ความคิดเห็นที่ 1 ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ เราก็ได้แต่หวังให้เค้าอยู่จนแก่ชราและจากไปอย่างสงบ ที่ทำได้คือทุกวันนี้ทำทุกๆวันให้เค้ามีความสุขที่สุด มีเวลาให้เค้าเยอะๆจะได้เก็บไว้คิดถึงหากถึงคราวต้องจากกัน จากคุณ : MY PIDPEE เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 15:22:24

ความคิดเห็นที่ 2 ร้องไห้อย่างเดียวเลย  อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง จากคุณ : มีความจริงใจมาให้ เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 15:22:33

ความคิดเห็นที่ 3 ร้องให้ก่อน แล้วก็ให้นึกถึงหลักทางพูทธศาสนาเข้าไว้ค่ะ ทุกชีวิตต้องจากไป เราเคยเสียน้องไปจากเหตุการณ์ไม่คาดคิดไปแล้ว ตอนนั้นก็แย่เอาการ ต่อไปก็ยังไม่รู้ว่าจะตั้งตัวไหวมั้ย แต่พอเอาทาง ธรรมยึดจิตใจไว้ ก็ช่วยได้เยอะเหมือนกันค่ะ จากคุณ : mu_ka_puk เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 15:29:00

ความคิดเห็นที่ 4 เราคิดไม่ออกเหมือนกัน คงจะนั่งร้องไห้ฟูมฟายแน่เลย ขนาดอ่านกระทู้ของคนอื่นที่ลูกๆเค้าจากไปเรายังเศร้าเลย ถ้าเป็นเราจะทำใจได้มั้ยเนี่ย คิดแล้วมันเศร้า... จากคุณ : ตุ๊กกะพลอย เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 15:36:07

ความคิดเห็นที่ 5 เสียใจ - ร้องไห้ - ปลง ตามหลักสัจธรรม เกิดขึ้น-ตั้งอยู่-ดับไป, เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย เป็นวัฏฏะสงสาร อันทุกชีวิตย่อมหนีไม่พ้น ผู้ที่ยังอยู่ต้องอาศัยเวลาเป็นตัวช่วยบรรเทาทุกข์ในใจ จากคุณ : 35 Single Period เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 15:39:12

ความคิดเห็นที่ 6 ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็จะร้องไห้ฟูมฟาย แต่เดี๋ยวนี้แก่แล้ว ทำใจคะ แบบว่าอยู่ต่อไปคงทรมาน ไม่ไหวก็ไปเถอะลูก เปิดบทสวดมนต์ให้เขาฟัง (ในกรณีที่รักษาเยียวไม่ได้แล้วนะ) ค่อยป้อนนมป้อนน้ำจนเขาไม่รับเองแล้ว กอดเขา ลูบหัว พูดคุยด้วย แบบว่าไม่ไหวก็ไปเถอะลูก สุดท้ายแล้ว แม่รักหนูนะ จากคุณ : ป้าพี (peeker88) เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 15:39:52

ความคิดเห็นที่ 7 ในกรณีของผม เวลามันจากไป  (แต่ละตัว) ผมไม่ยักร้องไห้แหะ  เอามันโรยแป้ง  แล้วใส่เสื้อตัวโปรดให้ ห่อผ้าหลาย ๆ ชั้น  แล้วนั่งมอง ก่อนเอาไปฝัง แต่พอเวลาผ่านไปสักวันสองวัน ไม่รู้น้ำตามาจากไหน  จนกระทั่งบัดนี้ คิดถึงมัน (แต่ละตัว) ทีไร  น้ำตาพาลจะไหลทุกทีสิน่า.... ฮือ....ฮือ....! จากคุณ : wasawatt เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 15:40:10

ความคิดเห็นที่ 8 ถ้าเป็นเราคงร้องไห้ฟูมฟาย มีกระต่ายอยู่ 2 ตัว แล้วเค้าก็รักกันมาก   ถ้าต้องมีตัวใด ตัวหนึ่งต้องตาย  สงสารอีกตัว  ตอนที่อยู่ขอให้ใส่ใจเค้าดีๆ อย่าปล่อยปะละเลย เค้าก็จะจดจำสิ่งที่ดีในชีวิตของเค้าค่ะ จากคุณ : ตาล (varatda) เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 15:48:51

ความคิดเห็นที่ 9 แรกๆก็ร้องไห้เหมือนกันค่ะ แต่เค้าก็อยู่ในความทรงจำของเราเสมอ จากคุณ : gugugun เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 16:00:07

ความคิดเห็นที่ 10 ร้องไห้ก่อนเลยเหมือนกันค่ะ แล้วก็ทำใจ และจดจำเค้าไว้ในใจตลอดไป เมื่อนึกถึงเค้าก็ยิ้มและร้องไห้ในเวลาเดียวกัน (คนอื่นเห็นคงคิดว่าบ้า แต่เรารักของเรานิ) จากคุณ : DreamIsTrue เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 16:14:28

