร์ ที่ 23 องศา เจ้าจัมโบ้ ซึ่งเวลาอยู่โรงพยาล เราจะซื้อเสื้อให้เขาใส่จะได้ไม่หนาว กลับหนาวสั่นมากกว่าเดิม และพยายามที่จะต่อต้านสายน้ำเกลือ ด้วยการเขี่ยและใช้ปากดึงออก ซึ่งเราเห็นแล้วไม่ค่อยพอใจ เพราะรู้สึกว่าเขาหนาวมาก เลยขอให้พยาบาล ช่วยปรับอุณหภูมิให้ใหม่เพื่อที่เขาจะได้ไม่หนาวมากนัก  แฟนเราก็อยู่เป็นเพื่อนจัมโบ้ ส่วนเราลงมาข้างล่าง และขอให้ทาง รพ. ทำการตรวจผลไข้หัดสุนัขด้วยชุดทดสอบของทางโรงพยาบาล ซึ่งเสียค่าใช้จ่ายไม่มากนักแค่หลักร้อย แต่คุณหมอเจ้าของอาการของจัมโบ้ ดูเหมือนพยายามบ่ายเบี่ยงไม่อยากตรวจให้ จนเราทนไม่ไหว ต้องยื่นคำขาดว่าขอให้ตรวจ และตกลงกับทาง รพ. แบบพบกันที่ครึ่งทางว่า ยอมให้ จัมโบ้ ฉีดยา เบเวนดิกซ์ 1 เข็ม  และเตรียมยาและน้ำเกลือ ต่างๆให้จัมโบ้สำหรับการเดินทางที่อยู่ได้ประมาณ 8 ชั่วโมง เพื่อที่จะไปได้ถึงอุดรธานี ไม่ว่าจะไปทางรถ หรือ ทางเครื่องก็ตาม เพราะตอนนั้นตัดสินใจกันแล้วว่า อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด แต่ขอให้เรา ที่เป็นเจ้าของหมาได้พยายามช่วยเขาและได้ทำดีที่สุดเพื่อเขา อย่างน้อยก็ดีกว่ามานอนรอความตายตามเพื่อนเขาไปอีกตัว หลังจากนั้น เรากับแฟน ก็มานั่งรอลุ้นผลกันต่อว่าจะเป็นไข้หัดสุนัขไหม ไม่เกินยี่สิบนาที ก็ได้ผลมาว่า เป็น เนกาทีฟ เรากับแฟนก็ถ่ายรูป ผลที่แสดงออกมาเก็บไว้ กันที่เครื่องของแต่ละคน เพราะตอนแรก ทาง รพ.จะไม่ให้ตัวที่เป็นตัวแสดงผลมา เราก็เลยขอให้ทางคุณหมอ และทาง รพ. ทำใบส่งตัวให้จัมโบ้ โดยเราบอกว่า จะกลับบ้านปีใหม่ที่อุดร จะเอาเขาไปรักษาด้วย และจะมารับตอนประมาณตีสาม ขอให้เตรียมหมาด้วย หลังจากนั้นเราก้โทรไปที่สายการบิน สัตว์ปีกสีเหลือง ที่ดอนเมือง ติดต่ออยู่นานก็ไม่มีใครรับสาย  จนกระทั่งมีคนรับสายและบอกให้พาหมามาชั่งน้ำหนักหมาและกรงตอนตีสี่  เราก็เลยมานั่งคำนวนเวลากันว่า หมาเช็คอินตอนตีสี่ กว่าจะถึงอุดร และคุณหมอมารับ ประมาณ แปด-เก้าโมงเช้า และเราเองก็เป็นห่วงหมา ไม่อยากให้มันอยู่ตัวเดียวนานๆ แอร์ในห้องสัมภาระของเครื่องบิน ก็หนาว  กลัวว่ามันเป็นอะไรไประหว่างทางจะไม่มีใครช่วยมัน (คิดแทนหมาอีกแล้ว) ระหว่างนั้น แฟนเราก็หาข้อมูลเรื่องการเดินทางจาก กทม.ไปอุดร ซึ่งเป็นระยะทางประมาณ ประมาณ เกือบ 600 กม. เผื่อรถติดช่วงปีใหม่ อีก คงใช้เวลาประมาณ 6-7 ชม. น่าจะใช้เวลา พอๆกับขับรถไป ซึ่งตอนนั้นเราให้แฟนเราเป็นคนตัดสินใจ  แฟนเราเลยบอกว่าเตรียมพร้อมไว้ทั้งสองทาง เพราะเขาเป็นขับไป ส่วนตัวเราเองวันนั้นไปไม่ได้ เพราะติดเรื่องธุรกิจสำคัญในวันที่ 30 ธค เราเลยให้น้องสาวนั่งรถไปเป็นเพื่อน และช่วยดูแลจัมโบ้ด้วย ในระหว่างที่เผื่อว่าแฟนต้องขับรถทางไกล เดี๋ยวภาคต่อไป จะให้แฟนเป็นคนมาเขียนเล่านะคะ เพราะว่าเขาเป็นที่ต้องออกไปผจญภัย ไปกลับ กทม.- อุดรธานี  1200 กม.  เพื่อรักษาชีวิตหมาโกลเด้น รีทรีฟเวอร์ วัยเดือนกว่าๆตัวหนึ่ง ภาพ ชุดตรวจและ ผลตรวจไข้หัด ออกมาเป็นลบ เลยรอดไปไม่เป็นไข้หัด จากคุณ : life at plus เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 15:42:23

