วันนี้ (17 เมษายน) ตอนเย็น ประมาณ 18.30 น. ลุงยามโทรมาหาผม แกเล่าว่าได้รับโทรศัพท์จากอาเฮียร้านขายยาโทรมาบอกว่าอยากจะคุยด้วย พอแกไปถึงที่ร้านยาก็เจอกับคุณแม่น้องเจ๋ง เธอบอกว่าต้องการขอโทษและเตรียมซองใส่เงินค่าเสียหายมาให้
ลุงยามเล่าว่า พอแกยามเจอหน้าคุณแม่น้องเจ๋ง แกก็บอกว่า รู้ไหมว่าตอนนี้แกบ้านแตก เมียแกก็ไม่คุยด้วยเอาแต่ไล่ให้ไปอยู่กับหมา เล่าไปน้ำตาตกในไป พอเห็นแบบนั้นคุณแม่น้องเจ๋งเหมือนจะเงียบไป แล้วเธอก็บอกว่าขอโทษนะๆ พลางจะยื่นซองใส่เงินค่าเสียหายตามที่ตกลงกันไว้ให้กับลุงยาม
แต่ด้วยความที่ลุงยามแกไปคนเดียว จึงยังไม่พร้อมที่จะตกลงอะไรและบอกกับทางคุณแม่น้องเจ๋งว่าขอปรึกษาเพื่อนกับลูกเมียก่อน และจะนัดเจอกันอีกครั้งประมาณ 2-3 ทุ่ม ที่ร้านขายยา เพราะเธอกังวลใจที่จะเข้ามาที่คอนโด จากนั้นลุงยามก็ออกมาจากร้านยาและโทรหาผม
พอคุยปรึกษากัน ลุงยามแกบอกว่าถ้าสามารถจบเรื่องได้โดยไม่ต้องไปถึงขั้นฟ้องร้องก็ดี ผมรู้สึกเข้าใจที่คุณแม่น้องเจ๋งไม่กล้าเข้ามาในซอย เพราะคนในซอยได้รับรู้ความจริงของเรื่องทั้งหมดแล้ว ดังนั้นเพื่อความอุ่นใจของทั้งสองฝ่าย ผมจึงคิดว่าให้ลุงยามเข้าไปเคลียร์กับคุณแม่น้องเจ๋งที่ร้านยาก็ได้ แต่ควรต้องมีพยานทั้งจากทางเราและทางเขาไปร่วมรับรู้ด้วย
ผมจึงติดต่อไปยัง คุณคนคลั่งนิยาย และ คุณน้ำตาลหวานใจ ที่คอยให้คำแนะนำช่วยเหลือมาตั้งแต่ต้น ให้เข้ามาช่วยเป็นพยานทางฝั่งลุงยาม ซึ่งทั้งสองคนก็รีบออกจากที่พักมาหาที่คอนโดในทันที (ต้องขอบคุณทั้งสองคนมากๆ เลยนะครับ) และพากันเข้าไปพบคุณแม่น้องเจ๋งที่ร้านยา
ประมาณ 20.30 น. ไปถึงร้านยาก็เห็นคุณแม่น้องเจ๋งกำลังให้อาหารน้องหมาอยู่ สีหน้าเธอดูเหนื่อยและอิดโรย อาเฮียร้านยาใจดีให้ใช้โต๊ะทำงานข้างในร้านเป็นที่คุยไกล่เกลี่ยกัน
คุณแม่น้องเจ๋งบอกว่าที่ผ่านมานั้นเธอรู้สึกไม่ดีเลย ช่วงเวลาหยุดสงกรานต์ก็ไม่ได้ใช้ไปกับการสังสรรค์เหมือนที่ควรจะเป็น ปรกติเธอต้องไปเยี่ยมหมาที่โรงพยาบาลสัตว์ก็ไม่ได้ไป และทั้งที่อยู่บ้านก็ยังมีการโทรศัพท์ไปหาเธอหลายครั้ง บ้างก็ด่าทอ ว่าร้าย จนเธอไม่กล้าออกไปไหน
จนเธอรู้สึกว่าต้องออกมาขอโทษลุงยามและจ่ายเงินค่าเสียหายให้ตามที่เคยตกลงกันไว้ 10,000 บาท และย้ำหลายครั้งว่านี่เป็นการตัดสินใจของเธอคนเดียวโดยไม่มีใครแนะนำหรือเกี่ยวข้อง
