ผมเป็น แฟนของ จขกท นะครับ ไม่เคยมี Log-in ก็เลยเอาของแฟนมาใช้
ตอนแรกผมกับแฟนก็ว่าจะไม่เข้ามาต่อความยาวสาวความยืดแล้ว แต่รายละเอียดมันไม่ครบ + ผิดเพี้ยน ไปหลายๆเรื่องๆ ก็ขอเข้ามาชี้แจงรายละเอียดครั้งสุดท้าย รบกวนอ่านก่อนตอบ นะครับ
ก่อนอื่นขอลบอคติก่อน :
1. ผมไม่ได้บังคับไม่ให้แฟนเลี้ยงแมวครับ ไม่ได้ให้แฟนเลือกว่าจะเลี้ยงแมวหรือแต่งงาน หรือว่ารังเกียจแมวใดๆทั้งสิ้นครับ
2. ผมฐานะปานกลางครับ ทำงานเป็น พนักงานองค์กรของรัฐ ที่เห็นในรูปงานแต่งงานของพี่สาวแฟนผม เป็นบ้านของสามีเธอที่เป็นคน Norway ซึ่งพึ่งจะแต่งงานกัน และย้ายกลับไป Norway แล้ว ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับผมแต่อย่างใด
3. ผมไม่อาาจเอื้อมจะบอกว่าเป็น คนรักแมว เหมือนใครๆหลายคนในที่นี้ เอาเป็นว่าผมชอบอยู่กับแมวครับ ชอบเวลาที่ ชีล่า เข้ามาให้เกาเพราะมันขนนุ่มที่สุด ชอบเวลาที่เธอเรียกร้องความสนใจโดยการมานอนทับ keyboard เวลาผมเล่นคอม ชอบตอนที่เธอมานอนซุกให้เกาเวลาที่ผมนอนดูทีวีบนโซฟาพังๆที่แมวข่วนกระจัดกระจาย ผมก็ชอบ เชอเบต เวลา ที่มันเดินมาแล้วก็ตีลังกาใส่เกลียวซัมเมอร์ซอลท์ลงไปนอนเรียกร้องความสนใจ หรือเวลาที่มันมานั่งซุกบนตักเวลานั่งเล่นคอม (หวาดเสียวเหมือนกันกลัวเธอกางเล็บ --") ชูครีม ก็เป็นแมวที่ตลกที่สุดในโลก ชอบนอนหงายหลังอ้าซ่าอาบแดด ของแท้ต้องชี้ขาหงิกๆขึ้นฟ้าข้างนึง พอไปเกาคางมันเอามือดันๆให้ไปเกาพุงซะงั้น แล้วก็ชอบนวด แต่นวดผ้านุ่มๆไม่ได้นวดคน นวดไปแหงนหน้ามองไปมองมา ชิชา นี่ไม่ต้องบอก ตามเก็บอึมากว่า 2 ปี แต่เป็นแมวที่นิสัยดีที่สุด ไม่เคยหงุดหงิดกับใคร ใครมาแย่งของกินก็ไม่บ่น เดี๋ยวนี้เป็นหนุ่มไม่มาอ้อน แต่ก็ยังชอบเดินมาให้เกาๆทำหน้าเคลิ้มๆ พอดีกว่าเดี๋ยวยาว
4. คุณแม่ผมไม่ได้เป็นจอมเผด็จการครับ แต่ท่านอายุเยอะแล้ว 60+ และไม่ชอบแมวครับ มักจะจามเวลาอยู่ใกล้ๆสัตว์มีขน
5. ย้ำนะครับว่า หาบ้านใหม่ ไม่ได้ทิ้งแมวโดยไม่ไยดีนะครับ ถ้าจะทิ้งเราพาไปวัดธาตุทองแล้วครับ
ไม่รู้ว่ากำจัดอคติได้หมดไม๊ แต่กลับมาที่ปัญหาดีกว่า
ผมไม่ได้อ่านทั้งหมด แต่ฟังจากที่แฟนเล่าไปร้องไห้ไปให้ฟัง ผมสรุปเอาเองว่ามี 2-3 เรื่องใหญ่ๆ คือ 1. ไม่อยากให้ "ทิ้งแมว" อยากให้หาทางออกอื่น 2. หมั่นไส้ condition ที่แฟนผมให้ไว้ 3. ไม่พอใจที่แฟนผมเหวี่ยง คงจะประมาณนี้
