อยู่อย่างหมาข้างถนน... ตายอย่างหมาข้างถนน... จะต้องมีอีกกี่ชีวิตที่ต้องเจอสภาพนี้ 2
|
 |
ก่อนที่ดำจะจากไปไม่กี่วัน โชคชะตาก็ได้พาให้ผมได้พบกับแดง เย็นนั้นเป็นเวลาราวๆ 2 ทุ่ม ระหว่างเดินกลับบ้านตามปกติ ผมก็เห็นเงาตะคุ่มๆ ของหมาตัวหนึ่งนอนหมอบสัปงกอยู่บนฟุตบาต พร้อมกับมีไส้กรอกฟุตลองห่อใหญ่จาก 7-11 วางอยู่ข้างๆ (น่าจะ 2-3 แท่งเลยทีเดียว) หากเป็นหลายวันก่อนหน้านั้นผมเชื่อว่ามันคงจะกินไส้กรอกห่อนั้นให้หมด ภายในเวลาไม่เกิน 2 นาทีเป็นแน่ แต่ในตอนนั้นมันทำได้เพียงนอนเฝ้าไม่ไปไหนเลยทั้งที่สามารถเดินได้
พอผมเอะใจแล้วเข้าไปส่องดูใกล้ๆ ก็แทบผงะกับใบหน้าและปากที่ดูอ้าค้างๆ ส่วนหูก็ฉีกจนเกือบจะขาดหมดของมัน ตอนนั้นผมรู้ทันทีว่าแดงไม่ได้เป็นแค่หมาข้างถนนธรรมดา แต่มันเป็นหมาที่บาดเจ็บและน่าจะเจ็บมากด้วย และแทนที่ผมจะเดินผ่านมันไป พร้อมกับความรู้สึกสมเพชเวทนาเหมือนกับคนแถวๆ นั้น ผมก็กลับห้องไปหาเชือกฟางเพื่อมัดปาก (จริงๆ ไม่เคยทำเองหรอก แต่เคยเห็นหมอเขาทำ)
หลังเตรียมตัวเสร็จผมก็โทรเรียกลุงแท็กซี่เจ้าประจำ ให้มาช่วยจับหมาหน่อย (ข้าวปลาหมดอารมณ์กินเลย) จากนั้นอีกราวๆ 15 นาที ลุงแท็กซี่ก็มาถึงพร้อมกับกลิ่นเบียร์นิดหน่อย (ลุงบอกกลับเข้าบ้านแล้วต้องกินเบียร์ทุกวัน แต่ก็รีบออกมาเพราะเห็นว่าเร่งด่วน) แต่เพราะแดงเป็นหมาจรที่ไม่ไว้ใจคน อีกทั้งมันยังบาดเจ็บมาก ผมกับลุงก็เลยไม่มีใครสามารถจับตัวมันได้ เพราะมันพยายามเดินกึ่งวิ่งหนี (ตอนนั้นดีใจหน่อยๆ ที่อย่างน้อยมันก็เดินได้)
| จากคุณ |
:
ประตูบานเล็ก 
|
| เขียนเมื่อ |
:
15 ก.พ. 54 01:27:56
|
|
|
| 