ความคิดเห็นที่ 4 ภาค 2  จัมโบ้ ผจญภัยกว่า 1200 กม. เพื่อรักษาโรคลำไส้อักเสบาด้วย   Hyperimmune Serum และประสบการณ์การในการรักษากับคุณหมอชูศักดิ์ หลังจากที่ผมกับแฟน ตัดสินใจที่จะพาจัมโบ้ ไปรักษากับคุณหมอชูศักดิ์ที่อุดรธานี จังหวัดนี้เป็นจังหวัด ในภาคอีสานที่ผมไม่เคยไปมาก่อนในชีวิต ซึ่งจังหวัดที่ผมเคยไปไกลสุดด้วยการขับรถไปคือ แค่ ขอนแก่น ส่วนจังหวัดอย่างมหาสารคาม ร้อยเอ็ด เคยนั่งรถไปตรวจราชการกับคุณพ่อ ที่ย้ายไปอยู่จังหวัดนั้น ผมเลยศึกษาเส้นทาง และระยะทางในคืนนั้น ( 29 ธค 53 ) และช่วงเวลารถติดปีใหม่ ดูว่า ต้องใช้เวลาประมาณแค่ไหน เผื่อว่าส่งจัมโบ้ไปขึ้นเครื่องบินไม่ทัน  ซึ่งผมตัดสินใจใช้เส้นทางหลัก พหลโยธิน มิตรภาพ สระบุรี ปากช่อง โคราช ขอนแก่น อุดรธานี เพราะถนนกว้างวิ่งได้หลายเลน ปลอดภัยทั้งหมาและคน แล้วยังเผื่อมีหน่วยฉุกเฉินต่างๆ หรือ รพ.สัตว์ ที่อาจช่วยยื้อชีวิตได้ สรุปรวมเส้นทางนี้ ห้าร้อยปลายๆ เกือบๆ หกร้อย ตีซะว่า ไปกลับคือ พันสองร้อย กม.แล้วกัน ถ้าวิ่งเฉลี่ย ร้อยกิโลเมตร ต่อชั่วโมง แบบไม่ติดเลย ก็น่าจะหกชั่วโมงกว่าๆ ผมตื่นตอนตีสามกว่า และออกจากบ้านแถวๆพงษ์เพชร ไปถึง รพ.เกือบๆตีสี่ ทางคุณหมอและผู้ช่วย ได้ให้ยาระงับอาเจียน และฉีดยาต่างๆ รวมทั้ง เบนเวดิกซ์ให้ แต่พอมาอุ้มใส่กรงและขึ้นรถ ปรากฎว่าความยาวของ สายน้ำเกลือสูงไม่พอกับมือจับที่เแขวนในรถ ที่จะทำให้น้ำเกลือไหลดินปกติได้ ทำให้ต้องเสียเวลากันไปอีก ประมาณ หนึ่งชั่วโมง ระหว่างนี้ จัมโบ้ ก็ยังมีอาการอาเจียนและถ่ายเป็นระยะๆ ใน รพ. เราเลยให้เขาใส่แพมเพิร์ส สำหรับหมาเอาไว้  พร้อมกับขอถุงน้ำเกลือเจ้าปัญหาออกมา ให้ พยาบาลสอนวิธีแทงเข็มน้ำเกลือเข้าที่ขา ที่หมอเขาได้ต่อไว้ให้แล้ว และขอสลิงมาเผื่อต้องป้อนน้ำ แล้วก็เช็คเอ้าท์ ออกมาตอนตีห้า ของวันที่ 30 ธค 53 หมด ค่าใช้จ่าย รักษา สามคืน รวมค่ายาต่างๆไป แปดพันกว่าบาท ออกจาก รพ. ย่านแจ้งวัฒนะ ตอนตีห้าตรง ผมตัดสินใจขึ้นทางด่วนแจ้งวัฒนะ ไปลงบางปะอินเลย เพราะคาดว่า ไป ขึ้นเครื่องคงไม่ทัน เอาจัมโบ้ออกจากกรงมานอนในกล่องพลาสติกปกติ แล้วเอาผ้าห่อเขาไว้ให้นอนสบายๆ ภาวนาตั้งแต่ขับรถว่า อย่าให้เป็นอะไรระหว่างทางนะลูก พ่อจะทำให้ดีที่สุด ระหว่างทางเขาหลับมาตลอดทาง ผมขับแบบระมัดระมัง เพราะถนนบางช่วงก็กระเทือน กลัวเขาเมารถ แล้วอ้วกอีก ( คิดแทนหมาเหมือนกัน ) ขับ ร้อยบ้าง ร้อยยี่สิบบ้าง แล้วแต่ช่วง จนถึง ปากช่องตอนแปดโมงเช้า คุณหมอโทรมาถามว่า ตกลงมาหรือเปล่า เพราะทางคุณหมอจะได้เตรียมเลือดหมาโกลเด้น ที่คุณหมอเลี้ยงไว้ และเอาเลือดไปปั่น จะได้เซรุ่มสดๆ ฉีดให้เขาเมื่อมาถึง    รถติด อยู่สี่สิบกว่านาที ก็หลุดมาได้ ถึงลำตะคอง ช่วงนี้ไหลได้ยาว ไปจนถึงโคราช ออกบายพาส มาแยกขอนแก่น เกือบสิบโมง รถเริ่มเยอะขึ้น เพราะ ถนนเหลือสองเลน ถึงขอนแก่นประมาณ 11 โมงกว่า จัมโบ้เริ่มตื่น และกระสับกระส่าย ผมเองต้องโทรคุยกับหมอเป็นระยะๆ ว่าเอาไงดี อยากป้อนน้ำเกลือแร่ ที่ซื้อไว้ให้เขา แต่คุณหมอว่าห้ามเด็ดขาด ให้เขานอนสบายๆ ห่มผ้าให้อุ่นๆ แล้วรีบมาถึงให้เร็วที่สุด พอถึงขอนแก่นประมาณสิบเอ็ดโมงกว่าๆ เข้าเส้นขอนแก่น-อุดร เหลือ อีก 120 กม.  ถนนเริ่มว่าง ใส่ได้เต็มที่ที่ความเร็ว 120-140 กม.ต่อชั่วโมง จนในที่สุดก็ถึงตัวเมืองอุดร ในเวลา เที่ยงครึ่ง อย่างสวัสดิภาพทั้งหมาและคน โดยไม่มีเหตุการณ์อะไรให้ลุ้นระทึก มีแค่ความกดดันเพียงเล็กน้อยที่เกรงว่า เขาจะมาตายระหว่างทาง รวมเวลาขับรถทั้งหมด 6 ชม.ครึ่ง จากที่ออกจาก กทม ตอน ตีห้าตรง หลังจากเจอคุณหมอชูศักดิ์ที่ร้าน “ปฎิญญา สัตว์แพทย์” บนถนนโกสี  กลางเมืองอุดรธานี คุณหมอ ซึ่งเป็นชายวัย สี่สิบกลางๆ ร่างใหญ่ ใจดี  รีบนำจัมโบ้ มาบำบัดขั้นแรก ด้วยการให้พักผ่อน ให้เขาขับถ่ายทั้งหนัก และเบาให้เรียบร้อย ซึ่งระหว่างทางเกือบเจ็ดชั่วโมง ที่นั่งรถมานั้น จัมโบ้ มีอาการอ้วกเพียงเล็กน้อย และพอไปถึงมือคุณหมอ ได้เดินเล่นสักพักก็ฉี่ออกมาสองครั้ง และถ่ายหนัก ออกมาสามกอง หลังจากอัดอั้นมานาน ซึ่งคุณหมอก็บอกว่า เราคงต้องพักหมาให้เขาพักผ่อนสักพัก ก่อนที่จะเริ่มทำการรักษา ผมก็เอาใบส่งตัวของทาง รพ.ให้คุณหมออ่าน และเอายาเบนเวดิกซ์ และน้ำเกลือที่ทาง รพ. ให้ติดมาด้วย คุณหมอได้ให้ความเห็นว่า น้ำเกลือที่ให้มา เป็นน้ำเกลือที่แรงไป สำหรับผู้ใหญ่ หรือหมาใหญ่ ( น้ำเกลือที่ให้กับสัตว์ เป็นน้ำเกลือชนิดเดียวกับ ที่ให้กับคน )  ซึ่งน้ำเกลือที่ทางคุณหมอให้นั้น จะเป็นน้ำเกลืออ่อนๆที่ไว้ใช้สำหรับเด็ก และยังผสมน้ำลงไปอีกครึ่งนึง เพื่อลดความแรง และเป็นหนึ่งในแนวทางการรักษาด้วยวิธีธรรมชาติของคุณหมอ หลังจากที่จัมโบ้ ถ่ายหนักและเบาเรียบร้อย เขาก็เริ่มนอนพักผ่อน ตอนบ่ายสองกว่าๆ  ถึงตอนนี้เราก็เริ่มเบาใจแล้วว่า ถึงมือคุณหมออย่างปลอดภัย เพราะคุณหมอจะเน้นประโยคที่ว่า “การนอนหลับคือการพักผ่อนที่ดีที่สุด” เพราะเวลาที่หมานอนหลับพัก ร่างกายเขาจะปรับสภาพความสมดุลย์ต่างๆให้เองตามธรรมชาติ  ถึงเวลาที่คนจะได้รีแลกซ์บ้าง และผมปล่อยให้คุณหมอ ได้ทำการรักษาได้อย่างเต็มที่ ไม่ไปคอยดูเพื่อกดดันในการรักษา เพราะอย่างน้อย เราคงต้องเคารพในแนวทางการรักษาและความเป็นมืออาชีพของคุณหมอ ผมกับน้องสาวแฟน ออกไปหาข้าวทาน  และที่พัก พร้อมตระเวณดูรอบๆเมือง จ.อุดรธานี เป็นจังหวัดที่ใหญ่ และเจริญ มานาน เนื่องจากเคยมีฐานทัพของอเมริกันตั้งอยู่ ในอดีตช่วงสงครามเวียดนาม และยังมีการวางผังเมืองที่ดี โดยถนนทุกสายจะเชื่อมต่อเข้าหากัน และวิ่งไปสู่กลางใจเมือง ที่เป็นอนุสาวรีย์กรมหลวงอุดรฯ และยังมีวงเวียนพญานาค ซึ่งทั้งสองวงเวียนเป็นเหมือนจุดศูนย์กลางในการตั้งต้น ไปที่ต่างๆ สำหรับคนไม่ค่อยรู้ทางในตัวเมืองอย่างเรา ทำให้เดินทางไปไหนต่อไหนได้สะดวก และกลับมาที่ร้านคุณหมอได้อย่างสะดวก ไม่มีหลงทาง จากคุณ : life at plus เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 15:44:44