ความคิดเห็นที่ 11 ตอนเราเสียลูกสาวไปก็ร้องไห้อยู่นาน เวลาใครถามถึงหรืออ่านกระทู้ที่นี่มาโพสเรื่องนี้ก็ยังมีน้ำตาอยู่ ทุกวันนี้คิดเสมอว่าเลี้ยงเค้าให้ดีที่สุด และเมื่อต้องมีอันเป็นไปก็ต้องพยายามข่มใจ เวลา จะช่วยเราได้ค่ะ ขออย่างเดียวอย่าให้เราไปก่อนเค้าก็พอค่ะ กลัวคนอื่นไม่รักลูกเหมือนเรา จากคุณ : พะแนงหมูไข่ดาว เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 16:21:50

ความคิดเห็นที่ 12 ตอนนี้อย่าเพิ่งไประแวงหรือกลัวอะไรเลยค่ะ รักเค้ามากๆ เป็นปกติทุกวัน พอเค้าตายไป เราก้สบายใจได้ว่าเราทำดีที่สุดแล้ว เค้าก้จะไปที่ดีๆ น้องหมาที่เราเคยเลี้ยงก้ตายไปนานแล้ว โดนรถตุ๊กๆ ชนต่อหน้าต่อตาเลย โอ๊ยคิดแล้วเศร้า !!!! แอบเอาไปฝังไว้ที่วัดแถวบ้าน แต่ก่อนไปหาที่วัดบ่อยมากก :(((( ถ้าดูแลเค้าดีๆ เค้าก็ดีใจแล้วค่ะ จากคุณ : phanbrx เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 16:24:56

ความคิดเห็นที่ 13 ทำไม่ได้ แล้วก็ไม่คิดว่าจะมีวันที่ทำได้ด้วย แต่ก็ทำดีที่สุดค่ะ เมื่อก่อนก็เป็นเหมือนกัน ตอนเขาเริ่มแก่ก็คิดว่าอยู่กันนานๆหน่อยนะลูก รอวันโลกแตก (ใกล้แล้ว) เราจะได้ไปพร้อมกัน โรคจิตเหมือนกันค่ะ ตอนเขาอายุได้สักสิบเอ็ดก็จะคอยมองเขาเวลานอน กลัวเขาจะไม่ตื่น จริงๆ หลับไปเลยจะดีกว่า ป่วยน่ะ ยากนะ ทรมานด้วย ลูกเราเป็นโรคหัวใจค่ะ โรคที่รักษาไม่ได้ ตอนหมอบอก มันแยที่สุดเลยนะ ดิ้นรนทุกวิถีทาง ไม่เชื่อหมอด้วย รักษาไม่ได้ชั้นก็จะสู้ รักษาไม่ได้ไม่ได้แปลว่าไม่มีทางซักหน่อย แค่หมอยังไม่รู้เท่านั้น ก็อ่านหนังสือ ทดลองไปเรื่อยอ่ะค่ะ สุดท้ายก็ยื้อไว้ได้เท่าที่จะทำได้ ทำบุญค่ะ เริ่มทำบุญก็เพราะเขานี่ล่ะ ทำเป็นบ้าเป็นหลังเลย สวดมนต์ด้วย เกิดมาไม่เคยทำอะไรพวกนี้เลย ชีวิตอยู่กับความรวดเร็วตลอด ไม่เคยหยุดคิดอะไรแบบนี้ เข้าวัดก็เพราะเขานี่ล่ะ ขอให้เขาไม่ทุกข์ทรมานน่ะ พอเวลาเห็นเขาป่วย ก็จะบอกว่าสู้สิลูก แม่ยังสู้เลย เราเป็นคนสู้มาก โดยสันดานคือปัญหามีไว้แก้ไม่ได้มีไว้ร้องไห้ แต่พอวันสุดท้าย ก็เห็นเขาทรมานมาก ก็ทำใจเองอ่ะค่ะ ทำใจให้เขาไป ทรมานแบบนี้ ไปเลยดีกว่า ก็ลาเขาค่ะ สักพักเขาก็ไป พูดง่ายๆคือทำให้ดีที่สุด จนทุกวันนี้ก็ยังทำบุญให้ ระลึกถึง ก็ทำได้เท่านั้นน่ะค่ะ ยังไงหมาก็ต้องตายก่อนคนเนอะ..คิดว่าถ้าเราตายก่อนเขา ใครจะดูแลเขาเนอะ ดังนั้นเราก็ต้องแบกรับภาระนั้นไว้เอง นะคะ จากคุณ : tinytan เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 16:27:16

