++ถามคนรักสุนัข ถ้าหมาคุณเห่า (มาก) คุณจะห้ามไหมคะ++
|
 |
คือบ้านเราเป็นทาวน์เฮ้าส์ บ้านเราก็เลี้ยงแมว เราก็รักสัตว์นะ ข้างบ้านเลี้ยงหมาปอม
สมัยยังเล็ก ๆ มันก็ชอบมุดรั้วหนีมาเล่นบ้านเรา เราก็รักนะ ให้ของกิน เล่นด้วย
ไม่เคยบ่นสักคำ
แต่เจ้าหมาตัวนี้นับวันก็เห่ามากขึ้น มากขึ้น มากจนเราเริ่มมองตัวเองว่า
บ้านเราไปทำอะไรให้เค้ารำคาญหรือเปล่านะ พอเจ้าปอมมันมุดรั้วออกมาไม่ได้อีกแล้ว
มันก็เริ่มใช้วิธีเห่าแทน เช่น เรากลับถึงบ้าน เห็นรถก็เห่า ลงจากรถก็เห่า เดินไปเปิดประตูรั้วเห็นหน้าก็เห่า
ยามขี่จักรยานผ่านก็เห่า สิ่งมีชีวิตวิ่งผ่านบ้านก็เห่า นกบินก็เห่า เด็กวิ่งเล่นหน้าบ้านก็เห่า (-*-)
แต่แค่นี้มันรับได้ไงคะ เราคิดว่า เอ้อ เพื่อนบ้านกัน ไม่เป็นไรนะ อีกอย่างบ้านเราก็เลี้ยงแมว ใจเขาใจเรา
แต่แล้ววันนึงลึกเข้าไปในซอย (ร้อยเมตรเอง) มีเพื่อนบ้านย้ายเข้ามาเพิ่ม เค้าเลี้ยงหมาตัวโต (พันทางเนี่ยแหละ)
ไม่มีใครรู้จักเจ้าของหมาตัวนี้ เพราะเค้าไม่ผูกมิตรกะใคร แต่หมาเค้าผูกมิตรกับทุกคน เราเรียกเจ้าขาว
เจ้าขาวเป็นหมาในอุดมคติเรา นั่นคือ เห่าเฉพาะสิ่งผิดปกติ เช่นคนงานก่อสร้างเดินผ่าน
ก็ในซอยไม่มีการก่อสร้าง เป็นซอยตัน ถ้าคนงานก่อสร้างเดินผ่าน คือมันผิดปกติ
บ้านเจ้าขาว รั้วตกมาตรฐานการก่อสร้าง ทำให้สามารถมุดเข้าออกรั้วบ้านได้อย่างสบาย
เจ้าขาวจะไปหาที่นอนร่ม ๆ นอนหน้าบ้านคนอื่นเสมอ แต่ไม่เคยอึเรี่ยราดให้ปวดใจ
ใครเดินเข้าออกซอยเจ้าขาวจะเดินรับส่งทุกคน ฝนตกจะมาหลบบ้านเรา เพราะกลัว (เจ้าของเจ้าขาวไม่อยู่)
แล้วเจ้าขาวก็ชอบมาหาเรา ปัญหามันก็เกิดตรงนี้ คือไอปอมเค้าไม่ยอม เค้าจะเห่า เห่า เห่า แล้วก็เห่า
จนกว่าเจ้าขาวจะลับสายตาไป
มันเริ่มมากขึ้นแหละ แต่เอาว่ะ เพื่อนบ้านกัน เราทนได้!!!
เยื้อง ๆ บ้านปอม มีเพื่อนบ้านย้ายเข้ามาอีก ได้สองเดือนแล้ว เลี้ยงพุดเดิ้ล หรือปักกิ่งไม่รู้ขนยาว ๆ
เจ้าปอมก็จะเห่า ปัญหามันก็เพิ่มอีก เพราะบ้านเค้าเยื้องกัน ฉะนั้นมันเห็นกันตลอดเวลา !!!