ความคิดเห็นที่ 5 เรากลับมาหาคุณหมออีกที ตอนห้าโมงเย็นกว่าๆ อากาศเริ่มเย็น ตามภูมิอากาศของภาคอีสาน คือจะหนาวเยือกๆแบบแห้ง  เห็นจัมโบ้หลับอยู่ และคุณหมอ ได้บอกว่า ได้ให้ HIS จากเลือดหมาสายพันธ์โกลเด้น ฯ ที่มีภูมิคุ้มกัน และนำไปปั่นจนเป็นเม็ดเลือดขาว ปริมาณ 2.5 ซีซี กับจัมโบ้ เรียบร้อยแล้ว การให้ HIS นั้นจะเป็นการให้ตามน้ำหนักตัวของหมา 1 กิโลกรัม ต่อ 1 CC เจ้าจัมโบ้ หนัก 2.5 กก ก็จะได้รับ 2.5 ซีซี พร้อมน้ำเกลือ อ่อนๆ และให้นอนพักผ่อน โดยคุณหมอ ขอสังเกตุอาการว่า หมามีปฎิกิริยา ตอบสนองต่อเซรุ่ม HIS  โดยให้ผ่าน 24 ชม.แรก ซึ่งก็คือเวลาประมาณ บ่ายสองโมงครึ่งของวันถัดไป และคุณหมอยังบอกว่า เซ้นส์ลึกๆของคุณหมอ ก็กลัวว่าจัมโบ้ จะเป็นไข้หัดด้วยเช่นกัน ซึ่งเราคงต้องรอลุ้น เจ้าจัมโบ้ กันต่อไปทั้งเรื่องปฎิกิริยาต่อเซรุ่ม และไข้หัดสุนัขกันต่อไปในวันรุ่งขึ้น โดยคุณหมอจะเอาเขาไว้ที่ร้าน ให้อยู่ในห้องและห่อผ้าไว้ให้อุ่นๆ เนื่องจากกลางคืนที่อุดรฯจะหนาว และมาสังเกตุอาการในตอนเช้า วันศุกร์ที่ 31 ธันวาคม 2553 เข้าสู่ วันที่สองของการรักษาด้วย HIS  ผมเข้าไปหาคุณหมอที่ร้านประมาณ สิบโมงกว่าๆ เห็นเจ้าจัมโบ้ นอนอยู่ในกรง กำลังตากแดดอย่างมีความสุข ก็กำลังใจดีขึ้นมาหน่อย และได้พบปะ ทักทาย กับคุณหมอ โดยคุณหมอจะมีวิธีการให้หมาได้โดนแดดเช้าๆ เพื่อฆ่าเชื้อโรค และเป็นการเสริมวิตามีนบางอย่าง เหมือนคนเรานะแหละครับ ที่ต้องออกมาตากแดดอ่อนๆ ตอนเช้ากันบ้าง เพื่อให้ร่างกายให้ได้รับวิตามินและธาตุบางอย่างจากแสงแดด เพราะฉะนั้น ต่อไปนี้ เวลาท่านใดเห็นหมานอนหลับ ตากแดด อย่างมีความสุข ก็อย่าไปกวนมัน เพราะถึงเวลา ถ้าเขาร้อนเขาก็จะลุกไปเอง แต่สำหรับหมาป่วย คุณหมอจะจับใส่กรง แล้วตากแดด แบบเต็มๆ ไว้รอบนึงสักพัก แล้วค่อยขยับกรง มาตรงชายคาครึ่งแดด ครึ่งร่ม เมื่อหมารู้สึกร้อน เขาจะขยับเข้ามาตรงที่ร่มเอง แต่ก็ยังได้รับแสงสะท้อนเพื่อฆ่าเชื้อโรคอยู่เช่นกัน อันนี้เป็นเทคนิคเล็กๆน้อยๆ ที่คุณหมอแนะนำมา ใครจะเอาไปใช้กับหมาของตัวเองก็ได้ ไม่มีปัญหา หลังจากอาบแดดเสร็จ ผมก็มาคุยเรื่องอาการของจัมโบ้กับคุณหมอต่อ คุณหมอได้พาไปดูก้อนอุจจาระ ของจัมโบ้ที่ถ่ายออกมาเมื่อเช้า มีเกล็ดเลือดแข็งๆ ติดออกมาด้วย และอุจจาระของหมาจะเห็นคาวมาก ซึ่งเป็นการขับถ่ายของเสียในลำไส้ ออกจากร่างกาย และเรายังคงต้องลุ้นอาการของจัมโบ้กันตลอดทุกๆ 24 ชั่วโมงอย่างน้อยสามวัน ซึ่งก็คือ 72 ชั่วโมงนั่นเอง ซึ่งในขณะที่ผมคุยกับคุณหมอนั้น ก็ยังไม่ครบ 24 ชั่วโมงแรก หลังจากส่งจัมโบ้ ถึงมือคุณหมอ ซึ่งคุณหมอ มักจะมีมุขตลกบอกให้เจ้าของหมา มีกำลังใจว่า “อย่างแรก คือ หมายังไม่ตายครับ ยังทำการรักษากันต่อไปได้” อันนี้ ผมถือว่าเป็นตรรกะสำคัญอันแรกเลย ที่เจ้าของหมาทุกคนควรจะเข้าใจนะครับ เผื่อบางท่านอาจจะเส้นลึก หรือไม่เข้าใจมุขตลกของคุณหมอ เนื่องจากยังเครียดที่หมาป่วย ว่า ถ้าหมายังไม่ตาย มันก็ยังมีสิทธิ์หาย หรือ รอด แต่ถ้าหมาเราตาย นั่นก็คือหมดทางรักษา หรือไม่ต้องรักษาต่อ ซึ่งผมได้ทำความเข้าใจกับคุณหมอไว้แล้วว่า ยังไงขอให้รอดไว้ก่อน ส่วนหลังจากนั้น จะหาวิธีให้อาหารเขายังไงต่อไป ก็ค่อยมาหาหนทางแก้ไขกัน จากคุณ : life at plus เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 15:45:45