สำหรับข้อ 1. ขอบคุณจริงๆครับ ที่ช่วยพยายามหาทางออก พยายามช่วยคิดแก้ปัญหาให้นะครับ บางท่านอาจะมองว่าอยากให้พยายามมากกว่านี้ ผมอยากให้ท่านลองมองมุมกลับว่า การที่คนรักแมว 2 คน ต้องตัดใจให้คนอื่นเลี้ยง เป็นไปได้ไม๊ว่า เค้าได้ลองหมดทุกทางที่เค้าสามารถจะทำได้จริงๆ แล้ว แต่มันไม่มีทางออกจริงๆ
ผมเคยได้คุยกับแม่แล้ว คุยยาว ต่อรองยาว แต่สรุปสั้นๆเลยคือ แม่ไม่อยากให้เลี้ยงครับ ต่อให้ผมจะขัดใจแม่ การเลี้ยงในบ้านคงเป็นไปไม่ได้แน่นอน เพราะคุณแม่ มักจะจามเวลาอยู่ใกล้ๆสัตว์มีขน (ไม่รู้ว่าแพ้หรือเปล่าเพราะไม่เคยตรวจ) ผมเข้าใจครับว่า priority ของคนเราไม่เหมือนกัน สภาพแวดล้อมของแต่ละคนไม่เหมือนกัน สถานะของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ผมไม่สามารถเอาตัวเองเป็นบรรทัดฐานไปตัดสินผู้อื่น สำหรับผม แม่ผู้บังเกิดเกล้า สำคัญกว่าแมวครับ เพราะฉะนั้น เลี้ยงในบ้านนอกบ้าน ต้องตัดออกไปครับ
เอากลับไปให้บ้านแฟนเลี้ยง ต้องเลี้ยงแบบเปิด ที่บ้านแฟนเป็นอู่ซ่อมรถครับ รถเข้าออกตลอด ริมถนนใหญ่ หมาจรเยอะมาก คงจะไม่รอด ผมเป็นห่วงสวรรดิภาพเด็กๆครับ
ซื้อที่ปลูกบ้านให้แมวอยู่ อันนี้ต้องบอกเลยว่าไม่เคยคิดจริงๆครับ เพราะไม่มีเงินมากขนาดนั้น แต่เป็นทางออกที่น่าสนใจครับ แต่ไม่ไหวจริงๆครับ เงินไม่พอ
ส่วนตัวผมไม่ค่อยชอบความคิดเรื่องฝากเลี้ยงแมวครับ ผมคิดว่าแมวต้องการมากกว่า คนให้ที่นอน คนดูแล หรือ คนให้อาหาร ผมรู้สึก(เอาเอง) ว่า แมวต้องการคนที่เป็นเจ้าของ ผมอยากให้คนที่รับเลี้ยงมันรู้สึกเป็นเจ้าของมัน ผมแน่ใจครับว่า คนที่รับเลี้ยงแมวต้องรักแมว แต่เค้าจะรู้สึกเป็นเจ้าของหรือเปล่าผมไม่แน่ใจ เพราะสักวันเจ้าของต้องมาเอาคืน (โดยทั่วไปไม่ใช่กรณี หนูดี นะ 
)
ยิ่งเป็นในกรณีของผมซึ่งไม่รู้ว่าจะสามารถนำกลับมาเลี้ยงได้หรือไม่ หรือจะเก็บตังหาบ้านให้ได้เมื่อไหร่ เราคิดว่า หาเจ้าของใหม่ให้เด็กๆเลยน่าจะดีกว่า ผมยอมรับครับว่าเป็นการผลักภาระ แต่เด็กๆจะได้เจ้าของที่เค้าจะสามารถดูแลให้เด็กๆสบาย ปลอดภัย มีความสุขได้ ให้ดีเท่าหรือดีกว่าที่เค้าเป็นอยู่ (ถ้าแย่กว่าจะให้ไปทำไม สงสารเด็กๆ) ถ้าจะให้ดีก็ให้เรารู้เรื่องราวของเด็กๆบ้าง ผมว่า นี่คือหลักใหญ่ใจความ ความตั้งใจ ของ condition ที่แฟนผมตั้งไว้ บวกกับ เค้าไม่อยากให้ทุกคนคิดว่าเค้าทิ้งเด็กๆโดยไม่สนใจ แต่ผลกลับออกมาตรงกันข้าม ถ้าลองมองผ่าน "คำ" โดยใจที่ไม่มีอคติว่า "มรึงเป็นใครมาสั่งกรู" ผมว่าหลายๆท่านน่าจะมองเห็น "เจตนา" ได้ดีขึ้น