ลึกเข้าไปในซอยอีก อาม่าคนนึงนึกครึ้มใจ ออกกำลังกายด้วยการขี่จักรยาน เอาหมาใส่ตะกร้าด้วย ทุกวัน
ทีนี้ก็นึกภาพออกไหมคะ นึกเสียงออกไหมคะ
หนึ่งวันมี 24 ชั่วโมง ให้เรานับชั่วโมงที่ไม่เห่า คงจะง่ายกว่า
เราเลือกที่จะเงียบ ไม่เป็นไร กัดฟันพูดแหละ "เพื่อนบ้านกานนนนน"
แล้ววันนึงข้างบ้านเรา ที่ไ่ม่ติดกับบ้านปอม ซึ่งไม่ค่อยอยู่บ้าน เดินมาพูดกับเรา
"น้องไม่รำคาญไอหมาปากเปราะ ปากไม่ดีนี่บ้างเหรอ"
เอิ่ม..... ไม่รู้จะตอบไงค่ะ อยากจะบอกว่า เอ้อเว้ย บ้านพี่ไกลกว่าหนูตั้งเยอะ
หนูว่าหนูเรื่องมากแล้วนะ พี่ยังบ่น แล้วหนูเนี่ย ฟังแบบว่านะ ตลอดเลยจะรู้สึกไง
ความอดทนของเราก็ริบหรี่ลงไปทุกที ทุกที
สำหรับบ้านปอมแล้ว แค่เรื่องหมาก็ปวดใจจะตายแล้วไม่รวมเรื่องอื่น ๆ ที่ทำให้เรามองหน้าเค้าไม่ติดแล้ว
สาบานจริง ๆ ให้ตาย เวลาแมวเราร้องโวยวายขอเข้าบ้าน (เราเลี้ยงระบบปิด กลางคืนอยู่หลังบ้าน)
เราจะเปิดประตูไปคุยกะแมว ว่าเงียบ ๆ หน่อยสิ เกรงใจคนอื่นบ้าง
เราไม่ได้ประชดเค้า เราสอนแมวของเราจริง ๆ ไม่ว่ามันจะรู้หรือไม่รู้ก็ตาม
หมาทุกตัวในซอยไม่เคยมีใครไปเห่าเจ้าปอมก่อนเลย ทุกตัวก็ต่างหมาต่างอยู่
และเราก็ไม่เคยได้ยินเสียงห้ามของเจ้าของปอมเลย ไม่เคยเลยสักครั้งเดียว !!!
เดี๋ยวนี้มันก็ลามปาม บางครั้ง ห้าทุ่มก็แล้ว เที่ยงคืนก็แล้วก็ยังเห่า ตีห้าก็เห่า
เราควรจะทำไงคะ ทน เพื่อนบ้านกัน
เพราะความจริงเราอาจจะเห็นแก่ตัวเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาลมากเกินไป ไม่คิดถึงใจเค้าเลย
หรือทำไงดีคะ แต่ไม่อยากเผชิญหน้าเลย เพราะกลัวลามปามไปเรื่องอื่นด้วย
เช่นการไม่ดูแลถังขยะ ทำให้กลิ่นโชยเข้าบ้านเรา (อึหมาเค้าเหม็นมาก)
เรื่องการจอดรถ เพราะแกไม่รู้จักคำว่าจอดชิด แกจอดกลางถนนหมู่บ้าน ระยะห่างจากกำแพงบ้านเค้าเนี่ย เมตรครึ่ง (ไม่ได้โม้พูดจริง)
ไอเรื่องขยะ เรื่องต้นไม้ที่สร้างขยะให้เราต้องกวาดเก็บ เรื่องจอดรถอุบาทว์ เราทนได้ค่ะ
แต่เรื่องหมา เราไม่ไหวแล้ว ตอนนี้เราท้องเก้าเดือนแล้วลูกเราคลอด ไม่ต้องหลับนอนกันแน่ ๆ
เพื่อน ๆ ที่รักหมา จะห้ามกันไหมคะ ถ้าเราเห็นแก่ตัว บอกเราได้เลยนะคะ
เราจะรับฟังค่ะ
ขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะ ที่ทนฟัง (เพราะมันยาวมากกกก)
| จากคุณ |
:
เด็กหญิงมีมี่ 
|
| เขียนเมื่อ |
:
28 ม.ค. 54 12:42:41
|
|
|
| 
เพราะฉะนั้นเขาก็จะไม่กล้าเห่าตามใจตัวเอง