ความคิดเห็นที่ 6 ท่านที่มีความรู้ หรือมีประสบการณ์ ในเรื่องหมาเป็นลำไส้อักเสบพาโวไวรัส คงจะทราบว่า ลำไส้ของหมาจะถูกทำลาย เสียหาย ด้วย โดยเฉพาะในส่วนที่เรียกว่า Villi เพราะไวรัสจะไปเกาะตัวอยู่ที่อวัยวะส่วนนี้ ทำให้ หมาทานข้าวไม่ได้ หรือทานได้ ก็จะอ้วกออกมาหมด และเมื่อส่วนนี้ถูกทำลายลงลำไส้ของหมาบางตัวที่รอด อาจใช้การไม่ได้ ซึ่งเป็นขั้นต่อไป ที่คุณหมอชูศักดิ์จะให้คำแนะนำในการ รักษาและพักฟื้นของหมาที่หายจากโรคนี้ต่อไป สำหรับจัมโบ้ ในวันที่สองนี้ ผมก็รอลุ้นผลของ 24 ชั่วโมงแรก ในเวลาบ่ายสอง จึงขอตัวคุณหมอออกมาประมาณ สิบเอ็ดโมง เพื่อหาข้าวทาน และเช็คเอ้าท์ ออกจากโรงแรม ที่อยู่เยื้องๆ กับคลินิคของคุณหมอ (ราคาไม่แพง คืนละ 250 บาทเองครับ มีน้ำอุ่นพร้อม เผื่อใครบ้าขับรถ 600 กม. ไปส่งหมา แบบผม ) กลับเข้ามาหาคุณหมออีกครั้ง ตอนเที่ยง จัมโบ้ กำลังหลับสบายในกรงใกล้ๆกับ ฮีทเตอร์รุ่นพิเศษของคุณหมอ คือ ด้านหลังตู้เย็น ที่มีมอเตอร์และใบพัด จะมีลมร้อนเป่าออกมา ช่วงสายๆวันนี้ จัมโบ้ มีเพื่อนใหม่เป็นหมาเล็กพันธุ์ยอร์คเชียร์ เทอเรียร์ หนักเพียง 500 กรัม ที่เจ้าของได้ส่งมาทางเครื่องบิน เมื่อเช้าวันนี้  โดยมีอาการได้รับยาที่มีสารสเตียรอยด์ มากเกินไป ซึ่งคุณหมอชูศักดิ์ ได้อธิบายว่า รพ.สัตว์ หรือ คลินิค ส่วนใหญ่ ใน กทม.จะรักษากันเป็นแพทเทิร์น อย่างเช่น จัมโบ้ เป็นโรคลำไส้อักเสบ ก็จะใช้วิธีการ ให้น้ำเกลือ (ของหมาใหญ่ ) ฉีดยาแก้อาเจียน ฉีดยาฆ่าเชื้อ และสุดท้ายก็จบด้วย ยาอินเฟอรอน เพื่อกระตุ้นภูมิคุ้มกัน แล้วก็เสียค่าใช้จ่ายๆไปเรื่อยๆ ในแต่ละวัน เจ้าของหมาก็จะเครียดไปเรื่อยๆ กินไม่ได้ นอนไม่หลับ ประสาทจะกินไปในแต่ละวัน และทางรพ. ก็จะใช้วิธีจิตวิทยา ด้วยการ เสนอยา หรือวิธีรักษาอะไรมา ก็จะรับเอาไว้หมด ยังไงก็ได้ เสียค่าใช้จ่าย เท่าไหร่ก็ได้ ขอให้หมาหายไว้ก่อน จนในที่สุด หมาอาจจะได้รับยาหรือสารเคมี มากเกินไป จนมีโอกาสที่จะเสียชีวิตได้และเจ้าของหมา ก็มีโอกาสที่จะเสียค่าใช้จ่าย เป็นหมื่นๆ หรือ หลายหมื่นได้เช่นกัน นอกจากนี้คุณหมอยังให้คำแนะนำ เรื่องอาหารการกิน และวิธีเลี้ยงหมาที่เป็นประโยชน์อย่างมาก เช่น ถ้าอยากให้หมาแข็งแรง คือ พยายามให้ทานข้าวมันไก่บ่อยๆ หรือจะเป็นกระดูกหมูติดเนื้อชิ้นใหญ่ๆต้มให้เขาแทะเล่น เพื่อฟันจะได้แข็งแรง ส่วนของหวาน ได้แก่ ทองหยิบ ทองหยอด และขนมเค้กอย่างน้อยวันละชิ้น ซึ่งหาซื้อได้ทั่วไปและราคาไม่แพงเพราะเราสามารถหาซื้อตอนเวลาลดราคา ที่คาร์ฟู หรือ โลตัสได้ หรือจะเป็นขนมปังไส้กรอก และขนมปังทาเนยก็ได้ หมาชอบทาน ของหวานเหล่านี้ ส่วนใหญ่จะมีส่วนผสมของไข่แดง นม เนยและวิตามินและแร่ธาตุต่างๆที่จะทำให้หมาแข็งแรง ส่วนนม ให้ทานนม ไทยเดนมาร์ค หรือ นมวัวแดง รสหวาน กล่องเขียว แช่เย็น คนกินแล้วยังชื่นใจ กินแล้วแข็งแรงทั้งหมาและคน  ส่วนเรื่องสำคัญอีกเรื่องคือ อย่าลืมนำหมามาตากแดด สักวันละครึ่งชั่วโมง เพื่อฆ่าเชื้อโรคและความชื้นต่างๆ  สามารถนำหมามาฉีดวัคซีนป้องกันโรคลำไส้อักเสบ ได้ตั้งแต่หมาอายุครบสี่สิบวัน แต่ควรจะเป็นยาที่ใช้สำหรับฉีดหมาเด็กด้วยนะครับ (เดี๋ยวถ้ามีเวลาจะลงรูป วัคซีนที่คุณหมอแนะนำ และไม่แนะนำ ) จากคุณ : life at plus เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 15:47:21