ความคิดเห็นที่ 14 เมื่อก่อนไม่ค่อยคิดหรอกค่ะ แต่ทุกวันนี้ กังวลเหลือเกิน กลัวน้องจะหลงหายไป หรือ อะไรต่างๆนาๆ (เหตุมาจากอ่านในนี้แหละค่ะ) แต่ไม่ได้โทษว่าอ่านแล้วคิดเยอะนะคะ เพียงแต่นำมาเพิ่มความปลอดภัยให้เจ้าตัวน้อย ทุกวันนี้เวลาตัวดิฉันเองไม่สบาย ต้องบอกตัวเองให้รีบหายเลยค่ะ กลัวไม่มีใครดูเจ้าจอมดื้อ  ไม่อยากคิดแต่อดไม่ได้ แค่ไปอ่านของคนอื่น ยังร้องไห้เกือบตาย จากคุณ : แม่แอ้นท์ค่ะ (mamagiant) เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 17:02:21

ความคิดเห็นที่ 15 ของเราไม่ต้องรอให้ลูก ๆ จากไปหรอกค่ะ แค่เอาไปทำหมัน ตอนคุณหมอฉีดยาซึม แม่มันนั่งร้องไห้จะเป็นจะตายกลัวลูกไม่ฟื้น จะไปไหนแต่ละทีหาที่ฝากกันจ้าละหวั่น เลือกแล้วเลือกอีก กลัวเค้าจะตีลูกเรา เป็นเอามากเหมือนกัน 555555 จากคุณ : tarn_g เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 17:27:24

ความคิดเห็นที่ 16 ชอบคิดเผื่อแบบคิดเล่นๆ  ถ้าเค้าตายแล้วเราจะเป็นไงนะ แค่คิดก็น้ำตาไหลแล้ว  ก็เลยเลิกคิดดีกว่า  ใช้เวลาที่มีอยู่ให้มีความสุขที่สุดแล้วเราจะได้ไม่ต้องบ่นเสียดายเวลาที่จากกัน จากคุณ : bussayayee เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 17:27:35

ความคิดเห็นที่ 17 แค่อ่านกระทู้นี้ก็จะร้องแล้ว รักน่ะค่ะก๊วยจั๊บลูกสาวพ่อ จากคุณ : t_n_s เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 20:04:27

ความคิดเห็นที่ 18 สำหรับเรา หมาตัวเก่าเราจากไปอย่างสงบเพราะโรคชรา ทำนองว่า ตื่นเช้าลงมา หมาเขาไม่ตื่นแล้ว และมีพวกมด แมลงมาตอม + มีน้ำเหลืองไหล ซึ่งเราก็เข้าใจว่ามันเป้นธรรมชาติ ของสิ่งมีชีวิตอ่ะ แต่วินาทีที่เราเจอหมาตัวเองนอนตายใต้เก้าอี้เรา จังหวะนั้น อึ้งเล็กน้อย ตะลึงเล็กๆ แล้วทำใจ เพราะตอนนั้นก็คิดไว้แล้วว่าน่าจะอยู่ได้อีกไม่นาน (เพราะตอนนั้นแก่มากจนลุกขึ้นเองไม่ได้) จึงเรียกได้ว่ามีการทำใจไว้ก่อน จึงสามารถทำใจได้อย่างสงบ และปล่อยไปตามกรรม แต่ในขณะเดียวกันก็เคยมีหมาอีกตัวที่ตายเพราะโดนรถชน ตัวนั้นกลับบ้านมาพอรู้ว่าตายก็ ร้องไห้ทีเดียว จากคุณ : shinkyo เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 20:16:59

ความคิดเห็นที่ 19 ถ้าตอนที่น้องตัวแรกจากไปก็ร้องไห้แบบฟูมฟาย ด้วยเพราะตัวเองอายุเพิ่งจะ 18 ปี แล้วเลี้ยงเค้ามาตั้งแต่ตัวเอง 7 ขวบ มันเลยเหมือนเราโตมาด้วยกัน เศร้ามาก ร้องไห้ปีนึงเต็มๆ ส่วนตอนนี้อายุก็เพิ่มขึ้นตามวัย แต่ถ้า 3 ตัวที่เลี้ยงอยู่จากไป ยังนึกสภาพตัวเองไม่ออกจริงๆ ค่ะ จากคุณ : Anny_love love เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 20:32:19

ความคิดเห็นที่ 20 คงต้องบอกว่า .. อย่าให้ถึงวันนั้นเลย ซึ่งก็เป็นไปไม่ได้ สิ่งแรกคงร้องไห้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เพื่อนๆเคยนึกกังวลและเป็นห่วง ซื้อหนังสือ .. หมาทุกตัวล้วนต้องตาย มาให้อ่าน สงสัยไว้ให้ช่วยเตือนสติกับเหตุการณ์นี้อะค่ะ คงเห็นว่าเรารักเค้ามากมาย ขออยู่อย่างมีความสุขไปทุกๆวันอย่างนี้ก่อนดีกว่าค่ะ คิดถึงเรื่องนี้แล้วเศร้า บั่นทอนกันเปล่าๆ แต่ถ้าถงวันที่ต้องจากกันชั่วนิรันดร์จริงๆ ตั้งใจว่าจะไปถือศีลภาวนาอุทิศบุญกุศลให้เค้าได้ไปสู่ภพภูมิที่ดีขึ้นค่ะ จากคุณ : น้องวี (น้องวี : we-wee) เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 20:47:33