ทางลุงยามแกก็บอกว่า เมื่อมีการขอโทษแล้ว ก็ขอให้เลิกแล้วต่อกันไป แกไม่ติดใจเอาความอะไรอีก แต่นอกจากการขอโทษและชดเชยค่าเสียหายแล้ว ก็อยากให้มีการทำหนังสือเป็นลายลักษณ์อักษรเพื่อความยุติธรรมต่อทั้งสองฝ่าย โดยคุณแม่น้องเจ๋งได้ทำเอกสารขอขมามาแล้วส่วนหนึ่ง โดยเขียนด้วยลายมือและลงชื่อของตนเองไว้ ทางเราจึงขอมาพิมพ์ใหม่เพื่อจะได้ทำเป็นสำเนา 2 ฉบับสำหรับให้แต่ละฝ่ายเก็บเอาไว้เป็นหลักฐาน โดยมีคุณคนคลั่งนิยายเป็นคนช่วยร่างข้อความในเอกสารให้
พอร่างเสร็จก็ส่งไปให้ฝ่ายที่ดูแลเรื่องกฎหมายช่วยเช็คดูก่อนแล้วปริ๊นท์ออกมา 2 ฉบับ นำไปให้คุณแม่น้องเจ๋งตรวจทานดูว่าต้องการแก้ไขอะไรหรือไม่ เพราะอยากให้เป็นธรรมกับทางนั้นด้วย ก็มีการตัดทอนข้อความบางส่วนออกไป
แม่น้องเจ๋งยอมรับว่าได้โพสกระทู้ที่มีข้อมูลที่ผิดเกี่ยวกับตัวลุงยาม แต่เป็นการกระทำของเธอคนเดียว และยินดีที่จะรับผิดชอบทุกสิ่งทุกอย่าง ระหว่างที่คุยกันอยู่ เธอก็มีความรู้สึกห่วงหมาที่รอคอยเธออยู่ที่บ้าน เธอเล่าให้ฟังว่าที่บ้านมีหมาที่ตาบอด กับหมาอื่นๆ อีก 18 ตัวรออยู่ที่บ้าน ต้องกลับไปให้อาหาร วินาทีนั้นผมค่อนข้างเข้าใจความรู้สึกเธอ เพราะก่อนที่ อาลี หมาของผมที่เป็นมะเร็งจะจากไป ผมก็ดูแลมันอย่างที่สุดเหมือนกัน เข้าใจว่าเหนื่อยมาก ขนาดหมาผมตัวเดียว แต่นี่เธอมีหมากว่าสิบตัวที่ต้องเลี้ยง คงเหนื่อยไม่น้อย ผมแอบชื่นชมเธอจริงๆ
คุณแม่น้องเจ๋งเล่าให้ฟังต่อว่า การที่เธอตัดสินใจออกมาขอขมาลุงยาม เป็นการตัดสินใจของเธอคนเดียวไม่เกี่ยวกับใครทั้งนั้น แม้เวลาจะล่วงเลยมาพอสมควร แต่ก็ต้องเคารพในการตัดสินใจของเธอ เพราะท้ายที่สุดแม่น้องเจ๋งก็ตัดสินใจทำในสิ่งที่ถูกต้อง
ระหว่างที่กำลังเจรจาอยู่ คุณ SoRciEre ก็มาหาที่ร้านขายยาด้วย สักพัก ผู้หญิงคนหนึ่งที่อ้างว่าเป็น สาวโรงงาน ก็เข้ามาตรวจทานดูเอกสารอย่างละเอียด ไม่นานก็มีตำรวจจราจร 2 นาย เข้ามาสังเกตการณ์ที่ร้านด้วย พอผมเล่าเรื่องราวให้ตำรวจฟัง ตำรวจก็บอกให้ไกล่เกลี่ยกัน แล้วให้ไปลบข้อมูลที่คุณแม่น้องเจ๋งเคยโพสกล่าวหาลุงยามให้เรียบร้อย แล้วขอขมาลาโทษกันโดยการเซ็นเอกสารทั้งสองฝ่าย เพื่อรับว่า ต่อไปนี้ ทุกสิ่งที่เคยเกิดขึ้นให้ถือว่าเลิกแล้วต่อกันไป และจะไม่มีการเอาเรื่องเอาราวอะไรกันทั้งสิ้น