ความคิดเห็นที่ 7 ผมลาคุณหมอมาประมาณเวลา บ่ายโมงครึ่ง เพราะต้องตีรถเข้า กทม. อีกเกือบๆหกร้อยโล พร้อมลุ้นผลของวันที่สองและสาม หรือ ชั่วโมงที่ 48 ต่อมา และ ชั่วโมง ที่  72 ในวันที่ 3 คุณหมอ แนะนำว่า ให้ทำใจให้สบายๆ ไปเที่ยวปีใหม่ให้สนุก อย่าไปเครียด อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ซึ่งทั้งหมด ผมสามารถทำใจยอมรับผลที่จะเกิดขึ้น ไม่ว่า จัมโบ้ จะหาย หรือตายก็ตาม ผมบอกแฟนผม และสมาชิกทุกคนในบ้านว่า พวกเราทุกคน และคุณหมอ ทำดีที่สุดแล้ว ในฐานะมนุษย์ที่ช่วยเหลือสัตว์เลี้ยงของเราให้รอด แต่ทุกสิ่งทุกอย่างก็ต้องขึ้นอยู่กับตัวของจัมโบ้ และภายในร่างกายของเขาว่าจะสร้างภูมิต้านทานได้หรือไม่ ก่อนออกจากร้านคลินิคของคุณหมอชูศักดิ์ ผมมองเจ้าจัมโบ้อีกครั้ง ทำใจเผื่อไว้ว่า อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่เห็นหน้ากัน เขาก็มองผมด้วยสายตาละห้อยเช่นกัน ซึ่งคุณหมอชูศักดิ์ ก็บอกว่าเขายังคงดูดีอยู่ แต่ด้วยความลับของฟ้า ยังไม่อยากพูดมาก ต้องเผื่อไว้หลายๆปัจจัย  กลัวพูดมากไปเดี๋ยวเกิดพลิกล็อค (อันนี้เป็นมุขของคุณหมอนะครับ เขาไม่อยากให้เจ้าของหมาเครียด )  ทั้งหลายทั้งปวง อย่างที่ผมกล่าวไปในข้างต้น ว่าทุกๆคนพยายามทำดีที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว หากมีอะไรเกิดขึ้นในทางตรงข้าม อย่างน้อยเราไม่ต้องมานั่งเสียใจ หรือ คิดโทษตัวเองแม้แต่น้อยว่า ยังไม่ได้ทำอะไรให้เขาเต็มที่  และก่อนอำลาจากกัน ทางคุณหมอบอกว่า ยังไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องค่าใช้จ่าย ให้สบายใจได้ ถ้าหายคุณหมอคิดค่ารักษาที่ 2000 บาท ส่วนหลังจากนั้น จะมารับเอง หรือจะให้คุณหมอส่งทางเครื่องบินสายการบินสีเหลืองที่เคยบอกไป ค่อยว่ากันทีหลัง ผมขับรถออกจากอุดรและตีรวดมา กทม. ระหว่างทางแวะพักทานข้าวที่สระบุรี ประมาณ หกโมงเย็น ผมโทรหาคุณหมอ ด้วยอาการเป็นห่วงเจ้าจัมโบ้ ซึ่งคุณหมอ ก็บอกว่าให้ทำใจให้สบาย ไปเที่ยวปีใหม่ก่อน จัมโบ้ยังไม่ตาย แต่มีอาการหนาวสั่น เพราะอากาศที่อุดร หนาวกว่าเมื่อวาน และยังอาการถ่ายเป็นลิ่มเลือด และอาเจียน อยู่บ้าง แต่น้อยลงกว่าเก่า ขอรอลุ้น  ชั่วโมงที่ 48 ต่อไปและมาดูกันต่อในตอนเช้า ซึ่งผมก็ยอมรับในแนวทางนี้ เพราะอย่างน้อย หมาเราอยู่ในมือของสัตว์แพทย์ที่มีประสบการณ์ และรักษาในแนวทางที่เป็นธรรมชาติด้วยน้ำเกลืออ่อนๆ และการนอนหลับ ไม่ใช่จับหมาขังกรงไว้ในห้องแอร์ ไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันกันเลย อย่าว่าแต่หมาเลยครับ คนเราเจอแบบนี้ ที่ป่วยอยู่ก็คงแย่ลงทุกวัน เราทั้งสองฝ่ายตกลงกันว่า จะโทรคุยกันวันละครั้ง และถ้ามีอะไรฉุกเฉินเร่งด่วน ทางคุณหมอจะโทรหาผมเอง ซึ่งผมเห็นด้วย เพราะไม่อยากรบกวนคุณหมอมากเกินไป จากคุณ : life at plus เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 15:48:29