ความคิดเห็นที่ 21 กลัวเหมือนค่ะ เป็นห่วงยัย4 แ คนดี้มากสุดๆๆๆๆๆ ตอนนี้นะคะ เพราะผอมลงๆๆทุกวัน โรครุมเร้า(โรคเก่ากลับมาเป็นใหม่) แต่ยังดีที่ร่าเริง จากคุณ : PartyLM เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 21:05:58

ความคิดเห็นที่ 22 ไม่อยากให้ถึงวันนั้นเหมือนกันค่ะเพราะรักเค้ามากเลี้ยงมาย่างปีที่12แล้ว แต่ส่วนตัวไม่เคยกลัวเรื่องอุบัติเหตุรถชนนะคะเพราะไม่เคยปล่อยออกนอกรั้วบ้านตามลำพัง จะกลัวก็แต่โรคตามวัย ช่วงนี้ป้าลูลู่แก่มากแล้ว3วัดี4วันไข้...ได้แต่ภาวนาให้ได้อยู่ด้วยกันไปนานๆ จากคุณ : monbaifern เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 21:13:53

ความคิดเห็นที่ 23 ก็ต้องทำใจล่ะค่ะ แต่ยังไงๆ ก็ต้องมีร้องไห้บ้าง แต่ไม่ควรร้องไห้มากไปนะคะ ตามวัฏจักรชีวิตมันน่ะค่ะ มีเกิดแก่เจ็บตาย เนี่ย หมาตัวเก่าที่ฝากเขาเลี้ยงอยู่เพิ่งตายเมื่อวาน เศร้า T^T วันเสาร์กะจะซื้อไก่ย่างของโปรดไปฝาก ไม่ทันแล้ว T^T จากคุณ : BloodyBaronness เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 21:46:14 A:58.8.90.163 X: TicketID:313861

ความคิดเห็นที่ 24 คิดแบบนี้สิครับ เก็บเกี่ยวความสุขตามรายทางทุกวันๆ ทำทุกอย่างที่คิดว่าควรทำ ผมชอบบ้านพีแคนกับบ้านด็อกฮอลล์มากๆ ถ้าคุณๆทำได้สัก30เปอร์เซ็นต์ไม่ต้องเท่าก็ได้ ผมว่าเมื่อถึงเวลานั้นจริงๆ เราจะไม่เสียใจอะไรมากมาย เพราะทุกสิ่งทุกอย่าง เป็นความทรงจำในทางที่ดี มันมีความสุขทุกครั้งที่ได้นึกถึงครับ จากคุณ : prince of fire เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 22:34:57

ความคิดเห็นที่ 25 ทำทุกวันให้ดีที่สุด แล้วเมื่อเวลานั้นมาถึง เราจะได้ไม่ต้องทุกข์ทรมานมากกับการโทษตัวเอง ว่าทำไมไม่ทำนี่ทำนั่นให้เค้า ทำไม่ไม่ดูแลเค้าให้ดีกว่านี้ เมื่อวันเสาร์ที่แล้ว หมาที่รักมากตัวหนึ่งเพิ่งจะหลับไปคาอ้อมกอดของเรา คืนนั้นไม่ได้นอนทั้งคืน อยู่กับเค้าหัวค่ำจนตีสอง พอเค้าไป ก็ร้องไห้นอนไม่หลับ เค้าอายุ 17 ปีแล้ว นานแค่ไหน.. นานมาก.. ความผูกพันล้นปรี่ แต่พอมาคิดดู เรื่องแบบนี้ ไม่มีใครห้ามไม่ให้เกิดได้ พยายามคิดว่าเราได้ทำดีที่สุดแล้ว (มีบางครั้ง ที่ยังนึกโทษตัวเองว่า หนึ่งสัปดาห์สุดท้ายของเค้านี่ ถ้าไม่พาเค้าไปหาหมอ จับเค้ากินยาเม็ดเท่าบ้าน เค้าอาจจะยังไม่ไปเร็วขนาดนี้) เราดูแลเค้ามาอย่างดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้แล้ว คงจะถึงเวลาที่เค้าต้องไปแล้วจริงๆ ตอนนี้ยังมีคร่ำครวญอยู่บ้างเป็นธรรมดาของมนุษย์ที่ยังกิเลสหนาอยู่ และยังปลงไม่เป็น แต่ไม่เสียใจที่ต้องจากกันค่ะ เพราะไม่ว่าจะยังไง เค้ายังอยู่ในใจเราเสมอ จากคุณ : viee เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 22:49:02