ลุงยามบอกว่าให้อภัยกับสิ่งที่คุณแม่น้องเจ๋งทำ เพราะเธอทำผิดไปแล้ว แต่มาขอโทษแล้วก็ต้องอภัยซึ่งกันและกัน แม่น้องเจ๋งยื่นซองใส่เงินให้ลุงยาม แกประกาศว่าเงินจำนวนนี้ส่วนหนึ่งจะนำไปทำบุญ อีกส่วนหนึ่งจะเจียดไว้ซื้ออาหารการกินให้เจ้าหลง และยังบอกกับคุณแม่น้องเจ๋งว่าแกก็เป็นคนรักหมาเหมือนกัน และเป็นอาสาสมัครร่วมด้วยช่วยกันอีกด้วย ถ้ามีอะไรให้แกช่วยเรื่องหมา แกก็พร้อมจะช่วยทุกอย่าง
จากนั้นคุณ SoRciEre ก็พาไปดูตามตรอกซอกซอยต่างๆ ที่เธอเคยเข้ามาตอบในกระทู้ ตัวจริงของเธอดูเป็นคนซื่อมากๆ และเธอก็เล่าเรื่องต่างๆ ให้ฟังอย่างตรงไปตรงมา ฟังไปเรื่อยๆ ก็ถึงบ้างอ้อ ว่าเธอไม่ได้มีเจตนาไม่ดีหรือตั้งใจจะปกป้องใครจริงๆ นะครับ เธอเพียงแต่พูดถึงสิ่งที่เธอเห็นและรับรู้มา แต่เนื่องจากเป็นคนอธิบายไม่เก่ง ไม่รู้ว่าจะใช้คำไหนมาเขียนให้มันเหมาะสมในเรื่องที่เธอพบเห็น พออธิบายไม่ละเอียดก็เลยทำให้เกิดการเข้าใจผิดตามมา เพราะฉะนั้นอย่าต่อว่าเธออีกเลยครับ เพราะเธอก็ขอโทษลุงยามแล้วด้วย
หลังจากจบเรื่องจบราวไปด้วยดี ผมก็ได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างจากประสบการณ์ครั้งนี้ ผมเคยอ่านบทความที่ว่าด้วยเรื่อง การขอบคุณ เขาเขียนว่าหลังที่เกิดเรื่องราวร้ายๆ ขึ้น ให้คุณเริ่มต้นด้วยการขอบคุณ มันจะทำให้คุณได้รับสิ่งดีๆ เข้ามาในชีวิต
ขอบคุณลุงยาม ที่เป็นตัวอย่างในการต่อสู้เรื่องราวร้ายๆ ได้อย่างเข้มแข็ง
ขอบคุณ คุณแม่น้องเจ๋ง ที่รู้ตัวว่าทำผิด แล้วกล้ากล่าวคำขอโทษ
ขอบคุณหลง แม้มันจะเป็นหมา แต่มันก็รู้จักความรักและความซื่อสัตย์
ขอบคุณ คนคลั่งนิยาย กับ คุณน้ำตาลหวานใจ ที่ให้ความกรุณาช่วยเหลือในทุกด้าน
ขอบคุณห้องจตุจักรและเว็บไซต์พันทิป ที่ให้พื้นที่ยืนยันความบริสุทธิ์ของลุงยาม
สุดท้าย ผมนักปั่นสามล้อเดนตายและลุงยามขอขอบคุณทุกกำลังใจจากคนในพันทิป ที่ทำให้เรื่องราวเดินมาถึงจุดสิ้นสุดตรงนี้ ผมได้เห็นคนดีๆ อีกมากมายที่มีจิตใจเห็นแก่ความถูกต้อง เห็นคนที่พร้อมจะกระโจนเข้ามาช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ที่กำลังเดือดร้อน เห็นว่าความเป็นธรรมในสังคมยังคงมีอยู่ ถ้าทุกคนช่วยกัน
และขอความกรุณาทุกท่านช่วยนำกระทู้นี้ไปแบ่งปันต่อด้วยนะครับ เพื่อยืนยันว่าคุณแม่น้องเจ๋งได้กล่าวขอโทษคุณลุงแล้ว อีกอย่าง หากไปเจอว่ายังมีการโพสกระทู้เรื่องลุงยามที่ไหน ฝากผู้พบเห็นช่วยโพสกระทู้ชี้แจงให้ทีนะครับ และถ้าจะให้ดี ช่วยกันโหวตเพื่อให้กระทู้นี้ได้มีคนเข้ามาอ่านเยอะๆ ครับ
ข่าวดี คุณแม่น้องเจ๋งขอโทษลุงยามแล้วครับ{แตกประเด็นจาก J10449079}
ขอบคุณ...