ความคิดเห็นที่ 8 วันที่ 1 มกราคม 2554 วันขึ้นปีใหม่ ผ่านไป 48 ชม.  ผมพยายามหักห้ามใจจะไม่โทรไปรบกวนคุณหมอในตอนเช้า แล้วรวบยอดโทรไปตอนเย็น เลยทีเดียว คุยกับคุณหมอ ในช่วงตอนเย็นๆ ทักทายและสวัสดีปีใหม่กันตามธรรมเนียมแล้ว จัมโบ้เหมือนมีอาการทรุดลงเล็กน้อย ยังคงอาเจียน และถ่ายเหลวอยู่ เส้นเลือดแดงที่ขาที่เอาไว้เจาะน้ำเกลือ เริ่มดำ เพราะออกซิเจนในเลือดลดลง แล้วยังคงต้องลุ้นอาการไข้หัดอีกด้วยเพราะที่อุดรธานีอากาศ เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา กลางวันอุ่นสบาย ตกกลางคืนหนาวยะเยือก ถ้ามีไข้หัดแทรกซ้อนมานี่คงไม่รอดแน่ พวกเราเจ้าของหมา ยังคงต้องลุ้น ชม.ที่ 72 ข้างหน้ากันต่อไป และถ้ามีอะไรสำคัญจะโทรมาแจ้ง อยากให้ทางผม ทำใจให้สบาย วันที่ 2 มกราคม 2554 ผมนั่งลุ้นให้เวลาผ่านไปอย่างช้าๆอย่างใจระทึก ช่วง 10 โมงกว่าๆ  คุณหมอ โทรเข้ามา แต่ว่าผมติดธุระ เลยไม่ได้รับสาย มาเห็นอีกที ก็ประมาณ เกือบเที่ยงแล้ว เลยตัดสินใจโทรไป ไม่ว่าเรื่องดี หรือร้าย เราคงต้องรับมันให้ได้  เสียงคุณหมอชูศักดิ์ รับสาย แล้วบอกว่า ที่โทรมาเมื่อเช้าไม่มีอะไร แค่อยากบอกว่า มีคนเขาอยากคุยด้วย ซึ่งเมื่อเช้า เสียงที่คุณหมอ รออยากได้ยินมานาน คือเสียงร้องเห่าของเจ้าจัมโบ้นั่นเอง ซึ่งคุณหมอ ได้ไปเรียกเจ้าจัมโบ้ให้เห่าส่งเสียงขึ้นมา และเป็นเสียงที่จัมโบ้ เห่าเล่นกับ เจ้าปุ๊กกี้ หมาน้อย ยอร์คเชีย เทอร์เรีย อีกตัวที่ถูกส่งไปรักษาเช่นกัน และข่าวดีที่ตามมาอีกคือ เขาเริ่มทานอาหารอ่อนๆ ได้แล้วโดยฉีดเข้าทางปากผ่าน สลิง และไม่อ้วกแล้ว การถ่ายก็เริ่มเข้าที่เข้าทาง ไม่มีมูกเลือดแล้ว  คุณหมอขอดูอาการอีกวัน ถ้าไม่มีอะไร คาดว่าวันอังคารที่ 4 มค. นี้ น่าจะกลับบ้านได้ ซึ่งนับว่าเป็นข่าวดี และเป็นการรักษาด้วย HIS ที่เป็นแนวทางการรักษาที่แพทยสภาไทยยังไม่ให้การยอมรับ แต่ทว่ามีหมารอดมาแล้วหลายราย ไม่ใช่แค่เพียงเจ้าจัมโบ้ เช้าวันที่ 3 มค 54 โทรคุยกับคุณหมอเรื่อง อาการของจัมโบ้อีกครั้ง คุณหมอบอกว่า อาการของเขาดีขึ้นเรื่อยๆ และไม่มีอะไรที่น่าเป็นห่วง ทานอาหารอ่อนๆ และขับถ่ายได้เป็นปกติ เห่าบ่อยขึ้นและเล่นซนตามสไตล์ของลูกหมาโกลเด้นฯ วัยเกือบสองเดือน ซึ่งคุณหมอได้ให้ฟังเสียงเขาทางโทรศัพท์ ในขณะที่คุยกันด้วย และคุณหมอได้ถามว่า จะไปรับเขาด้วยตนเอง หรือว่าให้คุณหมอส่งไป พร้อมกับ เจ้าปุ๊กกี้ หมาน้อย ในกรงเดียวกัน ซึ่งทางผมบอกคุณหมอไปว่า ขอเวลาปรึกษากับแฟนนิดนึงว่า จะขับรถไปหรือไม่ หรือว่าส่งมาทางเครื่องบิน ซึ่งถ้าขับรถไป เราคงไปถึงเช้าวันที่ 5 มค และได้ถือโอกาส เลยไปเที่ยวหนองคาย ซึ่งอยู่ห่างออกไปเพียง ห้าสิบกิโลเมตร และอาจข้ามไปเที่ยวตลาดชายแดนที่ฝั่งลาวด้วย แต่ในที่สุด คุณหมอก็แนะนำว่า ไม่ต้องเหนื่อยขับรถมาหรอก รอรับหมาที่ กทม. น่าจะดีกว่า ซึ่งผมก็เห็นด้วยตามนั้น จากคุณ : life at plus เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 15:49:12

ความคิดเห็นที่ 9 วันอังคารที่ 4 มค 54  โทรยืนยันกับคุณหมอ เรื่องการส่งหมา มาที่ดอนเมือง พร้อมโอนเงินค่ารักษา และ สั่งซื้อวัคซีนจากคุณหมอเพิ่มให้กับหมา พันธ์ผสม ลาบาร์ดอร์ดำ กับหมาไทย วัย เกือบสองเดือนชื่อว่า ลิลลี่ และสำหรับจัมโบ้ในอนาคต หลังจากที่ HIS ที่มาสร้างและกระตุ้นภูมิคุ้มกัน หมดฤทธิ์ลงในอีกสองสัปดาห์ข้างหน้า ซึ่งในวันที่ 18 มค จัมโบ้จะต้องฉีดวัคซีนเข็มแรก นอกจากนี้ ผมยังได้สั่งซื้อยากำจัดเห็บหมัดและยาถ่ายพยาธิต่างๆ และอื่นๆที่คุณหมอคิดว่าจำเป็นให้กับหมาทั้งสองตัว รวมค่าส่งหมาทางอากาศ ค่ารักษาและดูแล 2,000 บาท ค่าวัดซีนเพิ่มเติมอีกสี่ชุด และค่าอาหารหมาป่วย พร้อมกับโปรตีนและน้ำมันตับปลา รวมเป็นเงินทั้งสิ้น 4 พันบาท ถูกกว่า โรงพยาบาลดังย่านแจ้งวัฒนะอีก 1 เท่าตัว โดยคุณหมอจะส่งหมาจัมโบ้ และปุ๊กกี้ มาพร้อมกันในไฟล์ท 5 โมงเย็นที่สนามบินดอนเมือง มาถึง กทม. หกโมงเย็น รับหมาออกมาได้ตอนประมาณหนึ่งทุ่ม ซึ่งผมก็ได้โทร นัดหมายกับเจ้าของหมาปุ๊กกี้ ไว้เรียบร้อย ที่คาร์โก้สนามบิน โดยคุณหมอได้โทรมาเป็นระยะๆ และให้คำแนะนำในเรื่องการรับหมาหลังลงจากเครื่องบิน ให้นำเอาที่ฉีดน้ำแบบสเปรย์ ที่ใช้สำหรับรีดผ้านี่แหละ เอาไปฉีดเป็นฝอยๆให้เขาสดชื่นแล้วให้พักผ่อน หลังจากรับเจ้าจัมโบ้ ด้วยความดีใจ ถึงแม้ว่าเขาจะผ่ายผอมลง เพราะอดข้าวมาเป็นอาทิตย์ แต่ก็ยังร่าเริง และขี้เล่นเหมือนหมาโกลเด้น โดยทั่วไป หลังจากกลับมาถึงบ้าน ผมได้โทรไปคุยกับคุณหมอว่าได้รับหมาจัมโบ้เรียบร้อยแล้ว และขอบคุณคุณหมอที่ช่วยรักษาและดูแลจนหาย และคุณหมอได้ย้ำในเรื่องการปฎิบัติต่อเรื่องการให้อาหารสำหรับหมาป่วย และการให้โปรตีน น้ำมันตับปลาและอาหารเสริมต่างๆ เพื่อช่วยในการย่อย อย่างเช่น โยเกิร์ตรสธรรมชาติ และนมรสหวาน ตราวัวแดง ตลอดจน ทองหยิบ ทองหยอด ขนมเค้ก ให้ทานบ่อยๆ หรือวันละครั้ง รวมทั้งเรื่องการพักผ่อน เพื่อให้เขากลับมาแข็งแรงดี ในระยะเวลาสองอาทิตย์ข้างหน้า และ เจ้าหมาลิลลี่ ให้รีบฉีดวัคซีนทันที ในตอนกลางคืน เพราะหลังจากที่หมาได้รับวัคซีน จะได้มีเวลาหลับพักผ่อนเต็มที่ อันนี้ ก็เป็นเคล็ดลับอีกอันจากคุณหมอชูศักดิ์ จากคุณ : life at plus เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 15:50:04

