...เรื่องของน้องเดียวดาย...บางแก้วบุญน้อยแห่งเมืองพิษณุโลก...
|
 |
14-16 มีนาคม 2011
เรื่องของน้องเดียวดาย...หมาบางแก้วที่จังหวัดพิษณุโลก เกิดขึ้นเพราะ น้องชื่อเอ๋ (คนที่ดูแลเจ้าอ้วน ที่เคยคาดว่าเป็นมะเร็งที่ปากหรือไม่??) มาปรึกษาว่าเรื่องของน้องหมาบางแก้ว หมาจรที่จังหวัดพิษณุโลก (น้องเอ๋เป็นคนจังหวัดพิษณุโลกและกลับบ้านบ่อยๆ) ถูกตีจนหลังหักและพิการเดินไม่ได้ หลังจากน้ันถูกคนเอาน้ำร้อนราดเนื่องจากคงไปเกะกะและเป็นที่น่ารำคาญของคนแถวนั้น แผลพุพองจนหนองและหนอนไชเต็มไปหมด พุงเป็นโพรง ขยับเขยื่อนตัวเองไม่ได้ เรียกว่านอนรอความตายอย่างเดียว การทำความสะอาดต้องเอาน้ำฉีดเข้าไปที่พุงเพราะหนอนไชเข้าไปมากมาย คนแถวนั้นก็รังเกียจ ทั้งด้วยกลิ่นและภาพที่ไม่น่ามอง เรียกว่าไม่มีใครสนใจเลย
เมื่ออาทิตย์ที่แล้ววันจันทร์ตอนค่ำ น้องเอ๋มาปรึกษาว่าจะช่วยเค้าได้อย่างไรดี ตอนแรกเราบอกว่าถ้าน้องเอ๋กลับไปบ้านที่พิษณุโลกเมื่อไหร่ ช่วยถ่ายรูปมาให้หน่อย จะเอาไปลงในพันทิปเพื่อหาคนช่วยพาเค้าไปหาหมอ แต่คิดไปคิดมา มันอาจจะใช้เวลานานกว่าจะรอคนเข้าไปช่วยหรืออาจไม่มีเลย กลัวว่าหมาจะไม่รอดแน่เพราะทุกวันนี้ก็ไม่มีใครเหลียวแล เหม็นเน่าไปหมด กำลังนอนรอความตาย
คืนวันอังคาร เราถึงกับนอนไม่หลับก็เลยลุกขึ้นมาแพ๊คถุงอุปกรณ์ช่วยการขนย้ายให้น้องหมา ประกอบไปด้วย ผ้ายางปูเบาะรถ ผ้าห่มเอาไว้รองตัวระหว่างนอนมาในรถ สายรัดปาก ยาซึม แล้วเราเอาถุงนี้ไปให้น้องเอ๋แล้วบอกเค้าว่า "คิดว่าเอาบุญกับหมานะ เอาเค้ามากรุงเทพรักษาตัว มาเสี่ยงตายเอาข้างหน้า ถ้าเค้ายังพอมีบุญ เราก็จะส่งรักษาตัวให้ถึงที่สุด แต่ถ้าเค้าบุญน้อย เราก็จะทำดีที่สุดเท่าที่เราทำได้ " ซึ่งเราก็ได้แต่หวังว่าการเดินทางมากรุงเทพครั้งนี้ของน้องเดียวดายจะพอมีหวังและแสงสว่างให้อีกหนึ่งชีวิต หวังอย่างเดียวเพียงว่าให้เค้ามีชีวิตรอด
น้องเอ๋กับแฟน (อาเฮียร้านขายยา) จึงตัดสินใจจะขับรถขึ้นไปพิษณุโลกคืนวันพุธเพื่อไปรับตัวน้องหมาบางแก้วตัวนี้มา จะมาถึงกรุงเทพวันพฤหัสบดีตอนค่ำๆ แล้วเราจะรับช่วงต่อพาเค้าไปรักษาตัว น้องเอ๋และแฟน (อาเฮียร้านขายยา)ไปด้วยใจมากๆ นอนไม่หลับพอๆกัน ภาวนาให้เค้ามาได้ตลอดรอดฝั่ง อย่างน้อยก็คงไม่ตายทรมานอยู่ที่พิษณุโลกแน่นอน วางแผนกันไว้อย่างดิบดี น้องเอ๋เองก็เตรียมอุปกรณ์การล้างแผลใส่ถุงเบ้อเร่อเตรียมทุกอย่างกับการเดินทางของน้องเดียวดายอย่างเต็มที่
แต่แล้ววว... บ่ายๆของวันพุธ น้องเอ๋โทรมาบอกว่า น้องเดียวดายจากไปเมื่อสายของวันพุธนั่นเอง ทั้งๆที่คืนนั้น น้องเอ๋และอาเฮียกำลังจะเดินทางไปรับและกลับเข้ามากรุงเทพด้วยกันในวันพฤหัส เสียดายเวลาถ้าเราเจอกันเร็วกว่านี้อีกนิดเดียว น้องเดียวดายคงไม่ต้องจากไปอย่างเดียวดายเช่นนี้
...เดียวดายบุญน้อยนัก เวลาอีกเพียงนิดเดียว เราคลาดกันนิดเดียว เดียวดายก็จะได้มารักษาตัวแล้ว แต่มาด่วนจากไปเพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว สุดท้ายนี้ ไม่มีอะไรจะกล่าวนอกจาก ความรู้สึกจิตตก หดหู่อย่างบอกไม่ถูกค่ะ ขอให้น้องเดียวดายไปดี สู่สุขคติ ชาตินี้เดียวดายได้ชดใช้กรรมหมดแล้ว เกิดชาติหน้าฉันท์ใดขอให้มีแต่คนรักคนดูแล อย่าได้มีชีวิตเหมือนตัวคนเดียวอย่างชาตินี้อีกเลย...
แก้ไขเมื่อ 21 มี.ค. 54 13:50:50
| จากคุณ |
:
แม่น้องเจ๋ง 
|
| เขียนเมื่อ |
:
21 มี.ค. 54 12:03:09
|
|
|
| 
