 |
ตาเศร้าเหลือแสนเลยใช่มั๊ยคะ
..............................................................
เฮือกสุดท้าย ของการควบคุมอารมณ์ เราเลยบอกไปว่า ถ้าเราขอซื้อล่ะ
เพื่อนๆอาจจะว่าเราโง่นะคะ ทำไมไม่แอบอุ้มออกมาเฉยๆเลย ขอบอกว่าทำไม่ได้ค่ะ
เราเข้าไปที่นั่นบ่อยจนเขาจำได้ แถมยังเคยบอกว่าบ้านอยู่ที่ไหน ตอนที่ยังไม่รู้ว่าเขาเป็นเจ้าของ เพียงเพราะอยากให้เจ้าของไปติดต่อเราแค่นั้นเอง
ลูกสะใภ้เขาจำเราและดอกสร้อยได้ค่ะ ยังพูดเลยว่าอ๋อบ้านที่มีหมาตัวใหญ่ๆนั่นเองเค้าผ่านบ้านเราทุกวัน
ดังนั้น........การขอซื้อชีวิตเค้าคือหนทางสุดท้าย เชื่อมั๊ยคะ เค้าแทบไม่เสียเวลาคิดเลยที่จะถามกลับมาว่า จะให้เท่าไร
.........เรากัดฟันตอบไปว่า 500 ........คำตอบคือ.............
"ไม่ได้หรอก ลูกซื้อมาสองพันกว่า"(คุณป้าขา..สภาพนี้ เอาไปให้ใครแถมอีก 500 จะมีใครเอามั๊ย)
เฮือกสุดท้าย ก่อนตัดใจ พลางคิดว่าแล้วฉันกะลูกจะกินอะไรดี ก่อนกลั้นใจถามอีกครั้ง(ถ้าไม่ได้ ต้องตัดใจแน่ๆ แต่จะทำได้เร้อเรา)
"1,000 หนูไม่ใช่คนมีเงิน นี่ยังต้องเอาไปรักษาอีก ถ้าไม่งั้นหมาก็ตายอยู่กับป้านี่แหละค่ะ"(เสียงเริ่มแข็ง ใกล้จะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่)
.........ป้าแกบอกว่าเด๋วขอโทรไปถามลูกแกก่อนนะ แผล่บเดียวแหละค่ะ รีบเดินมาบอกว่าได้ ถามด้วยนะว่า แล้วจะจ่ายเมื่อไหร่ อึ้งไหมคะ เราน่ะ อึ้งจนจุกเลยค่ะ
บอกแกไปว่า เราไม่ได้เอาเงินมาหรอก ขอกลับไปบ้านก่อน แกพูดให้ของขึ้นซะงั้นว่า "ไม่เป็นไร เด๋วจะรอ" หึ๋ย.........อยากมีเรื่องอีกแล้ว
........รับเงินเสร็จเรียบร้อย ก็ถามเราว่าจะมาเอาเมื่อไหร่ เราบอกว่าอาจเป็นปลายๆกุมภาฯ(ตอนนี้ดอกสร้อยป่วยแล้ว)
มีประโยคเด็ด จากสุดยอดเจ้าของอีกแล้วว่า........."เร็วๆก็ดีนะ ลูกเค้ารักหมาตัวนี้มาก เด๋วจะทำใจไม่ได้"
ฟังแล้วอยากบอกว่า ครอบครัวป้า ถ้าไปทำไร่สะ:-)_น่าจะรุ่ง)
รักแบบไหนกัน หมาถึงได้อยู่ในสภาพนี้ นี่ในหูแม่บิวตี้ค่ะ เห็บเพียบ ดูดีๆ จะเห็นว่าซีดจนแทบจะไม่มีสีเลือดแล้ว
จากคุณ |
:
มะมี้4ด่อง (mame4dongs)
|
เขียนเมื่อ |
:
6 ก.พ. 54 01:34:52
|
|
|
|
 |