ความคิดเห็นที่ 26 คงเพราะได้ประสบการณ์จากเมื่อ 4 ปีก่อน ตอนแม่ของเจ้าตัวข้างบนตาย ยอมรับว่าทำใจไม่ได้เลย ฟูมฟายอยู่เป็นเืดือน เศร้าอยู่เป็นปีๆ คงเพราะไม่ได้คิดเตรียมใจว่าเค้าจะจากไป ก่อนหน้าที่จะป่วยก็แข็งแรงดีเกินกว่าจะเป็นหมาวัยใกล้ 16 มากมายนัก พอมาป่วยด้วยมดลูกอักเสบ ผ่าตัดผ่านไปด้วยดีแต่ดันมาติดเชื้อในกระแสเลือด พร้อมกับรับเชื้อพยาธิเม็ดเลือดเข้ามาอีก ...หลายอย่างพร้อมใจประเดประดังกันเข้ามา ไปนั่งโรงพยาบาลเป็นเพื่อนเกือบทุกวัน ได้เห็นเค้าทรงๆ ทรุดๆ ทรมานอยู่เกือบสามสัปดาห์ กว่าร่างกายจะทนไม่ไหว และหลับไปในที่สุด เราเลี้ยงดูเค้ามาอย่างดี ไม่ได้เสียใจตรงนั้นเลย แต่เสียใจตรงที่ต้องมาเห็นเค้าต้องทรมานในช่วงเวลาสุดท้าย ...ตอนนี้ สองแม่ลูกคงได้เจอกันแล้ว... จากคุณ : viee เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 23:04:18

ความคิดเห็นที่ 27 ไม่อยากคิดค่ะ ไม่กล้าคิด.. ขอแค่วันนี้เค้าอยู่กับเราแล้วมีความสุขก็พอแล้ว จากคุณ : ยัยน่าแกล้งแก้มป่อง เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 23:19:40

ความคิดเห็นที่ 28 วันนี้คุณแม่ของ 3 หนุ่มที่บ้านขอเข้ามาแชร์บ้างค่ะ ใช้ล๊อคอินพ่อของลูกๆเค้าค่ะ ทุกวันนี้แค่คิดว่าุถ้าถึงเวลาที่ลูกคนใดคนหนึ่งต้องจากไป ยอมรับค่ะว่าจิตตกมากๆ เพราะทุกวันนี้เป็นแม่บ้านคอยดูแลบ้านและลูกๆ อยู่ด้วยกันตลอดมันเกินคำว่ารัก มากจนเป็นความผูกพันเกินบรรยาย ถึงแม้วันนี้ลูกชายคนโตอายูก็ย่าง 14ปี สำหรับสุนัขถือว่าอายุเยอะแล้ว กลัวว่าเค้าจะจากไปแล้วเราทำใจไม่ได้ เรื่องร้องไห้คิดว่าคุณพ่อคุณแม่ทุกคนต้องร้องแน่ๆอยุ่แล้วค่ะ แต่ก็ต้องทำใจให้ได้มากที่สุดเพราะทุกสิ่งบนโลกนี้ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้าได้ ก็ได้แต่ภาวนาให้เค้าอยู่กับเราให้นานที่สุดและมีความสุขที่สุดค่ะ แค่พิมพ์นี้ก็น้ำตาไหลแล้วค่ะ แก้ไขเมื่อ 21 เม.ย. 54 23:25:36 จากคุณ : คนไทยหัวใจเดียวกัน เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 23:23:49

