Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
(น้องหมาที่ประเวศ) สายเกินไป สำหรับชีวิตที่ไร้ค่า หลับให้สบายนะลูก{แตกประเด็นจาก J10410928} ติดต่อทีมงาน

วันนี้เข้าไปประเวศมาค่ะ  ทำข้าวไปให้น้องๆตัวที่ไม่ได้ช่วยออกมา ตั้งใจอยากให้ได้กินพวกข้าวคลุกตับ ไก่ และตั้งใจจะไปป้อนยาค่ะ



ไปที่คอกอนุบาลที่เร่งช่วยเหลือก่อน  สิ่งที่พบเจอก็คือน้องๆหายไปเกือบครึ่ง  เหลือเพียงไม่กี่ตัวที่ดำเนินชีวิตด้วยความน่าสงสาร  บางตัวนอนเล่นกอดกัน  บางตัวนอนหลบด้วยความกลัว บางตัวมองเหม่ออกไปข้างนอก  และบางตัวนอนหายใจช้าๆรอความตายมาเยือนอย่างน่าเวทนา  


กลับมาบ้านมองน้องหมาที่อยู่แถวบ้านถึงจะเป็นกึ่งจรจัดแต่ก็รู้สึกว่าพวกเขาโชคดีจังเลย  อย่างน้อยก็อยู่อย่างอิสระ ฝนมีอาหารให้กินเต็มที่ เวลาป่วยก็พาไปรักษาที่ดีๆ   มีปลอกคอที่มีป้ายการฉัดวัคซีน  ได้เจอเจ้าของหรือคนที่รักทักทายหยอกล้อเล่นทุกวัน   นึกถึงเจ้าพวกนั้น  จะได้มีความรู้สึกเหมือนหมาที่อยู่ข้างนอกบ้างไหมนะ


กลับมานั่งกินข้าวตอนค่ำ ก้มลงมองดูหลังมือที่เป็นรอยแดงๆที่เกิดจากการงับเพียงเบาๆของน้องหมาน้อยหนึ่งตัวที่มีลักษณะเห็นซี่โครง ขนหลุดด้วยขี้เรื้อน  จมูกมีแต่น้ำมูก มีการไอ หอบตลอดเวลา  

ยิ่งก้มมองรอยแดงที่มือ ยิ่งลูบจับรอยนั้นก็ยิ่งทำให้น้ำตาค่อยๆไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว   น้องหมาตัวนี้หลังจากที่โดนพรากแม่พรากลูกเขาคงไม่มีใครคอยปกป้องเลย  เอาเข้ามาขังรวมกันก็คงต้องต่อสู้ดิ้นรน  เวลากินก็ต้องแย่ง  เวลาเดินก็ต้องกลัวตัวอื่นกัด  อีกทั้งมีแต่ความหวาดระแวงไปหมด โหยหาอาหารอร่อยๆที่นานๆ นานมากๆจะได้รับซักครั้ง  

ฝนจะเข้าไปจับน้องแยกเข้ากรงหมาป่วยค่ะ  เขานอนหอบแรง และไอ อยู่มุมคอก ฝนยิ่งเดินเขาก็ยิ่งพยายามหนี ทั้งที่ไม่มีแรงเดิน หนีแล้วก้ทรุดตัวลง  หนีแล้วก็ทรุดตัวลงอย่างน่าเวทนา  แต่ฝนจะจับเขามากรงหมาป่วยและป้อนยาให้ ทำให้น้องกลัวมากและหันมางับมือเล็กน้อยแบบเบาๆค่ะ  


ไม่โกรธหรือกลัวเลยค่ะ  ยิ่งสงสารมากกว่า  พยายามบอกว่าแม่ไม่ทำอะไรหนูนะลูกไม่ต้องกลัว  ค่อยๆลูบหัวเขาจนในที่สุดก็ยอมให้จับค่ะ  (อาจจะไม่มีแรงดิ้นแล้ว)   ยิ่งเล่าก็ยิ่งนึกถึงภาพที่พบเจอวันนี้ค่ะ มันน่าสงสารจนจับใจ


อยากให้เพื่อนๆได้เห็นกัน   ว่าน้องรอคอยบ้านอุปการะอย่างทรมานแค่ไหน แต่สุดท้ายก็ต้องตายโดยไม่มีความหวังซักนิด  


พูดอะไรไม่ออกค่ะ  ไม่รู้จะหวังอะไรอีก  ไม่รู้จะช่วยน้องได้อย่างไร  

บ้านชั่วคราวไม่มี  งบประมาณไม่มี  อาสาสมัครร่วมหาบ้านให้น้องไม่มี

คนที่แจ้งว่าจะอุปการะน้อง  พอเอาออกมารักษา ก็เปลี่ยนใจยังไม่รับ  

สุดท้ายก็คงช่วยได้เท่านี้   นับวันค่ารักษาก็มีขึ้นเรื่อยๆ  แถมน้องก็ยังมาตายทั้งๆที่มีโอกาสได้ออกมาแล้วอีก    พูดไม่ออกค่ะ


วันนี้อาจจะโพสข้อความวนไปวนมาให้อ่าน  เพราะไม่มีสมาธิเลยค่ะ  รู้สึกอย่างไรก็พิมพ์ไปเรื่อยเปื่อย  ยิ่งพิมพ์ก็ยิ่งร้องไห้   ปวดใจไม่สามารถช่วยน้องได้ทันเวลา

 
 

จากคุณ : วณิสตา
เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 02:13:34

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com