ความคิดเห็นที่ 10 ซึ่งผมและครอบครัว รวมทั้งเจ้าจัมโบ้ ต้องขอขอบคุณคุณหมอชูศักดิ์ และการรักษาด้วย Hyperimmune Serum  มา ณ ที่นี้ ถึงแม้ว่า การรักษาด้วยวิธีการนี้ แพทยสภาไทย และสัตว์แพทย์ส่วนใหญ่ในบ้านเรา  จะยังไม่ให้การรับรองก็ตาม แต่ก็สามารถที่จะเป็นแนวทางสำหรับการแพทย์ และการรักษาแบบทางเลือก อีกหนึ่งทาง สำหรับหัวอกของคนที่เป็นเจ้าของหมาที่กินไม่ได้ นอนไม่หลับ มีใจรักหมาเหมือนลูก และยังมีลูกหมาพันธ์ฝรั่งต่างๆอีกหลายร้อยชีวิต ที่นอนรอความหวัง ที่จะหายจากโรคไวรัสร้ายนี้ได้ และสามารถรอด พร้อมกับใช้ชีวิตอย่างเป็นสุขกับเจ้าของได้ตลอดกับเวลาที่เหลือ ผมเคยชื่นชอบภาพยนต์ เรื่อง ชินด์เลอร์ ลิสต์ โดยเฉพาะในฉากที่ โจเซฟ ชินด์เลอร์ พยายามขาย หรือแลกเปลี่ยนทรัพย์สินทุกอย่าง ที่สามารถแปรเปลี่ยนเป็นเงินได้ เพื่อซื้อชีวิตชาวยิวจำนวนหนึ่งที่กำลังจะถูกนำไปสังหารหมู่ในค่ายกักกันไว้ และเขายังมารู้สึกผิดเป็นอย่างยิ่งที่ทรัพย์สินที่เขายังพอมีอยู่  ยังสามารถช่วยชีวิตชาวยิว ได้อีกหลายคน โจเซฟ ถึงกับรำพึงรำพัน กับกลุ่มชาวยิว ที่เขาได้ช่วยเหลือไว้ได้สำเร็จ ว่า หาก เขาขายรถไปอีกคัน และขายของบางอย่างออกไป คงจะช่วยชีวิตชาวยิวได้อีกหลายคน และหลายครอบครัว โจเซฟ รู้สึกว่าตัวเองเห็นแก่ตัวและแย่มากในตอนนั้น จนกระทั่งหัวหน้าชุมชนชาวยิว ต้องบอกกับเขาว่า คำสอนในศาสนาฮิบรูกล่าวไว้ว่า “การที่ใครได้ช่วยชีวิต ใดชีวิตหนึ่งให้อยู่รอดได้  เท่ากับเป็นการช่วยคนทั้งโลก” แต่ผมไม่อาจนำตัวเอง และงานเขียนชิ้นนี้ ไปเทียบกับ บุคคลที่ยิ่งใหญ่ อย่างโจเซฟ ชินด์เลอร์ได้   ผมได้แต่หวังว่า งานเขียนชิ้นนี้ จะเป็นประโยชน์ และเป็นกรณีศึกษา ที่สามารถนำไปช่วยชีวิตหมาอื่นๆ ให้รอดชีวิตจากโรคนี้ได้อย่างเจ้าจัมโบ้ ลูกหมาโกลเด้น รีทรีฟเวอร์ วัยเกือบสองเดือน ที่ต้องผจญภัยไปบนเส้นทางเกือบ พันสองร้อยกิโลเมตร ไปกลับ กรุงเทพ-อุดรธานี – กรุงเทพ ทั้งทางบกและทางอากาศ หากท่านใด อยากติดต่อ คุณหมอชูศักดิ์  เชาว์วิวัฒน์ สามารถโทรปรึกษาเรื่อง หมาและแมว หรือสัตว์เลี้ยงอื่นๆ ของท่านได้โดยตรงที่ เบอร์โทร 081-739-0937 ตั้งแต่เวลาประมาณ 9.00-20.00 น. และหากต้องการข้อมูลเพิ่มเติม เกี่ยวกับกรณีศึกษาต่างๆ ของเรื่อง HIS สามารถนำเอาชื่อเต็ม ของคำว่า Hyperimmune Serum และชื่อคุณหมอ เสิร์ชหา ในกู๊กเกิ้ล เพื่ออ่านเรื่องราวเพิ่มเติมของเจ้าของหมาพันธ์ต่างๆ ผู้มีประสบการณ์เกี่ยวกับการรักษาด้วยวิธีการนี้เช่นเดียวกับผมได้เลยครับ และท่านยังจะได้พบว่า มีหลายๆประเทศ อาทิ เกาหลี สโลวาเกีย ต่างยอมรับในวิธีการรักษาแบบนี้ และมีชุดเซรุ่ม สำเร็จรูป สำหรับฉีดให้หมาแต่ละสายพันธ์ออกวางจำหน่ายในท้องตลาดแล้วด้วยครับ สุดท้ายนี้ ผมยังเชื่อมั่นในคำกล่าวของคนโฆษณาไทยที่เคยได้รับรางวัลระดับโลก และเขาได้กล่าวไว้ว่า “ โรงเรียนพยาบาล อาจสอนคนทุกคนให้เป็นนางพยาบาลได้ แต่ไม่อาจสอนคนทุกคนให้เป็น ฟลอเรนซ์ ไนติงเกล ได้” ความหมายหรือนัยยะ คืออะไร เชื่อว่าผู้อ่านทุกท่านย่อมเข้าใจดีนะครับ อำลากันด้วยภาพล่าสุดของ เจ้าจัมโบ้ ที่กำลังพักฟื้น หลังจากกลับมาได้สามอาทิตย์และเริ่มทานเก่งขึ้นมาอีกครั้ง  ถ่ายเมื่อวันเสาร์ที่ 22 มค. 54 ที่ผ่านมานี่เอง จากคุณ : life at plus เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 15:53:47