ความคิดเห็นที่ 29 จขกท.ขอบคุณมากนะคะที่มาแชร์ความรู้สึกกัน ...แต่มันเป็นอะไรที่อดคิดไม่ได้จริงๆค่ะ เมื่อก่อนเราไม่เยรักหมา ไม่ชอบเลย ตัวหม็น เห็บเยอะ พอเรียนจบทำงานอยู่กับบ้านก็เบื่อๆ เลยไปเอาลูกน้าสาวมาเล่นทุกวัน แม่ก็เลยแนะนำให้เลี้ยงน้องหมา วันแรกที่เลี้ยงอึยังไม่กล้าเก็บเลยค่ะ ฉี่ก็ไม่กล้าเช็ด ไม่กล้าจับตัวเพราะตัวนิ่มๆ ไม่ชิน เลี้ยงไปสักพักเริ่มซี้กัน เข้าใจกัน ตอนนี้อย่าว่าแต่อึเลยค่ะ วันไหนท้องเสียก็ต้องเอามือถูก้นให้ หอมกัน นอนด้วยกันตลอดเวลา มีลูกอยู่ 2 ตัว ขาดตัวไหนไม่ได้สักตัวจริงๆ คิดแล้วก็เศร้า ...เราเลี้ยงเค้าอย่างดีมากเลยนะคะ จนคนอื่นมองว่าเราเวอร์ไปแล้ว 555 ตามใจสารพัด จนจะเสียหมาแล้ว ลูกเราต้องขี่มอเตอร์ไซค์เที่ยวทุกวัน ต้องพาไปวิ่ง นั่งรถยนต์ชมวิว ซึ่งเป็นกิจกรรมของที่บ้านเลยค่ะ ตอนนี้เค้ากำลังบ้าทะเลมากๆ พอบอกไปทะเล รีบวิ่งมาอ้อน มันเป็นเรื่องราวที่มีความสุขมากค่ะ พิมเรื่องเค้าไปก็ยิ้มไป เล่าเท่าไหร่ก็ไม่หมด ตอนนี้หวังแค่ว่าเค้าจะอายุยืนๆอยู่ด้วยกันนานๆ ป.ล. แม่บอกว่าจะไปหาหมอดูต่อชะตาชีวิตให้เจ้าสองตัวที่บ้านด้วยค่ะ สงสัยจะเป็นมากกว่าเราอีก 555 จากคุณ : จขกท (lovelylipid) เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 01:12:26

ความคิดเห็นที่ 30 555 เป็นเหมือนกันคะ อาจจะเพราะเราไม่มีครอบครัวมั๊งค่ะ มีแต่พ่อ แม่ พี่น้อง และก็ลูกหมาน้อยๆ แสนฉลาด ช่างเอาใจแม่มันสารพัด เวลาร้องไห้เสียใจก็เลียน้ำตาให้ เอามือมาลูบหัวเรา ทำให้เรามีกำลังใจขึ้นแยะเลย   คิดดีทำดีคะ เหมือนสะกดจิต ทุกวันนี้พยายามป้องกันทุกอย่างเลย ถ้าจะพาไปหาหมอจะไม่จูงสายไปขึ้นรถนะคะ แม่บอกว่าเค้าเคยกระชากหลุด อุ้มไปประมาณ 150 เมตรเพื่อไปขึ้นรถ หนักเกือบ 10 โลแต่ก็ทำคะ   ดีใจนะคะมีคนเหมือนกัน เต็มที่คะ จากคุณ : peerata เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 07:43:09

ความคิดเห็นที่ 31 หมาเราตาย ตอนแรกไม่ร้องไห้เลย คิดได้แต่ว่าจะเอาเค้าไปเผาที่วัดไหนดี ทำพิธีสวด ให้เค้าได้ฟังธรรมก่อนแล้วค่อยเผา หมาเราตายตอนเช้ามืด ไปวัดบางบัว วันนั้นเป็น วันพระพอดี เราไปตอนเช้าพระกำลังสวด คนเยอะมาก หาใครไม่เจอ ไปที่เค้า ทำพิธีสำหรับสุนัข มีแต่เบอร์โทรติดที่เสา โทรไปเค้าบอกว่า 2,500 บาทสำหรับ เผาอย่างเดียว ไม่รวมทำพิธี ค่าเก็บกระดูกอีกต่างหาก เราก็เลยหิ้วเค้ากลับบ้าน ระหว่างทางน้ำตาไหลตลอด หิ้วถุงผูกมัดปาก  ข้างในมีลูกเราหนักแค่ 4.7 มีคนมองเราเหมือนคนบ้า กลับมาอยู่ที่บ้านเราดีกว่านะลูก หลับให้สงบ ใต้ต้นมะม่วงบ้านเรา โชคดีที่คิดได้แบบนั้น พอมาย้อนคิดอีกทีถ้าเรา เอาเค้าไปเผาวัด เหมือนทิ้งเค้าเลย เราเอาเค้ากลับมาบ้าน อยู่บ้านกับเราดีกว่า พิมพ์ไปน้ำตาไหลไป เฮ้อ.... จากคุณ : nabob เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 09:00:47

ความคิดเห็นที่ 32 เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องปกติต้องทำใจค่ะ  ลูกสาว น้องแบม พุดเดิลทอยอายุ 8 ขวบ เป็นมดลูกอักเสบทั้ง ๆ ที่ไม่เคยฉีดยาคุม ไม่เคยผสมพันธุ์ ผ่าตัดแล้วก็ยังไม่สามารถยื้อชีวิตเค้าไว้ได้ ยังนึกถึงแววตาของเค้าตอนไปเยี่ยมที่ รพ. ตอนเค้าเสียก็ร้องไห้อยู่พักนึง ตอนนั้นก็ฝังเค้าไว้เหมือนกัน มีโอกาสก็ทำบุญให้เค้า เค้ายังอยู่ในความทรงจำของเราตลอดไป จากคุณ : meibam เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 09:43:21

