|
การเลี้ยงหมาพิการไม่ใช่เรื่องหนักหนาสาหัสอย่างที่คิด เพราะเราเองก็อุปการะหมาพิการด้วยเหมือนกัน จึงพูดได้อย่างเต็มอกว่า เข้าใจในความพิการของเค้า และรู้ว่าการดูแลน้องหมาพิการไม่ได้ยุ่งยากกว่าการดูแล 4 ขาทั่วไปในฐานะที่เราเป็นคนไปเยี่ยมแสนหวานอยู่หลายครั้ง จะขอเล่าชีวิตและความเป็นอยู่ขอหมาพิการ (แต่เพียงร่างกายตัวนี้) ให้ฟังนะคะ
แสนหวานพิการร่างกายท่อนล่าง (เพราะถูกตีอย่างแรง) ขาหลังเหยียดตึงเพราเส้นเอ็นยึดหมดแล้ว เดินด้วยตัวเองไม่ได้แต่ถ้าได้เดินบนรถเข็นเมื่อไหร่ล่ะก็สบายมาก ใช้คำว่า ควบรถ ก็ยังได้เพราะแสนหวานร่าเริงมาก กรี๊ดกร๊าดดีใจสุดขีดเพราะแสนหวานจะมีความสุขที่ได้เดิน ดูนั่นดูนี่ เค้าไม่รู้ตัวหรอกค่ะว่าตัวเค้าพิการ ดังนั้นเมื่อแสนหวานมีความสุขเค้าก็จะแสดงความรู้สึก สุข ของเค้าอย่างเต็มที่ ยิ่งเค้า สุข มากเท่าไหร่ เราก็ยิ่งเวทนาเค้ามากเท่านั้น
ทุกๆเช้า แสนหวานฉี่เอง ทานอาหารมื้อเช้าเสร็จ แสนหวานก็จะอึเองเหมือนน้องหมาทั่วไป โดยที่พี่ๆที่โรงพยาบาลจะเป็นคนมาทำความสะอาดให้ทีหลัง (เพราะดูแลน้องหมาพิการหลายตัว) หลังจากกินอิ่ม แสนหวานก็จะนอนหลับ หรือไม่ก็ออกไปเดินประจำวันบนรถเข็นประมาณ 20-30 นาที (ไม่จำเป็นต้องเดินทุกวันก็ได้) และ/หรือนอนนวดขายืดเส้นยืดสายที่ปวดเมือย หลังจากนั้นก็จบภาระกิจประจำวัน ตกเย็นมาก็กินและนอน ง่ายๆสั้นๆแค่นี้เอง แสนหวานจะดีใจและทักทายคนนั้นคนนี้ตลอดเวลาเพราะแสนหวานร่าเริงและเป็นมิตรกับทุกคน
| จากคุณ |
:
แม่น้องเจ๋ง 
|
| เขียนเมื่อ |
:
22 มี.ค. 54 14:11:25
|
|
|
|
!!!! กระทู้ขอบ้าน : "แสนหวาน ... ไม่มีที่ไป (บัญชีงานบุญฯ) !!!