ความคิดเห็นที่ 11 แข็งแรงนะ เจ้าจัมโบ้ จากคุณ : แก๊งค์แสบ เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 15:55:47

ความคิดเห็นที่ 12 ขอให้กลับมาซนได้เหมือนเดิมนะคะ จากคุณ : YuEMiNiLoVe เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 16:05:29

ความคิดเห็นที่ 13 ช่วยกดเก็บเข้าคลังกระทู้นะค่ะ จะได้เป้นทางเลือกให้กับน้องหมาที่ป่วยแบบนี้ ซึ่งก็มีหลายตัวเลย จากคุณ : Inside Inspiration เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 16:46:45

ความคิดเห็นที่ 14 แข็งแรงเร็วๆนะ จัีมโบ้ จากคุณ : ying katoon เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 17:27:28

ความคิดเห็นที่ 15 ประทับใจคุณหมอกับจขกท.มากเลยค่ะ จัมโบ้น้อยโชคดีจริงๆที่มีคนรักและเอาใจใส่เค้าขนาดนี้ ^^ ขอให้น้องแข็งแรงเร็วๆนะคะ จากคุณ : กระต่ายซากุระ เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 17:37:01

ความคิดเห็นที่ 16 ขอให้จัมโบ้แข็งแรงขึ้นเรื่อยๆ และเป็นเด็กดีของพ่อและครอบครัวนะลูก ทุกคนรักหนูขนาดนั้น จากคุณ : นางฟ้าซามูไร เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 17:58:28

ความคิดเห็นที่ 17 ดีใจด้วยจ้าที่จัมโบ้ได้กลับบ้าน.. จากคุณ : TAY_B เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 18:51:53

ความคิดเห็นที่ 18 อ่านในเวปที่คุณ I am soda เคยเอามาแปะไว้แล้วค่ะ วันนี้ได้เห็นรูปหนุ่มน้อยนี่ น่ารักจิงๆ ที่บ้านเวลาตัวแสบไม่สบายก็โทรไปรบกวนคุณหมอบ่อยๆ เหมือนกัน 5555 ><" จากคุณ : ทูน่า!!~ (ณ ศรีสะเกษ) เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 20:22:58

ความคิดเห็นที่ 19 เป็นคุณพ่อ กับ คุณแม่ ที่ดีมากๆเลยค่ะ...นับถือค่ะ จากคุณ : pie ja pie เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 20:23:07

ความคิดเห็นที่ 20 แถมรูปของจัมโบ้ ให้กับเพื่อนๆทุกคนที่เข้ามาอ่านกันอีกแล้วกัน จากคุณ : life at plus เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 21:19:43

ความคิดเห็นที่ 21 หน้าตากำลังบ้องแบ็ว และทานแหลก สมกับฉายา หมานักชิม จากคุณ : life at plus เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 21:21:05

ความคิดเห็นที่ 22 นับถือความไม่ท้อของคุณพ่อ คุณแม่และครอบครัว จขกท.จริงๆเลยค่ะ ขอให้จัมโบ้ร่างกายแข็งแรงตลอดไปน๊ะค่ะ จากคุณ : tukta_mania เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 13:12:50

ความคิดเห็นที่ 23 หายป่วยแล้วดีใจกับ จัมโบ้ด้วย และชื่นชมเจ้าของ และหมอด้วยค้า จากคุณ : พี่สาวริชชี่ เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 18:17:38

ความคิดเห็นที่ 24 กลับมาดูรูป ไอ้ลูกหมาน้อยอีกครั้ง ดีใจจกับหนูด้วยนะจัมโบ้  กำลังใจก็เป็นสิ่งสำคัญค่ะ จากคุณ : ชิโร่ kung เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 54 09:10:30

ความคิดเห็นที่ 25 เห็นแล้วก็ดีใจด้วยนะจำโบ้มีคนห่วงหนูมากมายขนาดนี้ จากคุณ : อยากทำแต่สิ่งดี (อยากทำแต่สิ่งดี) เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 54 21:35:54

ความคิดเห็นที่ 26 วิธีเขียน และเล่าเหตุการณ์ น่าชวนอ่านดีครับ  เป็นกระทู้ที่มีประโยชน์  ขอให้เจ้าจัมโบแข็งแรง และเป็นสมาชิกในครอบครัวที่น่ารักตลอดไป จากคุณ : SonicOod เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 54 23:11:03

ความคิดเห็นที่ 27 เพิ่งว่างเข้ามาอ่านค่ะ เล็งเอาไว้หลายวันแล้ว แต่ยาวเลยเก็บไว้ก่อน จัมโบ้โชคดีมากๆ ค่ะที่ได้คุณพ่อคุณแม่ที่รักและเอาใจใส่มากกกขนาดนี้ ทุ่มให้ทั้งเงินและเวลา ซึ่งเวลาเป็นสิ่งที่สำคัญมากๆ ที่น้องหมาอยากได้จากพ่อแม่กันแทบทุกตัว ดีใจด้วยจริงๆ ค่ะที่ได้ลูกชายซนๆ กลับมาวิ่งเล่นที่บ้าน อ่านไปลุ้นไปตลอดเลย อยากให้น้องหาย ลุ้นจนเหนื่อยเหมือนเป็นลูกตัวเองเลย ^^ เป็นกระทู้ที่มีประโยชน์มากๆ เลย กดเก็บเข้าคลังกระทู้ให้แล้วค่ะ ขอให้น้องแข็งแรง และเป็นขวัญใจของพ่อแม่ตลอดไปอีกนานแสนนาน ว่างๆ ก็เอารูปน้องมาลงเรื่อยๆ นะคะ จากคุณ : SmilingDoggy เขียนเมื่อ : 1 ก.พ. 54 12:24:41