ความคิดเห็นที่ 33 ตั้งใจว่าจะเลี้ยงเขาให้มีความสุขที่สุดเท่าที่เราจะทำได้  เพราะรักและผูกพันมากมาย เรามีกรณีที่ลูกสาว(กัสจัง) คลอดลูกแล้วฝากคนอื่นเลี้ยง   เพราะไว้ใจว่าเขามีประสบการณ์น่าจะเลี้ยงได้ดีกว่าเรา  แต่เด็กๆ กลับไม่รอดตายหมด  เรายังเสียดายและเสียใจมาถึงทุกวันนี้ คิดไปว่าน่าจะเลี้ยงเด็กๆเอง ถึงจะไม่รอดก็มีช่วงเวลาที่เราได้ดูแลเขา  จากนั้นก็ตั้งใจไว้ว่า จะดูแลเจ้าสามตัวให้ดีที่สุด  เมื่อถึงเวลาต้องจากกันจริงๆ  จะได้ไม่เสียใจทีหลัง..... จากคุณ : พี่ชินจัง เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 09:58:57

ความคิดเห็นที่ 34 บอกตรงๆ นะคะไม่เคยทำใจเรื่องนี้ได้เลย...ไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องน้องหมาต้องจากไป  และไม่อยากมีด้วย  แฟนยังพูดเป็นประจำว่าให้ทำใจเผื่อบ้าง... เผื่อไรล่ะ...ลูกชั้น  never dies.............. พร้อมกับมองหน้าลูกๆ แล้วบอกว่า หนูจะต้องอยู่กับแม่ตลอดไปนะคะ  T*T  แค่คิดก็เศร้าแล้ว แต่เรื่องที่เราคิดหนักมากกว่าคือ หากเกิดอุบัติเหตุกับเราและแฟนไปพร้อมๆ กัน แล้วลูกๆ จะทำยังไง  ต้องมากนั่งจับเข่าคุยเรื่องนี้แบบเป็นจริงเป็นจังเลยทีเดียวค่ะ เวลาไปไหนก็ต้องคอยเตือนกันและกันว่าให้ขับรถระวัง....เรายังต้องมีชีิวิตอยู่ตราบที่ลูกเรายังมีลมหายใจ... จากคุณ : winteera เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 10:40:40

ความคิดเห็นที่ 35 ชอบคิดเผื่อไว้เหมือนเราเลย ตอนนี้ได้แต่ทำใจ แต่จริง ๆ คงทำใจไม่ได้ จากคุณ : pumujung เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 11:29:27

ความคิดเห็นที่ 36 ที่ผ่านมาพอหมาที่เราเลี้ยงไว้ตายจะในกรณีใดก็ตามเราก่อนจะเอาเขาไปฝังก็จะบอกเขาตลอดว่าไปดีนะลูก ถ้ายังไม่ได้ไปเกิดเป็นคนก็กลับมาเกิดเป็นลูกหมาในบ้านแม่ใหม่ เคยมีตัวที่รักมากตายกินไม่ได้ทั้งตัวเองทั้งแฟนเลยเป็นอาทิตย์กว่าจะทำใจได้เพราะรักเขามากนอนด้วยกันในห้องไปเที่ยวใหนส่วนมากก็จะเอาเขาไปด้วย เมื่อวันพุธที่ผ่านมาก็เพิ่งตายไปอีกตัวพาไปหาหมอหมอบอกโอกาสรอดน้อยมากๆ ขับรถออกมาจากโรงพยาบาลไม่ถึง 20 นาทีเขาก็เสียทั้งที่ก่อนหน้านั้นทำใจไว้แล้วนะยังกินอะไรไม่ลงเลยจะนึกถึงเขาตลอด ยิ่งมองตรงที่เขานอน และเวลาที่เขาวิ่งเล่นกับตัวอืนๆ ก็ทำให้ยิ่งเศร้า แต่อย่างว่าและมันเป็นสัจธรรม เกิดแก่เจ็บตาย จากคุณ : muypee เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 12:48:18

ความคิดเห็นที่ 37 เราผ่านมา 1 ปี เหมือนเหตุการณ์เพิ่งเกิด คิดเมื่อไรก็ร้องไห้ทุกครั้ง คงจะต้องใช้เวลาเหมือนกันค่ะ จากคุณ : บ้านไร่หวาน เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 13:28:28

ความคิดเห็นที่ 38 เศร้าอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ.. มองไปข้างหน้า..น้ำตา ร่วงเฉยเลย... จากคุณ : น้ำหวานกับน้ำพุ เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 15:04:56

ความคิดเห็นที่ 39 เศร้าค่ะ ลูกคนเล็กของเราเพิ่งเสียไปเมื่อวาน  พยายามทำใจอยู่ ร้องไห้ตลอดๆเลย ตอนนี้เริ่มเป็นโรคจิตกลายๆ เหลือเจ้าตัวโตอีกตัว กลัวจะเป็นอะไรไปอีก จากคุณ : ~PLAYFULGIRL~ เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 15:40:09