คำชี้แจงจบแล้วครับ ผมแค่อยากเข้ามาอธิบายบางเรื่องราว ที่อาจจะเข้าใจไม่ตรงกัน ผมอธิบายแล้วจะเข้าใจหรือไม่แล้วแต่ท่านครับ ผมไม่ได้เข้ามาเพื่อเปลี่ยนความคิดใคร ไม่มีความจำเป็นเลยด้วยซ้ำ เพราะความเห็นเหน็บแนม ประชดประชัน ทั้งหลายไม่มีความหมายสำหรับผม แต่ความเห็นที่สั่งสอนให้คำแนะนำผมขอขอบคุณมากๆครับ และขอขอบคุณหลายๆท่านที่เข้าใจและหลังไมค์หรือหน้าไมค์มาให้กำลังใจแฟนของผมนะครับ ข้อความของคุณมีค่ามากจริงๆ
สุดท้ายนี้ ส่วนตัวผมและแฟนคงไม่ได้เข้ามาต่อกระทู้เรื่องนี้อีก ผมอยากฝากข้อคิดนิดนึง ว่าการที่เป็นบอร์ดสาธารณะหมายความว่าใครจะพูดอะไรก็ได้ แต่เราไม่จำเป็นต้องพูดอะไรก็ได้ ไม่มีกฏไหนมาบังคับให้เราเหน็บแนมกัน ประชดประชันกัน ด่าทอกัน ถึงแม้เราจะนั่งอยู่หน้าคอมไม่มีชีวิตจิตใจ แต่ฝั่งตรงข้ามที่อ่านข้อความของเราก็เป็นคนที่มีความรู้สึก มีชีวิตจิตใจ เหมือนกัน สังคมออนไลน์จะน่าอยู่ขึ้นเยอะถ้าเราจะเอาใจเราไปใส่ใจเขา และลดละเลิกการด่า เหน็บแนม ประชดประชัน เพียงเพื่อความสะใจ สนองความหมั่นไส้ของตัวเราเอง
ขอให้มีความสุขกับการเลี้ยงแมว ครับ 
---- Edited ---
ลืมพูดถึงข้อ 3 เรื่องเหวี่ยง คิดว่าเธอได้ขอโทษไปแล้ว ผมก็ขอโทษอีกทีสำหรับคนอื่นที่แฟนผมอาละวาดเหวี่ยงแหใส่ด้วยครับ แต่ผมก็เข้าใจนะครับ (เข้าใจไม่ได้แปลว่าทำถูก) ตามที่บอก คือ เค้าคิดข้อแม้ต่างๆพวกนั้นขึ้นมาเพราะความรักและเป็นห่วงแมว ไม่อยากให้คนเข้าใจว่าไม่ไยดีแมว แต่ผลกับตรงกันข้ามกลายเป็นไม่รักแมว ก็เลยปรี๊ดแตกขึ้นมา ตอนแรกที่ฟัง condition ผมก็คิดว่ามันแหม่งๆเปล่า แต่แฟนผมยังขำๆบอกว่า เรื่องธรรมดาของ คนรักแมวหาบ้านให้แมวก็ต้องเรื่องมากหน่อยสิ ลองไปหาบ้านเฉยๆไม่คัดกรองคน คงโดนด่าเปิงแน่ สงสัยเธอจะเข้าใจผิดครับ .... แต่ก็ได้ตักเตือนไปแล้วครับ อย่าปล่อยให้อารมณ์เป็นนายของตัวเอง การเป็นคนจริงใจไม่จำเป็นต้อง พูดแรงพูดตรงพูดโดยไม่คิด โดยไม่สนใจกาละเทศะ หรือความรู้สึกของผู้ฟัง ถ้าเราไม่สนใจความรู้สึกของคนอื่น ก็แค่คนเห็นแก่ตัว นักเลง keyboard เื้ท่านั้นแหละ เจ๋งจริงคือการที่เราสามารถสื่อความจริงใจของเรา โดยไม่ทำร้ายความรู้สึกของคนอื่นโดยไม่จำเป็น อีกอย่างคือ อารมณ์ และ อคติ ทำให้เข้าใจผิดกันง่าย เราอยากให้แมวสบายดันกลายเป็นโดนหมั่นไส้ เรารู้สึกว่าเค้าด่าแต่เค้าบอกว่าไม่ได้ด่า... ก็แค่ความเห็นส่วนตัว ลาจริงๆละครับ
--------
แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 54 14:31:16
++++หาบ้านใหม่ให้ลูกๆค่ะ หัวใจสลายแต่ต้องทำ ใครคิดว่ามีคุณสมบัติเพียงพอเข้ามาค่ะ++++{แตกประเด็นจาก J10343190}
ละเหี่ย คนบางคนก็แบบนี้อ่ะ หัวชนฝา แต่ไม่ช่วยอะไร
)