เพื่อนน้องสาวเอาลูกหมามาให้ (อายุประมาณ 4 เดิอน) บอกว่า ตอนแรกลูกอยากได้ แต่ตอนนี้เปิดเทอมแล้ว ไม่มีเวลาดูแล
ต้ังใจเอามาให้เรา แต่เราต้องถามแฟนก่อน
แฟนเราเป็นคนมีเมตตา (จะให้เงินคนที่เลี้ยงหมาจรจัดหลาย ๆ ตัว ไว้ซื้ออาหารให้หมา เค้ารู้กันทั่ว) พอโทร.แล้ว เค้าบอกไม่เอา ไม่อยากมีภาระ
เพื่อนน้องก็อยากให้เอาไว้ ยัดเยียดสุดชีวิต บอกว่า "งั้นฝากไว้ 1 อาทิตย์ แล้วจะกลับมาฟังคำตอบอีกครั้ง " เราก็ยังคงยืนยัน ไม่เอา ไม่รับฝาก
แต่น้องสาวคนเล็กเห็นว่าน่ารัก ก็เลยรับฝากไว้ 7 วัน
ครบกำหนด เค้ามาฟังคำตอบ แฟนเรายืนยันไม่เอาาาาาาาาาาาาาาาา
น้องคนเล็กบอกว่าน่าสงสาร เค้าจะรับเลี้ยงเอง (แฟนเรา โมโหมาก เพราะรู้ว่า สุดท้ายแล้วภาระต้องตกอยู่กะเค้า)
น้องคนเล็ก เลี้ยงและฝึก น้องหมาตัวนี้จนขับถายเป็นที่เป็นทาง ไม่แทะหรือกัดสิ่งของที่ไม่อนุญาต
แฟนเราไม่ยอมมองน้องหมาตัวนี้เลย ไม่เคยอุ้ม (แต่อุ้มหมา 2 ตัวที่น้องเราเลี้ยงไว้) และทำท่าไม่สนใจด้วย
6 เดือน ผ่านไป แฟนเราต้องไปต่างประเทศ 10 วัน เราต้องอยู่บ้านคนเดียว (เราอยู่คนละบ้านกับน้อง) เราเลยขอ น้องหมาตัวนี้มานอนเป็นเพื่อน
พอถึงวันเดินทางกลับ เราอาบน้ำแต่งตัวให้น้องหมาพาเค้าไปสนามบิน เพื่อรับแฟนเรา
น้องหมานอนนิ่งอยู่ในกระเป๋าใบใหญ่ จนเราทักทายกับแฟนเราแล้ว น้องหมาคงได้ยินเสียงคุ้น ๆ ก็เลยโผล่ห้วออกมาทักทาย แฟนเราแปลกใจ จนยิ้มออกมา
หลังจากวัน จนถึงทุกวันนี้ น้องหมาตัวนี้ไม่เคยได้กลับไปอยู่บ้านน้องสาวอีกเลย (น้องคนเล็กเรารู้ว่า เดี๋ยวพี่เขยก็ต้องใจอ่อน เลยรับเลี้ยงไว้ให้ก่อน
(ถ้าเพื่อนของน้องสาวไม่ยัดเยียดแบบสุด ๆ เราก็คงไม่ได้พบกันอีกเลย)
โฉมหน้าสุดเลิฟ ที่ 1 ในครอบครัวเรา " โคโค่ "