ความคิดเห็นที่ 40 ทำใจไม่ได้หรอกครับ ผมร้องไห้ไป 3 วัน จากคุณ : พ่อส้มเช้ง เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 20:43:52

ความคิดเห็นที่ 41 ไม่เคยทำใจได้เลยค่ะเวลาคิดถึงตัวที่ตายไปแล้ว และที่คาดว่าจะเกิดขึ้นในอนาคต เพราะถ้าตราบใดยังคงเลี้ยงไปเรื่อยๆ เหตุการณ์แบบนี้ก็คงเกิดขึ้นตลอดแหละค่ะ จากคุณ : Ying Poj เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 23:15:04

ความคิดเห็นที่ 42 เราไม่อยากจะคิดอ่า..   หมาตัวก่อนจากไป  นั่งร้องเป็นอาทิตย์ทั้งที่ไม่ค่อยสนิทกับมาก  แต่อาจจะเพราะความผูกพันธ์  ทำให้เหงามากๆ  ตรงนี้มันชอบนั่ง  ตรงนี้มันชอบนอน  ตรงนี้ตรงนั้นมันทำนู่นนี่... และหมาปัจจุบัน เลี้ยงมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอยจุ๊บ ประคบประหงมกลัวว่ามันจะป่วย เอาใจสารพัดกลัวว่ามันจะเหงา เติมเต็มสิ่งที่ตัวแรกขาดให้ตัวที่สองหมด  จนบางครั้งหมดเนื้อหมดตัวอันเลยทีเดียว... ถ้าต้องจากกันจริงๆ  เราขอให้เค้าจากไปด้วยดีดีกว่า ให้เค้าจากไปเอง  อาจจะจากทั้งชรา  ป่วยเอง บลาๆ  ถ้าเราไปฝ่ายจากไป  เราก็ไม่รู้ว่าเค้าจะอยู่ยังไง  เพราะเราเลี้ยงแบบประคบประหงมสุดๆ  กลัวไปอยู่กับคนอื่นแล้วเค้าจะตี จะด่าเค้าอ่ะ   เฮ้อ...คงต้องทำใจ ว่าทุกชีวิตบนโลก มีเกิดก็ต้องมีดับ          และต้องทำทุกวันให้เค้ามีความสุข  สมกับที่เกิดมาเป็นลูกเราคะ ^-^ จากคุณ : M.beetle เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 00:32:52

ความคิดเห็นที่ 43 จขกท เห็นคุณพ่อคุณแม่น้องหมาแต่ละตัว ล้วนแต่หัวอกเดียวกันทั้งนั้น ถ้าเหตุการณ์มันเกิดขึ้นจริงคงทำได้เพียงมาปรับทุกข์ในห้องนี้  เราอ่าน คห.ของหลายคนก็อดร้องไห้ตามไม่ได้  ดีใจกับน้องหมาเหล่านั้นที่มีพ่อแม่ที่รักมากขนาดนี้  เค้าจะรู้บ้างมั๊ยนะ ว่าคนอย่างพวกเรา ที่มีลูกเป็นหมาอย่างเค้า จะทุ่มเทเพื่อเค้าขนาดนี้ วันไหนเหนื่อย แค่เค้ามาหา มาซบ ก็หายเหนื่อย ลืมเรื่องร้ายๆทั้งหมดแล้ว จากคุณ : lovelylipid เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 11:29:22

ความคิดเห็นที่ 44 เสียใจนะ แต่ถ้าเขาจะจากเราไปจริงๆ อยากให้เขาไปอย่างสงบ ไม่เจ็บปวดก่อนตาย เราเคยเลี้ยงมีน้องหมา อยู่ 2 ตัว โดนวางยาทั้ง 2 ตัวเลย มันซมซาน กลับมาตายที่บ้าน ตายคาอ้อมกอดเลย ร้องไห้ เสียใจไปเป็นอาทิตย์ จากคุณ : mafelda เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 00:15:35

ความคิดเห็นที่ 45 แค่อ่านก้อน้ำตาไหลแล้วคะ ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงถ้าเกิดขึ้นกับตะเอง รักเค้ามาก มีเค้าตัวเดียวด้วย นี่แค่อ่านของเพื่อนๆก้อรู้สึกเสียใจแล้ว (แล้วก้อต้องหันไปกอดลูกชายแล้วร้องไห้) ไม่อยากให้เกิดขึ้นเลย ถ้านู๋จะไป ก้อไปพร้อมกับมีัแล้วกันนะลูก มี้คงทำใจไม่ได้จริงๆ จากคุณ : มี้รักน้องเค๊กที่สุด (angnuch) เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 23:44:11